✡ ردپای یهود در جنگ بدر (٣) ☠ نقش‌آفرینی یهود 1⃣ می‌گویند طمع برخی مسلمین سبب اسیرگیری شد! بعضی از انصار از پیامبر (ص) خواستند از کشتن اسیران صرف‌نظر کند و در عوضِ گرفتن فدیه، آنها را آزاد سازد و بر این خواستهٔ خود پای فشردند. پیامبر (ص) در پاسخ فرمود: اگر چنین کنیم، سال دیگر به تعدادشان کشته می‌دهیم. آنها گفتند: باکی نیست، امسال فدیه می‌گیریم و سود دنیا می‌بریم و سال آینده شهید می‌شویم و به بهشت می‌رویم!! 2⃣ پذیرفتن این مطلب که مردم عادی گوشهٔ چشمی هم به دنیا داشته باشند، سخت نیست، ولی تمرّد سلحشوران بدری از امر پیامبر (ص) بسیار بعید به نظر می‌رسد؛ پس باید دلیلی ظریف‌تر بجوییم. 3⃣ #یهود در مدینه پیوسته درصدد بودند که پیامبر (ص) پیروزی‌های زودرس نداشته باشد. اگر مشرکان در بدر نابود می‌شدند، یهود به‌سرعت سقوط می‌کرد. #نفاق داخل مدینه نیز به زمان نیاز داشت. پس نهضت اسلامی باید به تأخیر می‌افتاد. بنابراین، باید در میان یهود و نفاق داخلی، به‌دنبال عوامل این نافرمانی گشت؛ چرا که تنها آنها از این امر سود می‌بردند. 4⃣ یهود نمی‌توانست در این‌باره، فعالیت مستقیم داشته باشد؛ پس چه کسانی عامل مستقیم #اسیرگیری بودند؟ از آنجا که گزارش‌های تاریخی چندان گویا نیست، باید در امور پیرامون نبرد بدر دقت کرد. ردپای این جریان را در داستانی از طبری می‌توان پی گرفت که در آن اختلاف #ابوبکر و #عمر در مورد اسیران را نزد پیامبر نقل می‌کند! (اصل داستان را در سایت اندیشکده مطالعه کنید.) 5⃣ در هیچ منبعی نیامده که پیامبر (ص) درباره اُسرا مشورت خواسته باشند؛ پس چرا تنها این ٢ تن، نزد پیامبر در این مورد سخن گفته‌اند؟! چرا از افراد دیگر نامی نیست؟! چرا این‌دو برای به کرسی نشاندن نظرشان اصرار کرده‌اند؟ آیا نمی‌دانستند این‌گونه اظهار رأی و چند نوبت تکرار آن، موجب گستاخی عوام خواهد شد و تشنّج پدید خواهد آورد و در نهایت، پیامبر (ص) نخواهد توانست نظرش را در خصوص اُسرا اِعمال کند؟! (چقدر این ماجرا شبیه جنجال در ساعات پایانی عمر شریف پیامبر است که نگذاشتند حضرت آن وصیت مهم را بنویسند!) 6⃣ در نهایت، دشمنان خونیِ اسلام نجات یافتند و مجال پیدا کردند که سال بعد، جنگی خونین به راه اندازند. فرماندهان دو جناح و پرچمدار مشرکان در نبرد اُحد، از اُسرای بدر بودند. فراریان و آزادشدگانِ بدر، شخصیت‌های مهم قریش بودند که به محض رهایی، آتش جنگ اُحد را برافروختند. 7⃣ حال آیا از مجموع این امور، نمی‌توان حدس زد که جریان اسیرگیری هم، برنامه‌ای حساب شده بود که افرادی خاص از سپاه مسلمین، آن را پیگیری کرده‌اند؟! ✍ کتاب تبار انحراف، حجةالاسلام مهدی طائب 📖 متن کامل مقاله به‌همراه منابع: 👉 http://jscenter.ir/judaism-and-islam/jewish-intrigue/3639 ✅ اندیشکده مطالعات یهود: 👉 @jscenter

✡️ ماجرای اسیرگیری در جنگ بدر و نقش یهود (۲) 1⃣ بعضی، طمع برخی مسلمین را مسبّب #اسیرگیری دانسته‌اند. نقل شده که بعضی از انصار نزد پیامبر (ص) آمدند و از ایشان خواستند که از کُشتن اسیران صرف‌نظر کند و در عوضِ گرفتن فدیه، آن‌ها را آزاد سازد و بر این خواستهٔ خویش پای فشردند. پیامبر (ص) در پاسخ آن‌ها فرمود: اگر چنین کنیم، سال دیگر به تعدادشان کُشته می‌دهیم. آن‌ها گفتند: باکی نیست، امسال از آنان فدیه می‌گیریم و سود دنیا می‌بریم و سال آینده شهید می‌شویم و به بهشت می‌رویم!! 2⃣ پذیرفتن این مطلب که مردم عادی گوشه‌چشمی هم به دنیا داشته باشند، سخت نیست، ولی تمرّد سلحشوران بدری از امر پیامبر (ص) بسیار بعید به‌نظر می‌رسد. پس باید دلیلی ظریف‌تر بجوییم. 