اللَّهِ عَلَیْنَا وَ رَحْمَتِهِ لَنَا أَهْلَ الْبَیْتِ. جابر بن عبدالله گفت: چون خدای عزّوجلّ آیه: «یَا أَیهَُّا الَّذِینَ ءَامَنُواْ أَطِیعُواْ اللَّهَ وَ أَطِیعُواْ الرَّسُولَ وَ أُوْلیِ الْأَمْرِ مِنکم »،(آیه ۵۹ سوره نساء) (ای کسانی که ایمان آورده اید، خدا را اطاعت کنید و پیامبر و اولیای امر خود را [نیز] اطاعت کنید.) را بر پیامبرش نازل فرمود، عرض کردم: یا رسول الله، خدا و رسولش را می‌شناسیم، «اولوالأمر» کیستند که خداوند اطاعت از آن‌ها را قرین اطاعت از شما کرده است؟ فرمود: جابر، ایشان جانشینان من و ائمّه مسلمانان پس از من هستند؛ نخستین آن‌ها علی بن ابی طالب، بعد حسن، سپس حسین، آن گاه علی بن حسین، پس محمّد بن علی که در تورات به باقر شهرت دارد و تو ای جابر، او را خواهی دید، پس اگر وی را دیدی، سلام مرا به او برسان. بعد از وی صادق، جعفر بن محمّد است؛ سپس موسی بن جعفر، بعد علی بن موسی، آن گاه محمّد بن علی، سپس علی بن محمّد، بعد از او حسن بن علی و آن گاه همنام و هم کنیه من حجّت خدا بر روی زمینش و بقیّۀ الله در میان بندگانش، فرزند حسن بن علی خواهد بود؛ همان کسی که خداوند متعال نام خود را به دست او در شرق و غرب عالم پرآوازه خواهد کرد؛ همان که از چشم شیعیان و دوستدارانش نهان خواهد شد و در زمان غیبتش همه در پذیرش امامتش استوار نخواهند ماند مگر کسانی که خداوند دل هایشان را برای ایمان گشوده باشد. گوید: پس جابر گفت: یا رسول الله، آیا در دوران غیبت او شیعه از وی بهره مند خواهد بود؟ فرمود: آری، به آن که مرا به نبوت مبعوث فرمود، شیعیان از وی بهره مند خواهند شد و در غیبت وی به نور ولایتش روشن می‌گردند همان طور که مردم از نور خورشید بهره می‌گیرند، هرچند که ابر آن را پوشانده باشد. ای جابر، این سخن مکنون سرّ خدا و گنجینه علم اوست، پس آن را پوشیده دار مگر از اهلش. جابر انصاری گوید: بر علی بن حسین علیه السّلام وارد گشتم و در حالی که با وی گفتگو می‌کردم، ناگاه محمّد بن علی باقر از نزد همسران آن حضرت بیرون آمد در حالی که نوجوانی بود و طُرّه ای زیبا داشت. چون چشمم به وی افتاد، ص: ۲۵۰ تمام مفاصلم به لرزه افتاده و تمام موهای بدنم سیخ شدند. به وی نظری افکنده و گفتم: جوان، نزدیک بیا. چون جلو آمد، گفتم: برگرد! چون برگشت، گفتم: به پروردگار کعبه این شمایل، شمایل رسول خدا صلی الله علیه و آله است. سپس به وی نزدیک گشته و گفتم: نامت چیست جوان؟ فرمود: محمّد. گفتم: فرزند چه کسی؟ فرمود: فرزند علی بن حسین. گفتم: فرزندم، جانم فدای تو باد! پس تو باقر هستی؟! گفت: آری، پیام رسول خدا صلی الله علیه و آله را که برای من فرستاده، برسان. عرض کردم: مولای من، رسول خدا صلی الله علیه و آله مرا بشارت داد که آن قدر زنده خواهم ماند که شما را ملاقات کنم و به من فرمود: چون وی را دیدار کردی، سلام مرا به او برسان؛ پس رسول خدا صلی الله علیه و آله تو را سلام می‌رساند. پاسخ فرمود: ای جابر، تا آسمان برافراشته و زمین پابرجاست، بر رسول خدا سلام و بر تو نیز ای جابر که سلام رسول خدا را رساندی. از آن پس جابر پیوسته نزد آن حضرت رفته و از وی دانش می‌آموخت. پس محمّد بن علی علیهما السّلام از وی پرسشی فرمود. جابر عرض کرد: به خدا سوگند هرگز کاری را نمی کنم که رسول خدا صلی الله علیه و آله آن را منع کرده باشد. زیرا آن حضرت به من اطلاع داده است که شما پس از وی امامان هادی از اهل بیت وی هستید که در کودکی بردبارترین مردم و در بزرگسالی داناترین ایشان هستید و فرمود: چیزی به ایشان نیاموزید که آنان از شما داناترند. پس ابوجعفر باقر علیه السّلام فرمود: رسول الله صلی الله علیه و آله راست گفته، به خدا سوگند من پاسخ سؤالی را که از شما کردم، بهتر از تو می‌دانم و در کودکی حکمت و دانش داده شده ام، و این همه ناشی از فضل و لطف خدا و رحمت او نسبت به ما اهل بیت است. کفایه الاثر، ص ۷ و ۸ کمال الدین، ص ۱۴۶ و ۱۴۷ ۱۴۶ @kanoonkhorshid

اطلاعیه مجلس ترحیم

🔶 ره‌آورد غدیر 🔹 مجموعه ۱۱۰ مورد از اختصاصات شیعه علوی 0⃣3⃣ قسمت سی ام 🔹 عرضه اعمال بر پیامبر و ائمه معصومین علیهم السلام #ره_آورد_غدیر @kanoonkhorshid

مستندات ره‌آورد غدیر ۳۰: وَ قُلِ اعْمَلُوا فَسَيَرَى اللَّهُ عَمَلَكُمْ وَ رَسُولُهُ وَ الْمُؤْمِنُونَ وَ سَتُرَدُّونَ إِلَىٰ عَالِمِ الْغَيْبِ وَ الشَّهَادَةِ فَيُنَبِّئُكُمْ بِمَا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ و بگو: عمل کنید یقیناً خدا و پیامبرش و مؤمنان اعمال شما را می بینند، و به زودی به سوی دانای نهان و آشکار بازگردانده می شوید، پس شما را به آنچه همواره انجام می دادید، آگاه می کند آیه ۱۰۵ سوره توبه در کتاب بصائرالدرجات پیرامون عرضه اعمال عباد در بخش نهم، ابواب ۴ الی ۱۳ و نیز در کتب روایی دیگر همچون کافی شریف باب ۲۹ کتاب الحجه روایات کثیری در این رابطه از ناحیه معصومین علیهم السلام بیان شده است که به ۵ نمونه آن اشاره می نمایم: ۱. حَدَّثَنَا عَبْدُ اَللَّهِ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ سُلَيْمٍ أَوْ عَمَّنْ رَوَاهُ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ سُلَيْمٍ عَنْ أَبِي مُحَمَّدٍ اَلْهَمْدَانِيِّ عَنْ إِسْحَاقَ اَلْحَرِيرِيِّ قَالَ: كُنْتُ عِنْدَ أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ فَسَمِعْتُهُ وَ هُوَ يَقُولُ إِنَّ لِلَّهِ عَمُوداً مِنْ نُورٍ حَجَبَهُ اَللَّهُ عَنْ جَمِيعِ اَلْخَلاَئِقِ طَرَفُهُ عِنْدَ اَللَّهِ وَ طَرَفُهُ اَلْآخَرُ فِي أُذُنِ اَلْإِمَامِ فَإِذَا أَرَادَ اَللَّهُ شَيْئاً أَوْحَاهُ فِي أُذُنِ اَلْإِمَامِ . ابو اسحاق جریری گفت: خدمت حضرت صادق علیه السّلام بودم. شنیدم که می‌فرمود: خدا را عمودی از نور است که خداوند آن را از تمام خلایق مستور می‌دارد. یک طرف آن در نزد خدا و طرف دیگر در گوش امام است. هر