آیت الله محمد حسین غروی اصفهانی :
فَمَا رَماهُ اِذ رَماهُ حَرمَلَه
وَ اِنَّما رَماهُ مَن مَهَّدَ لَه
سَهمُ اَتی مِن جَانبِ السَّقیِفه
وَ قُوسُهُ عَلی یَدِ الخَلیِفه
آن تیری که حرمله بر گلوی حضرت علی اصغر زد به دست او پرتاب نشد
بلکه پرتابگر تیر کسی بود که مقدمات این کار را فراهم کرد
این تیری است که از طرف سقیفه آمد و کمان آن بر دست خلیفه بود
@jorenab
عَبَدَ اللَّهَ غُلَاماً یَافِعاً
وَ قُرَیْشٌ یَعْبُدُونَ الْوَثَنَیْنِ
یَعْبُدُونَ اللَّاتَ وَ الْعُزَّی مَعاً
وَ عَلِیٌّ کَانَ صَلَّی الْقِبْلَتَیْنِ
آن هنگام که قریش دو بت لات و عُزّی را پرستش می کردند حضرت علی علیه السلام در حالی که جوان بود الله را عبادت میکرد
قریش دو بت لات و عُزّی را عبادت می کردند و حضرت علی علیه السلام در دو قبله نماز میخواند
بحارالانوار ج۴۵ص۴۸
https://eitaa.com/jorenab
#آیه_اظهار_و_ظهور_حضرت_مهدی_عجل_الله_تعالی_فرجه_الشریف
«هُوَ الَّذِی أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدى وَ دِینِ الْحَقِّ لِیُظْهِرَهُ عَلَى الدِّینِ کُلِّهِ وَ لَوْ کَرِهَ الْمُشْرِکُونَ»(توبه۳۳)
«خدا فرستاده خود را با هدایت و دین حق فرستاد تا بر همه دینها غالب شود. هر چند مشرکین نخواهند».
✅راوی میگوید: از امام صادق علیه السلام از آیه هُوَ الَّذِی أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدى، سؤال کردم. فرمودند: «هنوز موقع تأویل این آیه نرسیده است»، گفتم: «قربانت گردم! کى موقع آن فرا میرسد؟» فرمود: «ان شاء اللَّه هنگامى که قائم قیام کند و چون قیام کند هر جا کافر و مشرکى باشد، ظهور او را ناخوش دارد تا جایى که اگر کافرى در دل سنگى پنهان شود سنگ صدا میزند اى مؤمن! کافرى یا مشرکى در من پنهان شده او را بکش، یاران قائم او را بقتل میرسانند».(بحارالانوارج52ص324 )
✅از ابن عباس روایت شده که وى در باره آیه «لِیُظْهِرَهُ عَلَى الدِّینِ کُلِّهِ وَ لَوْ کَرِهَ الْمُشْرِکُونَ» گفت: «این در زمانى است که تمام یهودیان و نصارى و پیروان هر کیشى بدین حنیف اسلام بگروند و گرگ و میش و گاو و شیر و انسان و مار از جان خود ایمن باشند، موقعى که دیگر موش انبانى را پاره نمیکند وقتى که حکم جزیه گرفتن از اهل کتاب ساقط مىشود و هر جا صلیبى است شکسته میگردد و خوگها معدوم مىشود و این بهنگام قیام قائم آل محمد خواهد بود(
تفسیر برهانج5ص366)
https://eitaa.com/jorenab
#زیارت_آل_یس_دو
السَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا دَاعِيَ اللَّهِ وَ رَبَّانِيَّ آيَاتِهِ
السَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا بَابَ اللَّهِ وَ دَيَّانَ دِينِهِ
السَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا خَلِيفَةَ اللَّهِ وَ نَاصِرَ حَقِّهِ
السَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا حُجَّةَ اللَّهِ وَ دَلِيلَ إِرَادَتِهِ
سلام بر تو اى دعوت كننده خلق بسوى خدا و مظهر آيات الهى و مرآت صفات ربانى سلام بر تو اى درگاه خدا و حاكم و حافظ دين خدا
سلام بر تو اى خليفة الله و نصرت بخشنده دين خدا سلام بر تو اى حجت خدا و راهنماى بندگان به مقاصد الهي ات
https://eitaa.com/jorenab
از حضرت صادق علیه السّلام نقل شده: بر موضع درد دست بگذار و بگو: بسم اللّه بعد بر آن دست بکش، و هفت مرتبه بگو:
اَعُوذُ بِعِزَّةِ اللَّهِ وَ اَعُوذُ بِقُدْرَةِاللَّهِ وَ اَعُوذُ بِجَلالِ اللَّهِ وَ اَعُوذُ بِعَظَمَةِ اللَّهِ وَ اَعُوذُ بِجَمْعِ اللَّهِ وَ اَعُوذُ بِرَسُولِ اللَّهِ صَلّیَ اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ وَ اَعُوذُ بِاَسْمآءِ اللَّهِ مِنْ شَرِّ ما اَحْذَرُ وَ مِنْ شَرِّ ما اَخافُ عَلی نَفْسی.
