یک هفته از رفتنش گذشت... درست سیزده سال بعد از مامان‌بزرگ، در همان روز، بابا علی هم رفت... و انگار بخشی از من با او دفن شد. شاید خیلی‌ها نمی‌فهمیدند، ولی من و او خیلی شباهت داشتیم. و من پای خاطرات او، خودم را تا اعماق دوران‌ها پیش می‌بردم. حالا آن من، دیگر محرمی چون او ندارد. او آن من را با خود برده است. او و آن‌ها، #هویت_تاریخی ما بودند. ما داریم خودمان را از دست می‌دهیم، ذره‌ذره در دل روزگار بدون آن‌که چیزی جای آن را بگیرد.

مثل همین عکسی که برای شناسه‌ی کاربری‌اش انتخاب کرده بود، ساده و بی‌آلایش بود. اولین بار که برای تدریس به مدرسه آمد، باورکردنی نبود؛ متواضع، با لبخندی شیرین بر لب و کلاهی بافتنی بر سر (مثل آن‌ها که بسیجی‌ها بر سر می‌گذارند). خیلی دوست‌داشتنی بود، با بیانی روان و تسلطی که ناشی از ممارست و تحقیق در گوشه‌گوشه‌های تاریخ بود. یک بار که برای مصاحبه درباره‌ی آموزش تاریخ در حوزه از او وقت خواستم، به‌راحتی پذیرفت و قرار گذاشت. مصاحبه‌ی خوبی شد. از روزی که خبر کسالتش را شنیدم، می‌ترسیدم که یا از دست برود و یا از مقام افاده بیفتد. دیشب خبر را که شنیدم، حقیقتاً غم وجودم را گرفت. حیف از او و لبخندهای دل‌نشین و صداقت معصومانه‌اش. من تنها حدود یک ماه توفیق شاگردی‌ش را داشتم و دیگر به‌جز همان یک مصاحبه، از وجودش بی‌بهره بودم، ولی دلم خوش بود که کسانی چون او هستند. خیلی دلم سوخت. ما از آنِ خداییم و به سوی او بازمی‌گردیم. الهی که با رسول‌الله و دختر طاهره‌اش و دوازده پیشوایت محشور باشی استاد عزیز... #سید_محمود_سامانی روان تشنه‌ی ما را به جرعه‌ای دریاب: 🆔https://eitaa.com/jorenush

🎙بشنوید|| روضه خوانی مرحوم #استاد_سامانی در مصیبت حضرت خدیجه(سلام‌الله علیها) ▫️استاد سامانی: من ارادت خیلی ویژه‌ای به حضرت خدیجه (سلام‌علیها) دارم چون به #مظلومیت ایشان واقفم... #اختصاصی_روزنه 🔘روزنه؛ دریچه‌ای به تاریخ، سیاست و اندیشه دینی معاصر: https://eitaa.com/joinchat/2032861191C0a0a43a053

ای شهید! ای آن‌که بر کرانه‌ی ازلی و ابدیِ وجود برنشسته‌ای! دستی برآر و ما قبرستان‌نشینانِ عاداتِ سخیف را از این منجلاب بیرون کش... (شهید سید مرتضی آوینی) #جان_فدا روان تشنه‌ی ما را به جرعه‌ای دریاب: 🆔https://eitaa.com/jorenush

سازمان ملی "پرورش" استعدادهای درخشان، معاونت پرورشی ندارد. از این‌جا تا تهران :(((((( #سمپاد روان تشنه‌ی ما را به جرعه‌ای دریاب: 🆔https://eitaa.com/jorenush

ملتت کجاس سید علی؟! یزد؛ دی ۱۴۰۱؛ دمای هوا صفر درجه سانتی‌گراد #دارالعباده_یزد روان تشنه‌ی ما را به جرعه‌ای دریاب: 🆔https://eitaa.com/jorenush

گفتند که مهربان ترین بابا کیست؟! آنکس که شبیهش به همه دنیا نیست گفتم پدرِ معنوی ملت ما... سید علی حسینی خامنه ای است #سیدصادق_آتشی #روز_پدر_مبارک 💚 @Sadeghatashi7