وقت که خداوند اراده چیزی را بکند، به گوش او وحی می‌نماید. بصائر الدرجات، ج ۱، ص ۴۳۹ ۲. الْحَسَنُ بْنُ عَلِیٍّ عَنْ صَالِحِ بْنِ سَهْلٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام قَالَ: کُنْتُ جَالِساً عِنْدَهُ فَقَالَ لِیَ ابْتِدَاءً مِنْهُ یَا صَالِحَ بْنَ سَهْلٍ إِنَّ اللَّهَ جَعَلَ بَیْنَهُ وَ بَیْنَ الرَّسُولِ رَسُولًا وَ لَمْ یَجْعَلْ بَیْنَهُ وَ بَیْنَ الْإِمَامِ رَسُولًا قَالَ قُلْتُ وَ کَیْفَ ذَاکَ قَالَ جَعَلَ بَیْنَهُ وَ بَیْنَ الْإِمَامِ عَمُوداً مِنْ نُورٍ یَنْظُرُ اللَّهُ بِهِ إِلَی الْإِمَامِ وَ یَنْظُرُ الْإِمَامُ بِهِ إِلَیْهِ فَإِذَا أَرَادَ عِلْمَ شَیْ ءٍ نَظَرَ فِی ذَلِکَ النُّورِ فَعَرَفَهُ صالح بن سهل از حضرت صادق علیه السّلام نقل کرد که گفت: من در خدمت ایشان نشسته بودم. ابتدا به من فرمود: یا صالح! خداوند بین خود و بین پیامبرش پیکی قرار داده، ولی بین خود و امام پیک قرار نداده است. عرض کردم: این مطلب چگونه است؟ فرمود: خداوند بین خود و امام عمودی از نور قرار داده که خدا به وسیله آن امام را تماشا می‌کند و امام خدا را، وقتی چیزی را بخواهد بداند، به آن نور نگاه می‌کند و می‌فهمد. بصائر الدرجات، ج ۱، ص ۴۳۹ ۳. حَدَّثَنَا إِبْرَاهِيمُ بْنُ هَاشِمٍ عَنْ عُثْمَانَ بْنِ عِيسَى عَنْ سَمَاعَةَ عَنْ أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ قَالَ سَمِعْتُهُ يَقُولُ: مَا لَكُمْ تُسِيئُونَ إِلَى رَسُولِ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ فَقَالَ لَهُ رَجُلٌ جُعِلْتُ فِدَاكَ وَ كَيْفَ يُسِيئُونَ فَقَالَ أَ مَا تَعْلَمُونَ أَنَّ أَعْمَالَكُمْ تُعْرَضُ عَلَيْهِ فَإِذَا رَأَى فِيهَا مَعْصِيَةَ اَللَّهِ سَاءَهُ فَلاَ تَسُوءُوا رَسُولَ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ وَ سُرُّوهُ . سماعه گفت: از حضرت صادق علیه السّلام شنیدم که می‌فرمود: چه شده که پیامبر اکرم را ناراحت می‌کنید؟ مردی عرض کرد: فدایت شوم! چگونه ما ایشان را ناراحت می‌کنیم؟ فرمود: مگر نمی دانید که اعمال شما بر آن جناب عرضه می‌شود و وقتی معصیتی را مشاهده می‌کند، او را آزرده می‌کند؟ پس آن جناب را ناراحت نکنید و او را مسرور کنید. بصائر الدرجات، ج ۱، ص ۴۲۶ ۴. حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ اَلْحُسَيْنِ وَ يَعْقُوبُ بْنُ يَزِيدَ عَنِ اِبْنِ أَبِي عُمَيْرٍ عَنِ اِبْنِ أُذَيْنَةَ عَنْ بُرَيْدٍ اَلْعِجْلِيِّ قَالَ: كُنْتُ عِنْدَ أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ فَسَأَلْتُهُ عَنْ قَوْلِهِ تَعَالَى« اِعْمَلُوا فَسَيَرَى اَللّٰهُ عَمَلَكُمْ وَ رَسُولُهُ وَ اَلْمُؤْمِنُونَ » قَالَ إِيَّانَا عَنَى . بريد عجلى گويد:در خدمت امام صادق عليه السّلام بودم و از اين آيه پرسيدم:«عمل كنيد كه خدا و رسولش و مؤمنان عمل شما را ببينند» امام فرمود:مؤمنان در اين آيه ما هستيم. بصائر الدرجات، ج ۱، ص ۴۲۶ ۵. الْهَیْثَمُ النَّهْدِیُّ عَنْ أَبِیهِ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ أَبَانٍ قَالَ: قُلْتُ لِلرِّضَا علیه السلام وَ کَانَ بَیْنِی وَ بَیْنَهُ شَیْ ءٌ ادْعُ اللَّهَ لِی وَ لِمَوَالِیکَ فَقَالَ وَ اللَّهِ إِنَّ أَعْمَالَکُمْ لَتُعْرَضُ عَلَیَّ فِی کُلِّ خَمِیسٍ

