🙏باسمه تعالی🙏 🌹رفقا سلام🌹 #تلنگّر_شماره_دوّم: 🛑رفقا همان طور که اطّلاع دارید، فِی زَمانِنا برخی از فُضلاء متاسفانه نگاه خشکی از مباحث نحوی را به مبتدِی و متعلِّم منعکس کرده اند 😔 و به همین جهت می گویند: {🤔این همه مباحث نحوی می خوانید، خُب که چی؟!!! یعنی به کجای فهم و درک آیات قرآن و روایات به درد می خورد!؟🤔} 🔻🔸بنابراین همّت را بر آن داشتیم که در ادامه به #دو_سوالی که چنین نگاهی را از بین ببرد، بپردازیم؛ ۱) سوال اوّل به صورت نظری می باشد. ۲) سوال دوّم به صورت عملی و کاربردی یعنی ترکیب تعبیر {عدوان} در کلام شریف حضرت {علیه السلام} که می فرمایند: {الخامس: ألا يا أهل العالم إنّ جدّي الحسين عليه السّلام سحقوه عدوان}. 👈✅👈 لذا دوستان #دو_بحث_آتی را به هیچ وجه از دست ندهند.

#بیان_سوال_اوّل: 💯⚫️👇⚫️💯

#سوال شماره: #۰۸ ❓تعریف عنوان #حال چیست؟ ♨️به تعبیری دیگر مصنّف کتاب شریف صمدیّه، تعریف حال را اینگونه فرمودند: «هي الصّفةُ المبيِّنةُ للهيئةِ غيرَ نعتٍ»؛ 🙏 👉 👇 👈به همین جهت دوستان با #بیان و #تقریر_خودشان به توضیح این تعریف بپردازند و در حدّ توان بیان بنمایند. #بیان_آدرس_جهت_مطالعه: الکلام المفید، مدرس افغانی، ص ۱۱۰. #پایان بحث ساعت: ۲۱:۰۰ 👇👇👇✅👇👇👇 💢💯 #کپی با ذکر منبع #برگرفته از گروه: 🍃بـَـحث جَنجالے طَلبگے🍃 لینک گروه: 🔻 ✅ 🔻 http://eitaa.com/joinchat/670302231C6c7e21cb4f 🔺 ✅ 🔺

#پاسخ سوال شماره: #۰۸ 👨‍⚕خداروشکر که دوستان در بحث سوال شماره: #۰۸، همّت خود را در پاسخ از این سوال گذاشته اند گر چه به مباحثی که خارج از محلّ نزاع بود نیز پرداخته شد. بیان پاسخ: ✏️رفقا در بیان پاسخ این سوال به طرق مختلفی پیش رفتند مثلا:👇

1⃣)برخی فرمودند: زمان حاضر، یا حالت فاعل و مفعول در زمان وقوع فعل را حال می‌گویند و "حال" اسم ثلاثی مجرّد از مادّه "حول"است. 😲و سپس فرمودند: حال" عبارت است صفت و منصوب که هیأت صاحبش را بیان می‌کند. ❎❎❎ 2⃣)برخی فرمودند: حال مبيّن و بيانگر هيأت و كيفيّت اسمى در كلام است مانند: جاء زيد ضاحكا. 😲و سپس فرمودند: صفت منصوبی که رکن جمله نیست و بیان می کند هیئت ما قبلش را در زمان وقوع فعل چه ما قبلش فاعل باشد، چه مفعول باشد و چه غیر از این دو باشد. 👌و در مقام تطبیق فرمودند: تعبیر ضاحکا در مثال جاء زید ضاحکاً هیئت فاعل رو بیان می کند و جز ارکان جمله نیست. ❎❎❎ 3⃣)برخی دیگر از دوستان فرمودند: حال وصفی است که هیئت صاحب خود را بیان میکند و این که گفته می شود وصف است مراد نعت اصطلاحی نیست بلکه به معنای مشتق بودن یعنی وصفی است غالبا مشتق و کثیرا بر وزن اسم فاعل می آید و لذا گفته می شود حال فضله است یعنی عمده نیست و جزء ارکان اصلی جمله نیست البته در ترکیب نه در معنا. 😲و سپس در توضیح هئیت صاحب فرمودند: یعنی حال حالت ذوالحال خود را بیان میکند که همان کننده کار یا فاعل است 👌در پایان به بیان مثال و توضیح آن پرداختند یعنی گفته اند: مثلا در جمله ی زیر : "عاد المعلم من الصف متبسما " حال متبسما می باشد که هیئت صاحب حال که معلم است را بیان می نماید و مبتسما مشتق و اسم فاعل و وصف است و نعت اصطلاحی نیست. ❎❎❎ 4⃣)برخی دیگر از دوستان فرمودند: حال صفت است و مراد از صفت، مشتق است که هیات چگونگی فاعل یا مفعول یا هر دوی آن ها را در حین انجام فعل بیان می کند ولی نعت نیست چون که نعت برای بیان هیئت فاعل و مفعول نمی آید. 😲و سپس فرمودند: منظور تبیین کننده هیئت فاعل و مفعول یا هر دوی آن ها است و این حال، صفت و نعتی که از توابع باشد نیست. ❎❎❎ 5⃣)برخی در بیان و توضیح هیئت فرمودند: هیئت یعنی قالب مانند جاء زيد ضاحكا یعنی آمدن زید در چه قالبی بوده است لذا ضاحکا درصدد تبیین این قالب است. ❎❎❎ 6⃣)سپس برخی از رفقا گفتند: هیئت یعنی چی؟ به تعبیری هیئت در مثال عاد المعلم من الصف متبسما، همان معلم است که دوست محترم فرمودند یا هیئت در این مثال همان بازگشت معلم از صف است که عنوان حال یعنی متبسما درصدد بیان حالتی از آن می باشد؟ 👥برخی در پاسخ از این سوال فرمودند: 💪هیئت در صدد بیان حالت معلم است . 👥برخی دیگر در پاسخ از این سوال فرمودند: 💪هیئت یعنی در این مثال جا زید راکبا چگونگی آمدن فاعل که زید باشد را تبین می کند. 👇👇👇✅👇👇👇 💢💯 #کپی با ذکر منبع #برگرفته از گروه: 🍃بـَـحث جَنجالے طَلبگے🍃 لینک گروه: 🔻 ✅ 🔻 http://eitaa.com/joinchat/670302231C6c7e21cb4f 🔺 ✅ 🔺

