💠 مولی امیرالمؤمنین علی علیه السلام: ✅ مَنْ زَهِدَ فِي اَلدُّنْيَا وَ لَمْ يَجْزَعْ مِنْ ذُلِّهَا وَ لَمْ يُنَافِسْ فِي عِزِّهَا هَدَاهُ اَللَّهُ بِغَيْرِ هِدَايَةٍ مِنْ مَخْلُوقٍ وَ عَلَّمَهُ بِغَيْرِ تَعْلِيمٍ وَ أَثْبَتَ اَلحِكْمَةَ فِي صَدْرِهِ وَ أَجْرَاهَا عَلَى لِسَانِهِ. ⬅️ هر کس در عین اینکه امکانش برایش فراهم است از دنیا اعراض قلبی و عملی نماید، مگر به قدر ضرورت؛ و از خوارشدن در آن بی‌تابی ننماید؛ برای کسب عزت در آن رقابت نکند؛ خداوند او را بدون هدایت خلق هدایت می‌کند و او را بدون آموختن تعلیم می‌دهد و حکمت را در قلبش جای دهد و از زبانش جاری می‌سازد. 📚 تحف العقول (ابن شعبه حرّانی): ص ۲۲۳ @justhadis110

💠 مولی امیرالمؤمنین علی علیه السلام: ✅ سَكِّنُوا فِي أَنْفُسِكُمْ مَعْرِفَةَ مَا تَعْبُدُونَ حَتَّى يَنْفَعَكُمْ مَا تُحَرِّكُونَ مِنَ اَلْجَوَارِحِ بِعِبَادَةِ مَنْ تَعْرِفُونَ. ⬅️ معرفت خدائى را كه مى‌پرستيد در دل جاى دهيد تا اندام‌هائى كه در عبادتش بكار مى‌گيريد به جهت آن معرفت سودتان بخشد. 📚 تحف العقول (ابن شعبه حرّانی): ص۲۲۳ @justhadis110

💠 مولی امیرالمؤمنین علی علیه السلام: ✅ لاَ تَتِمُّ مُرُوَّةُ اَلرَّجُلِ حَتَّى يَتَفَقَّهَ فِي دِينِهِ وَ يَقْتَصِدَ فِي مَعِيشَتِهِ وَ يَصْبِرَ عَلَى اَلنَّائِبَةِ إِذَا نَزَلَتْ بِهِ وَ يَسْتَعْذِبَ مَرَارَةَ إِخْوَانِهِ. وَ سُئِلَ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ مَا اَلْمُرُوَّةُ فَقَالَ لاَ تَفْعَلْ شَيْئاً فِي اَلسِّرِّ تَسْتَحْيِي مِنْهُ فِي اَلْعَلاَنِيَةِ. ⬅️ جوانمردی و مروت انسان به حدّ كمال نرسد تا وقتی که شخص در فهم دین به شناخت عمیق برسد و در مخارج زندگى ميانه‌روى پيشه سازد، و در پیشامدهای سخت و ناگواری که بر او فرود می‌آیند صبور باشد 👈 و تلخى و تندى برادرانش را گوارا بشمارد. و از حضرت سؤال شد 🔹 مروت و مردانگی چیست؟ فرمود: 👈 در خفا کاری انجام ندهی که اگر آشکار شد خجالت بکشی و شرمگین شوی. 📚 تحف العقول (ابن شعبه حرّانی): ص۲۲۳ @justhadis110

💠 مولی امیرالمؤمنین علی علیه السلام: ✅ اَلصَّمْتُ حُكْمٌ وَ اَلسُّكُوتُ سَلاَمَةٌ. ⬅️ صَمت حکمت است و سکوت سلامت و ایمنی. 📚 تحف العقول (ابن شعبه حرّانی): ص۲۲۳ ✳️ اما فرق صَمت و سكوت چيست؟ اكثراً‌ مترادف ترجمه می‌شود. اما علمای اخلاق تفاوت صَمت و سكوت را چنين بيان می‌دارند كه: صَمت سكوتی است ارادی آن هم در برابر تهييج قوای نطق و بيان، يعنی حالتی‌ در نفس به وجود می‌آيد كه شخص ميل به سخن‌گفتن پیدا می‌کند، ولی پس از رجوع به قوای عاقله و ارجح يافتن سكوت در برابر سخن،‌ با اراده خود در برابر اين ميل نفس می‌ايستد. اما سكوت الزاماً اين‌گونه نيست و اعم از صَمت است و الزاماً مخالفت با نفسی هم در بسياری از مواردش دخيل نبوده. یعنی، همين‌قدر كه انسان حرف نزند، حتی اگر ارادی، اختياری و آگاهانه نيز نباشد، سكوت محقق می‌گردد. فی المثل ممكن است شخصی اساساً كم‌حرف باشد و چندان اهل پُرگويی و صحبت‌كردن نباشد، او نيز مشمول حكم در سلامت و ايمنی ماندنِ ناشی از سكوت كه مولی در فوق بيان كرده است می‌گردد. اما حكمت از آن كسی است كه در عين توان و ميل بر سخن گفتن با حاكم كردن حكم عقل بر نفسش سكوت را بر سخن ترجيح می‌دهد،‌ لذا حكمت به او اعطا می‌گردد. 💠 از اين روست كه در حديث از رسول اكرم صلی الله عليه و آله آمده است: ✅ إِذَا رَأَيْتُمُ الْمُؤْمِنَ صَمُوتاً فَادْنُوا مِنْهُ فَإِنَّهُ يُلْقِي الْحِكْمَةَ. ⬅️ هرگاه ديديد كه مؤمنی صمت پيشه كرده و لب فرو بسته، به او نزديك شويد، چرا كه حكمت به او القا می‌گردد. 📚 تحف العقول (ابن شعبه حرّانی): ص۳۸۳ همان‌طور كه ملاحضه فرموديد رسول الله نفرموده هرگاه ديديد مؤمنی ساكت است،‌ بلكه فرموده «صَمُوتاً». لازم به تذكر است كه حكمت، به صورت تكوينی، ميوه و نتيجه صمت و سكوت ارادی و اختياری از روی مخالفت با نفس است! چه شخص كافر باشد، و چه مؤمن! و اگر‌ کافر باشد، آن حکمت حجتی علیه خودش می‌شود و وبالش خواهد گردید. 💠 چنانچه مولی اميرالمؤمنين علی‌ عليه السلام در فرازی از حديث معراج می‌فرمايد: خداوند به حضرت رسول صلی الله عليه و آله فرمود: ✅ یا أحمدُ، إنّ العبدَ إذا أجاعَ بَطْنَهُ و حَفِظَ لِسانَهُ عَلَّمْتُهُ الحِکمَهَ، و إنْ کانَ کافراً تکونُ حِکمَتُهُ حُجّهً علَیهِ و وَبالاً، و إنْ کانَ مؤمناً تکونُ حِکمَتُهُ لَهُ نوراً و بُرهاناً و شِفاءً و رَحمَهً. ⬅️ ای احمد! به راستی که هنگامی که بنده شکم را گرسنه نگه‌دارد و زبانش را حفظ کند، من او را حکمت تعلیم می‌دهم و اگر آن بنده کافر بود، حکمتش علیه او و وبال خودش می‌شود و اگر مؤمن باشد، حکمتش برای نور و برهان و شفا و رحمت خواهد بود. 📚 ارشاد القلوب (ديلمی):‌ ج۱، ص۱۹۹ @justhadis110

‍ 💠 حضرت امام محمد باقر علیه السلام: ✅ إِنَّ اَللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ أَوْحَى إِلَى دَاوُدَ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ أَنِ اِئْتِ عَبْدِي دَانِيَالَ فَقُلْ لَهُ إِنَّكَ عَصَيْتَنِي فَغَفَرْتُ لَكَ وَ عَصَيْتَنِي فَغَفَرْتُ لَكَ وَ عَصَيْتَنِي فَغَفَرْتُ لَكَ فَإِنْ أَنْتَ عَصَيْتَنِيَ اَلرَّابِعَةَ لَمْ أَغْفِرْ لَكَ فَأَتَاهُ دَاوُدُ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ فَقَالَ يَا دَانِيَالُ إِنَّنِي رَسُولُ اَللَّهِ إِلَيْكَ وَ هُوَ يَقُولُ لَكَ إِنَّكَ عَصَيْتَنِي فَغَفَرْتُ لَكَ وَ عَصَيْتَنِي فَغَفَرْتُ لَكَ وَ عَصَيْتَنِي فَغَفَرْتُ لَكَ فَإِنْ أَنْتَ عَصَيْتَنِيَ اَلرَّابِعَةَ لَمْ أَغْفِرْ لَكَ فَقَالَ لَهُ دَانِيَالُ قَدْ أَبْلَغْتَ يَا نَبِيَّ اَللَّهِ فَلَمَّا كَانَ فِي اَلسَّحَرِ قَامَ دَانِيَالُ فَنَاجَى رَبَّهُ فَقَالَ يَا رَبِّ إِنَّ دَاوُدَ نَبِيَّكَ أَخْبَرَنِي عَنْكَ أَنَّنِي قَدْ عَصَيْتُكَ فَغَفَرْتَ لِي وَ عَصَيْتُكَ فَغَفَرْتَ لِي وَ عَصَيْتُكَ فَغَفَرْتَ لِي وَ أَخْبَرَنِي عَنْكَ أَنَّنِي إِنْ عَصَيْتُكَ اَلرَّابِعَةَ لَمْ تَغْفِرْ لِي فَوَ عِزَّتِكَ لَئِنْ لَمْ تَعْصِمْنِي لَأَعْصِيَنَّكَ ثُمَّ لَأَعْصِيَنَّكَ ثُمَّ لَأَعْصِيَنَّكَ. ⬅️ خداى عز و جل به داود عليه السّلام وحى فرمود: كه نزد بنده‌ام دانيال برو و بگو: همانا تو مرا نافرمانى كردى و من آمرزيدمت، و نافرمانى كردى و تو را آمرزيدم، و نافرمانى كردى و تو را آمرزيدم، و اگر در بار چهارم نافرمانى مرا كنى تو را نمی‌آمرزم‌؟ پس داود عليه السّلام نزدش آمد و فرمود: اى دانيال من فرستادۀ خدايم بسوى تو، و او به تو فرمايد: تو مرا نافرمانى كردى پس من آمرزيدم، و نافرمانى مرا كردى و من تو را آمرزيدم، و نافرمانى مرا كردى و تو را آمرزيدم، پس اگر براى چهارمين بار مرا نافرمانى كنى تو را نمی‌آمرزم، دانيال به وى گفت: اى پيامبر خدا پيام خود را رساندى، و همين كه وقت سحر شد دانيال برخاست و با پروردگار خود مناجات كرد و عرض‌كرد: پروردگارا همانا پيغمبر تو داود از سوى تو مرا خبر داد كه هر آينه من تو را نافرمانى كردم و تو آمرزيدى، و نافرمانيت كردم و تو آمرزيدى، و نافرمانيت كردم و تو آمرزيدى، و به من خبر داد از سوى تو كه اگر من در بار چهارم تو را نافرمانى كنم مرا نمی‌آمرزى، پس به عزت و جلالت سوگند اگر تو مرا نگاه ندارى (و از نافرمانى كردن مرا حفظ‍‌ نكنى) هر آينه تو را نافرمانى كنم، و سپس نيز نافرمانى كنم، و باز هم نافرمانى كنم. 📚 الکافی (ثقة الاسلام كلينی): ج۲، ص۴۳۵ پ.ن: نافرمانی دانیال نبی ترک اولی بوده است و انبیای الهی به توفیق خدا از گناه و معصیت مصون هستند. 🔘 توضیحات فوق‌العاده‌ی عالم ربانی آیت الله سید حسین یعقوبی قائنی رضوان الله علیه در بیان نکات توحیدی عرفانیِ عظیم این حدیث شریف: «فهم نکات احادیث» ⬅️ توحید افعالی: ▫️توجه به حقیقتِ لاحول و لا قوة الّا بالله ▫️پناه بردن به خداوند برای حفظ از معصیت و نافرمانی ▫️توفیق طاعت و بندگی از ناحیه‌ی خداوند ⬅️ شأن انسان خاکی: انحطاط و تنزل در طبیعت #منتخب_کلام ۸ 💠 @sadeghin_ir @justhadis110

💠 رسول خدا حضرت محمد مصطفی صلی الله علیه و آله: ✅ مَا مِنْ أَحَدٍ يَدْخُلُ الْجَنَّةَ إِلَّا بِرَحْمَةِ اللَّهِ تعالی ای بِهِدایَتِه فقیل: وَ لا أنتَ یا رسول الله؟ قال: و لا أنا. ⬅️ هیچ کس وارد بهشت نمی‌شود، مگر به واسطه رحمت و هدایت خدای تبارک و تعالی، از حضرت پرسیده شد: حتی شما یا رسول الله؟ حضرت فرمود: بله، حتی من [نیز با رحمت و هدایت خدا وارد بهشت می‌شوم.] 📚 محجة البیضاء (فیض کاشانی): ج۷، ص۱۹۷ @justhadis110