عبدالله بن ابان گفت: به حضرت رضا علیه السّلام در حالی که بین من و ایشان چیزی بود عرض کردم: برای من و دوستدارانتان دعا بفرمایید. فرمود: به خدا سوگند که در هر پنجشنبه اعمال شما بر من عرضه می‌شود. بصائر الدرجات، ج ۱، ص ۴۲۷ @kanoonkhorshid

🔶 ره‌آورد غدیر 🔹 مجموعه ۱۱۰ مورد از اختصاصات شیعه علوی 1⃣3⃣ قسمت سی و یکم 🔴 مساله وجوب برائت از دشمنان اهل بیت علیهم السلام #ره_آورد_غدیر @kanoonkhorshid

مستندات ره‌آورد غدیر ۳۱: یکی از اساسی ترین و مهم ترین اختصاصات شیعه، مساله برائت است که در روایات کثیری از ناحیه معصومین علیهم السلام به ما رسیده است و در مجامع روایی ما نيز گردآوری شده است، همچون مجلدات ۲۸ تا ۳۴ بحار الانوار و امثالهم که به عنوان شاهد به ۳ روایت آن اشاره می نمایم: ۱. قال الرضا علیه السلام: ... الْبَرَاءَةُ مِنَ الَّذِینَ ظَلَمُوا آلَ مُحَمَّدٍ علیهم السلام وَ هَمُّوا بِإِخْرَاجِهِمْ وَ سَنُّوا ظُلْمَهُمْ وَ غَیَّرُوا سُنَّةَ نَبِیِّهِمْ صلی الله علیه و آله وَ الْبَرَاءَةُ مِنَ النَّاکِثِینَ وَ الْقَاسِطِینَ وَ الْمَارِقِینَ الَّذِینَ هَتَکُوا حِجَابَ رَسُولِ اللَّهِ صلی الله علیه و آله وَ نَکَثُوا بَیْعَةَ إِمَامِهِمْ وَ أَخْرَجُوا الْمَرْأَةَ وَ حَارَبُوا أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ علیه السلام وَ قَتَلُوا الشِّیعَةَ رَحْمَةُ اللَّهِ عَلَیْهِمْ وَاجِبَةٌ وَ الْبَرَاءَةُ مِمَّنْ نَفَی الْأَخْیَارَ وَ شَرَّدَهُمْ وَ آوَی الطُّرَدَاءَ اللُّعَنَاءَ وَ جَعَلَ الْأَمْوَالَ دُولَةً بَیْنَ الْأَغْنِیَاءِ وَ اسْتَعْمَلَ السُّفَهَاءَ مِثْلَ مُعَاوِیَةَ وَ عَمْرِو بْنِ الْعَاصِ لَعِینَیْ رَسُولِ اللَّهِ صلی الله علیه و آله وَ الْبَرَاءَةُ مِنْ أَشْیَاعِهِمُ الَّذِینَ حَارَبُوا أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ علیه السلام وَ قَتَلُوا الْأَنْصَارَ وَ الْمُهَاجِرِینَ وَ أَهْلَ الْفَضْلِ وَ الصَّلَاحِ مِنَ السَّابِقِینَ وَ الْبَرَاءَةُ مِنْ أَهْلِ الِاسْتِئْثَارِ وَ مِنْ أَبِی مُوسَی الْأَشْعَرِیِّ وَ أَهْلِ وَلَایَتِهِ الَّذِینَ ضَلَّ سَعْیُهُمْ فِی الْحَیاةِ الدُّنْیا وَ هُمْ یَحْسَبُونَ أَنَّهُمْ یُحْسِنُونَ صُنْعاً أُولئِکَ الَّذِینَ کَفَرُوا بِآیاتِ رَبِّهِمْ بِوَلَایَةِ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ وَ لِقائِهِ علیه السلام کَفَرُوا بِأَنْ لَقُوا اللَّهَ بِغَیْرِ إِمَامَتِهِ فَحَبِطَتْ أَعْمالُهُمْ فَلا نُقِیمُ لَهُمْ یَوْمَ الْقِیامَةِ وَزْناً فَهُمْ کِلَابُ أَهْلِ النَّارِ وَ الْبَرَاءَةُ مِنَ الْأَنْصَابِ وَ الْأَزْلَامِ أَئِمَّةِ الضَّلَالِ وَ قَادَةِ الْجَوْرِ کُلِّهِمْ أَوَّلِهِمْ وَ آخِرِهِمْ وَ الْبَرَاءَةُ مِنْ أَشْبَاهِ عَاقِرِی النَّاقَةِ أَشْقِیَاءِ الْأَوَّلِینَ وَ الْآخِرِینَ وَ مِمَّنْ یَتَوَلَّاهُمْ ... و بیزاری از کسانی که در حقّ آل محمّد علیهم السّلام ظلم کردند واجب است؛ (خصوصا رؤسا که) آنان را خانه نشین نمودند، از بلاد و زادگاه خود بیرون راندند، یا قصد آن را داشتند، و ستم و ناروایی را بر آنان سنّت نهادند، و سنّت پیغمبر- صلّی اللَّه علیه و آله- را زیر و رو کرده و تغییر دادند. همچنین بیزاری از پیمان شکنان که اصحاب جمل باشند و قاسطین که معاویه و اتباع اویند، و مارقین که خوارج نهروانند، از اینانند که هتک حجاب رسول خدا صلّی اللَّه علیه و آله کردند و بیعت با امامشان را شکستند و آن زنگ را سوار شتر کرده و به بصره آوردند، و با امیر مؤمنان- علیه السّلام- به قتال پرداختند، و شیعیان باتقوا را- که رحمت خدا بر ایشان باد- کشتند.و بیزاری جستن از آن کس که صحابه نیکوکار و اخیار را نفی بلد کرد و آنان را به غربت فرستاد، و آن‌ها را که رسول خدا صلّی اللَّه علیه و آله طرد کرده بود به مرکز اسلام آورد، و ملعونان را پناه داد، و اموال مسلمین را در میان توانگران پخش کرد و فقرا را محروم ساخت و به ضعفا چیزی از حقّشان نپرداخت، مگر اندکی، و بی خردان را از عمّال و کارگزاران مملکت اسلامی قرار داد- مانند معاویه و عمرو بن عاص که هر دو مورد لعن رسول خدا صلّی اللَّه علیه و آله بودند- و واجب است بیزاری جستن از دوستان ایشان که با امیر مؤمنان به محاربه برخاستند، انصار و مهاجرین را کشتند، و اهل فضل و صلاح را از پیشینیان به قتل رسانیدند. و همچنین بیزاری از اهل شوری، و ابو موسی اشعریّ و دوستانش که اینان کسانی هستند که اهل این آیه اند: «الَّذِینَ ضَلَّ سَعْیُهُمْ فِی الْحَیاةِ الدُّنْیا وَ هُمْ یَحْسَبُونَ أَنَّهُمْ یُحْسِنُونَ صُنْعاً* أُولئِکَ الَّذِینَ کَفَرُوا بِآیاتِ رَبِّهِمْ» (آیه ۱۰۴ و ۱۰۵ سوره کهف) (اینان کسانی هستند که زیانکارترین مردمند که گم شد و ضایع گردید کوشش‌های ایشان به انجام کارهای نیک در این دنیا، و می‌پندارند که کار نیکو انجام می‌دهند، و اینانند که به آیات و نشانه‌های پروردگارشان کافر گشتند.) و به ولایت امیرالمؤمنین علیه السّلام و به لقای پروردگار کافر شدند، یعنی خدا را ملاقات خواهند کرد و می‌میرند بدون ولایت علی علیه السّلام و اعمالشان یکسر تباه و حبط و نابود می‌شود، و روز رستاخیز ترازویی برای ایشان بپا نخواهیم کرد که بدان عمل خیر ایشان سنجیده شود، «فَحَبِطَتْ أَعْمالُهُمْ فَلا نُقِیمُ لَهُمْ یَوْمَ الْقِیامَةِ وَزْنا» (در نتیجه اعمالشان تباه گردید، و روز قیامت برای آن‌ها [قدر و] ارزشی نخواهیم نهاد.) و آنان سگان اهل دوزخند.و همچنین

