با دیپلم، با مدرک، با پول، با شوهر، با این‌ چیز‌ها آدم خوشبخت نمی‌شود.

تو مومن اَستی و نمازت، بوسه‌هایت است.

وقتی برای بار اول اعتمادم رو خدشه‌دار میکنید من متوجه نمیشم، بارِ پنجم شیشم‌ میفهمم و در دفعاتِ یازدهم دوازدهم، تصمیم میگیرم دیگه بهتون فرصت ندم. خودتون برید بیرون از زندگی.

حالا که از ما چیزی نمونده به جز خاطره، چرا خاطره‌هام رو مرور نمیکنی؟

موجودی کارتت که خالی باشه، اطرافت هم خالی میشه از هر موجودی.

فروغ فرخزاد پوستش از انبساطِ عشق، ترک میخورد. من پوستم از انبساطِ غم.

نه آقای سپهری، آدمیزاد، طومار طولانیِ انتظار نیست. آدمیزاد، طومار طولانیِ امید هست. ادامه میده و باقی خط‌های این طومار رو میخونه به امیدِ اینکه روزی برسه به کلمهٔ موعود، میخونه به امید اینکه برسه به جای قشنگش. انتظار آدم رو خسته میکنه اما امید نه. آدمیزاد، طومار طولانیِ امید است.

آدم‌ها خیلی ترسناک‌ن مامان، کاش بیای و بغلم کنی.

هم‌کلاسی از برنامه درسی‌م برای پایان هفته میپرسه. مامانم از برنامه‌م برای کمک به کارای خونه میپرسه. و من به برنامه‌م در مورد خواب فکر میکنم.

من نیستم چون دیگران، بازیچه‌یِ بازیگران.

من که نشد باد بشم برم تو موهات ولی تو تا جایی که میشد، اشک شدی رفتی رو گونه‌م، دود شدی رفتی تو سینه‌م.

نمیدونم ولی اینجور که معلومه هر چی کمتر محبت کنی، بیشتر قدر و اندازه‌ت رو میدونن.