eitaa logo
یادداشت‌ها و مقالات قرآنی، حدیثی، تاریخی و ...
266 دنبال‌کننده
222 عکس
260 ویدیو
246 فایل
مشاهده در ایتا
دانلود
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
خلود یا عدم خلود عذاب.mp3
26.95M
💯🔊 🔸 صوت کامل کرسی بررسی و تحلیل خلود یا عدم خلود عذاب 🎙 با حضور: حسن يوسفيان ✍️ دبیرعلمی: 📅 شنبه ۲۸ بهمن ماه ۱۴۰۲ 🏢 قم، پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی 🆔 @iictchannel
بخشی از عرایض بنده به طور واضح👇
هدایت شده از معارف اهلبیت(ع)
ملصقات نمط الحیوة الانتظار.pdf
15.33M
السلام علیک یا ابا صالح المهدی عجل الله تعالی فرجک الشریف و اجعلنا من اعوانک انصارک 🔅بمناسبة منتصف من شهر الشعبان وعشية شهر رمضان المبارك،تم عرض 34 ملصقًا إنفوجرافيًا لأسلوب حياة المهدوي. تعتمد هذه المجموعة المكونة من دورة واحدة من التعليم المهدوي على الأنثروبولوجيا الفطریة وتركز على جزء من التعليم العملي لتؤدي إلى تعميق وتعزيز نمط الحياة الانتظار. و من الممکن إقامة معرض حقيقي أو افتراضي علی اساس هذه المجموعة وعقد دورات تدريبية وحتى لقاءات علمية أو عروض سردية وحتى أنشطة فنية وإعلامية إضافية. هذه المجموعة مقدمة باللغات العربية و الفارسیة والإنجليزية والإسطنبولية والأذرية، كما أنها جاهزة للترجمة إلى لغات العالم الشيعي الأخرى وغيرها من اللغات العالمیة. 📒 و طباعتها الملونة بحجم ورق A4 و A5 وتقديمها كهدية بمناسبة النصف من شعبان وشهر رمضان المبارك للمراهقين والشباب مع عقد اجتماعات تبلیغیه و جلسات سرد ستزيد من عقیدتهم المهدوية و جعلهم أكثر اهتماما بأسلوب حياة الانتظار. 🔸 إن دعمكم لهذه المجموعة من الأعمال سيضع الأساس للتطوير الكمي والنوعي لإنتاج أطلس ..
208 ◀️برشی از مقاله «آیات حجاب و نقد شبهات» که تجمیع چند مقاله است. ⏪یکی از مسائل مهم و اثر گذار مربوط به آیات حجاب این است که سوره نور بر سوره احزاب مقدم است (خمر، قواعد، جلباب) یا برعکس (جلباب، خمر، قواعد). نتیجه بررسی‌ها قاطعانه فرضیه نخست را تأیید می‌کند و قرائن دال بر آن به قرار ذیل است: 👈 قرینه اول: مستثنیات خوشبختانه در متن آیات حجاب قرینه مهمی وجود دارد که ترتیب نزول آیات حجاب و به تبع آن‌ها ترتیب سوره‌های نور و احزاب را به صورت قاطع مشخص می‌کند. این قرینه به قدری مهم است که بر دیگر قرائن تفوّق آشکار دارد و احتمالاً‌ به جهت همین قرینه بوده که برخی مفسران و قرآن‌پژوهان همچون استاد شهید مطهری به صورت قاطع به تقدم سوره نور بر احزاب باور دارند. (ر.ک: مطهری، مجموعه آثار، ج19، ص 505) قرینه یاد شده واکنش مخاطبان در برابر نخستین آیه حجاب است و آن این است که از چه کسانی باید حجاب گرفت؟ آیا در برابر پدر، پدربزرگ، برادر و برادرزاده، خواهرزاده، و ... نیز باید حجاب داشت؟ پاسخ به این پرسش‌ها بی‌تردید همراه نخستین آیات حجاب است؛ زیرا نمی‌توان پذیرفت که نخستین آیه حجاب نازل شود و بدون این که به این سؤالات پاسخی داده شود، مدت‌های طولانی مردم به زحمت بیفتند و آن‌گاه پاسخ به این پرسش‌ها با آیات دیگر حجاب نازل شود! (در این خصوص به پیامدهای تقدم احزاب بر نور که پیش‌تر گذشت، مراجعه شود.) نکته مهم این است که پاسخ به پرسش‌ فوق همراه با آیات حجاب ابتدایی نازل شده و از دستور حجاب ابتدایی به لحاظ متنی جدا نشده است تا این شبهه پیش بیاید که در ترتیب آیات حجاب در سوره، تغییری صورت گرفته است و مثلا پاسخ به پرسش‌های فوق می‌بایست در سوره احزاب قرار داده شود، لیکن در سوره نور قرار داده شده است (هرچند با توجه به ادبیات قرآن و سیاق ادبی، چنین شبهه ارزش طرح ندارد)؛ بنابراین، هر آیه‌ای که حامل پاسخ به پرسش‌های فوق باشد، آن آیه نخست نازل شده است و می‌دانیم که پاسخ به پرسش‌های فوق در آیه 31 سوره نور آمده است که حامل حکم ابتدایی حجاب است. جالب این است که بدانیم مدتی بعد وقتی آیه 53 سوره احزاب نازل شد که در آن به زنان پیامبر ص دستور داده شد با هیچ مردی رودررو نشوند (وَ إِذا سَأَلْتُمُوهُنَّ مَتاعاً فَسْئَلُوهُنَّ مِنْ وَراءِ حِجاب‏؛ و زمانى كه از همسرانش چیزی خواستيد از پشت پرده و حجاب از آن‌ها بخواهيد) بی‌درنگ بعد از یک گریز کوتاه چند کلمه‌ای، در آیه بعد موارد استثنا بیان شده است تا زنان پیامبر ص به زحمت اضافی مبتلا نشوند: «لا جُناحَ عَلَيْهِنَّ فِي آبائِهِنَّ وَ لا أَبْنائِهِنَّ وَ لا إِخْوانِهِنَّ وَ لا أَبْناءِ إِخْوانِهِنَّ وَ لا أَبْناءِ أَخَواتِهِنَّ وَ لا نِسائِهِنَّ وَ لا ما مَلَكَتْ أَيْمانُهُنَّ وَ اتَّقِينَ اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ كانَ عَلى‏ كُلِّ شَيْ‏ءٍ شَهِيداً». 👈 قرینه دوم: داستان افک آیات مربوط به افک (نور، 11- 26) است. این واقعه در سال پنجم هجری قمری در مدینه و پیش از نزول واقعه احزاب (ماه دهم یعنی در 17شوال سال پنجم هجری)- که در سوره احزاب آمده- رخ داده است. (ر.ک:‌ مکارم شیرازی و همکاران، تفسیر نمونه، ج14، ص388) تذکر 1: آیه افک دو شأن نزول دارد. شأن نزولی که منابع اهل تسنن نقل کرده‌اند، مربوط به عایشه است که در جنگ بنی‌مصطلق و پس از آن در سال پنجم هجری رخ داد. شأن نزول دیگر در برخی منابع شیعی آمده که مربوط به ماریه قبطیه است و سال نهم هجری رخ داده است، لیکن این شأن نزول از نظر محتوا بسیار ضعیف و پر از ابهام است[5]. البته برخی جزئیات شأن نزول نخست نیز خالی از مناقشه نیست ولی روشن