✍🔅🍏 موضوع: نقش گرما در رسیدن میوه ها 🔅گرما نقش مهمی در رسیدن میوه ها ایفا می کند. به طور کلی، هر چه دما گرمتر باشد، میوه ها سریعتر می رسند. این به این دلیل است که گرما سرعت واکنش های شیمیایی را، که در فرآیند رسیدن نقش دارند، افزایش می دهد. 🔅🔅تاثیر گرما بر فرآیند رسیدن: 🔅 تجزیه نشاسته: - در طول رسیدن، نشاسته ی موجود در میوه ها، به قندهایی مانند گلوکز و فروکتوز تجزیه می شود. این فرآیند توسط آنزیم هایی انجام می شود که، فعالیت آنها با افزایش دما افزایش می یابد. *🔅تغییرات رنگ: - رسیدن، با تغییرات رنگدانه ها در میوه ها همراه است، مانند تغییر رنگ از سبز به قرمز یا زرد. این تغییرات توسط آنزیم هایی نیز انجام می شود که، فعالیت آنها تحت تأثیر گرما قرار می گیرد. 🔅 افزایش فعالیت آنزیم هاونرمی: - میوه ها در طول رسیدن نرم تر می شوند. این به دلیل تجزیه دیواره ی سلولی میوه ها است، که توسط آنزیم ها انجام می شود. فعالیت این آنزیم ها نیز، با افزایش دما افزایش می یابد. 🔅 تولید عطر و طعم: - میوه ها در طول رسیدن عطر و طعم خود را توسعه می دهند. این به دلیل تولید ترکیبات آلی فرار است، که توسط آنزیم ها و سایر فرآیندهای متابولیکی، تولید می شود. تولید این ترکیبات با افزایش دما افزایش می یابد. 🔅نقش اتیلن: - اتیلن هورمونی گیاهی است که، نقش کلیدی در فرآیند رسیدن میوه ها ایفا می کند. تولید اتیلن در میوه ها با افزایش دما، افزایش می یابد. اتیلن باعث تحریک بسیاری از تغییرات مرتبط با رسیدن، از جمله تجزیه نشاسته، تغییرات رنگ، افزایش نرمی و تولید عطر و طعم می شود. 🔅کنترل رسیدن با گرما: - می توان از گرما برای کنترل رسیدن میوه ها، در حین حمل و نقل و ذخیره سازی استفاده کرد. به عنوان مثال، موز معمولاً در دمای گرمتر از سایر میوه ها، حمل و نقل می شود تا سریعتر برسد. در مقابل، برخی از میوه ها، مانند سیب، ممکن است در دمای خنک تر ذخیره شوند، تا از رسیدن بیش از حد سریع آنها جلوگیری شود.کانال پیام سبز 🔅🔅ملاحظات: - در حالی که گرما می تواند به تسریع رسیدن میوه ها کمک کند، مهم است که از گرمای بیش از حد جلوگیری شود. گرمای شدید می تواند، باعث پوسیدگی، پژمردگی و سایر آسیب های میوه شود. در نهایت، نقش گرما در رسیدن میوه ها به نوع میوه، رقم و شرایط محیطی بستگی دارد. #فیزیولوژی @jpz09113931202

بطور کلی میوه ها به دو دسته کلی فرازگرا (Climacteric) و نا فرازگرا (Non- Climacteric) تقسیم بندی می‌شوند. میوه های فرازگرا میوه فرازگرا و نافرازگرا یک فرآیند طبیعی است که پس از برداشت میوه اتفاق می‌افتد و در آن، میوه به طور مستقل از گیاه مادری فرآیند رسیدگی خود را ادامه می‌دهد. این فرآیند به واسطه تولید گاز اتیلن توسط میوه‌ها رخ می‌دهد که به عنوان یک سیگنال برای آغاز فرایند رسیدگی عمل می‌کند. در این فرایند، میوه ابتدا با افزایش میزان ترشی و کمیاب شدن قندهای مخزنی خود رسیدگی اولیه را آغاز می‌کند. سپس با افزایش تولید گاز اتیلن و فعال شدن مکانیسم‌های بیولوژیکی داخلی، فرایند رسیدگی به طور کامل ادامه می‌یابد. در این مرحله، مواد قندی به قندهای ساده تبدیل می‌شوند و مواد رنگی و عطری ایجاد می‌شود که به میوه طعم و رنگ مطلوبی می‌بخشد. همچنین، بافت میوه نرم و طراوتی می‌گیرد که به آن ارزش افزوده می‌دهد.از کانال پیام سبز   فرایند میوه فرازگرا و نافرازگرا میوه‌ها بسته به نوع میوه، شرایط محیطی و فعالیت بیولوژیکی میوه، مدت زمان متفاوتی طول می‌کشد. با این حال، تنظیم دما، رطوبت و مقدار گاز اتیلن می‌تواند این فرآیند را کنترل کرده و کیفیت نهایی میوه را بهبود بخشد. در نتیجه، فرایند فرازگری یکی از مهم‌ترین مراحل در تولید و رسیدگی میوه‌ها است که تاثیر بسزایی بر کیفیت، طعم، و ارزش غذایی نهایی محصول دارد. میوه های فرازگرا یا میوه های وابسته به اتیلن پس از جدا شدن از درخت یا بوته مادری فرایند رسیدگی خود را بطور مستقل ادامه می‌دهند. به همین خاطر این میوه‌ها در زمانی که کامل رشد پیدا کرده اند ولی هنوز بافت سفت و سبز دارند برداشت می شوند تا هنگام حمل و نقل دچار آسیب دیدگی نشوند و ارزش بازار پسندی خود را حفظ کنند. بنابراین این میوه ها را می‌توان با اندکی اتیلن تحت شرایط مناسب دمایی و رطوبتی به مرحله رسیدگی هدایت کرد. میوه های همچون گوجه فرنگی، زرد آلو، کیوی، هلو، انجیر، شلیل، انبه، سیب، گلابی، موز، خربزه، پاپایا، به و سنجد فرازگرا هستند. با توجه به نوع میوه، اتیلن می‌تواند در تمام مراحل مختلف در فرایند رسیدگی میوه همچون رنگ، بافت و طعم آن تاثیر بگذارد. میوه های نافرازگرا میوه های نافرازگرا همچون توت فرنگی، مرکبات، گیلاس، انگور،  انار، آناناس، زیتون، تمشک، توت‌فرنگی، خیار سبز، بادمجان، گیلاس، فلفل، انگور، آلبالو و بامیه پس از برداشت دچار رسیدگی بیشتر نمی­شوند و نسبت به تیمارهای اتیلن واکنشی نشان نمی‌دهند. بنابراین این میوه ها هنگامی که دوره رشدی خود را بر روی گیاه مادری طی کرده اند، برداشت می‌شوند. #فیزیولوژی @jpz09113931202

