#محرم_و_انقلاب_اسلامی/(3) #امام_عاشورایی 💥اختصاصی @rozaneebefarda 🔻🔻🔻 🔸این تصویر برای همه ایرانی ها آشناست؛ امام دستمال سفیدی به صورت گرفته و شانه­هایش می­لرزد، وقتی که مرحوم کوثری دارد روضه می­خواند. فقیهی که تئوری «پیروزی خون بر شمشیر» را مطرح می­کند، باید شهادت را سعادت بداند و خود برای این سعادت، همواره آماده باشد. پیوند عمیقِ امام خمینی با عاشورا، در همه سالهای زندگی اش قابل پی­ جویی است. برای روشن شدن این پرده از زندگی امام، پنج روایت در پی می ­آید: 🔸یک: آیت الله شبیری زنجانی به نقل از «آشیخ محمدحسین بهاری همدانی»: آقای حاج شیخ عبدالکریم [حائری]، مجلس روضه­ ای داشت و در آن مجلس زنها هم شرکت می­کردند، دو نفر کم­سن در آن مجلس چای می­ دادند: یکی آقا روح الله [خمینی] و دیگری آقا ریحان الله [نخعی گلپایگانی]». (جرعه ای از دریا، ج3، ص675). ▪️دو: از آیت الله مرعشی نجفی منقول است که: «در ایام جوانی، با تنی چند از طلّاب علوم دینی، شبهای محرم تا سحر، با سینه زنی و گریه و زاری بر مظلومیت سیدالشهدا و اهلبیت پاکش علیهم السلام احیاء می گرفتیم، و از جمله کسانی که در این مجلس شرکت می کردند امام خمینی رحمه الله بودند». سه: مرحوم علی دوانی می گوید: « در سال 1328 شمسی که برای ادامه تحصیل به شهر مقدس قم آمدم، و آیت الله العظمی امام خمینی ـ رضوان الله علیه ـ را در مجالس عزاداری می دیدم، به تعبیر امروز، «فرهنگ عاشورا» در نظرم مجسم می شد. 🔸هنگامی که واعظ به «گریز» می رسید، یا روضه خوان شروع به خواندن روضه می کرد، حاج آقا روح الله خمینی نخستین کسی بود که دستمال سفید و تمیز خود را از جیب درمی آورد و به صورت می گرفت و گریه را سر می داد. اگر تکیه بر دیوار داده بودند، بدون حرکت و تکانی می گریستند، و چنانچه خم می شدند، می دیدی که چطور می لرزند و اشک می ریزند».(امام خمینی و عزاداری امام حسین(ع):کنگره...سال76) ◽️چهار: آقای حاج سیدمحمد کوثری ذاکر امام، نقل کرده: «وقتی امام در نجف اشرف بودند، من سفری برای زیارت به کربلا رفتم. در کربلا عده ای از فضلا .... گفتند، آقای کوثری، به داد امام برس! گفتم موضوع چیست؟ گفتند: می دانی که آقای حاج آقا مصطفی فرزند دانشمند امام به طرز مرموزی جان داده است. کسی گریه امام را در مرگ او ندیده است. یکی دوبار که طلاب در منزل امام یا در سر تربت حاج آقا مصطفی روضه ایشان را خوانده اند، نه تنها امام گریه نکرده، بلکه طلاب را هم منع کرده و گفته اند بروید مشغول کارتان شوید. و به خانم، همسرشان نیز فقط گفته اند: «مصطفی از الطاف خفیه الهی بود. خدا او را از ما گرفت». 🔸آنها گفتند، شما زودتر به نجف بروید و خدمت امام برسید و طبق معمول که اجازه می گرفتید و در حضورشان روضه می خواندید، روضه ای بخوانید و اسم حاج آقا مصطفی را ببرید، بلکه بتوانید امام را در مصیبت فرزندشان بگریانید که ... خدای نکرده صدمه ای نبینند. می گفتند، مرگ حاج آقا مصطفی حوزه نجف را عزادار کرده است، لابد ایران و قم نیز همینطور است، ولی خود امام را کسی ندیده که متأثر باشد و گریه کند» [من] وارد نجف شدم و پس از زیارت، خدمت امام رسیدم، و بعد از تسلیت و مختصر احوالپرسی عرض کردم اجازه می دهید طبق معمولم در حضورتان روضه ای بخوانم؟ فرمودند: «بفرمایید!». ▪️پس از مقدمه کوتاهی، هرچه راجع به حاج آقا مصطفی می دانستم که چقدر مورد علاقه امام بود و شخصیتی ممتاز داشت، بیان کردم،... در تمام این مدت، این امام بدون تغییر حال گوش می دادند و کوچک ترین اثری برای گریستن در ایشان پیدا نشد. هرچه به این در و آن در زدم بلکه امام در مرگ فرزند اشکی بریزند نتیجه نداشت. ناچار گریز زدم به کربلا و آمدن امام حسین ـ علیه السلام ـ به بالین حضرت علی اکبر. همین که گفتم، قربان غریبیت یا اباعبدالله! وقتی آمدی به بالین فرزند رشیدت علی اکبر، امام دستمال از جیب درآوردند و به قدری گریستند که تا آن موقع کمتر دیده بودم. (پیشین، به نقل از مرحوم دوانی) ◽️پنج: بعد از قضیه ی سال ۴۲ هنگام بازگشت از مدرسه فیضیه، در خیابان ارم عکسی از حضرت امام خمینی به دیوار زده بودند. حضرت آیت الله اراکی، وقتی نگاهشان به آن عکس افتاد فرمودند: قسم می خورم که صاحب این عکس اگر در کربلا می بود جزء مستشهدین بین یدی امام حسین علیه السلام بودند و ۷۲ نفر میشد ۷۳ نفر .(مصاحبه دکتر مصلحی فرزند آیت الله اراکی با روزنامه رسالت، شماره ۲۵۷۸ پنج شنبه ۱۰ آذر ۷۳) @rozaneebefarda

#محرم_و_انقلاب_اسلامی/(6) #ولایتی_ها و تحریف عاشورا @rozaneebefarda 🔻🔻🔻 ▪️یکی از جریان­ های فکری-مذهبی شناخته شده که همواره با سر دادن ندای «تعظیم شعائر» شناخته می شده، جریان موسوم به «ولایتی ها»ست. این جریان خود را به پیشگامی در محبت اهل بیت(ع) می شناساند و در مورد دیگرانی که مثل او نمی اندیشند یا رفتار نمی کنند، نوعی بدبینی مفرط دارد و گاه موجب بدگویی و هتاکی و ناسزا می شود! اما این طایفه، هرگز از «عربده کشی و ناسزاگویی» فراتر نرفته و انگار که با حرف، همه دین خود را ادا می کنند و بعد از آن دیگر تکلیفی ندارد! معمولاً به هیچ «ان قلت»ی در مورد آنچه در ذهن شان تقدس دارد، تن نمی دهند. «ولایتی ها» پایگاه شان معمولا حوزه های فکری «اخباری مسلک» و «عقل ستیز» است. یکی از خروجی های تشکیلاتیِ این نحله، «انجمن حجتیه» است که گرچه ظاهرا بدان اذعان نمی کند اما حقیقتا چرخش بر مدارِ «اسلام منهای روحانیت و مرجعیت» و «اسلامِ منهای سیاست» می چرخد. ولایتی ها، همواره با دربار رابطه خوبی داشته اند، رفت و آمدهای خارجی شان به راه است، اهل کار اقتصادی گسترده اند، به تحولات سیاسی روز بی تفاوت اند، و بین «عاشورای سال 61» و «ظهور حضرت صاحب(عج)»، تکلیفی فراتر از برخی ظواهر و شعائر برای خود قائل نیستند؛ از مبارزه با ظلم، تشکیل حکومت دینی، مجاهدت در راه دفاع از ارزشهای اهل بیت(ع) و شهادت در این راه، بهره ای ندارند. این جماعت هیچوقت راهبردِ «اصلی-فرعی کردن مسائل» را در مبارزه درک نکردند و این است که برخلاف خواست امام راحل، در ماجرای «کتاب شهید جاوید» و «شریعتی»، درگیری های داخلی را گسترش دادند. 