#سوال شماره: #۰۹ ✅بحثِ #کاربردی. 🏃با تفحّص در عبارات اهل بیت (علیهم السّلام) در می یابیم که امام عصر (عجّل الله تعالی فرجه) زمانی که ظهور می نمایند به پنج امر ندا می دهد لذا وارد شده است: 👈{إذا ظهر القائم (عج) قام بين الركن و المقام و ينادي بنداءات خمسة: الأول: ألا يا أهل العالم أنَا الإمام القائم؛ الثاني: ألا يا أهل العالم أنَا الصمصام المنتقم؛ الثالث: ألا يا أهل العالم إنَّ جدّي الحسين قتلوه عطشان؛ الرابع: ألا يا أهل العالم إنّ جدّي الحسين عليه السّلام طرحوه عريان؛ الخامس: ألا يا أهل العالم إنّ جدّي الحسين عليه السّلام سحقوه عدوان ...}👉 ❓سوال: در عبارتِ: {الخامس: ألا يا أهل العالم إنّ جدّي الحسين عليه السّلام سحقوه عدوان} ۱) تعبیر {عدوان} چه اعراب و چه نقش ترکیبی ای را دارد؟ به تعبیری آیا این تعبیر منصوب است یا مجرور است و یا مرفوع است؟ و نقش ترکیبیِ تعبیرِ {عدوان} چه می باشد؟ ۲) بعد از تعیین نقش ترکیبی این تعبیر، تطبیق دقیق تعریف آن عنوانی که انتخاب نمودید بر این تعبیر به چه صورت است؟ 🙏لطفا بعد از بیان پاسخ به دو سوال فوق، ترجمه ای از فراز مذکور یعنی: {الخامس: ألا يا أهل العالم إنّ جدّي الحسين عليه السّلام سحقوه عدواناً} بیان بفرمایید البته اگر ترکیب این فراز بیان گردد، بهتر می توان به مراد جدّی متکلّم حکیم پی برد. 👇👇👇✅👇👇👇 💢💯 #کپی با ذکر منبع #گروه: 🍃بـَـحث جَنجالے طَلبگے🍃 لینک گروه: 🔻 ✅ 🔻 http://eitaa.com/joinchat/670302231C6c7e21cb4f 🔺 ✅ 🔺

#پاسخ سوال شماره: #۰۹ 🙏خداروشکر که دوستان در بحث سوال شماره: #۰۹ سعی نموده اند که به پاسخ از سوال مذکور بپردازند 😔گرچه برخی از رفقا به بحث نپرداختند و یا اگر پرداختند به صور خیلی جزئی بوده است. بیان پاسخ: ✏در سوال شماره: #۰۹ در حقیقت به فراز پنجم از روایت مطرح شده در اصل سوال شماره: #۰۹ پرداخته شده است یعنی: 🔻{الخامس: ألا يا أهل العالم إنّ جدّي الحسين عليه السّلام سحقوه عدوان}🔻 ✔️دو سوال نسبت به این فراز مطرح شد: ۱) تعبیر {عدوان} چه اعراب و چه نقش ترکیبی ای را دارد؟ به تعبیری آیا این تعبیر منصوب است یا مجرور است و یا مرفوع است؟ و نقش ترکیبیِ تعبیرِ {عدوان} چه می باشد؟ ۲) بعد از تعیین نقش ترکیبی این تعبیر، تطبیق دقیق تعریف آن عنوانی که انتخاب نمودید بر این تعبیر به چه صورت است؟ 👈بنابراین با توجّه به مقتضای این دو سوال، بحث را در دو فقره پیگیری خواهیم‌ کرد: 1⃣) فقره اوّل: پاسخ به سوال اوّل. 2⃣) فقره دوّم: پاسخ به سوال دوّم. 👇👇👇✅👇👇👇 💢💯 #کپی با ذکر منبع #گروه: 🍃بـَـحث جَنجالے طَلبگے🍃 لینک گروه: 🔻 ✅ 🔻 http://eitaa.com/joinchat/670302231C6c7e21cb4f 🔺 ✅ 🔺