است موافق شأن نزول‌ها، بر فرض عایشه بودن شخص یاد شده، حتی کسانی که نقدهای جدی به عایشه دارند (مانند خروج بر امام زمان خود) نیز چنین خطاهایی را بر هیچ‌یک از همسران انبیاء و از جمله همسران نبی خاتم ص روا نمی دانند. تذکر2: آیات افک (11-26) به گفته عایشه به نقل واحدی در اسباب نزول پس از نزول آیه حجاب نازل شده است (و قد كان يراني قبل أن يضرب عليَّ الحِجَابُ). ( واحدی، 1411ق، ص 329) حکم حجاب مورد اشاره عایشه مربوط به آیه خمار (نور، 31) است؛ زیرا فرض آیه 59 سوره احزاب به قرینه شواهد ذیل پذیرفتنی نیست: اولاً: با توجه به این‌که پیش از آن، آیه 33 به آن‌ها دستور داده که در خانه بمانند (وَ قَرْنَ في‏ بُيُوتِكُن‏) فرض خروج از خانه در جنگ بنی‌مصطلق صحیح به نظر نمی‌رسد. (ر.ک‌: قرینه چهارم) ثانیاً: غزوه بنی مصطلق یا مُرَیسیع که در سبب نزول یاد شده آمده، در شعبان سال پنجم هجری روی داد (واقدی، 1409ق ، ج‏1،ص404) در حالی که جنگ احزاب در 17 شوال سال پنجم هجری رخ شده است و آیات مربوط به جنگ احزاب اوائل سوره احزاب است و آیه حجاب اواخر آن و حوادث بین این دو زمان‌بر بوده است. ادامه دارد.
ادامه پست 208 گفتنی است بر اساس برخی تواریخ، جنگ بنی‌مصطلق در شوال سال ششم رخ داده است (صالحی شامی، 1414ق، ج 4، ص 502)[6] لیکن این قول را نمی‌توان پذیرفت؛ زیرا 👈ثانیاً/1) با توجه به این که سعد بن معاذ پرچم‌دار انصار در جنگ بنی‌مصطلق بوده (واقدی، 1409ق، ج 1، ص 405) و وی پس از غزوه بنی‌قریظه در اثر زخمی که داشته به شهادت رسیده است. از طرفی، بین جنگ احزاب و بنی‌قریظه فاصله‌ای نبوده، ناگزیر می‌بایست جنگ بنی‌مصطلق قبل از جنگ خندق یا احزاب رخ داده باشد و تصوری جز این با گزاره‌های تاریخی تناسب ندارد. گفتنی است نام سعد بن معاذ در شأن نزول نخست نیز آمده است. (مکارم شیرازی و همکاران، ‌1371ش، تفسیر نمونه، ج14، ص389) 👈(قرینه سوم: فاصله زمانی بین دو سوره) ثانیاً/2) (قرینه سوم: فاصله زمانی بین دو سوره) اگر جنگ بنی‌مصطلق را مربوط به شوال سال ششم هجری و آیه حجاب را مربوط به سوره احزاب بدانیم، با توجه به جنگ احزاب در شوال سال پنجم و حوادثی که بعد از آن رخ داد تا آیه حجاب کامل نازل شد، کم‌ترین احتمال زمان بین جنگ احزاب و حجاب کامل نمی‌تواند از پنج شش ماه نزدیک‌تر باشد،‌ که بر این اساس،‌ زمان باقی مانده بین نزول آخرین آیه احزاب و نزول اولین آیه سوره نور کم‌تر از شش ماه خواهد بود، لیکن آنچه مطلب را به شدت غریب و ناپذیرفتنی می‌کند این است که طبق اخباری که احزاب را مقدم بر نور دانسته‌اند، سوره‌های پرحجم ممتحنه، نساء، زلزال، حدید، محمد، رعد، الرحمن، دهر، طلاق، بینه،‌ حشر، و احتمالا سوره نصر (ر.