🔶پی نوشت یک: امام راحل، مقدس‏نماها، روشنفكرمآب ها و منافقان، را «مثلث تزوير و ريا» بر می شمارد و در «منشور روحانیت»، آنان را چنین وصف می کند: « ديروز مقدس‏نماهاى بيشعور مى‏گفتند دين از سياست جداست و مبارزه با شاه حرام است، امروز مى‏گويند مسئولين نظام كمونيست شده‏اند! تا ديروز مشروب فروشى و فساد و فحشا و فسق و حكومت ظالمان براى ظهور امام زمان- ارواحنا فداه- را مفيد و راهگشا مى‏دانستند، امروز از اينكه در گوشه‏اى خلاف شرعى كه هر گز خواست مسئولين نيست رخ مى‏دهد، فرياد «وا اسلاما» سر مى‏دهند! ديروز «حجتيه‏اى» ها مبارزه را حرام كرده بودند و در بحبوحه مبارزات تمام تلاش خود را نمودند تا اعتصاب چراغانى نيمه شعبان را به نفع شاه بشكنند، امروز انقلابى‏تر از انقلابيون شده‏اند! «ولايتى» هاى ديروز كه در سكوت و تحجر خود آبروى اسلام و مسلمين را ريخته‏اند، و در عمل پشت پيامبر و اهل بيت عصمت و طهارت را شكسته‏اند و عنوان ولايت برايشان جز تكسب و تعيش نبوده است، امروز خود را بانى و وارث ولايت نموده و حسرت ولايت دوران شاه را مى‏خورند! راستى اتهام امريكايى و روسى و التقاطى، اتهام حلال كردن حرامها و حرام كردن حلالها، اتهام كشتن زنان آبستن و حِليّت قمار و موسيقى از چه كسانى صادر مى‏شود؟ از آدمهاى لا مذهب يا از مقدس‏نماهاى متحجر و بيشعور؟! فرياد تحريم نبرد با دشمنان خدا و به سخره گرفتن فرهنگ شهادت و شهيدان و اظهار طعنها و كنايه‏ها نسبت به مشروعيت نظام كار كيست؟ كار عوام يا خواص؟ خواص از چه گروهى؟ از به ظاهر معممين يا غير آن؟ بگذريم كه حرف بسيار است. همه اينها نتيجه نفوذ بيگانگان در جايگاه و در فرهنگ حوزه‏هاست، و برخورد واقعى هم با اين خطرات بسيار مشكل و پيچيده است».(صحيفه،ج‏21،ص281) دو: کمی عجیب است که؛ ولایتی ها، نه قدرتهای استعماری و نه گروه های تکفیری و نه هنرمندانِ هتاک به ساحت قرآن و نبوت و ولایت را دشمن درجه یک خود نمی دانند، بلکه هنوزهم بر اختلافات داخلی در دل تشیع دامن می زنند! راستی، در همه موضوعات پیشگفته، دستخط یا اظهار نظر یا پویش اجتماعی، یا فعالیت رسانه ای خاصی را از جماعت به اصطلاح ولایتی سراغ دارید؟ سه: امام خمینی، دیروز در مرگ اندودِ سکوتِ ولایتی ها، وقتی که هجمه رسانه ای و فکری به حریم ولایت(در آغاز دهه 20) اوج گرفت، نخستین کسی بود که در دفاع از حریم اهل بیت(ع) به پا خاست و کتاب ماندگار و اثرگذار «کشف اسرار» را نوشت. و با اینهمه، هنوز «ولایتی ها» به واسطه آنکه او استادِ فلسفه است، لیوانِ فرزندش را آب می کشیدند! دیروز همو، شجاعانه فتوای ارتداد سلمان رشدی را صادر کرد، و امروز مردم انقلابیِ پیرو او، یکپارچه بر سر دشمنان مرتد اهل بیت علیهم السلام می شورند! چهار: امروز هم از دل این جریان، «دهه برائت»، «مراسم 9 ربیع»، تعصب به اموری مثل «قمه زنی»، «شیعه انگلیسی»، «بی تفاوتی به هتاکی علیه قرآن و پیغمبر(ص)» و «بی طرفی در کشتار شیعیان و مسلمین»، بیرون آمده است! «باندِ نیویورکی ها» در وزارت خارجه خودمان را هم شاید بتوان عطف کرد به همین جماعت! البته تفصیلش بماند برای بعد! پنج: پدیده «مدافعانِ حرم»، نشانه صدق عهدِ انقلاب اسلامی نسبت به ولایت اهل بیت(ع) است. @rozaneebefarda