✅ #جمع_بندی_مطالب_فوق 🔈با اندک تفصیل در توضیح تعریف عنوان حال از دیدگاه شیخ بهایی گفته می شود: 👏مرحوم شیخ بهایی(ره) در کتاب شریفه صمدیّه، عنوان «حال» را ذیل فرعِ {ما یرد منصوبا لا غیر} آوردن است به همین جهت دو نتیجه می توان از آن گرفت: ۱)عنوان حال در همانند: {رایت زیدا راکبا}، منصوب می باشد. ۲)این عنوان، فضله است یعنی عمده (مسند و مسند الیه) نمی باشد زیرا ایشان ذیل این فرع، درصدد بحث از عناوینی برآمده است که فضله اند. #اصل_پاسخ: نسبت به تعریف عنوان حال یعنی: «هي الصّفةُ المبيِّنةُ للهيئةِ غيرَ نعتٍ» گفته می شود: 👦برای روشن شدن این تعریف، لازم است هر کدام از تعابیری که مرحوم شیخ بهایی به کار برده اند را اجمالا تبیین نماییم؛👇👇👇

۱)#الصّفةُ: تعبیر «صفت» در علم نحو به دو معنا وارد شده است: یکی معنای لغوی و آن عبارت است از هر حدثی که عارض بر ذات گردد همانند «رَاکِب»، «نَائِم»؛ دیگری معنای اصطلاحی و آن به تعبیر جناب ابن حاجب در کافیه عبارت است از «تابعٌ یَدلُّ علی معنی فِي متبوعه...» یعنی تابعی است که دلالت می کند بر معنایی در متبوع خود. ✳️با توجّه به بیان فوق روشن می شود که مراد از تعبیر «الصّفةُ»، معنای لغوی آن می باشد به دلیل آن که صفت به معنای اصطلاحی در مبحث «توابع» مورد بررسی قرار می گیرند. 👇👇👇✅👇👇👇 💢💯 #کپی با ذکر منبع #برگرفته از گروه: 🍃بـَـحث جَنجالے طَلبگے🍃 لینک گروه: 🔻 ✅ 🔻 http://eitaa.com/joinchat/670302231C6c7e21cb4f 🔺 ✅ 🔺