ک: بهجت‌پور، 1392ش، 1392ش، ص 334-335) در این فاصله (بین احزاب و نور) نازل شده‌اند؛ یعنی در این مدت حدود شش ماه کوتاه، که نگارنده گمان نمی‌کند در جهان اسلام از گذشته تا کنون کسی به چنین چیزی قائل باشد! تذکر3:‌ از تذکر 2 می‌توان به نکته مهم دیگری دست یافت و آن این که بر اساس شأن نزول نخست، ترتیب آیات این سوره همانند سوره ممتحنه، بر اساس نزول نخواهد بود. 👈(نقد افک به روایت شیعی: ) تذکر 4: (نقد افک به روایت شیعی:) اگر شأن نزول دوم را ملاک قرار دهیم- با صرف نظر از مشکلات فراوان آن- و از آن استفاده کنیم که پس آیه خُمر در سال نهم نازل شده، خواهیم پرسید: اولاً: با توجه به تقدم نزول حکم جلباب (در سوره احزاب) در این فرض، تکلیف استثناهای آن (مانند پدر، پسر، پسران فرزند و ... و نیز القواعد من النساء) تا سال نهم چه بوده است؟ ‌ ثانیاً: چرا با وجود نزول حجاب کامل در این فرض، حجاب ابتدایی (خمر) (که موافق با قرائن آیه نسبت به جلباب ساده‌تر است ) تا سال نهم به تأخیر افتاده است؟ آیا بر فرض اصرار بر این شأن نزول نمی توان فرض کرد که آیات افک بعدها به سوره نور اضافه شده است؟ که در این صورت، ترتیب سوره را در این مورد نمی‌توان برای آیات آن در نظر گرفت. ثالثاً: مشکل دیگر این فرض این است که بر اساس روایت ابوصالح از ابن عباس (یعقوبی، تاریخ یعقوبی، [بی تا]، ج 2، ص33) سوره نور بلافاصله پس از سوره احزاب نازل شده که با این شأن نزول دوم هماهنگ نیست. گفتنی است اگر اختلاف روایات ترتیب نزول در این حد است، بر فرض اعتماد به روایات ترتیب نزول سوره‌ها، آیا نمی‌توان حدس زد که یک جابجایی ساده بین سوره احزاب و نور نیز رخ داده باشد؟ 👈قرینه چهارم: مذمت تاریخی عایشه در خروج از منزل و مخالف با دستور «قرن فی بیوتکن» در روایات و مناظرات بسیاری از گذشته‌های دور تا کنون مذمت عایشه به جهت خروجش بر حضرت علی ع مستند به آیه «وَ قَرْنَ فِى بُيُوتِكُنَّ» نقل شده و این امری مسلم نزد همه مسلمانان و مطلبی پذیرفته بوده است. برخی روایات از پشیمانی خود عایشه به این جهت حکایت دارد؛ مانند:.... - تاريخ بغداد عن عروة :ما ذَكَرَت عائِشَةُ مَسيرَها في وَقعَةِ الجَمَلِ قَطُّ ، إلّا بَكَت حَتّى تَبُلَّ خِمارَها وتَقولُ : يا لَيتَني كُنتُ نَسيا مَنسِيّا؛ هيچ گاه عايشه حضور در جنگ جمل را به ياد نمى آورْد ، مگر آن كه مى گريست تا آن جا كه روسرى اش خيس مى شد و مى گفت: اى كاش از ياد رفته بودم و فراموش شده بودم! (همان) روشن است اگر آیه جلباب که بعد از قرن فی بیوتکن است، قبل از جنگ نازل شده بود و با فرض وجود آن با پیامبر ص از خانه خارج شده بود، دیگر به جهت حکم قرن فی بیوتکن