3⃣ #یهود در مدینه پیوسته درصدد بودند که نبی اکرم (ص) پیروزی‌های زودرس نداشته باشد. اگر مشرکان در بدر نابود می‌شدند، یهود به سرعت سقوط می‌کرد و منافقان نیز نمی‌توانستند آنان را یاری کنند. #نفاق داخل مدینه به زمان نیاز داشت. بنابراین، باید در میان یهود و نفاق داخل مدینه، به دنبال عوامل این نافرمانی گشت؛ چرا که تنها آن‌ها از این امر سود می‌بردند. 4⃣ مسلّم است که یهود نمی‌توانست در این خصوص، فعالیت مستقیم داشته باشد؛ پس چه کسانی عامل مستقیم اسیرگیری در بین مسلمین بوده‌اند؟ از آن‌جا که گزارش‌های تاریخی در این زمینه چندان گویا نیست، برای پاسخ به این سوال باید در امور پیرامون #جنگ_بدر دقت کرد. ردّپای این جریان را در داستانی از طبری پی می‌گیریم که ابن ابی‌الحدید هم آن‌را آورده است. 5⃣ طبری پس از این‌که درخواست قریش از #ابوبکر و #عمر را برای پادرمیانی دربارهٔ اُسرا نقل می‌کند، در ادامه می‌افزاید: ✍ «پس از جنگ، بین عمر و ابابکر، دربارهٔ کُشتن یا زنده نگه‌داشتن اُسرا اختلاف شد. گروهی طرفدار ابابکر و گروهی طرفدار عمر بودند... آن‌گاه پیامبر (ص) فدیه پرداختن اُسرا را پذیرفت...» 6⃣ در هیچ منبعی نیامده است که رسول‌خدا (ص) در خصوص فرجام اُسرا، اصحاب را به شور دعوت کرده و نظر آن‌ها را طلب کرده باشد. اساساً این سوال مطرح است که چرا تنها این دو تن نزد پیامبر (ص) در این مورد سخن گفته‌اند؟! چرا در این داستان، از افراد دیگری چون علی (ع) و مقداد نامی برده نشده است؟! اگر فقط مسألهٔ اظهار رأی مطرح بوده، چرا این دو تن، تا این حد برای به کرسی نشاندن نظرشان اصرار کرده‌اند؟! آیا آن‌ها نمی‌دانستند این‌گونه اظهار رأی، که اولی شفاعت اُسرا را کند و بیرون رود و دومی داخل شود و حکم به اعدام آن‌ها دهد و این عمل تا چند نوبت تکرار شود، موجب گستاخی عوام خواهد شد و تشنج پدید خواهد آورد و در نهایت، پیامبر (ص) نخواهد توانست نظرش را در خصوص اُسرا اِعمال کند؟!! ✅ اندیشکدهٔ مطالعات یهود: 🇮🇷👉 @jscenter

✡️ ماجرای اسیرگیری در جنگ بدر و نقش یهود (٣) 1⃣ در نتیجهٔ این واقعه، دشمنان خونی اسلام نجات یافتند و مجال پیدا کردند که سال بعد، جنگی خونین به‌راه اندازند. افرادی چون خالد بن ولید، عکرمة بن ابی‌جهل، طلحة بن ابی‌طلحه و سهیل بن عمرو که فرماندهان دو جناح و پرچمداران مشرکان در #جنگ_احد بودند، از جمله اُسرای بدر بودند. 2⃣ فراریان و آزادشدگان بدر، شخصیت‌های مهم قریش بودند که ذرّه‌ای در حقّانیت پیامبر (ص) تردید نداشتند، ولی کینهٔ آن‌ها به اسلام موجب شد به محض رهایی، آتش جنگ اُحد را برافروزند. 3⃣ حال آیا از مجموع این امور، نمی‌توان حدس زد که جریان #اسیرگیری هم، برنامه‌ای حساب شده بود که افرادی خاص از سپاه مسلمین، آن را پیگیری کرده‌اند؟ 4⃣ صرف‌نظر از این حاشیهٔ بحرانی، #جنگ_بدر برای مدینه بسیار شیرین بود. پس از این جنگ، مدنی‌ها به قدرت و کارایی اسلام ایمان آوردند و باور کردند پیامبری که توانست این جنگ را پشت سر بگذارد و هفتاد تن از دشمن را بکشد و هفتاد تن اسیر بیاورد، می‌تواند مدینه را اداره کند. 5⃣ #یهود که متوجه بهبود وضعیت پیامبر (ص) در مدینه شده بود، برای اخلال‌گری در این وضعیت، بی‌درنگ نخستین نیروی خود را عملیاتی کرد و به نوعی عمل کرد که با پیامبر (ص) درگیر شود. 6⃣ برای این هدف، #بنی‌قینقاع به شرارت علیه پیامبر (ص) و مسلمان‌ها پرداختند؛ به‌گونه‌ای که پیامبر (ص) راهی جز نبرد با آن‌ها نداشت. به این‌ترتیب، شیرینی پیروزی بدر، به تلخی بحران نبرد بنی‌قینقاع مبدّل شد. ✅ اندیشکدهٔ مطالعات یهود: 🇮🇷👉 @jscenter