#خطبه_همام #درس_دهم_بخش_اول بیست وسوم-« لَا يَرْضَوْنَ مِنْ أَعْمَالِهِمُ الْقَلِيلَ وَ لَا يَسْتَكْثِرُونَ الْكَثِيرَ » هرچه انسان سطح دانشش وعلمش نسبت به پیرامونش بالاتر برود کوچکی خودرا از یک سو وعظمت هستی را از سویدیگر بیشتر درک می کند واینکه ندانسته هایش در برابر دانسته هایش بسیار بیشتر است لذا هرچه علم بالاتر میرود بیشتر احسای حقارت وکوچکی دربرابر بزرگی وعظمت هستی می کند همانطور که نگاه یک کودک به هستی وانتظاری که از عالم دارد بسیار متفاوت از نگاه یک بزرگ سال است ونگاه یک عامی با نگاه یک عالم به هستی بسیار متفاوت است.  در بخش معنوی نیز هرچه انسان به مراحل بالاتر میرود عظمت الهی را بیشتر درک می کند وجایگاه هائی که وجود دارد رابیشتر احساس می کند ودوری خویش ازین جایگاه را بهتر لمس می کند انسانهائی که بخاطر ریاضت نفس وتقوای الهی به مراحل بالا رسیدند عظمت خداوند متعال وکوچکی عمل خویش را بهتر درک می کنند مانند کسی که به قله میرسد ودشت پهن وگسترده پشت قله را می بیند واینکه چقدر راه نرفته دارد لذا هم برای رسیدن به مقصد شوق بیشتری دارد از کسی که هنوز از قله بالا نرفته ونمیداند پشت قله چه خبر است وهم میداند با تلاش بیشتر می تواند زودتر به مقصد برسد لذا اهل تقوا نیز وقتی به مراحل بالاتر وبالاتر دست می یابند میدانند این راه بی نهایت تلاش شبانه روزی می طلبد ازینرو اولا به عملی که انجام میدهند قانع نیستند ثانیا هرچه بیشتر تلاش می کنند با توجه به مراحل بالائی که می بینند وشوقی که برای رسیدن به آن مراحل را دارند عمل ولو زیاد خودرا زیاد نمی بینند یعنی توجهی به عمل خویش ندارند بلکه توجه شان رسیدن به مقام بالاتر است.زیرا اگر به عمل خویش نگاه کنند وآنرا زیادبشمارند در حقیقت دچار عُجب می شوند که آنهارا از راهی که می خواهند طی کنند دور می کند @jorenab

#سلسله_بحث_امامت #قسمت_بیست_و_سه #درس_دهم_بخش_اول امام حسین علیه السلام در سوم شعبان سال چهارم هجری در مدینه به دنیا آمد پدر بزرگوارشان حضرت علی علیه السلام و مادر گرامیشان حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها است و در دهم محرم سال ۶۱ هجری در کربلا در سن ۵۷ سالگی به شهادت رسید و محل قبر شریفش کربلا می باشد مهمترین نکته در زندگی امام حسین علیه السلام قیام در برابر یزید بن معاویه است، بعد از مرگ معاویه در۲۸ رجب ۶0 هجری یزید حکومت را به دست گرفت حدود سه سال حکومتش طول کشید و در سال اول حکومتش، امام حسین علیه السلام را به شهادت رساند. درسال دوم جان و مال و ناموس مردم مدینه را بر لشکریانش مباح نمود وعلتش ظاهرا آن بود عده ای از بزرگان مدینه به دیداریزید رفتند و او طبق معمول علنا شرب خمر کرد و آنها این موضوع را به مردم مدینه گفتند و نارضایتی عمومی شروع شد یزید ۱۲ هزار لشکر به فرماندهی مسلم بن عقبه فرستاده و بعد از شکست دادن مردم مدینه مدت سه روز جان و مال و ناموس مردم را بر لشکر حلال ساخت که این در واقع در ۲۶ یا ۲۷ ذی‌الحجه سال۶۳ اتفاق افتاد. ودر سومین سال حکومت خود کعبه را به منجنیق بست واین در سال ۶۴ هجری بود. دلیل عدم بیعت امام حسین علیه السلام با یزید:. الف: تفاوت کیفی: یزید در نامه‌ای به اندازه گوش موش به فرماندار مدینه می نویسد از حسین بن علی، عبدالله بن عمر، عبدالله ابن زبیر به زور بیعت بگیر و اگر بیعت نکردن سر آنها را برایم بفرست.لذا گرفتن بیعت به زور و تهدید بود در حالی که در مورد کسی دیگر چنین چیزی نبود. @jorenab