۱) #فقره_اوّل: با اندک تامّل در مورد سوال اوّل، در می یابیم که این سوال نیز متضمّن دو سوال بوده است: یکی تعیین نقش ترکیبی کلمه {عدوان} و دیگری تعیین اعراب این کلمه. 🔻🔻👥 رفقا در تعیین نقش ترکیبی این کلمه به دو گونه پیش رفته اند؛ برخی قائل به مفعول له بودن کلمه {عدوان} شدند و برخی دیگر قائل به حال بودن آن شدند به همین جهت در ادامه برای تصوّر دقیق مطلب به توضیح این دو عنوان می پردازیم. 👈۱) #مفعول_له: 🔻تعریف مفعول له: در تعریف مفعول له گفته شده است که قید برای حدث است که علّت وقوع آن حدث را بیان می کند. 🔻اقسام مفعول له: 1⃣)تحصیلی: یعنی فعل مذکور محقّق می شود تا منجرّ به تحقّق مفعول له شود همانند: {ضربتُه تادیباً} یعنی فعل {ضربتُه} محقّق می شود تا {تادیباً} حاصل گردد و به تعبیری {تادیباً} علّت غایی حدث ضَرب می باشد. 2⃣)حصولی: یعنی مفعول له علّت تحقّق فعل مذکور می باشد همانند: {قعدتُ عن الحربِ خوفاً} یعنی چون که ترس آمد لذا از حرب دوری جستم به تعبیری علّت دوری جستن از جنگ، خوف (ترس) می باشد. 👈۲) #حال تعریف حال در پاسخ از سوال شماره: #۰۸ بیان گردید امّا به صورت کلّی گفته می شود: عنوان حال درصدد بیان ویژگی از ذات در حین تحقّق فعل می باشد. 🔻🔻👥 با توجّه به بیان فوق این نتیجه حاصل می گردد که کلمه {عدوان} که مصدر بوده است، اوّلا معرب به حرکت ظاهری می باشد و حرکت آن در این کلام شریف نصب یعنی { ً } می باشد ای سحقوه عدواناً. 👇👇👇✅👇👇👇 💢💯 #کپی با ذکر منبع #گروه: 🍃بـَـحث جَنجالے طَلبگے🍃 لینک گروه: 🔻 ✅ 🔻 http://eitaa.com/joinchat/670302231C6c7e21cb4f 🔺 ✅ 🔺

۲) #فقره_دوّم: با توجّه به آن چه که در فقره اوّل گفنه شد، در ما نحن فیه لازم است به تطبیق دو عنوان بپردازیم: 🏃 #تطبیق_عنوان_مفعول_له بر کلمه {عدوان}: 🤔تعبیر عدوان را هم می توان مفعول له حصولی در نظر گرفت و هم می توان مفعول له تحصیلی مدّ نظر داشت؛ 🔈در صورتی که آن را مفعول له حصولی قرار دادیم، معنای آن چنین می شود: امام (ع) را مورد سَحق و کوبیدن قرار دادند چون که با ایشان دشمنی داشتند یعنی عدوان، علّت تحقّق سَحق (کوبیدن) امام حسین (ع) را بیان می کند. 🔈در صورتی که آن را مفعول له تحصیلی قرار دهیم آن گاه معنای آن چنین است: حدث سَحق محقّق شده است تا دشمنی حاصل گردد یعنی علّت غایی {سحقوه}، دشمنی می باشد. ✳️البته همان طور که دوستان تذکّر داده اند، مفعول له تحصیلی بودن کلمه {عدوان} بعید می باشد زیرا با توجّه به قرائن موجود چنین در میابیم که آنان چون که دشمن بودند امام(ع) را مورد سَحق قرار دادند. 🏃#تطبیق_عنوان_حال بر کلمه {عدوان}: با در نظر داشتن تعریف حال گفته می شود: سپاه دشمن با امام حسین (ع) در حین تحقّق کوبیدن و سَحق، دشمنی داشتند و به تعبیر عرفی امام حسین (ع) را در مورد کوبیدن قرار دادند در حالی که با ایشان دشمن بودند. 👇👇👇✅👇👇👇 💢💯 #کپی با ذکر منبع #گروه: 🍃بـَـحث جَنجالے طَلبگے🍃 لینک گروه: 🔻 ✅ 🔻 http://eitaa.com/joinchat/670302231C6c7e21cb4f 🔺 ✅ 🔺

#فائده برخی از دوستان بعد از تعیین این دو عنوان مذکور یعنی {مفعول له} و {حال} درصدد برآمدند که میان این دو عنوان به قضاوت بپردازند یعنی درصد ترجیح یکی بر دیگری پرداختند؛ 👤برخی برای اثبات عنوان حال گفته اند: کلمه {عدوان} باید حال باشد تا در حقیقت وحدت سیاق حفظ گردد یعنی چون {عطشان} و {عریان} در فرازهای قبلی حال هستند لذا {عدوان} نیز حال است و برخی دیگر گفته اند: آیت الله صمدی فرمودند: سَحق به معنای مالیدن به صورت فشار می باشد مانند آب گوشتی که گوشت آن را به وسیله ای در هم‌ کوبیدند؛ امام عصر (عج) در این کلام شریف می فرمایند: جدم امام حسین (ع) را درهم کوبیدند. در واقع آن‌ چنان این کوبیدن شدید بوده است که قبر امام(ع) چند تکه استخوان بیشتر نبود و کلّ بدن امام(ع) را هم کوبیدند و هم له کردند و این با حال سازگاری بیشتری دارد. 👤برخی برای اثبات عنوان مفعول له گفته اند: در عرب زمانی که بعد از کشته شدن به پایمال کردن جسد می‌‌پرداختند، کاشف از دشمنی شدید و کنیه زیاد بوده است به همین خاطر جسم حرّ مانند دیگران پایمال نشد جالب این است که در لغت با کلمه عدوان لفظ شدید هم آورده اند و همچنین در بحث حال جامد آمدن حال خیلی اختلاف واقع شده است لذا به نظرم مفعول له متعین است. 👨 #خلاصه آن که قائلین به عنوان {حال} و عنوان {مفعول له} هر دو درصدد بیان دلیلی عرف پسند بودند به همین جهت به نظر می رسد محلّ نزاع به صورت کامل و شفّاف روشن گردید و بهتر آن است که تصمیم نهایی را دوستان بگیرند. 👇👇👇✅👇👇👇 💢💯 #کپی با ذکر منبع #گروه: 🍃بـَـحث جَنجالے طَلبگے🍃 لینک گروه: 🔻 ✅ 🔻 http://eitaa.com/joinchat/670302231C6c7e21cb4f 🔺 ✅ 🔺

⚫️👇 #اربعـــــــــــین حسینی تسلیّت👇⚫️

بسم الله الرحمن الرحیم مصرع الحسین

🙏باسم الله 🌹دوستان سلام #تلنگر_شماره_سوّم: ⚫️تَفَکُّرُ ساعَةٍ خَیْرٌ مِنْ عِبادَةِ سَبْعینَ سَنَةً⚫️ 🔊رفقا: 🤔فکر کردید:👇 👈آن چه که واقعا در مباحث علمی #کم_رنگ شده است، بحث « «تأمّل» و «تفکّر» در مباحث» می باشد و همین کم رنگ شدن تامّل نیز سبب شده است که برخی از آقایون ادّعا کنند که: 🔸{پرداختن به مباحث ادبی_علم نحو، ثمره ای را در برداشت از کلام متکلّم حکیم ندارد.} 👤ایشان به همین‌ مقدار کفایت نکردند و دایره سخن خود را بیشتر نموده و می فرمایند: 🔸{بلکه مباحث مطرح شده در علم نحو، یک سری قیل و قال هایی است که نتیجه آن تلف نمودن عمر است.} 🔻✏️ به همین ‌جهت همّت را بر آن داشتیم که در ادامه به #یک سوالی که چنین نگاهی را از بین ببرد، بپردازیم؛ 💯لذا دوستان #بحث_آتی را به هیچ وجه از دست ندهند.