واجب است بیزاری از بت‌های ساختگی که پیشوایان ضلالت و گمراهی و جلوداران جور و ستم بر رعیّت بودند، جملگی از اولین و آخرینشان. و نیز بیزاری از کسانی که همکار پی کنندگان ناقه صالح بودند که از اشقیای اولین است، و اینان اشقیاء آخرین. و از هر کس که با آنان طرح دوستی ریخته.... عیون أخبار الرضا علیه السلام، ص ۲۶۵ تا ۲۶۹ ۲. وَ قِیلَ لِلصَّادِقِ علیه السلام إِنَّ فُلَاناً یُوَالِیکُمْ إِلَّا أَنَّهُ یَضْعُفُ عَنِ الْبَرَاءَةِ مِنْ عَدُوِّکُمْ فَقَالَ هَیْهَاتَ کَذَبَ مَنِ ادَّعَی مَحَبَّتَنَا وَ لَمْ یَتَبَرَّأْ مِنْ عَدُوِّنَا به حضرت صادق علیه السّلام عرض کردند: فلان کس شما را دوست می‌دارد، ولی در بیزاری از دشمنانتان ضعیف است. فرمود: هیهات، دروغ می‌گوید! کسی که مدعی است ما را دوست می‌دارد، ولی از دشمنان ما بیزاری نمی جوید. سرائر، ج ۳، ص ۶۴۰ ۳. عَنْ هِشَامِ بْنِ عَجْلَانَ قَالَ: قُلْتُ لِأَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام أَسْأَلُکَ عَنْ شَیْ ءٍ لَا أَسْأَلُ عَنْهُ أَحَداً بَعْدَکَ أَسْأَلُکَ عَنِ الْإِیمَانِ الَّذِی لَا یَسَعُ النَّاسَ جَهْلُهُ فَقَالَ شَهَادَةُ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَ أَنَّ مُحَمَّداً رَسُولُ اللَّهِ وَ الْإِقْرَارُ بِمَا جَاءَ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ وَ إِقَامُ الصَّلَاةِ وَ إِیتَاءُ الزَّکَاةِ وَ حِجُّ الْبَیْتِ وَ صَوْمُ رَمَضَانَ وَ الْوَلَایَةُ لَنَا وَ الْبَرَاءَةُ مِنْ عَدُوِّنَا وَ تَکُونُ مَعَ الصِّدِّیقِینَ هشام بن عجلان گفت: به ابوعبدالله علیه السلام گفتم: از شما درباره چیزی می‌پرسم که پس از شما از کسی درباره آن سؤال نخواهم کرد. از شما درباره ایمانی می‌پرسم که مردم نمی توانند نسبت به آن نادان باشند. پس فرمود: گواهی به اینکه معبودی جز خداوند نیست و محمد صلی الله علیه و آله فرستاده اوست و اعتراف به درستی هر چه از جانب خداوند آمده و برپا داشتن نماز و پرداخت زکات و حج خانه خدا و روزه رمضان و پذیرش ولایت ما و بیزاری از دشمنان ما، تا آنکه از صدیقان باشی. تفسیر عیاشی، ج ۲، ص ۱۱۷ @kanoonkhorshid

🔴 معرفی کتاب جامع روایی پیرامون مساله برائت 🔴

🔶 ره‌آورد غدیر 🔹 مجموعه ۱۱۰ مورد از اختصاصات شیعه علوی 2⃣3⃣ قسمت سی و دوم 🔴 مساله تبری و ابراز برائت #ره_آورد_غدیر @kanoonkhorshid

مستندات ره‌آورد غدیر ۳۲: در میان کثیری از روایات تبری و لعن، ناچارا به ۳ مورد آن اشاره می نمایم: ۱. مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيَى عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ اَلْحُسَيْنِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ إِسْمَاعِيلَ بْنِ بَزِيعٍ عَنِ اَلْخَيْبَرِيِّ عَنِ اَلْحُسَيْنِ بْنِ ثُوَيْرٍ وَ أَبِي سَلَمَةَ اَلسَّرَّاجِ قَالاَ: سَمِعْنَا أَبَا عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ وَ هُوَ يَلْعَنُ فِي دُبُرِ كُلِّ مَكْتُوبَةٍ أَرْبَعَةً مِنَ اَلرِّجَالِ وَ أَرْبَعاً مِنَ اَلنِّسَاءِ فُلاَنٌ وَ فُلاَنٌ وَ فُلاَنٌ وَ مُعَاوِيَةُ وَ يُسَمِّيهِمْ وَ فُلاَنَةُ وَ فُلاَنَةُ وَ هِنْدٌ وَ أُمُّ اَلْحَكَمِ أُخْتُ مُعَاوِيَةَ . حسين بن ثوير و ابو سلمه سراج گويند: از امام صادق عليه السّلام شنيديم كه پس از هر نماز واجب، چهار نفر از مردان و چهار نفر از زنان را لعن مى‌فرمود: فلان، فلان، فلان و معاوية و آن‌ها را نام مى‌برد، و فلانه، فلانه، هند و امّ‌ حكم خواهر معاويه. کافی، ج ۳، ص ۳۴۲ ۲. نَصْرُ بْنُ صَبَّاحٍ عَنْ إِسْحَاقَ بْنِ مُحَمَّدٍ اَلْبَصْرِيِّ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ جُمْهُورٍ اَلْعَمِّيِّ عَنْ مُوسَى بْنِ بَشَّارٍ اَلْوَشَّاءِ عَنْ دَاوُدَ بْنِ اَلنُّعْمَانِ قَالَ: دخلت [دَخَلَ ] اَلْكُمَيْتُ فَأَنْشَدَهُ وَ ذَكَرَ نَحْوَهُ ثُمَّ قَالَ فِي آخِرِهِ إِنَّ اَللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يُحِبُّ مَعَالِيَ اَلْأُمُورِ وَ يَكْرَهُ سَفْسَافَهَا فَقَالَ اَلْكُمَيْتُ يَا سَيِّدِي أَسْأَلُكَ عَنْ مَسْأَلَةٍ وَ كَانَ مُتَّكِئاً فَاسْتَوَى جَالِساً وَ كَسَرَ فِي صَدْرِهِ وِسَادَةً ثُمَّ قَالَ سَلْ فَقَالَ أَسْأَلُكَ عَنِ اَلرَّجُلَيْنِ فَقَالَ يَا كُمَيْتَ بْنَ زَيْدٍ مَا أُهَرِيقَ فِي اَلْإِسْلاَمِ مِحْجَمَةٌ مِنْ دَمٍ وَ لاَ اُكْتُسِبَ مَالٌ مِنْ غَيْرِ حِلِّهِ وَ لاَ نُكِحَ فَرْجٌ حَرَامٌ إِلاَّ وَ ذَلِكَ فِي أَعْنَاقِهِمَا إِلَى يَوْمِ اَلْقِيَامَةِ حَتَّى يَقُومَ قَائِمُنَا وَ نَحْنُ مَعَاشِرَ بَنِي هَاشِمٍ نَأْمُرُ كِبَارَنَا وَ صِغَارَنَا بِسَبِّهِمَا وَ اَلْبَرَاءَةِ مِنْهُمَا . داود بن نعمان گفت كميت خدمت امام صادق رسيد شعرى سرود امام شعر او را تصحيح نمود آنگاه فرمود خداوند كارهاى عالى را دوست دارد و از چيزهاى نامرغوب و بد خوشش نمى‌آيد. كميت عرضكرد آقا اجازه ميدهى سؤالى بكنم امام تكيه كرده بود راست نشست و سينه خود را بر بالشى تكيه داد فرمود:سؤال كن.عرضكرد در باره آن دو نفر چه ميگوئى‌؟فرمود:كميت!اگر باندازه يك حجامت خون در اسلام ريخته شود يا مالى از راه حرام بدست آيد و يا زنا و زناشوئى حرامى انجام شود گناه آن بگردن آن دو نفر است تا روز قيامت تا قائم ما قيام كند.ما بنى هاشم به بزرگ و كوچك خود دستور ميدهيم كه بآنها ناسزا گويند و از ايشان بيزار باشند. رجال کشی، ج ۱، ص ۲۰۶

