‌

دوست داشتنش چند حرف ساده نبود که با حرکت قلم روی کاغذ آرام بگیرد. دوست داشتنش متنی روی ساحل نبود که با موجی ناپدید شود. برگ خشکی نبود که با نسیم ملایم پاییزی از شاخه جدا شود، خاطره نبود که با گذر زمان فراموش شود. غم نبود که با آغوش از بین رود. ماه نبود ‌که با طلوع خورشید ناپدید شود. اشک نبود که پاک شود.

گیاه بود. دوست داشتن او گیاه بود. اما نه درخت میوه که هر بهار شکوفه هایش را مهمان باغ کند و هر تابستان میوه هایش را هر رهگذری هدیه دهد و در پاییز برگ هایش را از خود برهاند؛ دوست داشتنش رز بود. هر روز که بیشتر رشد می‌کرد غنچه اش شکوفا تر و خار هایش درشت تر میشد. پیچک بود. با ظرافت دیوار قلبم را فرا گرفت و از آن بالا رفت و ریشه هایش را عمیق و عمیق تر در روحم دواند تا اجازه ندهد موجود دیگری ساکن این جسم درمانده باشد.

جز او در قلب هیچ نبود؛

‌

‌

‌

فضای رنگی رنگی این سینمایی آدمو به بهشت میبره😭✨

enjoy the small pleasures from sunrise from the cloudy weather from the smell of rain from walking from hot tea on a winter evening from watching nature from being with your loved ones life is just the days your waiting to pass

عزیز من! قایقِ کوچکِ دل به دست دریای پهناور اندور مسپار. لااقل بادبانی برافراز، پارویی بزن، و برخلاف جهت باد، تقلایی کن. سخت‌ترین طوفان، مهمان دریاست نه صاحبخانه آن. طوفان را بگذران. _نادر ابراهیمی

today>>>

زمان؛ مرا ببر به گذشته یک دقیقه یک لحظه، یک شانس دیگر برای دیدن صورت زنده اش بگذار مثل کودکی هایم دستش را بگیرم لمسش کنم، ببوسمش زمان؛ مرا ببر به گذشته بگذار تمام لحظه هایش را سخت و آسان با او زندگی کنم. بگذار صدایش را بشنوم زمان؛ مرا ببر به گذشته، تا آن طور که میخواهم با او خداحافظی کنم. مرا ببر به آن لحظه آخر میخواهم زبان باز کنم به کلماتی که هیچ‌وقت، هیچ‌کس در آن خانه جسارت گفتنش را پیدا نکرد.. کلماتی پر از شور، پر از احساس سه ثانیه، فقط سه ثانیه میخواهم تا به او بگویم دوستت دارم. _یک دقیقه بعد از نیمه‌شب

‌

‌

‌

let's call it sweet home:))

خونه ما پشت ابراست اونور دلتنگی ماست:)🤍

من هرگز ضرورت اندوه را انکار نمی‌کنم چرا که می‌دانم هیچ چیز مثل اندوه، روح را تصفیه نمی‌کند و الماس عاطفه را صیقل نمی‌دهد؛ اما میدان دادن به آن را نیز هرگز نمی‌پذیرم؛ چرا که غم حریص است و بیشتر خواه و مرز ناپذیر و طاغی و سرکش و بدل گام. هر قدر که به غم میدان بدهی، میدان می‌طلبد و باز هم بیشتر و بیشتر.. و هر قدر در برابرش کوتاه بیایی قد می‌کشد، سلطه می‌طلبد و له می‌کند. غم عقب نمی‌نشیند مگر آنکه به عقب برانی اش. نمی‌گریزد مگر آنکه بگریزانی‌اش. آرام نمی‌گیرد مگر آنکه بی‌رحمانه سرکوبش کنی.

پس باز می‌گویم: این بزرگترین و پردوام‌ترین خواهش من از توست. مگذار غم سراسر زمین روحت را به تصرف خویش درآورد و جای کوچکی برای من باقی مگذار. من به شادی محتاجم و به شادی تو، بی‌شک، بیش از شادمانی خودم. حتی اگر از این سخن قدری طعم تلخ خودخواهی دارد، این مقدار تلخی را در چنین زمانه‌ای برای من ببخش. به خدایم قسم می‌دانم که چه دلایل استواری برای افسرده بودن وجود دارد اما این را نیز می‌دانم که زندگی در روزگار ما درافتادنیست خیر سرانه و لجوجانه با دلایل استواری که غم در رکاب خود دارد. غم همانند دشمنی تا بن دندان مسلح است اما عزیز من زمانی که اندوه به عنوان یک مهاجمِ بد قصدِ سخت جان می آید نه یک شاعر تلطیف کننده روان، حق است که چنین مهاجمی را به رگبار خنده ببندی..

نامه های نادر ابراهیمی>>>✨

‌

توی روزای بارونی عشق فوران میکنه‌. موقع قدم زدن آدم هایی رو میبینین ‌‌که باهم زیر یه چتر حرکت میکنن، دست هاشونو دور هم حلقه میکنن، نزدیک هم راه میرن تا خیس نشن و این همون محبتیه که بارون اونو به وجود میاره. ولی عشق این پدر به بچه هاش:

today>>>