در حال ضبط پادکست امشب در بین الحرمین حرم مطهر حضرت سیدالشهدا علیه السلام و حضرت عباس علیه السلام در شب بیست و نهم ماه مبارک رمضان مصادف با ۹ فروردین ۱۴۰۴

مستندات ره‌آورد غدیر ۲۸: ... وَ مَا يَعْلَمُ تَأْوِيلَهُ إِلَّا اللَّهُ وَ الرَّاسِخُونَ فِي الْعِلْمِ يَقُولُونَ آمَنَّا بِهِ كُلٌّ مِنْ عِنْدِ رَبِّنَا وَمَا يَذَّكَّرُ إِلَّا أُولُو الْأَلْبَابِ (آیه ۷ سوره آل عمران) ... و حال آنکه تفسیر واقعی و حقیقی آنها را جز خدا و استواران در دانش [و چیره دستان در بینش] نمی داند. می گویند: ما به آن ایمان آوردیم، همه [چه محکم، چه متشابه] از سوی پروردگار ماست. و [این حقیقت را] جز صاحبان خرد متذکّر نمی شوند. ذیل این آیه شریفه روایات فراوانی، از ائمه اطهار علیهم السلام به ما رسیده که به ۵ نمونه آن اشاره می نمایم: ۱. حدّثنا أحمد بن محمّد، عن الحسین بن سعید، عن النضر بن سوید، عن أیّوب بن الحرّ و عمران بن علیّ، عن أبی بصیر، عن أبی عبد اللّه علیه السّلام قال: نحن الراسخون فی العلم و نحن نعلم تأویله امام صادق علیه السلام فرمود وَ الرَّاسِخُونَ فِی الْعِلْمِ، همان ما خاندان محمّد صلی الله علیه و آله می‌باشند و تأویل قرآن را ما می دانیم. بصائرالدرجات، ج ۱، ص ۴۰۲ کافی، ج ۱، ص ۲۱۳ ۲. حدّثنا إبراهیم بن إسحاق، عن عبد اللّه بن حمّاد، عن برید بن معاویة العجلیّ، عن أحدهما فی قول اللّه تعالی: وَ ما یَعْلَمُ تَأْوِیلَهُ إِلاَّ اللّهُ وَ الرّاسِخُونَ فِی الْعِلْمِ؛ فرسول اللّه أفضل الراسخین فی العلم، قد علّمه اللّه جمیع ما أنزل علیه من التنزیل و التأویل، و ما کان اللّه لینزّل علیه شیئا لم یعلّمه تأویله، و أوصیاؤه من بعده یعلمونه کلّه، و الذین لا یعلمون تأویله إذا قال العالم فیه فأجابهم اللّه بقوله: یَقُولُونَ آمَنّا بِهِ کُلٌّ مِنْ عِنْدِ رَبِّنا، و القرآن خاصّ و عامّ، و محکم و متشابه، و ناسخ و منسوخ، و الرّاسخون فی العلم یعلمونه يكى از دو امام باقر يا صادق عليهما السلام راجع بقول خداى عز و جل «و جز خدا و راسخون در علم تأويل قرآن را نميدانند» فرمود: پيغمبر صلّى اللّٰه عليه و آله بهترين راسخ در علم است. خداى عز و جل همه آنچه را از تنزيل و تأويل نازل فرمود باو آموخته است، چيزى را كه خدا تأويلش را باو نياموخت بر او نازل نفرمود و اوصياء پس از وى هم تمام آن را ميدانند، و كسانى كه تأويل آن را نميدانند (شيعيان) هر گاه عالمشان چيزى از روى علم بفرمايد (ايمان مى‌آورند و ميپذيرند) چنانچه خدا ايشان را پذيرفته و فرموده است «ميگويند ايمان آورديم، همه قرآن از جانب پروردگار ماست» و قرآن خاص و عام و محكم و متشابه و ناسخ و منسوخ دارد و راسخون در علم همه را ميدانند. بصائرالدرجات، ج ۱، ۲۰۴ کافی، ج ۱، ص ۲۱۳ ۳. قال الصّادق علیه السلام: وَ الرَّاسِخُونَ فِی الْعِلْمِ أَمِیرُالْمُؤْمِنِینَ علیه السلام وَ الْأَئِمَّهًُْ علیهم السلام امام صادق علیه السلام فرمود: وَ الرَّاسِخُونَ فِی الْعِلْمِ منظور، علی علیه السلام و دیگر ائمّه علیهم السلام می‌باشند. کافی، ج ۱، ص۴۱۴ ۴. قال امیرالمؤمنین عليه السلام: أَيْنَ اَلَّذِينَ زَعَمُوا أَنَّهُمُ اَلرَّاسِخُونَ فِي اَلْعِلْمِ دُونَنَا كَذِباً وَ بَغْياً عَلَيْنَا و حسدا لنا امیرالمومنین علیه السلام فرمود: کجا هستند کسانی که خیال می‌کنند وَ الرَّاسِخُونَ فِی الْعِلْمِ غیر از ما هستند به‌خاطر دروغ و ستمگری و حسادتی که به ما دارند. نهج البلاغه، خطبه ۱۳۳ ۵. قال الرضا علیه السلام: ... أَنَّ الدَّلِیلَ بَعْدَهُ وَ الْحُجَّةَ عَلَی الْمُؤْمِنِینَ وَ الْقَائِمَ بِأَمْرِ الْمُسْلِمِینَ وَ النَّاطِقَ عَنِ الْقُرْآنِ وَ الْعَالِمَ بِأَحْکَامِهِ أَخُوهُ وَ خَلِیفَتُهُ وَ وَصِیُّهُ وَ وَلِیُّهُ الَّذِی کَانَ مِنْهُ بِمَنْزِلَةِ هَارُونَ مِنْ مُوسَی عَلِیُّ بْنُ أَبِی طَالِبٍ علیهما السلام أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ ... آنکه دلیل کاروان بشریّت و راهنمای پس از او پیامبر محمّد مصطفی صلّی اللَّه علیه و آله بر مؤمنان و سرپرست و امام مسلمانان، و بیان کننده قرآن و عالم به احکام آن، برادر و وصیّ او و متصدّی امر خاندانش می‌باشد؛ آن کس که نسبتش بدو همچون نسبت هارون است به موسی علیهما السّلام و او علی بن ابی طالب امیر مؤمنان علیه السّلام است. عیون أخبار الرضا علیه السلام، ص ۲۶۵ تا ۲۶۹.(حدیث محض الاسلام) @kanoonkhorshid

انا لله و انا الیه راجعون درگذشت جوان مؤمن و امام حسینی اخ الزوجه ما، محمد جواد عافی را محضر محبین اهل بیت علیهم السلام اعلام می دارم. به دعای خیر شما امیدواریم

اطلاعیه تشییع و خاکسپاری

🔶 ره‌آورد غدیر 🔹 مجموعه ۱۱۰ مورد از اختصاصات شیعه علوی 9⃣2⃣ قسمت بیست و نهم 🔹 ائمه معصومین علیهم السلام، ۱۲ نفرند نه کم و نه بیش. #ره_آورد_غدیر @kanoonkhorshid

مستندات ره‌آورد غدیر ۲۹: ۱. چنانکه عرض شد باب ۶۹ از کتاب الحجه کافی شریف و کتاب کفایه الاثر فی النص علی الائمة اثنی عشر تالیف علی بن محمد بن علی خزاز قمی متوفای ۴۰۰ قمری، مشحون است از روایات و نصوص اثبات امامان ۱۲ گانه شیعه که به عنوان نمونه به ۱ مورد آن اشاره می نمایم: ۱. حَدَّثَنَا غَيْرُ وَاحِدٍ مِنْ أَصْحَابِنَا قَالُوا: حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ هَمَّامٍ قَالَ: حَدَّثَنَا جَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ مَالِكٍ اَلْفَزَارِيُّ عَنِ اَلْحَسَنِ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ سَمَاعَةَ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ اَلْحَرْثِ عَنِ اَلْمُفَضَّلِ بْنِ عُمَرَ عَنْ يُونُسَ بْنِ ظَبْيَانَ عَنْ جَابِرِ بْنِ يَزِيدَ اَلْجُعْفِيِّ قَالَ: سَمِعْتُ جَابِرَ بْنَ عَبْدِ اَللَّهِ اَلْأَنْصَارِيَّ يَقُولُ: لَمَّا أَنْزَلَ اَللَّهُ عَلَى نَبِيِّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ يٰا أَيُّهَا اَلَّذِينَ آمَنُوا أَطِيعُوا اَللّٰهَ وَ أَطِيعُوا اَلرَّسُولَ وَ أُولِي اَلْأَمْرِ مِنْكُمْ فَقُلْتُ: يَا رَسُولَ اَللَّهِ عَرَفْنَا اَللَّهَ وَ رَسُولَهُ ، فَمَنْ أُولُو اَلْأَمْرِ اَلَّذِينَ قَرَنَ اَللَّهُ طَاعَتَهُمْ بِطَاعَتِكَ؟ قَالَ: هُمْ خُلَفَائِي يَا جَابِرُ أَئِمَّةُ اَلْمُسْلِمِينَ بَعْدِي، أَوَّلُهُمْ عَلِيُّ بْنُ أَبِي طَالِبٍ ، ثُمَّ اَلْحَسَنُ ، ثُمَّ اَلْحُسَيْنُ ، ثُمَّ عَلِيُّ بْنُ اَلْحُسَيْنِ ، ثُمَّ مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيٍّ اَلْمَعْرُوفُ فِي اَلتَّوْرَاةِ بِالْبَاقِرِ ، وَ سَتُدْرِكُهُ يَا جَابِرُ ، فَإِذَا أَدْرَكْتَهُ فَأَقْرِئْهُ مِنِّي اَلسَّلاَمَ، ثُمَّ اَلصَّادِقُ جَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّدٍ ، ثُمَّ مُوسَى بْنُ جَعْفَرٍ ، ثُمَّ عَلِيُّ بْنُ مُوسَى ؛ ثُمَّ مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيٍّ ، ثُمَّ عَلِيُّ بْنُ مُحَمَّدٍ ، ثُمَّ اَلْحَسَنُ بْنُ عَلِيٍّ ، ثُمَّ سَمِيِّي وَ كَنِيِّي حُجَّةُ اَللَّهِ عَلَى أَرْضِهِ وَ بَقِيَّتُهُ فِي عِبَادِهِ اِبْنُ اَلْحَسَنِ بْنِ عَلِيٍّ ذَاكَ اَلَّذِي يَفْتَحُ اَللَّهُ تَعَالَى ذِكْرُهُ عَلَى يَدَيْهِ مَشَارِقَ اَلْأَرْضِ وَ مَغَارِبَهَا، ذَاكَ اَلَّذِي يَغِيبُ عَنْ شِيعَتِهِ وَ أَوْلِيَائِهِ [لَهُ] غَيْبَةٌ لاَ يَثْبُتُ فِيهَا عَلَى اَلْقَوْلِ بِإِمَامَتِهِ إِلاَّ مَنِ اِمْتَحَنَ اَللَّهُ قَلْبَهُ لِلْإِيمَانِ، قَالَ: فَقَالَ جَابِرٌ : يَا رَسُولَ اَللَّهِ فَهَلْ يَنْتَفِعُ اَلشِّيعَةُ بِهِ فِي غَيْبَتِهِ؟ فَقَالَ: إِي وَ اَلَّذِي بَعَثَنِي بِالنُّبُوَّةِ إِنَّهُمْ لَيَنْتَفِعُون بِهِ وَ يَسْتَضِيئُونَ بِنُورِ وَلاَيَتِهِ كَانْتِفَاعِ اَلنَّاسِ بِالشَّمْسِ؛ وَ إِنْ جَلَّلَهُ اَلسَّحَابُ یَا جَابِرُ هَذَا مَکْنُونُ سِرِّ اللَّهِ وَ مَخْزُونُ عِلْمِهِ فَاکْتُمْهُ إِلَّا عَنْ أَهْلِهِ. قَالَ جَابِرٌ الْأَنْصَارِیُّ: فَدَخَلْتُ عَلَی عَلِیِّ بْنِ الْحُسَیْنِ علیهما السّلام فَبَیْنَا أَنَا أُحَدِّثُهُ إِذْ خَرَجَ مُحَمَّدُ بْنُ عَلِیٍّ الْبَاقِرُ مِنْ عِنْدِ نِسَائِهِ وَ عَلَی رَأْسِهِ ذُؤَابَةٌ وَ هُوَ غُلَامٌ فَلَمَّا أَبْصَرْتُهُ ارْتَعَدَتْ فَرَائِصِی وَ قَامَتْ کُلُّ شَعْرَةٍ عَلَی بَدَنِی وَ نَظَرْتُ إِلَیْهِ وَ قُلْتُ یَا غُلَامُ أَقْبِلْ فَأَقْبَلَ ثُمَّ قُلْتُ أَدْبِرْ فَأَدْبَرَ فَقُلْتُ شَمَائِلُ رَسُولِ اللَّهِ صلی الله علیه و آله وَ رَبِّ الْکَعْبَةِ ثُمَّ دَنَوْتُ مِنْهُ وَ قُلْتُ مَا اسْمُکَ یَا غُلَامُ قَالَ مُحَمَّدٌ قُلْتُ ابْنُ مَنْ قَالَ ابْنُ عَلِیِّ بْنِ الْحُسَیْنِ قُلْتُ یَابُنَیَّ فِدَاکَ نَفْسِی فَأَنْتَ إِذاً الْبَاقِرُ فَقَالَ نَعَمْ فَأَبْلِغْنِی مَا حَمَّلَکَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه و آله فَقُلْتُ یَا مَوْلَایَ إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ بَشَّرَنِی بِالْبَقَاءِ إِلَی أَنْ أَلْقَاکَ فَقَالَ لِی إِذَا لَقِیتَهُ فَأَقْرِئْهُ مِنِّی السَّلَامَ- فَرَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه و آله یَقْرَأُ عَلَیْکَ السَّلَامَ قَالَ أَبُو جَعْفَرٍ علیه السّلام یَا جَابِرُ وَ عَلَی رَسُولِ اللَّهِ السَّلَامُ مَاقَامَتِ السَّمَاوَاتُ وَ الْأَرْضُ وَ عَلَیْکَ یَا جَابِرُ کَمَا بَلَّغْتَ السَّلَامَ وَ کَانَ جَابِرٌ بَعْدَ ذَلِکَ یَخْتَلِفُ إِلَیْهِ وَ یَتَعَلَّمُ مِنْهُ فَسَأَلَهُ مُحَمَّدُ بْنُ عَلِیٍّ علیهما السّلام عَنْ شَیْ ءٍ فَقَالَ لَهُ جَابِرٌ وَ اللَّهِ لَا دَخَلْتُ فِی نَهْیِ رَسُولِ اللَّهِ صلی الله علیه و آله فَقَدْ أَخْبَرَنِی أَنَّکُمُ الْأَئِمَّةُ الْهُدَاةُ مِنْ أَهْلِ بَیْتِهِ مِنْ بَعْدِهِ وَ أَحْلَمُ النَّاسِ صِغَاراً وَ أَعْلَمُهُمْ کِبَاراً وَ قَالَ لَا تُعَلِّمُوهُمْ فَهُمْ أَعْلَمُ مِنْکُمْ فَقَالَ أَبُو جَعْفَرٍ علیه السّلام صَدَقَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه و آله وَ اللَّهِ إِنِّی لَأَعْلَمُ مِنْکَ بِمَا سَأَلْتُکَ عَنْهُ وَ لَقَدْ أُوتِیتُ الْحُکْمَ صَبِیّاً کُلُّ ذَلِکَ بِفَضْلِ

اللَّهِ عَلَیْنَا وَ رَحْمَتِهِ لَنَا أَهْلَ الْبَیْتِ. جابر بن عبدالله گفت: چون خدای عزّوجلّ آیه: «یَا أَیهَُّا الَّذِینَ ءَامَنُواْ أَطِیعُواْ اللَّهَ وَ أَطِیعُواْ الرَّسُولَ وَ أُوْلیِ الْأَمْرِ مِنکم »،(آیه ۵۹ سوره نساء) (ای کسانی که ایمان آورده اید، خدا را اطاعت کنید و پیامبر و اولیای امر خود را [نیز] اطاعت کنید.) را بر پیامبرش نازل فرمود، عرض کردم: یا رسول الله، خدا و رسولش را می‌شناسیم، «اولوالأمر» کیستند که خداوند اطاعت از آن‌ها را قرین اطاعت از شما کرده است؟ فرمود: جابر، ایشان جانشینان من و ائمّه مسلمانان پس از من هستند؛ نخستین آن‌ها علی بن ابی طالب، بعد حسن، سپس حسین، آن گاه علی بن حسین، پس محمّد بن علی که در تورات به باقر شهرت دارد و تو ای جابر، او را خواهی دید، پس اگر وی را دیدی، سلام مرا به او برسان. بعد از وی صادق، جعفر بن محمّد است؛ سپس موسی بن جعفر، بعد علی بن موسی، آن گاه محمّد بن علی، سپس علی بن محمّد، بعد از او حسن بن علی و آن گاه همنام و هم کنیه من حجّت خدا بر روی زمینش و بقیّۀ الله در میان بندگانش، فرزند حسن بن علی خواهد بود؛ همان کسی که خداوند متعال نام خود را به دست او در شرق و غرب عالم پرآوازه خواهد کرد؛ همان که از چشم شیعیان و دوستدارانش نهان خواهد شد و در زمان غیبتش همه در پذیرش امامتش استوار نخواهند ماند مگر کسانی که خداوند دل هایشان را برای ایمان گشوده باشد. گوید: پس جابر گفت: یا رسول الله، آیا در دوران غیبت او شیعه از وی بهره مند خواهد بود؟ فرمود: آری، به آن که مرا به نبوت مبعوث فرمود، شیعیان از وی بهره مند خواهند شد و در غیبت وی به نور ولایتش روشن می‌گردند همان طور که مردم از نور خورشید بهره می‌گیرند، هرچند که ابر آن را پوشانده باشد. ای جابر، این سخن مکنون سرّ خدا و گنجینه علم اوست، پس آن را پوشیده دار مگر از اهلش. جابر انصاری گوید: بر علی بن حسین علیه السّلام وارد گشتم و در حالی که با وی گفتگو می‌کردم، ناگاه محمّد بن علی باقر از نزد همسران آن حضرت بیرون آمد در حالی که نوجوانی بود و طُرّه ای زیبا داشت. چون چشمم به وی افتاد، ص: ۲۵۰ تمام مفاصلم به لرزه افتاده و تمام موهای بدنم سیخ شدند. به وی نظری افکنده و گفتم: جوان، نزدیک بیا. چون جلو آمد، گفتم: برگرد! چون برگشت، گفتم: به پروردگار کعبه این شمایل، شمایل رسول خدا صلی الله علیه و آله است. سپس به وی نزدیک گشته و گفتم: نامت چیست جوان؟ فرمود: محمّد. گفتم: فرزند چه کسی؟ فرمود: فرزند علی بن حسین. گفتم: فرزندم، جانم فدای تو باد! پس تو باقر هستی؟! گفت: آری، پیام رسول خدا صلی الله علیه و آله را که برای من فرستاده، برسان. عرض کردم: مولای من، رسول خدا صلی الله علیه و آله مرا بشارت داد که آن قدر زنده خواهم ماند که شما را ملاقات کنم و به من فرمود: چون وی را دیدار کردی، سلام مرا به او برسان؛ پس رسول خدا صلی الله علیه و آله تو را سلام می‌رساند. پاسخ فرمود: ای جابر، تا آسمان برافراشته و زمین پابرجاست، بر رسول خدا سلام و بر تو نیز ای جابر که سلام رسول خدا را رساندی. از آن پس جابر پیوسته نزد آن حضرت رفته و از وی دانش می‌آموخت. پس محمّد بن علی علیهما السّلام از وی پرسشی فرمود. جابر عرض کرد: به خدا سوگند هرگز کاری را نمی کنم که رسول خدا صلی الله علیه و آله آن را منع کرده باشد. زیرا آن حضرت به من اطلاع داده است که شما پس از وی امامان هادی از اهل بیت وی هستید که در کودکی بردبارترین مردم و در بزرگسالی داناترین ایشان هستید و فرمود: چیزی به ایشان نیاموزید که آنان از شما داناترند. پس ابوجعفر باقر علیه السّلام فرمود: رسول الله صلی الله علیه و آله راست گفته، به خدا سوگند من پاسخ سؤالی را که از شما کردم، بهتر از تو می‌دانم و در کودکی حکمت و دانش داده شده ام، و این همه ناشی از فضل و لطف خدا و رحمت او نسبت به ما اهل بیت است. کفایه الاثر، ص ۷ و ۸ کمال الدین، ص ۱۴۶ و ۱۴۷ ۱۴۶ @kanoonkhorshid

اطلاعیه مجلس ترحیم

