حالا که دلِ تو شده بر سنگ و دور از خدا.

اگه بپرسی استعدادم در چه زمینه‌ای هست؟ میگم "انجام دادنِ هر کاری به جز اونی که باید انجام بدم"

سنت دیرینه‌یِ "تکرار کردنِ یک اشتباه"

بی‌قرارم، بی‌قرار بودن یعنی آروم نباشی، یعنی همه‌ش دنبال یه روزنه نور باشی، دنبالِ مرغ آمین باشی، دنبالِ خاکِ طلا شده باشی، دنبالِ نشونه باشی که بهت بگه "نترس آدمیزاد، قبل از تو خیلیا بی‌قرار بودن و قرار پیدا کردن"

با دیپلم، با مدرک، با پول، با شوهر، با این‌ چیز‌ها آدم خوشبخت نمی‌شود.

تو مومن اَستی و نمازت، بوسه‌هایت است.

وقتی برای بار اول اعتمادم رو خدشه‌دار میکنید من متوجه نمیشم، بارِ پنجم شیشم‌ میفهمم و در دفعاتِ یازدهم دوازدهم، تصمیم میگیرم دیگه بهتون فرصت ندم. خودتون برید بیرون از زندگی.

حالا که از ما چیزی نمونده به جز خاطره، چرا خاطره‌هام رو مرور نمیکنی؟

موجودی کارتت که خالی باشه، اطرافت هم خالی میشه از هر موجودی.

فروغ فرخزاد پوستش از انبساطِ عشق، ترک میخورد. من پوستم از انبساطِ غم.

نه آقای سپهری، آدمیزاد، طومار طولانیِ انتظار نیست. آدمیزاد، طومار طولانیِ امید هست. ادامه میده و باقی خط‌های این طومار رو میخونه به امیدِ اینکه روزی برسه به کلمهٔ موعود، میخونه به امید اینکه برسه به جای قشنگش. انتظار آدم رو خسته میکنه اما امید نه. آدمیزاد، طومار طولانیِ امید است.

آدم‌ها خیلی ترسناک‌ن مامان، کاش بیای و بغلم کنی.