(مفاتیح الجنان دعای رفع بیماری شماره۸)
https://eitaa.com/jorenab
سلام علیکم عزاداری ها قبول
اخیرا عده ای به دهه گرفتن ها مثل دهه محرم دهه فاطمیه و.. ایراد گرفتند ودر مقابل عده ای هم دفاع کردند ممکن است نظرتون را بفرمایید
باسلام وارزوی قبولی طاعات
حضرت علی علیه السلام در حکمت ۷۰ نهج البلاغه می فرماید
لَاتَرَى الْجَاهِلَ إِلَّا مُفْرِطاً أَوْ مُفَرِّطاً.
انسان جاهل تعادل ندارد یا زیاده روی می کند یا کم کاری واین موضوع در هر امری ممکن است اتفاق بیافتد لذا لازم است معیارهایی برای امور مخصوصا مسایل دینی داشته باشیم و اهل بیت عصمت و طهارت مارا به سمت مسیر درست هدایت کردند
گاهی درباره زمان عزاداری فرمودند
کانَ أبی علیه السلام إذا دَخَلَ شَهرُ المُحَرَّمِ لا یری ضاحِکا، و کانَتِ الکآبَةُ تَغلِبُ عَلَیهِ حَتّی تَمضِی عَشرَةُ أیامٍ.
امام رضا علیه السلام فرمودند
چون ماه محرّم می رسید کسی پدرم علیه السلام را خندان نمی دید. غم و اندوه بر او چیره بود تا آن که ده روز می گذشت
(وسائل الشیعه ج۸ص۱۰)
گاهی معیار کلی ارائه دادند
در پیش آمدها و رخدادها به فقیهانی که با گفتار ما آشنائی کامل دارند مراجعه کنید که آنان حجت ما بر شمایند. همانگونه که من حجت خدایم.
وَ أَمَّا الْحَوَادِثُ الْوَاقِعَةُ فَارْجِعُوا فِیهَا إِلَی رُوَاةِ حَدِیثِنَا فَإِنَّهُمْ حُجَّتِی عَلَیْکُمْ وَأَنَا حُجَّةُ اللَّهِ
(بحارالانوارج۲ص۹۰)
وحتی معیارهایی برای شناسایی چنین عالمانی ارائه کردند
اما کسی که دارای مقام فقاهت است:
1- خود نگهدار.
2- نگهبان دین.
3- مخالف با هوای نفس
. 4- فرمانبردار مولا و خداوند متعال است
. بر عامه مردم است که از او پیروی نمایند، البته تمام فقهای شیعه چنین نیستند، بعضی از آنها چنین اند
فَأَمَّا مَنْ کَانَ مِنَ الْفُقَهَاءِ صَائِناً لِنَفْسِهِ حَافِظاً لِدِینِهِ مُخَالِفاً عَلَی هَوَاهُ مُطِیعاً لِأَمْرِ مَوْلَاهُ فَلِلْعَوَامِّ أَنْ یُقَلِّدُوهُ وَ ذَلِکَ لَا یَکُونُ إِلَّا بَعْضَ فُقَهَاءِ الشِّیعَةِ لَا جَمِیعَهُمْ
(بحارالانوار ج۲ص۸۸)
حال در هر مساله از جمله همین دهه ها باید دید عالمان و بزرگانی که بدنه متدینین و بدنه حوزه انهارا به زهد و تقوا می شناسد چه نظری دارند و طبق همان عمل کرد
واگر کسی از چنین عالمان و مراجع وارسته پیروی کند بدون شک ماجور خواهد بود
https://eitaa.com/jorenab
#سخن
هرگاه انسان سخنی بر زبان آورد از سه حال خارج نیست.
الف- سخن مفید؛ اینکه آنچه میگوید دارای نفعی باشد حال یا نفع دنیوی و یا نفع اخروی مانند سخن گفتن درباره چگونگی بهبودی معیشت و یا پند و موعظهای که باعث تربیت کسی گردد.