مذمتی بر او نبود و عایشه به راحتی می توانست از خود دفاع کند و جهتی نداشت که با شنیدن و خواندن این آیه شرمنده و ناراحت شود؛ پس آیه نازل شده قبل از جنگ (بر فرض نزول) آیه خمار بوده نه جلباب. ... http://javahery.blogfa.com/post/721/765)-%d8%a2%db%8c%d8%a7%d8%aa-%d8%ad%d8%ac%d8%a7%d8%a8-%d9%88-%d9%86%d9%82%d8%af-%d8%b4%d8%a8%d9%87%d8%a7%d8%aa-(%d9%88%db%8c%d8%b1%d8%a7%db%8c%d8%b4-%d8%ac%d8%af%db%8c%d8%af)
◽️ خلود و عدم انقطاع عذاب از برخی دوزخیان 🔻حجت‌الاسلام والمسلمین عضو هیأت علمی گروه قرآن پژوهی پژوهشگاه در نوشتاری به تبیین معنا و مفهوم خلود پرداخت: 🔸 با توجه به این‌که منبع اصلی دانش و باورهای ما قرآن و سپس روایاتی است که اولاً: معتبر باشند و ثانیاً: مخالف قرآن نباشند؛ از این رو می‌توان به طور قطع گفت «خلود» به معنای ابدیت است و این معنا با مفاد روایات در خصوص اهل بهشت و جهنم کاملاً همخوان است. ➕ وصف «ابد»‌ برای آن در برخی آیات به سیاق باز می‌گردد و با روش «زیبایی‌شناختی» باید تفسیر شود. دلیل عمده بر معنای ابدیت در خلود این است که در آیات بسیاری برای اهل بهشت مجرد از تأکید به کار رفته و ما با استفاده از روایات می‌دانیم که اهل بهشت در آن ابدی هستند فرض انتقطاع برای آن‌ها صحیح نیست. 🔍 ادامه را بخوانید👇 🌐 iict.ac.ir/kholod-3 🆔 @iictchannel
209👈 ⏪ بررسی یک مبنا در باره چینش آیات سوره‌های قرآن در باره چینش آیات سوره‌های قرآن چند پرسش اساسی جود دارد؟ 1. در تفسیر عیاشی با سند مرسل روایتی از امام صادق ع نقل شده که همین معنا را می‌رساند: «عن صفوان الجمال قال: قال أبو عبد الله ع‏ ما أنزل الله من السماء كتابا إلا و فاتحته‏ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ‏، و إنما كان‏ يعرف‏ انقضاء السورة- بنزول‏ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ‏ ابتداء للأخرى‏» (تفسير العياشي ؛ ج‏1، ص19) همچنین به گزارش تاریخ یعقوبی از ابن عباس (ر.ک: اليعقوبى، تاريخ اليعقوبى، [بی تا]، ج 2، ص 34)، چینش آیات سوره‌ها این گونه بوده که با نزول هر «بسم الله الرحمن الرحیم» آغاز سوره مشخص می‌شد و سپس هرچه آیه نازل می‌شد، ذیل هم نوشته می‌شد تا بسمله دیگر نازل و روشن می‌شد سوره تمام شده و نزول سوره دیگری آغاز شده است. 2. مواردی وجود دارد که نشان می‌دهد چینش همه آیات سوره‌های بلند زمانی نیست؛ مانند: - آیات 3 و 67 مائده که آیه 3 بعد از آیه 67 نازل شده است. - آیات افک (11-26) در سوره نور بر اساس یک شأن نزول در سال پنجم و بر اساس شأن نزول دیگر در سال دهم نازل شده و این درحالی است که شأن نزول آیات لعان (آیات 6-9) در همان سوره مربوط به سال نهم هجری است. (ر.