نقد استناد به دلیل امر به معروف و نهی از منکر از منظر منکرین الزام حکومتی حجاب

گروه افکار سنجی دفتر طرح های ملی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه

*تدبیر اجتماعی* 📌تدبیر اجتماعی مساله مهمی است. هزینه برخورد جدی را پایین می‌آورد و تعداد آن را! در نهایت هم وقتی تصمیم به برخورد میگیرد، موثر اما کم هزینه ورود میکند. 📌 در ده ماه گذشته، شانزده تجربه از این مدل ورود را در چند محیط کاری و آموزشی پیشنهاد کرده‌ام و اجرای آن را تجربه کرده‌ام. شرکتهایی که در زمینه طراحی و چاپ، تولید پوشاک، پخش دارو و لوازم بهداشتی، طراحی دکوراسیون داخلی، محیط‌های نوآورانه در عرصه فناوری و IT و فضاهای آموزشی در مقاطع دبیرستان و بالاتر فعالیت میکنند. 🖋 این محیطهای کاری عمدتا در شهرهای بزرگ قرار داشتند. 🖋 جمعیت محیط‌های کاری از بیست نفر تا صد و پنجاه نفر بوده است. دو محیط کاری دویست و پنجاه نفر نیرو داشته‌اند. 📌 نقاط مشترک توفیق اینها بوده است. 📌 اول: تعریف پروتکل در اول کار و توجیه افراد نسبت به آن در آغاز یا ادامه همکاری است. 🖋 نکته یک : پروتکلهایی موفقترند که روشن هستند. مثلا به وضوح میگویند منظورشان از پوشش چیست؟ مثلا آیا ضوابط شامل پوشیدن جوراب هست یا نه؟ دقت کنید هدف اول رعایت حجاب شرعی نبوده است بلکه مقابله با موج بی‌حجابی و بدحجابی جدی، بعد از حوادث سال قبل است. 🖋 نکته دو: عمده خانمهای در موارد مذکور، پوشاندن ساعد دست یا پوشیدن جوراب را جزء حجاب نمی‌دانستند. یعنی حتی با قصد رعایت حجاب این موارد پوشیده نمی‌شده است. 🖋 نکته سه: قدم توجیه هم باید واضح و با دلیل باشد. دقت کنید ابلاغ نمیکنیم بلکه توجیه میکنیم. 🖋 نکته چهار: در سه مورد بسته به جنس محیط کاری، لباس فرم پیشنهاد شده است و موفق هم بوده است. 🖋 نکته پنج: افراد سرحلقه در دو طرف (سر دسته بی حجابها، سر دسته تذکر دهنده‌های بی ملاحظه) نیاز به توجیه بیشتری دارند. 📌 دوم: روشن شدن روند پیگیری است. اگر کسی تخلف کند چه باید کرد؟ بار اول و دوم معمولا تذکر توضیحی، در فضای صمیمانه، توسط نزدیکترین همکار یا مسئول مربوط! حتی در مواردی با تمایل فرد از کارشناس مذهبی یا مشاور درخواست شده با فرد گفتگو کند. بار سوم تذکر حقوقی و تاکید بر نقض قوانین و بار چهارم ارجاع به تصمیم انضباطی برای اتخاذ جریمه و حتی قطع همکاری! 🖋 نکته: در مجموع تجربه‌هایی که شنیده‌ام سهم مواردی که کار به برخوردهای انضباطی کشیده، زیر ده مورد است و عمدتا مساله در سطوح قبلی حل شده است. 📌 سوم: اقدامات فرهنگی متقابل؛ مثلا ایجاد محیط استراحت و غذاخوری برای خانم‌ها، اهدای بن لباس از فروشگاه‌های خاص و .... 🖋 نکته یک: یکی از موثرترین اقدامات حمایتی برخورد با آقایانی است که وارد حریم خانمها میشوند. به خصوص نیروهای حراست یا نیروهایی که جایگاه بالادستی دارند. این موارد از طرف کارکنان زن به صورت خصوصی معرفی می‌شدند و با آنها برخورد جدی می‌شده است. 📌 چهارم: ساخت فضای مذهبی و کاری! مثلا تکیه بر ادبیات کار حرفه‌ای و به دور از مسائل جنسیتی! 🖋 حتی لازم نیست روی بخش جنسیتی تاکید کنید همین که فضا کاری شود خود به خود کار پیش می‌رود. مثلا حجم گفتگوها و جلسات غیر کاری را کم کردن و جاری کردن این فرهنگ در مجموعه! یا تاکید بر جدا کردن روابط کاری و عاطفی در محیط کار و آن را بخشی از حرفه‌ای‌گری به حساب اوردن. 🖋 در فضاسازی دینی میشود به استفاده از المان و نشانهای مذهبی و ملی مثل نصب پرچم ایران در راهرو و روی میز جلسات، توجه به مناسبتهای ملی، برگزاری مراسمات مذهبی مثل جشن غدیر یا ماه محرم. 🖋 ریا برای خدا هم در مواردی موفق بوده مثلا مدیر مجموعه‌ای به بهانه خراب بودن کف پوش اتاقش مدتی در راهرو نماز میخوانده و تاثیرش در کنترل حجاب بارز بود! 📌 پنجم: برای مهمان‌ها و ارباب رجوع هم تعریف پروتکل و تذکر آن در اغلب موارد موثر واقع شده است. 📌 پ ن ۱: مهم‌ترین مانع در اجرای این طرح‌ها در محیطهای کاری نه مخاطبان بلکه خود افراد مسئول بودند. تصویری که آنها از مقاومت محیط داشتند بسیار بیشتر از واقعیت بود. در برخی محیطهای کاری هم که این پیشنهادها اجرا نشد به نظر بنده که پیشنهاد دهنده بودم مساله بیشتر از طرف مدیران مجموعه بود تا مخاطبان! مساله اینجاست که هیچ چیزی در فرهنگ سازمانی به راحتی آب خوردن تغییر نمیکند اما تصویر از هزینه و نیرویی که ایجاد تغییر میخواهد بسیار بیشتر از چیزی است که در واقع هست. 📌 پ ن ۲: واقعا تفاوت محیطهای کاری زیاد است با این وجود به نظر میرسد این راهکارها در محیط‌های دیگر هم به کار می‌آید. 📌 پ ن ۳: یکی از مبارک‌ترین اتفاقاتی که در این ایام افتاد جلب توجه جمعی از مدیران این مجموعه‌ها به مساله سیاستگذاری و مدیریت تغییر رفتار بود. امیدوارم از این دست مباحثات بیشتر بشود و با تکرار تجربه‌ها، مسیر بومی شدن آن هموار شود. شما هم اگر موردی سراغ دارید - چه مورد توفیق و چه شکست- بنویسید‌. ممنون میشوم برای بنده هم ارسال کنید.

