#رابطه_دنیا_و_آخرت_از_منظر_شهید_مطهری ۱-مرحوم شهید مطهری(رحمه الله) در سیری در نهج البلاغه ضمن بررسی تضاد میان دنیا و آخرت از نظر هدف قرار گرفتن یکی و برخورداری از دیگری، تضاد ایندو را از نوع تضاد میان ناقص و کامل می داند که هدف قرار گرفتن ناقص مستلزم محرومیت از کامل است اما هدف قرار گرفتن کامل مستلزم محرومیت از ناقص نیست بلکه مستلزم بهره مندی از آن به نحو شایسته و در سطح عالی و انسانی است. ۲- آنگاه به بیانی از مولوی تمسک می کند که آخرت و دنیا را قطار شتر و پشکل شتر تشبیه می کند و می گوید اگر کسی هدفش داشتن قطار شتر باشد بالتبع پشم و پشکل هم خواهد داشت اما اگر کسی هدفش فقط پشکل و پشم باشد هرگز صاحب قطار شتر نخواهد شد صید دین کن تا رسد اندرتبع                                    حسن و مال و جاه و بخت منتفع آخرت قطار اشتر دان عمو                                       در تبع دنیاش همچون پشک و مو پشم بگزینی شتر نبود تورا                                      ور بود اشتر چه قسمت پشم را ۳-سپس به حکمت ۲۶۹ نهج البلاغه اشاره می کند که حضرت امیرالمومنین(علیه السلام) مردم را در دنیا از حیث عمل و هدف به دو دسته تقسیم می کند؛ یکی تنها برای دنیا کار می کند و هدفی ماوراء مادی ندارد، سرگرمی به امر مادی او را از توجه به آخرت باز داشته است از اینرو نگران آینده بازماندگان است اما هرگز نگران روزهای سختی که خود در پیش دارد نیست لذا عمرش در منفعت بازماندگانش فانی می شود. و نفر دیگر آخرت را هدف قرار داده و تمام کارهایش برای آن هدف است اما دنیا خود به خود و بدون آنکه کاری برای آن و به خاطر آن صورت گرفته باشد به او روی می آورد و در نتیجه بهره دنیا و آخرت را تواما احراز می کند و مالک هر دو خانه است. وخداوند نیز درخواست اورا رد نمی کند (النَّاسُ فِي الدُّنْيَا عَامِلَانِ: عَامِلٌ عَمِلَ فِي الدُّنْيَا لِلدُّنْيَا، قَدْ شَغَلَتْهُ دُنْيَاهُ عَنْ آخِرَتِهِ، يَخْشَى عَلَى مَنْ يَخْلُفُهُ الْفَقْرَ وَ يَأْمَنُهُ عَلَى نَفْسِهِ فَيُفْني عُمُرَهُ فِي مَنْفَعَةِ غَيْرِهِ، وَ عَامِلٌ عَمِلَ فِي الدُّنْيَا لِمَا بَعْدَهَا، فَجَاءَهُ الَّذِي لَهُ مِنَ الدُّنْيَا بِغَيْرِ عَمَل، فَأَحْرَزَ الْحَظَّيْنِ مَعاً، وَ مَلَكَ الدَّارَيْنِ جَمِيعاً، فَأَصْبَحَ وَجِيهاً عِنْدَ اللَّهِ، لَايَسْأَلُ اللَّهَ حَاجَةً فَيَمْنَعُهُ.) ۴- و آنگاه چنین نتیجه گیری می کند که دنیا و آخرت تابع و متبوعند و دنیاگرائی تابع گرائی است و مستلزم محرومیت از آخرت است اما آخرت گرائی متبوع گرائی است و خود به خود دنیا را به دنبال خود می کشد. (شهید مطهری، سیری در نهج البلاغه، چاپ دوم، 1354 نشر صدرا صص 308-310 ) https://eitaa.com/jorenab