🔶 ره‌آورد غدیر 🔹 مجموعه ۱۱۰ مورد از اختصاصات شیعه علوی 0⃣3⃣ قسمت سی ام 🔹 عرضه اعمال بر پیامبر و ائمه معصومین علیهم السلام #ره_آورد_غدیر @kanoonkhorshid

مستندات ره‌آورد غدیر ۳۰: وَ قُلِ اعْمَلُوا فَسَيَرَى اللَّهُ عَمَلَكُمْ وَ رَسُولُهُ وَ الْمُؤْمِنُونَ وَ سَتُرَدُّونَ إِلَىٰ عَالِمِ الْغَيْبِ وَ الشَّهَادَةِ فَيُنَبِّئُكُمْ بِمَا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ و بگو: عمل کنید یقیناً خدا و پیامبرش و مؤمنان اعمال شما را می بینند، و به زودی به سوی دانای نهان و آشکار بازگردانده می شوید، پس شما را به آنچه همواره انجام می دادید، آگاه می کند آیه ۱۰۵ سوره توبه در کتاب بصائرالدرجات پیرامون عرضه اعمال عباد در بخش نهم، ابواب ۴ الی ۱۳ و نیز در کتب روایی دیگر همچون کافی شریف باب ۲۹ کتاب الحجه روایات کثیری در این رابطه از ناحیه معصومین علیهم السلام بیان شده است که به ۵ نمونه آن اشاره می نمایم: ۱. حَدَّثَنَا عَبْدُ اَللَّهِ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ سُلَيْمٍ أَوْ عَمَّنْ رَوَاهُ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ سُلَيْمٍ عَنْ أَبِي مُحَمَّدٍ اَلْهَمْدَانِيِّ عَنْ إِسْحَاقَ اَلْحَرِيرِيِّ قَالَ: كُنْتُ عِنْدَ أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ فَسَمِعْتُهُ وَ هُوَ يَقُولُ إِنَّ لِلَّهِ عَمُوداً مِنْ نُورٍ حَجَبَهُ اَللَّهُ عَنْ جَمِيعِ اَلْخَلاَئِقِ طَرَفُهُ عِنْدَ اَللَّهِ وَ طَرَفُهُ اَلْآخَرُ فِي أُذُنِ اَلْإِمَامِ فَإِذَا أَرَادَ اَللَّهُ شَيْئاً أَوْحَاهُ فِي أُذُنِ اَلْإِمَامِ . ابو اسحاق جریری گفت: خدمت حضرت صادق علیه السّلام بودم. شنیدم که می‌فرمود: خدا را عمودی از نور است که خداوند آن را از تمام خلایق مستور می‌دارد. یک طرف آن در نزد خدا و طرف دیگر در گوش امام است. هر وقت که خداوند اراده چیزی را بکند، به گوش او وحی می‌نماید. بصائر الدرجات، ج ۱، ص ۴۳۹ ۲. الْحَسَنُ بْنُ عَلِیٍّ عَنْ صَالِحِ بْنِ سَهْلٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام قَالَ: کُنْتُ جَالِساً عِنْدَهُ فَقَالَ لِیَ ابْتِدَاءً مِنْهُ یَا صَالِحَ بْنَ سَهْلٍ إِنَّ اللَّهَ جَعَلَ بَیْنَهُ وَ بَیْنَ الرَّسُولِ رَسُولًا وَ لَمْ یَجْعَلْ بَیْنَهُ وَ بَیْنَ الْإِمَامِ رَسُولًا قَالَ قُلْتُ وَ کَیْفَ ذَاکَ قَالَ جَعَلَ بَیْنَهُ وَ بَیْنَ الْإِمَامِ عَمُوداً مِنْ نُورٍ یَنْظُرُ اللَّهُ بِهِ إِلَی الْإِمَامِ وَ یَنْظُرُ الْإِمَامُ بِهِ إِلَیْهِ فَإِذَا أَرَادَ عِلْمَ شَیْ ءٍ نَظَرَ فِی ذَلِکَ النُّورِ فَعَرَفَهُ صالح بن سهل از حضرت صادق علیه السّلام نقل کرد که گفت: من در خدمت ایشان نشسته بودم. ابتدا به من فرمود: یا صالح! خداوند بین خود و بین پیامبرش پیکی قرار داده، ولی بین خود و امام پیک قرار نداده است. عرض کردم: این مطلب چگونه است؟ فرمود: خداوند بین خود و امام عمودی از نور قرار داده که خدا به وسیله آن امام را تماشا می‌کند و امام خدا را، وقتی چیزی را بخواهد بداند، به آن نور نگاه می‌کند و می‌فهمد. بصائر الدرجات، ج ۱، ص ۴۳۹ ۳. حَدَّثَنَا إِبْرَاهِيمُ بْنُ هَاشِمٍ عَنْ عُثْمَانَ بْنِ عِيسَى عَنْ سَمَاعَةَ عَنْ أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ قَالَ سَمِعْتُهُ يَقُولُ: مَا لَكُمْ تُسِيئُونَ إِلَى رَسُولِ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ فَقَالَ لَهُ رَجُلٌ جُعِلْتُ فِدَاكَ وَ كَيْفَ يُسِيئُونَ فَقَالَ أَ مَا تَعْلَمُونَ أَنَّ أَعْمَالَكُمْ تُعْرَضُ عَلَيْهِ فَإِذَا رَأَى فِيهَا مَعْصِيَةَ اَللَّهِ سَاءَهُ فَلاَ تَسُوءُوا رَسُولَ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ وَ سُرُّوهُ . سماعه گفت: از حضرت صادق علیه السّلام شنیدم که می‌فرمود: چه شده که پیامبر اکرم را ناراحت می‌کنید؟ مردی عرض کرد: فدایت شوم! چگونه ما ایشان را ناراحت می‌کنیم؟ فرمود: مگر نمی دانید که اعمال شما بر آن جناب عرضه می‌شود و وقتی معصیتی را مشاهده می‌کند، او را آزرده می‌کند؟ پس آن جناب را ناراحت نکنید و او را مسرور کنید. بصائر الدرجات، ج ۱، ص ۴۲۶ ۴. حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ اَلْحُسَيْنِ وَ يَعْقُوبُ بْنُ يَزِيدَ عَنِ اِبْنِ أَبِي عُمَيْرٍ عَنِ اِبْنِ أُذَيْنَةَ عَنْ بُرَيْدٍ اَلْعِجْلِيِّ قَالَ: كُنْتُ عِنْدَ أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ فَسَأَلْتُهُ عَنْ قَوْلِهِ تَعَالَى« اِعْمَلُوا فَسَيَرَى اَللّٰهُ عَمَلَكُمْ وَ رَسُولُهُ وَ اَلْمُؤْمِنُونَ » قَالَ إِيَّانَا عَنَى . بريد عجلى گويد:در خدمت امام صادق عليه السّلام بودم و از اين آيه پرسيدم:«عمل كنيد كه خدا و رسولش و مؤمنان عمل شما را ببينند» امام فرمود:مؤمنان در اين آيه ما هستيم. بصائر الدرجات، ج ۱، ص ۴۲۶ ۵. الْهَیْثَمُ النَّهْدِیُّ عَنْ أَبِیهِ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ أَبَانٍ قَالَ: قُلْتُ لِلرِّضَا علیه السلام وَ کَانَ بَیْنِی وَ بَیْنَهُ شَیْ ءٌ ادْعُ اللَّهَ لِی وَ لِمَوَالِیکَ فَقَالَ وَ اللَّهِ إِنَّ أَعْمَالَکُمْ لَتُعْرَضُ عَلَیَّ فِی کُلِّ خَمِیسٍ

عبدالله بن ابان گفت: به حضرت رضا علیه السّلام در حالی که بین من و ایشان چیزی بود عرض کردم: برای من و دوستدارانتان دعا بفرمایید. فرمود: به خدا سوگند که در هر پنجشنبه اعمال شما بر من عرضه می‌شود. بصائر الدرجات، ج ۱، ص ۴۲۷ @kanoonkhorshid

🔶 ره‌آورد غدیر 🔹 مجموعه ۱۱۰ مورد از اختصاصات شیعه علوی 1⃣3⃣ قسمت سی و یکم 🔴 مساله وجوب برائت از دشمنان اهل بیت علیهم السلام #ره_آورد_غدیر @kanoonkhorshid