#هدایت‌الله_بهبودی #تویینو @jorenush

درباره‌ی هدایت‌الله بهبودی و چهره‌ی ماندگار هنر انقلاب (۱) یکی از دوستان پیام دادند که آقای بهبودی را معرفی کنم و پیرامون او و آثارش که اعتراضاتی را در پی داشته، توضیح دهم. #هدایت‌الله_بهبودی کلهری متولد ۱۳۳۹ در تبریز و بزرگ‌شده‌ی تهران است. او در دوران #دفاع_مقدس خبرنگار بود و پیش از آن، در واحد امور خارجه‌ی دفتر مرکزی حزب جمهوری اسلامی اشتغال داشت. بهبودی در سال ۱۳۶۲ خبرنگار روزنامه «تهران تایمز» شد و سه سال بعد (۱۳۶۵) به دفتر روزنامه‌ی جمهوری اسلامی‌ رفت و مسئولیت صفحه‌ی «جبهه و جنگ» را بر عهده گرفت. در پاییز سال ۱۳۶۷، با همراهی #مرتضی_سرهنگی، به حوزه‌ی هنری #سازمان_تبلیغات رفته و دفتر «ادبیات و هنر مقاومت» را تأسیس کردند. او مدتی نیز سردبیر سرویس فرهنگی روزنامه ایران (سال اول تأسیس) بود. با جدایی بهبودی از دفتر «ادبیات و هنر مقاومت» پس از پنج سال، او دفتر «ادبیات انقلاب اسلامی» ‌را در سال ۱۳۷۲ در حوزه‌ی هنری تأسیس کرد. بهبودی همچنین مدیرمسئول و صاحب امتیاز دوهفته‌نامه «کمان» بوده و آثار زیادی از جمله «سفر به قله‌ها»، «خرمشهر کو جهان‌آرا»، «پا به‌ پای باران»، «سفر بر مدار مهتاب»، «سفر به حلبچه»، «خرمشهر خانه‌ی رو به آفتاب» و «مدال و مرخصی» را در عرصه‌ی ادبیات جنگ نوشته است. در طول این سال‌ها، به جوایز متعددی نیز دست یافته است؛ برنده‌ی دوم جشنواره هشتم مطبوعات در رشته یادداشت، برنده‌ی اول جشنواره نهم مطبوعات در رشته‌ی سرمقاله، و برنده‌ی جایزه شهید آوینی (دوره اول). روان تشنه‌ی ما را به جرعه‌ای دریاب: 🆔https://eitaa.com/jorenush

درباره‌ی #هدایت‌الله_بهبودی و چهره‌ی ماندگار هنر انقلاب (۲) تا این‌جای کار، ظاهراً همه‌چیز خوب است و بهبودی را یکی از شایستگان دریافت عنوان «چهره‌ی ماندگار هنر انقلاب اسلامی» می‌نماید. به‌خصوص که در اوج فعالیت‌های بهبودی در حوزه‌ی هنری، امام خامنه‌ای درباره‌ی او و مرتضی سرهنگی، جملات تمجیدآمیزی نیز بیان داشتند؛ ایشان در تقریظ بر کتاب «پابه‌پای باران» نوشتند: «این دو نوشته، گویا، پرسوز، دردمندانه و هنرمندانه است. دست این عزیزان درد نکند که درد دل غریبانه‌ی یک شهر، بلکه یک ملت را چنین پرمهر و دل‌سوز، روایت می‌کنند. تاریخ ما بعدها نه‌فقط خرمشهر و جوان‌ها و پدر و مادرهای مقاوم آن را، که این دل‌ها و وجدان‌های بیدار و حق‌جو و حق‌گو را نیز ستایش خواهد کرد که نگذاشتند قصه‌ی جهادی به آن عظمت در لابلای یاوه‌گویی‌ها و هرزه‌درایی‌های زمانه گم شود. درود بر بهبودی‌ها و سرهنگی‌ها. سوم رمضان ۱۴۱۲، ۱۸ اسفند ۷۰» و چند ماه بعد، در یک سخنرانی، آن تمجید و وجه آن را بیان کردند: «همین آقای سرهنگی و آقای بهبودی کتابی [پابه‌پای باران] نوشته‌اند که من دو سه خطی پشت جلد آن نوشته‌ام. من معمولاً بر هر کتابی تقریظی می‌نویسم؛ این‌ها از روی احساس من است، یعنی آن وقتی که این‌ها را نوشتم، با احساس صادقی نوشتم. پایین صفحه نوشتم: «درود بر سرهنگی‌ها و بهبودی‌ها!» اعتقاد من این است. چرا من چنین چیزی را بنویسم؟ این چه علتی دارم؟ مگر من با آقای سرهنگی و بهبودی خویشاوندی نزدیکی دارم؟ مگر با هم رفاقت قدیمی داریم؟ نه، من فقط دو سه مرتبه آقایان را دیده‌ام. این کتاب، کتاب خوبی است. نوشته‌ی موثر و کار بسیار مفیدی است.» (بیانات در دیدار با اعضای مجمع نویسندگان مسلمان، ۱۴/ ۰۶/ ۱۳۷۱) روان تشنه‌ی ما را به جرعه‌ای دریاب: 🆔https://eitaa.com/jorenush