ک: تفسیر قمی، ذیل آیات) - آیه 281 سوره بقره که سال‌ها آخر عمر شریف پیامبر ص نازل و به دستور حضرت به آن اضافه شد. (طباطبائی، 1417ق، ج‏2، ص 424) - آیات مربوط به داستان گاو بنی‌اسرائیل در سوره بقره که به ترتیب نزول بیان نشده است. - همین‌طور آیات 65 تا 73 سوره حجر که برخلاف ترتیب منطقی حوادث آن چینش یافته‌اند. - اختلاف در مکی یا مدنی بودن حدود یک چهارم سوره‌های قرآن (هرچند بسیاری از ادعاها قابل توجه نیست). (ر.ک: التمهید، معرفت، ج‏1، ص 146- 168) - در سوره ممتحنه، آیات ابتدایی در سال هشتم، آیات دهم و یازدهم در سال ششم، آیه دوازدهم پس از فتح مکه،‌ و آیه سیزدهم از نظر معنا متناسب با آیات صدر سوره و آستانه فتح مکه است. (برای آگاهی بیشتر ر.ک: بابائی و دیگران، 1379، ص 105) بر اساس قول ابن عباس، تاریخ نزول این سوره بر حسب آیات ابتدایی آن تنظیم می‌شود وآیات دیگر مربوط به زمان‌های دیگر است؛ از این رو کسانی که زمان نزول سوره را مبنای زمان نزول آیات قلمداد می‌کنند، به صورت مبنایی دچار خطا شده‌اند. - آیات ابتدایی سوره علق ابتدای رسالت و بقیه آیات بعدها نازل و به این سوره ملحق شده است. - و ... شمار این موارد که بر خلاف زمان نزول در بین آیات قرار گرفته‌اند، مشخص نیست ولی از پراکندگی نسبی برخوردار است و در سوره‌های کوتاه و بلند هر دو دیده می‌شود. البته روایات وادعاها در باره این گونه آیات که به آیات استثنائی مشهورند، بسیار است ولی بررسی‌ها نشان می‌دهد شماری از آن‌ها قابل اعتماد نیستند. 3. با توجه به این‌که این مبنا وابسته به صرفا یک روایت مرسل و یک نقل تاریخی از قول یک صحابی متأخر است (ابن عباس حدود دو سال قبل از هجرت به دنیا آمد و عملاً زمان تدوین سوره‌ها کودکی بود که احتمال ورود مستقیم به این قضایا در مورد او به طور طبیعی نمی رود؛ بنابراین، این مطالب را از کسان دیگری شنیده است)؛ در تفسیر قرآن که محاط به روایات نهی از تفسیر به رأی است، و به ویژه تفسیر آیات الاحکام، آیا می‌توان به آن به عنوان یک مبنا نگاه کرد؟ 4. سند این روایت «محمد بن حفص ابن أسد الكوفي عن محمد بن كثير و محمد بن السائب الكلبي عن أبي صالح عن ابن عباس‏» است که در مورد آن اختلاف است. مرحوم آیت الله معرفت در التمهید این طریق را «اوهی الطرق» معرفی می‌کند ولی در التفسیر و المفسرون فی ثوبه القشیب برخی رجال آن را می‌ستاید. «و أمّا طریق الکلبی الى ابن‌عباس عن طریق أبی صالح فموهون بالاتفاق؛ قال جلال الدین السیوطی: هی أوهى الطرق (الإتقان، سیوطی، ج2، ص189).» التمهید فی علوم القرآن، معرفت، ج‏1، ص89. 