💠 حضرت امام سجاد علیه السلام: ✅ إِنَّ لِلْعَبْدِ أَرْبَعَةَ أَعْيُنٍ عَيْنَانِ يُبْصِرُ بِهِمَا أَمْرَ آخِرَتِهِ وَ عَيْنَانِ يُبْصِرُ بِهِمَا أَمْرَ دُنْيَاهُ فَإِذَا أَرَادَ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ بِعَبْدٍ خَيْراً فَتَحَ لَهُ اَلْعَيْنَيْنِ اَللَّتَيْنِ فِي قَلْبِهِ فَأَبْصَرَ بِهِمَا اَلْعَيْبَ وَ إِذَا أَرَادَ غَيْرَ ذَلِكَ تَرَكَ اَلْقَلْبَ بِمَا فِيهِ ثُمَّ اِلْتَفَتَ إِلَى اَلسَّائِلِ عَنِ اَلْقَدَرِ فَقَالَ هَذَا مِنْهُ هَذَا مِنْهُ. ⬅️ برای هر انسان چهار چشم قرار داده شده است که با دو چشم امور دنیایی را می‌بیند و با دو چشم مسائل مربوط به آخرت و امور غیبی را می‌بیند؛ خداوند اگر نسبت به بنده‌ای نظر خیر داشته باشد [یعنی آن بنده در مسیر خیر قرار داشته باشد و زمینه‌ی دریافت خیرهای بالاتر را در خود ایجاد کند]، دو چشم دل او را می‌گشاید تا امور غیب و آخرت را ببیند و اگر چنین نباشد قلب او را به حال خود رها می‌کند، [دو چشم قلب او بسته می‌ماند]. 📚 التوحید (شیخ صدوق): ج۱، ص۳۶۶ @justhadis110

💠 حضرت امام جعفر صادق علیه السلام: ✅ مَن تَخَوَّفَ بَلاءً یصیبُهُ فَتَقدَّم فیهِ بِالدُّعاءِ لَم یرِهِ اللهُ ذلِكَ البَلاءَ اَبداً. ⬅️ کسی که از خوف نزول یک بلا پیشدستی کند و دعا نماید خداوند هرگز او را به آن بلا گرفتار نخواهد كرد. 📚 الکافی (ثقة الاسلام کلینی): ج۲، ص۴۷۲ @justhadis110

💠 حضرت امام موسی کاظم علیه السلام: ✅ لَيْسَ مِنْ شِيعَتِنَا مَنْ خَلاَ ثُمَّ لَمْ يَرْعَ قَلْبَهُ. ⬅️ از شیعیان ما نیست کسی که در خلوت از خدا ترسی نداشته باشد. 📚 بصائر الدرجات (صفّار قمی): ج۱، ص۲۴۷ پ.ن: در متن حدیث شریف از کلمه (یَرَعْ) برای وصف حالت قلب شیعه در خلوت استفاده شده‌. معنی این کلمه در کتب لغت (جبّان) ذکر شده، یعنی صفت مبالغه برای جبن به معنای بسیار ترسان. یعنی شیعه کسی است که در خلوت قلبش از خدا بسیار خائف باشد! یعنی خوف اندک داشتن از خدا در خلوت نیز صفت شیعه نیست. در پایان حدیثی مرتبط در همین خصوص از 💠 حضرت امام‌ جعفر صادق علیه السلام: ✅ خَفِ اَللَّهَ كَأَنَّكَ تَرَاهُ وَ إِنْ كُنْتَ لاَ تَرَاهُ فَإِنَّهُ يَرَاكَ فَإِنْ كُنْتَ تَرَى أَنَّهُ لاَ يَرَاكَ فَقَدْ كَفَرْتَ وَ إِنْ كُنْتَ تَعْلَمُ أَنَّهُ يَرَاكَ ثُمَّ بَرَزْتَ لَهُ بِالْمَعْصِيَةِ 👈 فَقَدْ جَعَلْتَهُ مِنْ أَهْوَنِ اَلنَّاظِرِينَ عَلَيْكَ. ⬅️ چنان از خدا بترس که گویا او را می‌بینی، و اگر تو او را نمی‌بینی، او تو را می‌بیند. و اگر می‌پنداری که او تو را نمی‌بیند، پس کافر شده‌ای. و اگر می‌دانی که او تو را می‌بیند و [در خلوت] او را معصیت می‌کنی، 👈 به تحقیق که او را از هر بیننده‌ای پست‌تر دانسته‌ای. 📚 الکافی (ثقة الاسللم کلینی): ج۲، ص۶۷ @justhadis110