#سوال شماره: #۱۰ ❓طبق آن چه که نظر سنجی شد، تصمیم بر آن شد که بحث امروز حول محور کلمه {لَن} باشد لذا در این باره گفته می شود: ۱) آیا حرف {لَن} از ادوات ناصب، جازم یا رافع فعل مضارع می باشد؟ ۲) آیا حرف {لَن} زمانی که در کلام ذکر می‌گردد همانند {لن یضرب زیداً}، نفی مستقبل می نماید فقط و یا علاوه بر نفی مستقبل، بر تاکید یا تابید نیز دلالت دارد؟ 👉 🙏 👉 👇 👇 👈دوستان با #بیان و #تقریر_خودشان به پاسخ از این سوال بپردازند و در حدّ توان بیان بنمایند. #بیان_آدرس_جهت_مطالعه: همع الهوامع، ج۲، ص ۲۸۶ و ۲۸۷. #پایان بحث ساعت: ۲۱:۰۰ 👇👇👇✅👇👇👇 💢💯 #کپی با ذکر منبع #برگرفته از گروه: 🍃بـَـحث جَنجالے طَلبگے🍃 لینک گروه: 🔻 ✅ 🔻 http://eitaa.com/joinchat/670302231C6c7e21cb4f 🔺 ✅ 🔺

#پاسخ سوال شماره: #۱۰ 👌بحمدالله دوستان در بیان پاسخ سوال شماره: #۱۰، سعی خود را بر پاسخ از این سوال گذاشتند. 🔵بیان پاسخ: همان طور که واضح است در سوال شماره: #۱۰ دو سوال مطرح گردید لذا به مقتضای این دو سوال خواهیم گفت: 👇👇👇✅👇👇👇 💢💯 #کپی با ذکر منبع #برگرفته از گروه: 🍃بـَـحث جَنجالے طَلبگے🍃 لینک گروه: 🔻 ✅ 🔻 http://eitaa.com/joinchat/670302231C6c7e21cb4f 🔺 ✅ 🔺

#پاسخ_سوال_اوّل: 👈در اثبات این که حرف {لن} از ادوات ناصب فعل مضارع است، لازم است به بیان برخی از عبارات نحویّون بپردزایم: 👤جناب ابن حاجب در کتاب الکافیه فرموده است: {و ینتصبُ [ای ینتصبُ فعل المضارع] بان و لن و اذن و کی}؛ یعنی زمانی که ادوات: {ان}، {لن}، {اذن} و {کی} بر فعل مضارع داخل می شوند، آن را منصوب می گردانند همانند {لن یضربَ زیدا}؛ 👤جناب شیخ بهایی در کتاب صمدیّه در این باره فرموده است: {یختص المضارع بالاعراب فیرتفع بالتجرد ... و ینتصب باربعه احرف: لن ...و کی ... و ان ... و اذن}؛ یعنی فعل مضارع به وسیله ورود ادات مذکور بر آن، منصوب می گردد همانند {لن اُکلِّمَ الیومَ انسیّا}. 📚خلاصه آن که با توجّه به بیان فوق، چنین ‌نتیجه می شود که کلمه {لن} از ادوات نصب دهنده فعل مضارع می باشد. #تذکّر: برخی از نحویّون گفته اند: حرف {لن} در نزد برخی از اقوام اهل لسان عربی، جزم به فعل می دهد لکن این عدّه از نحویّون بعد از بیان این سخن، درصدد نقد آن برآمده اند لذا فرمودند: {و لیس من المناسب الیوم‌ محاکاه هذه اللغه...} یعنی در عصر حاضر استعمال {لن} به این صورت که به فعل جزم بدهد، مناسب نمی باشد. 👇👇👇✅👇👇👇 💢💯 #کپی با ذکر منبع #برگرفته از گروه: 🍃بـَـحث جَنجالے طَلبگے🍃 لینک گروه: 🔻 ✅ 🔻 http://eitaa.com/joinchat/670302231C6c7e21cb4f 🔺 ✅ 🔺