درباره‌ی #هدایت‌الله_بهبودی و چهره‌ی ماندگار هنر انقلاب (۳) رهبر معظم انقلاب، سال‌ها بعد بار دیگر در دیدار جمعی از پیشکسوتان جهاد و شهادت و خاطره‌گویان دفتر ادبیات و هنر مقاومت، از آقایان بهبودی و سرهنگی و قدمی نام بردند و آنان را چنین مدح کردند: «اگر بنده شاعر بودم، یقیناً در مدح شماها، در مدح آقای سرهنگی، در مدح آقای بهبودی، در مدح آقای قدمی، در مدح همین خاطره‌سازان و خاطره‌انگیزان قصیده می‌ساختم؛ حقیقتاً جا دارد؛ چون کارِ بسیار بزرگ و بااهمیتی است. ... اخیراً از آقای بهبودی و آقای سرهنگی مصاحبه‌یی می‌خواندم، که واقعاً هم همین‌طور است. این آقایان معتقدند که قضایای دوره‌ی دفاع مقدس را بایستی مستند کرد، تبیین کرد، مستدل کرد تا بر اساس این‌ها آثار هنری به‌ جود بیاید، که کاملاً درست است. اعتقاد من این است که ما هرچه برای دوره‌ی دفاع مقدس سرمایه‌گذاری و کار کنیم، زیاد نیست؛ چون ظرفیت هنری و ادبی کشور برای تبیین این دوره، خیلی گسترده، وسیع و عمیق است و از این ظرفیت تاکنون استفاده‌ی خوب و درخوری نشده. البته کتاب‌های خوبی نوشته شده، لیکن این رشته باید استمرار پیدا کند.» (۳۱/ ۰۶/ ۱۳۸۴) اما ماجرا روی دیگری نیز دارد و به همین جا ختم نمی‌شود. #هدایت‌الله_بهبودی در سال ۱۳۷۱ در مقطع کارشناسی در رشته‌ی #تاریخ از دانشگاه تهران فارغ‌التحصیل شد و در زمستان ۱۳۸۲ سردبیری فصلنامه‌ی «مطالعات تاریخی» را بر عهده گرفت. او سالیانی بعد، مدیریت «مؤسسه‌ی مطالعات و پژوهش‌های سیاسی» را نیز عهده‌دار شد. بهبودی در این سال‌ها تمرکز خود را از ادبیات دفاع مقدس، به تاریخ معاصر ایران معطوف داشت و با نگارش مقالات و کتبی در این زمینه، دورانی جدید را در زندگی حرفه‌ای خود گشود. در این عرصه، آثاری چون «ادبیات در جنگ‌های ایران و روس»، «ادبیات نوین ایران پیش از نهضت مشروطه»، «شهید صدوقی»، «تبریز در انقلاب»، «انقلاب اسلامی به روایت اسناد ساواک» (در ۲۵ جلد) از او به چاپ رسید. همچنین در دوره‌ی حضور بهبودی در مؤسسه‌ی مطالعات و پژوهش‌های سیاسی، جلد دوم و سوم «روزشمار تاریخ معاصر ایران» زیر نظر و اِشراف او منتشر شد. (جلد نخست این روزشمار را حسن فراهانی تدوین و سرپرستی کرده بود.) روان تشنه‌ی ما را به جرعه‌ای دریاب: 🆔https://eitaa.com/jorenush