۳. حَدَّثَ أَبُو عَبْدِ اَللَّهِ مُحَمَّدُ بْنُ أَحْمَدَ اَلدَّيْلَمِيُّ اَلْبَصْرِيُّ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ أَبِي كَثِيرٍ اَلْكُوفِيِّ قَالَ: كُنْتُ لاَ أَخْتِمُ صَلاَتِي وَ لاَ أَسْتَفْتِحُهَا إِلاَّ بِلَعْنِهِمَا فَرَأَيْتُ فِي مَنَامِي طَائِراً مَعَهُ تَوْرٌ مِنَ اَلْجَوْهَرِ فِيهِ شَيْءٌ أَحْمَرُ شِبْهُ اَلْخَلُوقِ فَنَزَلَ إِلَى اَلْبَيْتِ اَلْمُحِيطِ بِرَسُولِ اَللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ ثُمَّ أَخْرَجَ شَخْصَيْنِ مِنَ اَلضَّرِيحِ فَخَلَّقَهُمَا بِذَلِكَ اَلْخَلُوقِ فِي عَوَارِضِهِمَا ثُمَّ رَدَّهُمَا إِلَى اَلضَّرِيحِ وَ عَادَ مُرْتَفِعاً فَسَأَلْتُ مَنْ حَوْلِي مَنْ هَذَا اَلطَّائِرُ وَ مَا هَذَا اَلْخَلُوقُ فَقَالَ هَذَا مَلَكٌ يَجِيءُ فِي كُلِّ لَيْلَةِ جُمُعَةٍ يُخَلِّقُهُمَا فَأَزْعَجَنِي مَا رَأَيْتُ فَأَصْبَحْتُ لاَ تَطِيبُ نَفْسِي بِلَعْنِهِمَا فَدَخَلْتُ عَلَى اَلصَّادِقِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ فَلَمَّا رَآنِي ضَحِكَ وَ قَالَ رَأَيْتَ اَلطَّائِرَ فَقُلْتُ نَعَمْ يَا سَيِّدِي فَقَالَ اِقْرَأْ إِنَّمَا اَلنَّجْوىٰ مِنَ اَلشَّيْطٰانِ لِيَحْزُنَ اَلَّذِينَ آمَنُوا وَ لَيْسَ بِضٰارِّهِمْ شَيْئاً إِلاّٰ بِإِذْنِ اَللّٰهِ فَإِذَا رَأَيْتَ شَيْئاً تَكْرَهُ فَاقْرَأْهَا وَ اَللَّهِ مَا هُوَ مَلَكٌ مُوَكَّلٌ بِهِمَا لِإِكْرَامِهِمَا بَلْ هُوَ مَلَكٌ مُوَكَّلٌ بِمَشَارِقِ اَلْأَرْضِ وَ مَغَارِبِهَا إِذَا قُتِلَ قَتِيلٌ ظُلْماً أَخَذَ مِنْ دَمِهِ فَطَوَّقَهُمَا بِهِ فِي رِقَابِهِمَا لِأَنَّهُمَا سَبَبُ كُلِّ ظُلْمٍ مُذْ كَانَا . محمّد بن كثير كوفى گفت من قبل و بعد از هر نماز آن دو را لعنت ميكردم در خواب ديدم كبوترى يك ظرف كه داخل آن مايعى عطرآگين بود مى‌برد وارد حرم پيغمبر شد.آن دو نفر را از ضريح خارج كرد گونه‌هاى آن دو را با همين مايع عطر آگين معطر نمود باز برگرداند آنها را بقبرشان. از آنهائى كه در آن اطراف بودند پرسيدم اين پرنده كيست و اين عطر چيست‌؟.يك نفر گفت اين پرنده ملكى است كه در هر شب جمعه مى‌آيد آن دو را معطر ميكند و ميرود.از ديدن اين خواب ناراحت شدم صبح ديگر از لعن كردن آنها خوشم نمى‌آمد. خدمت حضرت صادق رفتم همين كه مرا ديد لبخندى زد فرمود آن پرنده را ديدى‌؟عرض كردم آرى فرمود اين آيه را بخوان« إِنَّمَا اَلنَّجْوىٰ‌ مِنَ‌ اَلشَّيْطٰانِ‌ لِيَحْزُنَ‌ اَلَّذِينَ‌ آمَنُوا وَ لَيْسَ‌ بِضٰارِّهِمْ‌ شَيْئاً إِلاّٰ بِإِذْنِ‌ اَللّٰهِ‌ »هر وقت چيزى ديدى كه خوشت نيامد همين آيه را بخوان. بخدا قسم آن كبوتر ملكى نيست كه مأمور آن دو باشد براى احترامشان، آن ملك مأمور شرق و غرب زمين است هر كسى خونى بناحق ريخته شود از خون آن مظلوم ميگيرد و مى‌آورد بگردن آن دو طوق ميكند زيرا آنها سبب هر ظلمى شدند از زمان خودشان. مناقب ابن شهر آشوب، ج ۴، ص ۲۳۷ نکته: از این روایت اخیر معلوم می شود که شیعیان عادت داشتند به ابراز تبری قبل و بعد از نماز های واجب و اینکه امام صادق علیه السلام نیز تقریر و تأیید کردند. همچنین عبارات فراوان در زیارت جامعه کبیره، زیارت عاشورا، زیارات ائمه معصومین علیهم السلام و زیارت غدیریه امام هادی علیه السّلام که در صوت اشاره نمودم. @kanoonkhorshid