۲)#المبيِّنةُ_للهيئةِ: مراد از «هیئت» صورت و شکل و قالبی است که اشیاء بر آن قرار می گیرند و در ما نحن فیه یعنی صورت و کیفیّت ذوالحال در حین تحقّق فعل می باشد کما این که مرحوم سید علی خان مدنی در الحدائق الندیه می فرماید: «و الهیئة ...: حالُ الشیء و کیفیّته». 🤔با دقّت و تأمل در می یابیم که این تعبیر درصدد خارج نمودن عنوان «تمییز» بوده است به این صورت که هر دو عنوان (حال و تمییز) درصدد رفع ابهام می باشند لکن: ۱) #تمییز: 👈 تمییز ذات ابهام موجود در کلمه را رفع می‌ نماید. 👈تمییز نسبت ابهام برآمده از نسبت را رفع می کند. ۲)#حال رفع ابهام می کند از ذات حین تحقّق الفعل یعنی حال دلالت می کند بر این که ذات، حین تحقّق فعل بر چه قالب و شکل و هیئتی قرار دارد به خلاف تمییز. 👇👇👇✅👇👇👇 💢💯 #کپی با ذکر منبع #برگرفته از گروه: 🍃بـَـحث جَنجالے طَلبگے🍃 لینک گروه: 🔻 ✅ 🔻 http://eitaa.com/joinchat/670302231C6c7e21cb4f 🔺 ✅ 🔺

۳)#غيرَ_نعتٍ: نحویّون میان دو عنوان «حال» و «وصف اصطلاحی یعنی نعت» یک وجه اشتراکی دیده اند و آن این که هر کدام از این دو عنوان در مقام استعمال درصدد تبیین هیئت می باشند و ذات را از ناحیه عوارض و صفات رفع ابهام می کنند به همین جهت برخی همانند شیخ بهایی(ره) درصدد بیان تغایر بین این دو عنوان برآمده اند. بنابراین این قید ناظر به خروج عنوان «وصف اصطلاحی» بوده است. 👥شارحین در مقام بیان وجه مغایرت این دو عنوان گفته اند: عنوان حال و نعت از دو جهت وجه مغایرت دارند: ✍یکی از جهت لفظی می باشد به این بیان که عنوان حال از یک اعراب اصالی یعنی نصب برخوردار است همانند «رایتُ بکراً راکباً» ولی عنوان نعت از یک اعراب تبعی و با توجّه به متبوع خود نقش می پذیرد لذا گاها مرفوع می شود همانند «ذَهَبَ زیدٌ العالمُ» و گاها منصوب می شود همانند «ضرب زیدٌ بکراً الجاهلَ» و گاها مجرور می شود همانند «مررت بزیدٍ الجاهلِ». ✍دیگری از جهت معنوی می باشد به این صورت که حال ذات را از ناحیه صفات و ویژگی در حین تحقّق فعل تبیین می کند لکن نعت ذات را از ناحیه صفات و ویژگی مع قَطْع النَّظَر عَنْ تحقّق الفِعْل تبیین می کند و به تعبیری نعت هیچ دلالتی بر این که آیا این ذات در حین تحقّق از چنین ویژگی برخوردار است یا خیر، ندارد. 👇👇👇✅👇👇👇 💢💯 #کپی با ذکر منبع #برگرفته از گروه: 🍃بـَـحث جَنجالے طَلبگے🍃 لینک گروه: 🔻 ✅ 🔻 http://eitaa.com/joinchat/670302231C6c7e21cb4f 🔺 ✅ 🔺

🗂 #نتیجه_بحث: با توجّه به آن چه که تا بدین جا بیان گردید، می توان در رابطه با مفاد و تعریف عنوان حال چنین گفت: 👌«حال» لفظی است که دلالت بر حدثی می کند که آن حدث عارض بر ذات بوده به گونه ای که ویژگی و خصوصیّتی که ذوالحال بر آن قرار دارد را تببین می کند و نحویِ تبیین آن با عنوان نعت مغایرت دارد. 👇👇👇✅👇👇👇 💢💯 #کپی با ذکر منبع #برگرفته از گروه: 🍃بـَـحث جَنجالے طَلبگے🍃 لینک گروه: 🔻 ✅ 🔻 http://eitaa.com/joinchat/670302231C6c7e21cb4f 🔺 ✅ 🔺

#فائده بیان شد که عنوان حال علاوه بر این که از فاعل در همانند {جاء زید راکبا} و از مفعول در همانند {رایت زیدا ضاحکا} می آید از مضاف الیه نیز آمده است لکن نه به صورت مطلق یعنی حال در سه صورت از مضاف الیه وارد می گردد کما این که 📚در صمدیّه آمده است: {و لا تجیء من المضاف الیه الا اذا صح قیامه مقام المضاف نحو ان اتبع مله ابراهیم حنیفا او کان المضاف بعضه نحو اعجبنی وجه هند راکبه او کان عاملا فی الحال نحو اعجبنی ذهابک مسرعا}. 👇👇👇✅👇👇👇 💢💯 #کپی با ذکر منبع #برگرفته از گروه: 🍃بـَـحث جَنجالے طَلبگے🍃 لینک گروه: 🔻 ✅ 🔻 http://eitaa.com/joinchat/670302231C6c7e21cb4f 🔺 ✅ 🔺

#بیان_سوال_دوّم: 💯⚫️👇⚫️💯