ب- سخن مضر؛ اینکه آنچه میگوید باعث ضرر دنیوی یا اخروی گردد.
ج- سخن بیهوده؛ اینکه نه نفع دنیوی و اخروی در آن باشد و نه ضرر دنیوی و اخروی.
نهتنها سخن مضر انسان را به بیراهه میکشد بلکه حتی سخن غیرمفید و باطل نیز میتواند انسان به سوی پرتگاه سوق دهد لذا در دعای ابوحمزه ثمالی که منسوب به امام زینالعابدین (ع) است آمده است؛ «اللَّهُمَّ إِنِّي كُلَّمَاقُلْتُ قَدْ تَهَيَّأْتُ وَ تَعَبَّأْتُ وَ قُمْتُ لِلصَّلَاةِ بَيْنَ يَدَيْكَ وَ نَاجَيْتُكَ أَلْقَيْتَ عَلَيَّ نُعَاساً خدايا! من هرگاه به خود گفتم كه ديگر مهيا و مجهز شدهام و برخاستم براي خواندن نماز در برابر تو و با تو به راز و نیاز پرداختم. تو بر من چرت و کسالت را مسلط كردي »
سپس حضرت عوامل دوازدهگانهای را متذکر میشود که یکی از آنها این است که شاید مرا با مجالس بيهوده مأنوس ديدهاي، پس مرا به آنها واگذاشتهاي «أَوْ لَعَلَّكَ رَأَيْتَنِي آلِفَ مَجَالِسِ الْبَطَّالِينَ فَبَيْنِي وَ بَيْنَهُمْ خَلَّيْتَنِي»
برای همین در دستورات دینی از سخن زیاد نهی شده است زیرا پرگویی موجب میشود تا حیا و ورع از بین رفته و دل بمیرد و وقتی دلی مرد، نمیتواند به مسیر درست حرکت کند.
حضرت امیرالمؤمنین (ع) میفرماید: «وَ مَنْ كَثُرَ كَلَامُهُ كَثُرَ خَطَؤُهُ وَ مَنْ كَثُرَخَطَؤُهُ قَلَّ حَيَاؤُهُ وَ مَنْ قَلَّ حَيَاؤُهُ قَلَّ وَرَعُهُ وَمَنْ قَلَّ وَرَعُهُ مَاتَ قَلْبُهُ وَ مَنْ مَاتَ قَلْبُهُ دَخَلَ النَّار؛ هرکس سخنش زیاد شود اشتباهاتش زیادمی شود و هرکس اشتباهاتش زیاد شود، حیایش کم میشود و هرکس حیایش کم شد، ورع و پرهیزکاری وی کم میشود و هرکس ورعش کم شد، قلبش میمیرد؛ و هرکس قلبش بمیرد، داخل آتش میگردد.»
بنابراین سخن هرچه نغز و دلکش باشد اما دارای محتوای خوب و مفید نباشد نهتنها موجب رشد انسان نمیشود بلکه او را به تباهی سوق میدهد هرچند گاهی منطوق و مفهوم سخن بار منفی نداشته باشد اما کلام پنهان آن دارای بار منفی باشد.
توضیح آنکه سخن در یک دستهبندی به سه دسته تقسیم میشود:
الف- منطوق؛ آن چیزی که گوینده بر زبان میآورد مانند اگر برای نماز شببیداری شدی مرا بیدار کن
ب- مفهوم؛ آنچه از کلام گوینده فهمیده میشود مثلاً در مثال بالا مفهوم سخن گوینده این است اگر بیدار نشدی مرا بیدار نکن
ج- کلام پنهان؛ آنچه گوینده قصد گفتن آن را ندارد اما بهطور ناخودآگاه بر زبان میآورد و همین کلام پنهان بیش از هر چیزی خلقوخوی گوینده را بیان میکند و بهخوبی میتوان بهوسیله همین کلام پنهان درون انسانها را شناخت مثلاً کسی درحالیکه مشغول درد دل کردن با کسی است از کاری که برای یکی از دوستانش انجام داد اما او قدرنشناس بود گله میکند اینکه به او اهانت کرده میگوید: «یعنی کار علی به اینجا رسید که رضا به او توهین کند» آنچه او بهطور ناخواسته به شما گفت نام خودش و نام دوستش بود.
بنابراین هنگام سخن گفتن به تمام زوایای سخن باید توجه کرد تا انسان را به قهقرا نکشد و نابود نکند.
@jorenab