این مقاله با ارزش در خصوص بازنمایی زنان چادری در چهل سریال تلویزیونی است. نتایج تاسف باره و نشون میده صدا و سیما نه تنها در خدمت تجلیل و ترویج چادر نبوده بلکه عکس آن عمل کرده است. یافته‌های تحقیق حاکی از آن است که در سال‌های پس از انقلاب اسلامی تصویر مطلوبی از زنان چادری در تلویزیون ارائه نشده است، به‌طوری‌که زنان چادری یا اساساً حضور پررنگی در سریال‌های تلویزیونی ندارند یا اگر دارند اغلب دارای ضعف‌ها و مشکلات مختلفی هستند که در مقایسه با شخصیت‌های زن غیر چادری نمود پررنگ‌تری دارد. زنان چادری به‌گونه‌ای معنادار؛ مسن، بدون تحصیلات دانشگاهی، از طبقه متوسط و پایین جامعه، دارای مشکلات روحی و روانی و دارای چهره‌ای متوسط و زشت به تصویر کشیده شده‌اند. بر این اساس چادر، پوشش زنی معرفی می‌شود که احتمالاً کمتر مخاطبی تمایل به همذات پنداری و احیاناً الگوبرداری از او خواهد داشت.

کنایه ترامپ به ممنوعیت آموزش دینی در آموزش و پرورش امریکا