#سلسله_بحث_امامت #قسمت_پنجاه_و_هفت #درس_بیست_و_یک_بخش_دوم #نّوٌاب_اربعه همانگونه که گذشت حضرت در دوران غیبت صغری دارای چهار نایب خاص بود اولین ‏نایب خاص حضرت مهدی عجل الله فرجه الشریف ، ابوعمروعثمان بن سعیدعمری بود. نام وی "عثمان بن سعید"، کنیه ‏اش "ابوعمرو" و لقبش "العمری"، "سمّان"، "اسدی" و "عسکری" می‏باشد. علت ملقب شدن او به "سمّان" این بود که به تجارت روغن می‏پرداخت تا این کار، مسئولیت اصلی او را بپوشاند و از شرّ حکومت حفظش نماید وی تا سال 267 یعنی تا آخر عمرش ومدت حدود6سال نیابت امام علیه السلام را بر عهده داشت دومین نایب حضرت محمّدبن عثمان، دومین نایب از "نواب چهارگانه" امام زمان عجل الله فرجه الشریف و فرزند نایب اول است. در زمان حیات پدرش از طرف امام عسکری علیه السلام به نیابت امام غایب معرفی شده بود. بدین صورت که آن حضرت وقتی گروهی از شیعیان یمن در شهر "سامرا" به حضورش شرف یاب شدند، ایشان عثمان‌بن سعید را نزد خود فرا خواند، و بر وکالت و وثاقت او تصریح کرد. در ادامه فرمود: "گواه باشید که عثمان بن سعید عمری، وکیل من است و فرزندش محمّدبن عثمان وکیل فرزند من، مهدی شما است عثمان‌بن سعید به هنگام مرگ خود، نیابت را به دستور حضرت مهدی عجل الله فرجه به فرزند خود «محمّد» سپرد. به علاوه خود حضرت ولی عصر علیه السلام نیز در توقیعاتی، تصریح به نیابت او فرمود وی در سال 305 رحلت کرد و مدت 40 سال نیابیت حضرت را بر عهده داشت سومین نایب خاص حضرت سومین سفیر خاصّ از سفیران چهارگانه حضرت مهدی عجل الله فرجه ، محدث، فقیه و متکلم شیعی ایرانی، حسین بن روح نوبختی است. وی در میان شیعیان بغداد، شهرت ویژه ای داشت و یکی از افراد مورد اطمینان و اعتماد محمّدبن عثمان عمری بود جسین بن روح تا سال 326 یعنی هنگام وفات مدت حدود 21 سال عهده دار نیابت حضرت بود چهارمین نایب خاص حضرت ابوالحسن علی‌بن محمّد سمری، چهارمین و واپسین سفیر حضرت ولی عصر عجل الله فرجه است. وی پس از رحلت حسین‌بن روح به مقام سفارت منصوب شد و مدت سه سال عهده‌دار این منصب بود سمری از خاندانی با ایمان و شیعه بوده است که در خدمت گزاری به امامیّه از شهرت زیادی برخوردار بودند و همین اصالت خانوادگی او، باعث شد که در امر سفارت با مخالفت چندانی روبه رو نگردد. سمری فرصت زیادی برای فعالیّت نداشت؛ به همین دلیل مثل نایبان قبلی نتوانست فعالیت‏ های گسترده‏ای انجام دهد و تغییرات قابل ملاحظه‏ای در روابط خود و وکلا به وجود آورد؛ اما اعتقاد شیعیان به جلالت و وثاقت او، مثل دیگر نایبان بود و وی مقبول همه شیعیان بود شش روز پیش از رحلت او، توقیعی از سوی امام دوازدهم صادر شد که در آن صاحب الامر علیه السلام مرگ نایب چهارم را پیش گویی و زمان مرگ او را نیز تعیین کرده بود. متن این توقیع شریف، نمایان‌گر پایان غیبت صغرا و انقطاع نیابت خاصه و آغاز غیبت کبرا و نیابت عامه است. این توقیع در بسیاری از کتاب‏ های حدیثی با اختلاف اندکی آمده است. این حادثه اسف‌بار در سال ۳۲۹‌قمری رخ داد و قبر او در بغداد است @jorenab