eitaa logo
اندیشکده مطالعات یهود
23.2هزار دنبال‌کننده
4.9هزار عکس
630 ویدیو
198 فایل
🕋 لَتَجِدَنَّ أشَدَّ النّاسِ عَداوَةً لِلّذينَ آمَنوا اليَهود 🕎 کانال تخصصی یهودشناسی 🌐 سایت: 👉 https://jscenter.ir 📧 فقط دریافت پیام: 👉 @adminmfeb 💥 برای درخواست تبادل اول بنر بفرستید. 💳 شمارهٔ کارت برای حمایت مالی: 👉 6037-9974-7556-6817
مشاهده در ایتا
دانلود
✡️ فرقه‌سازی فریتیوف شوان (8) 📚 مریمیه: از شوان تا سیدحسین نصر (7) 🌐 درباره‌ی ویتال و باربارا پری 1️⃣ شوانی وفادار دیگر است که در قاهره می‌زیست و در زمان بیماری و مرگ و تدفین گنون حضور داشت. وی اهل بوستن آمریکا و از خانواده‌ای ثروتمند بود. او در دانشگاه هاروارد تحت تأثیر آناندا کوماراسوامی به جلب شد. زنش باربارا نیز اهل بوستن و دختر یکی از اساتید دانشگاه هاروارد بود. 2️⃣ علاقه مشترک «ویتال پری» و «باربارا وارد» به عرفان خاوردور سبب آشنایی و ازدواج این دو شد. آنان به تشویق آناندا کوماراسوامی در سال 1946 راهی خاوردور شدند تا «استاد معنوی» بیابند. در مسیر خود، در مصر توقف کردند و به دیدار رفتند و با آشنا شدند. تصمیم گرفتند در قاهره بمانند و در خانه‌ای نزدیک خانه لینگز و زنش، اقامت گزیدند. 3️⃣ لینگز آن‌ها را به سوئیس برد و با آشنا کرد. این زن و شوهر به فرقه شوان پیوستند، به مصر بازگشتند و، مانند لینگز، به کارهای گنون رسیدگی می‌کردند. پس از مرگ گنون، در سال 1952 به سوئیس رفتند و با شوان همسایه شدند. 4️⃣ ویتال و باربارا پری، که در فرقه مریمیه «عبدالقیوم» و «حمیده» نام داشتند، از سال 1952 تا مرگ شوان، به مدت 46 سال، نزدیکترین افراد به شوان بودند. وفاداری ویتال پری به شوان تا بدان حد بود که در سال 1965 اولین ازدواج طولیِ شوان با زن او انجام گرفت در حالی‌که ویتال همچنان شوهر «عرضی» باربارا بود! درباره (عمودی) و (افقی) در فرقه شوان و کلنی شوانی ها در حومه شهر بلومینگتن ایالت ایندیانا آمریکا سخن خواهیم گفت. 5️⃣ توضیحات فوق روشن می‌کند که هراس ماه‌های پایانی زندگی گنون از توهّم نبود. گنون از ارتباطات نزدیک و پنهان لینگز و پری، و همسرانشان، با شوان مطلع بود و به این دلیل لینگز را متهم می‌کرد به باز کردن مخفیانه نامه هایش؛ و زمانی که حرکت خود را علیه شوان آغاز کرد، نگران شوان بود. ✍️ عبدالله شهبازی ✅ اندیشکده مطالعات یهود: 👉 @jscenter
✡ نمایشی به‌نام دادگاه نورنبرگ (٢) 1⃣ قاضی یکی از اعضای بود که در مورد روش‌های به‌کار گرفته شده در تحقیق و تفحص نمود. او در «واشنگتن دیلی نیوز» در تاریخ ٩ ژانویه ١٩۴٩ و در«ساندی پیکتوریال» چاپ لندن در تاریخ ٢٣ ژانویه همان سال چند نمونه از به‌کارگیری را ذکر نمود. 2⃣ فان رودن نوشت: 👈 «بازجویان کلاه سیاهی روی سر متهم می‌گذاشتند و سپس با پنجه‌بوکس‌های برنجی به صورت او مشت می‌زدند، با شلنگ لاستیکی او را مورد ضرب و شتم قرار می‌دادند…. از میان ١٣٩ پرونده‌ای که ما مورد تحقیق قرار دادیم همهٔ آلمانی‌ها به‌استثنای ٢ نفر در ناحیهٔ بیضه مورد ضربه و آسیبِ بهبودناپذیر قرار گرفته بودند.» 3⃣ بسیاری از که امروزه توسط مورّخین مطرح می‌شود، اعترافاتی است که در محاکمات جنایات جنگی گرفته شده است. با خود گفتم: آیا اعترافات کسانی که بیضه‌هایشان در حین بازجویی از بین رفته است قابل اعتماد است؟!! همچنین برای من بسیار عجیب بود وقتی متوجه شدم مسئولین کا.گ.ب روسیه که خود جنایات گسترده‌ای بر ضد بشریت مرتکب شده بودند، نیز به‌عنوان قاضی حضور داشتند!! 4⃣ همچنین من دریافتم که قاضی دادگاه عالی آیوا به‌نام به‌نشانهٔ ابراز انزجار از روند محاکمات، از سِمَت خود کناره‌گیری کرده بود. او ادعا کرده بود دادرسی از جمع‌آوری مدارک و آماده‌سازی پرونده‌ها توسط وکلای مدافع جلوگیری می‌کند. به نظر او محاکمات در پی ایجاد یک اساس قانون‌مند نبوده بلکه تنها و تنها انگیخته از تنفر از آلمانی‌ها بوده است. 5⃣ علاوه بر این او گفته بود ٩٠درصد اعضای دارای تعصب سیاسی و نژادی بر ضد متهمان هستند و که بسیاری از آنان پناهندگان آلمانی و دارای تابعیت جدید امریکایی هستند، در رأس اعضای دادگاه نورنبرگ حضور دارند و بیش از این‌که به دنبال عدالت باشند، مشتاق هستند. ✍ نویسنده: دیوید دیوک ✅ اندیشکده مطالعات یهود: 🇮🇷👉 @jscenter