💠 رسول خدا حضرت محمد مصطفی صلی الله عليه و آله: ✅ فُرَاتٌ قَالَ حَدَّثَنِي اَلْحُسَيْنُ بْنُ سَعِيدٍ مُعَنْعَناً عَنْ جَعْفَرٍ عَنْ أَبِيهِ قَالَ قَالَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ: إِذَا كَانَ يَوْمُ اَلْقِيَامَةِ نَادَى مُنَادٍ مِنْ بُطْنَانِ اَلْعَرْشِ يَا مَعْشَرَ اَلْخَلاَئِقِ غُضُّوا أَبْصَارَكُمْ حَتَّى تَمُرَّ بِنْتُ حَبِيبِ اَللَّهِ إِلَى قَصْرِهَا فَاطِمَةُ عَلَيْهَا السَّلاَمُ اِبْنَتِي [فَتَمُرُّ وَ] عَلَيْهَا رَيْطَتَانِ خَضْرَاوَانِ حَوَالَيْهَا سَبْعُونَ أَلْفَ حَوْرَاءَ فَإِذَا بَلَغَتْ إِلَى بَابِ قَصْرِهَا وَجَدَتِ اَلْحَسَنَ قَائِماً وَ اَلْحُسَيْنَ نَائِماً مَقْطُوعَ اَلرَّأْسِ فَتَقُولُ لِلْحَسَنِ مَنْ هَذَا فَيَقُولُ هَذَا أَخِي إِنَّ أُمَّةَ أَبِيكِ قَتَلُوهُ وَ قَطَعُوا رَأْسَهُ فَيَأْتِيهَا اَلنِّدَاءُ مِنْ عِنْدِ اَللَّهِ يَا بِنْتَ حَبِيبِ اَللَّهِ إِنِّي إِنَّمَا أَرَيْتُكِ مَا فَعَلَتْ بِهِ أُمَّةُ أَبِيكِ إِنِّي اِدَّخَرْتُ لَكِ عِنْدِي تَعْزِيَةً بِمُصِيبَتِكِ فِيهِ وَ إِنِّي جَعَلْتُ تَعْزِيَتَكِ اَلْيَوْمَ أَنِّي لاَ أَنْظُرُ فِي مُحَاسَبَةِ اَلْعِبَادِ حَتَّى تَدْخُلِي اَلْجَنَّةَ أَنْتِ وَ ذُرِّيَّتُكِ وَ شِيعَتُكِ وَ مَنْ وَالاَكُمْ [أَوْلاَكُمْ] مَعْرُوفاً مِمَّنْ [بمن] لَيْسَ هُوَ مِنْ شِيعَتِكِ قَبْلَ أَنْ أَنْظُرَ فِي مُحَاسَبَةِ اَلْعِبَادِ فَتَدْخُلُ فَاطِمَةُ اِبْنَتِي اَلْجَنَّةَ وَ ذُرِّيَّتُهَا وَ شِيعَتُهَا وَ مَنْ وَالاَهَا [وَالاَهُمْ أَوْلاَهَا] مَعْرُوفاً مِمَّنْ لَيْسَ مِنْ شِيعَتِهَا فَهُوَ قَوْلُ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ «لاٰ يَحْزُنُهُمُ اَلْفَزَعُ اَلْأَكْبَرُ (انبياء:103)» قَالَ هَوْلُ يَوْمِ اَلْقِيَامَةِ «وَ هُمْ فِي مَا اِشْتَهَتْ أَنْفُسُهُمْ خٰالِدُونَ (انبياء:120)» هِيَ وَ اَللَّهِ فَاطِمَةُ وَ ذُرِّيَّتُهَا وَ شِيعَتُهَا وَ مَنْ وَالاَهُمْ مَعْرُوفاً [مِمَّنْ] لَيْسَ هُوَ مِنْ شِيعَتِهَا. ⬅️ رسول خدا صلّى اللّٰه عليه و آله و سلّم فرمايد: هنگامى كه روز قيامت فرا مى‌رسد منادى از عرش ندا مى‌دهد: اى خلايق چشمان خود را ببنديد تا دختر حبيب خدا به قصر خود برود. سپس فاطمه در حالى كه دو چادر سبز بر سر كرده و هفتاد هزار فرشته او را همراهى مى‌نمايند عبور مى‌كند و هنگامى كه بر در قصر مى‌رسد مشاهده مى‌كند كه پسرش حسن ايستاده و حسين در حالى كه سر ندارد خوابيده است. فاطمه سلام الله عليها به حسن عليه السلام مى‌گويد: اين كيست كه خوابيده‌؟ حسن عليه السلام مى‌گويد: برادرم حسين است كه به دست امّت پدر شما كشته و سرش را بريده‌اند. در همين موقع از طرف خدا خطاب مى‌رسد: اى دختر حبيب من! من اين ظلم و ستمى را كه امّت پدرت مرتكب شده‌اند از آن جهت به تو نشان دادم تا آن تسليت را كه براى تو ذخيره نموده‌ام نشانت دهم، و تسليت و تعزيت تو اين است كه امروز به حساب احدى رسيدگى نخواهم كرد مگر آنكه تو، فرزندانت، شيعيانت 👈 و آنهايى را كه شيعه نبوده‌اند ولى با شما به خوبی موالات داشتند داخل بهشت شويد. پيامبر ادامه دادند: و در همين موقع آن اشخاص داخل بهشت مى‌شوند و اين همان معناى كلام خداوند است كه فرمود: «در روز جزع و فزع بزرگ هيچ چيز آنها را محزون نخواهد كرد (انبياء:103)»، و منظور از «يوم الفزع الاكبر»روز قيامت است و هول و هراسى كه در اين روز وجود دارد، كه در آن روز فاطمه، فرزندانش، شيعيانش و دوستدارانش كه شيعه نيستند ولی به خوبی با او و شيعيانش موالات داشتند «از كسانى هستند كه در آنجا كه دوست دارند داخل مى‌شوند و اقامت مى‌كنند (انبياء:120)». 📚 تفسير فرات كوفي: ج۱، ص۲۶۹ از شروط تحقق عبارت «مَنْ وَالاَهَا مَعْرُوفاً مِمَّنْ لَيْسَ مِنْ شِيعَتِهَا - كسانی كه به خوبی‌ با فاطمه سلام الله عليها موالات داشتند در حالی‌كه از شيعيانش نيز نبودند» در روايت ذيل چنين بيان شده است: 💠 حضرت امام جعفر صادق علیه السلام: ✅ مَنْ جَالَسَ لَنَا عَائِباً أَوْ مَدَحَ لَنَا قَالِياً أَوْ وَاصَلَ لَنَا قَاطِعاً أَوْ قَطَعَ لَنَا وَاصِلًا أَوْ وَالَى لَنَا عَدُوّاً أَوْ عَادَى لَنَا وَلِيّاً فَقَدْ كَفَرَ بِالَّذِي أَنْزَلَ السَّبْعَ الْمَثانِي وَ الْقُرْآنَ الْعَظِيم‏. ⬅️ هر كه مجالست کند با کسی که از ما عیب‌جویی می‌کند، يا دشمن ما را مدح كند، 👈👈👈 يا با كسی که از ما بریده پیوند كند!!، يا از دوستداران ما كناره گيرد، يا با دشمن ما دوستى كند، 👈👈👈 يا با دوست ما دشمنى كند، به کسی که سبع مثانى و قرآن عظيم را فرو فرستاده (یعنی خداوند) کافر گشته. 📚 امالی (شیخ صدوق): مجلس ۱۳، ص۵۷ @justhadis110

💠 حضرت امام جعفر صادق عليه السلام: ✅ يَا اِبْنَ جُنْدَبٍ إِنْ أَحْبَبْتَ أَنْ تُجَاوِرَ اَلْجَلِيلَ فِي دَارِهِ وَ تَسْكُنَ اَلْفِرْدَوْسَ فِي جِوَارِهِ فَلْتَهُنْ عَلَيْكَ اَلدُّنْيَا وَ اِجْعَلِ اَلْمَوْتَ نُصْبَ عَيْنِكَ وَ... ⬅️ ای پسر جندب، اگر دوست داری در سراى (رحمت و نعمتِ) خداوند جليل و در جوار او در باغ فردوس مسكن گيرى، بايد دنيا در نظرت خوار و *مرگ در برابر چشمت باشد* و... 📚 تحف العقول (ابن شعبه حرّانی):‌ ص۳۰۱ ✳️ عالم ربّانی‌ آيت الله سيد حسين يعقوبی قائنی رضوان الله عليه: ⬅️ انسان تا مرگ را در مقابل چشمش نگاه ندارد نمی‌تواند برای‌ آخرتش قدمی بردارد. @justhadis110