Physiology.pdf فیزیولوژی پس از برداشت #فیزیولوژی @jpz09113931202

میوه‌های فرازگرا فرآیند رسیدن میوه‌های فرازگرا و نافرازگرا یک پدیده طبیعی است، که پس از برداشت میوه رخ می‌دهد. در این فرآیند، میوه‌های فرازگرا به طور مستقل از گیاه مادری خود به رسیدن ادامه می‌دهند، که این روند به واسطه تولید گاز اتیلن در میوه‌ها آغاز می‌شود. اتیلن به عنوان یک سیگنال برای شروع فرآیند رسیدن عمل می‌کند. ابتدا، میوه با افزایش میزان ترشی و کاهش قندهای ذخیره‌ای خود، وارد مرحله اولیه رسیدن می‌شود. سپس با تولید بیشتر اتیلن و فعال شدن مکانیزم‌های داخلی بیولوژیکی، فرآیند رسیدن به صورت کامل ادامه پیدا می‌کند. در این مرحله، قندهای ذخیره‌ای به قندهای ساده تبدیل شده و ترکیبات رنگی و عطری ایجاد می‌شوند که به میوه طعم و رنگ مطلوبی می‌بخشند. همچنین، بافت میوه نرم و طراوت خاصی پیدا می‌کند که به ارزش افزوده آن کمک می‌کند. فرآیند رسیدن میوه‌های فرازگرا و نافرازگرا بستگی به نوع میوه، شرایط محیطی و فعالیت بیولوژیکی آن‌ها دارد و مدت زمان متفاوتی طول می‌کشد. اما، کنترل دما، رطوبت و مقدار اتیلن می‌تواند این فرآیند را تنظیم کرده و کیفیت نهایی میوه را بهبود بخشد. در نتیجه، فرآیند فرازگری یکی از مهم‌ترین مراحل در تولید و رسیدن میوه‌ها است، که تاثیر قابل توجهی بر کیفیت، طعم، و ارزش غذایی محصول نهایی دارد. میوه‌های فرازگرا یا میوه‌های وابسته به اتیلن پس از جدا شدن از درخت یا بوته مادری، فرآیند رسیدن خود را به طور مستقل ادامه می‌دهند. به همین دلیل، این میوه‌ها زمانی که کاملاً رشد کرده‌اند ولی هنوز بافتی سفت و رنگ سبز دارند برداشت می‌شوند تا هنگام حمل و نقل دچار آسیب نشوند و ارزش بازارپسندی خود را حفظ کنند. بنابراین، این میوه‌ها را می‌توان با استفاده از اتیلن و تحت شرایط مناسب دمایی و رطوبتی به مرحله رسیدن رساند. میوه‌هایی مانند گوجه‌فرنگی، زردآلو، کیوی، هلو، انجیر، شلیل، انبه، سیب، گلابی، موز، خربزه، پاپایا، به و سنجد از جمله میوه‌های فرازگرا هستند. اتیلن می‌تواند در تمامی مراحل مختلف فرآیند رسیدن میوه‌ها، مانند رنگ، بافت و طعم آن‌ها، تأثیر بگذارد. غیرفراز گرا – غیرکلیماکتریک – Non Climacteric میوه‌های نافرازگرا مانند توت فرنگی، مرکبات، گیلاس، انگور، انار، آناناس، زیتون، تمشک، خیار سبز، بادمجان، فلفل، آلبالو و بامیه پس از برداشت دچار رسیدگی بیشتری نمی‌شوند و نسبت به تیمارهای اتیلن واکنشی نشان نمی‌دهند. بنابراین، این میوه‌ها زمانی برداشت می‌شوند که دوره رشدی خود را به طور کامل بر روی گیاه مادری طی کرده باشند. میوه‌های فرازگرا پس از جدا شدن از درخت یا بوته مادری، به طور مستقل فرآیند رسیدن خود را ادامه می‌دهند و نیاز به شرایط خاصی برای حفظ کیفیت دارند. در مقابل، میوه‌های نافرازگرا پس از برداشت دیگر دچار رسیدگی بیشتری نمی‌شوند و اتیلن تأثیر زیادی بر روی آن‌ها ندارد. با داشتن این اطلاعات، کشاورزان و متخصصان صنعت میوه‌کاری می‌توانند روش‌های بهتری برای مدیریت و حفظ کیفیت میوه‌ها انتخاب کنند و از مشکلات ناشی از روش‌های نادرست در این زمینه جلوگیری نمایند. امیدواریم که این دانش به بهبود صنعت میوه‌کاری و افزایش کیفیت محصولات منجر شود. #فیزیولوژی @jpz09113931202