5. گذشته از این‌ها، حدود سه چهار هزار روایت به ابن عباس نسبت داده شده که به گفته آیت الله معرفت نهایتاً‌ بتوان دویست سیصد تای آن‌ها را واقعاً‌ از خود او دانست و مابقی جعلی است. ولی نکته مهم این است که بر اساس فقه شیعی روایت ابن عباس بر فرض صحت نقل از او و وثاقت روایانش اعتبار ندارد مگر در چیزی مثل لغت و تاریخ، لیکن با توجه به نقل غیر مستقیم او این مطلب نیز مخدوش است. 6. به نظر می‌رسد با توجه به اشکالات فوق این مبنا اعتبار نداشته باشد و از این رو می‌باید در خصوص هر سوره‌ بررسی مستقل صورت گیرد. اگر به طور یقینی یا اطمینان آور به نتیجه‌ای دست یافتیم، به عنوان قرینه از آن استفاده می‌کنیم وگرنه راهی برای اطمینان از این‌که لزوما چینش آیات درون سوره‌ها زمانی است، وجود ندارد. ادامه: پست بعد
ادامه پست قبل 7. یکی از راه‌های دسترسی به ترتیب زمانی آیات نقل روایت از اهل بیت ع یا صحابی است که خود مستقیماً‌ در زمان نزول شاهد و حاضر بوده باشد (نقل مستقیم) البته به شرط اطمینان نسبی از سند. راه دیگر این است که آیات مرتبط به یک موضوع باشد و از سیاق همان آیات به توان به ترتیب زمانی آن ها پی برد.209 8. فرض کنیم کسی به این مبنا یعنی به پذیرش این نقل تاریخی اعتماد کند و معتقد باشد در وهله نخست باید چینش را به ترتیب نزول گرفت و تنها آیاتی را از این مبنا خارج‌ کرد که نقل تاریخی یا روایی بر تقدم یا تأخر زمانی نزول آن‌ها وجود داشته باشد. حال پرسش این است که در خصوص چنین نگرشی اگر در سوره‌ای در ترتیب آیه‌ای تشکیک شد، یعنی مشخص شد آیه یا آیاتی از این سوره بعدا به آن اضافه شده است، آیا این تشکیک به اجرای این مبنا در کل سوره صدمه وارد می‌کند یا خیر؟ چه میزان تشکیک در آیات یک سوره تشکیک را به کل سوره سرایت می‌دهد؟ 9. با توجه به این ادعا که سوره‌های قرآن ساختارمند‌ند؛ یعنی نظامی بر آن حاکم است، می‌توان فرض کرد که چینش آیات سوره بر اساس ساختار و نظام حاکم بر سوره تدبیر شده باشد و در نتیجه لزوماً‌ زمانی نیست. حال با توجه به این مطلب، حجت حاکم کردن مبنای یاد شده (اصل بر چینش بر اساس نزول) چیست؟ (ممکن است کسی ادعا کند که همه حوادث که بر اساس آن آیه یا آیاتی نازل شده، هماهنگ با نظام حاکم بر سوره وقرآن رخ داده و از این رو چینش بر اساس زمان نزول با نظام حاکم بر سوره هماهنگ است، لیکن روشن است که چنین مبنایی نیازمند یک حجت و دلیل شرعی است و ظاهراً چنین حجتی مفقود است. https://eitaa.com/jotting
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
با توجه به این کلیپ، اثر موسیقی و آهنگ قرائت قرآن بر ذرات بدن انسان و مولوکول‌های شناور در آن چگونه است؟ https://eitaa.com/jotting
یادداشت‌ها و مقالات قرآنی، حدیثی، تاریخی و ...
ادامه پست 208 گفتنی است بر اساس برخی تواریخ، جنگ بنی‌مصطلق در شوال سال ششم رخ داده است (صالحی شامی،
◀️◀️ تکمله و تذکر مهم بر پست 208 اگر کسی با قرائن یاد شده- هرچند به نظر می‌رسد وافی به مقصود باشد- به تقدم سوره نور بر احزاب نرسد، ناگزیر باید آیات حجاب را بدون ترتیب در نظر بگیرد و نمی‌تواند به عکس آن قائل شود؛ زیرا تقدم جلباب بر خمر نیز دلیل و حجت می‌خواهد و حجتی وجود ندارد. گفتنی است با فرضیه در نظر گرفتن آیات حجاب بدون ترتیب زمانی، نتایج چندان تفاوتی نمی‌کند هرچند برخی فواید از دست می‌رود؛ فوایدی که به راحتی می‌توان با آن‌ها برخی شبهات را پاسخ گفت. ممکن است گفته شود در صورتی که قرینه بر خلاف نباشد، به روایات ترتیب نزول می‌توان اعتماد کرد، که در پاسخ می‌گوییم: چنین گزینه‌ای روا نیست؛ زیرا اولاً: روایت از ابن عباس است و اصطلاحاً‌ به آن موقوفه گفته می‌شود که حجت نیست و در این خصوص نظر مخالفی بین علمای فقه و اصول وجود ندارد و اما از جهت تفسیری، باید توجه داشت که ابن عباس تقریباً‌ دو سال قبل از هجرت به دنیا آمد و هنگام نزول آیات قرآن و چینش سور و آیات آن‌ها، او در عالم کودکی بود که احتمال ورود به این مسائل در وی نمی‌رود و معمول نیست؛ بنابراین، او این مطالب را غیر مستقیم نقل کرده است که منبع آن مشخص نیست و از این رو اعتبار ندارد. ثانیاً: به روایات ابن عباس حتی در مثل واژه‌شناسی و حوادث تاریخی نیز به سادگی نمی‌توان اعتماد کرد؛ زیرا روایات منسوب به او متهم است. در منابع اهل تسنن حدود 4000 هزار روایت به او نسبت داده شده در حالی که به گفته برخی دانشمندان، حداکثر بتوان 200 الی 300 روایت را واقعاً‌ از او دانست والبته کشف چنین روایاتی در بین آن همه روایات جعلی- اگر ممکن باشد - کار بسیار دشواری است. ثالثاً: در مسئله «اتهام» چند نکته قابل توجه است: نخست این‌که به باور برخی کارشناسان تلاش شد «ابن عباس»‌ به عنوان مرجع علمی معرفی شود تا جایگاه امام حسن و امام حسین - علیهما السلام- از دیدگان مردم پنهان بماند. در جانب علم و تفسیر قرآن روی ابن عباس و در جانب عرفان و عبادت بر ابن عمر تمرکز شد و به این طریق از مرجعیت حسنین ع کاسته شد. دیگر این‌که در خصوص روایات ترتیب نزول این احتمال وجود دارد که چون هیئت حاکم مصحف امیر المؤمنین ع را نپذیرفتند و از سویی، لازم بود به سؤال پرتکرار زمان نزول از سوی مردم پاسخ گویند - چیزی که در مصحف امیر المؤمنین ع ثبت بود- از این رو کوشیدند از طریق مصاحبه با صحابه‌ و کسانی که احتمالاً‌ تا حدودی زمان نزول‌ها را - با واسطه یا بی‌واسطه - در خاطر داشتند، فهرستی تهیه کنند که بتوانند مردم را اقناع کنند و بهترین فردی که می‌توانستند به او منتسب کنند تا فهرستشان در جایگاه معتبری قرار گیرد، ابن عباس بود؛ از این رو به نظر می‌رسد اساساً‌ این روایات که بین آن‌ها اختلاف هم وجود دارد، از ابن عباس نباشد. خطاهای متعدد در ترتیب منقول از طریق این روایات نیز شاهدی بر احتمال بالای صحت چنین فرضیه‌ای است، هرچند صرفاً‌ احتمالی بر پایه تحلیل تاریخی باشد. https://eitaa.com/jotting
1_3721633876.mp3
4.16M
فضیلت و اعمال شب نیمه شعبان. امید روز هم در ثواب ملحق به شب باشد. در قرآن می‌خوانیم: وَوَاعَدْنَا مُوسَىٰ ثَلَاثِينَ لَيْلَةً وَأَتْمَمْنَاهَا بِعَشْرٍ فَتَمَّ مِيقَاتُ رَبِّهِ أَرْبَعِينَ لَيْلَةً مرحوم شیخ عباس قمی در اعمال شب بیست و سوم ماه مبارک رمضان می گوید: روزهای این شب ها را نیز باید حرمت داشت و به عبادت و تلاوت و دعا به سر آورد؛ زیرا که در احادیث معتبره وارد شده است که روز قدر در فضیلت مثل شب قدر است. https://eitaa.com/jotting