💠 زهد و نصیحت در بیانات حکیم متاله حضرت آیت الله جوادی آملی حفظه الله 🔹این دعاها واقعاً نورانی است، یك وقت انسان #دعا را می‌ خواند برای ثواب، البته همه ما این كار را می ‌كنیم، اما #اساس_دعا فهم است؛ از یك خارج و فقه و اصول خیلی سنگین ‌تر است! اصرار این دعاها این است كه آدم را #آبرومند كند؛ یعنی طوری انسان را می ‌پروراند كه در صحنه نبرد مبارزه با ابلیس پیروز در بیاید. یك بیان نورانی از امام عسکری (سلام الله علیه) است که فرمود هر كاری كه بالأخره پایانش بی ‎آبرویی است نكن! «مَا أَقْبَحَ بِالْمُؤْمِنِ أَنْ تَكُونَ لَهُ رَغْبَةٌ تُذِلُّهُ»[1] یك چیزی كه پایانش بی ‎آبرویی است هوس آن كار را نداشته باشید، سخن از جهنم و اینها بعد است «مَا أَقْبَحَ بِالْمُؤْمِنِ أَنْ تَكُونَ لَهُ رَغْبَةٌ تُذِلُّهُ» یك وقت است انسان هوس یك كاری را دارد كه پایانش بی ‎آبرویی است؛ یعنی در آن كار باید با آن رقیب درگیر شود موفق نمی ‌شود بی ‎آبرو می‌ شود. این #دعای_ندبه این همه سفارش تنها برای ثواب است یا اینها واقعاً علم است؟ می ‌بینید ما به ائمه(علیهم السلام) #اقتدا می ‌كنیم، در چه اقتدا می ‌كنیم؟ در آغاز همین دعایی است كه «بَعْدَ أَنْ شَرَطْتَ عَلَیهِمُ الزُّهْدَ فِی دَرَجاتِ هٰذِهِ الدُّنْیا»[2] ما به كسی سر سپرده ‌ایم كه خدای سبحان اگر خواست به آنها مقام دهد چه اینكه داد اولین شرط آن #زهد است «بَعْدَ أَنْ شَرَطْتَ عَلَیهِمُ الزُّهْدَ فِی دَرَجاتِ هٰذِهِ الدُّنْیا». 🔹 این دعای نورانی امام زمان (سلام الله علیه) را كه غالب روزها می‌ خوانیم «اللَّهُمَّ ارْزُقْنَا تَوْفِیقَ الطَّاعَةِ» دارد «عُلَمَائِنَا بِالزُّهْدِ وَ النَّصِیحَةِ».[3] زاهد یعنی بی ‎رغبت، آدم وقتی رغبت نداشت اگر چیزی نبود، نبود و دیگر دنبال آن نمی ‌رود تا شود «مسلوب الحیثیة». اینها فهمیدند كه میدان جنگ كجاست و اصرار اینها هم این است كه یك چیزی كه آبروریزی به دنبال دارد نرو، زیرا آن‎جا پیروزی شیطان را به همراه دارد، این را می‌ گویند علم؛ یعنی یك چیزی كه انسان با تجربه و بحث‎ های فلسفی و كلام و اینها به دست آدم نمی ‌آید، با آبروی آدم به دست می‌ آید که محل ابتلای خود ما هم هست؛ این را به صورت دعا بیان كردند، به صورت حدیث بیان كردند که می ‎گویند شما هر كاری كه می ‌خواهید انجام دهید بالأخره ببینید كه می ‌توانید یا نمی ‌توانید یا یك هوس بی ‎جاست؟ اگر هوس بی‎ جاست «مسلوب الحیثیة» بودن به‎ جا را به همراه دارد، كسی كه بی ‎جا كار می‌ كند آبروریزی به‎جا به دنبال او هست «مَا أَقْبَحَ بِالْمُؤْمِنِ أَنْ تَكُونَ لَهُ رَغْبَةٌ تُذِلُّهُ». شما به اینها مقام خواستید بدهید؟ بله، دیگر شرط كه نكردید. فرمود مسئله #جهاد و #دفاع و رعایت #حقوق_محرومان و اینها سر جایش محفوظ است، مگر امام مسئولیت او همین زاهد بودن است؟ این همه وظایف او را در كتاب‎های كلامی می ‌گوید برای امام هست که همه آنها دارا هستند، اما آن وظیفه محوری كه در #دعای_ندبه و امثال ندبه آمده این است كه «بَعْدَ أَنْ شَرَطْتَ عَلَیهِمُ الزُّهْدَ فِی دَرَجاتِ هٰذِهِ الدُّنْیا الدَّنِیةِ» نفرمود «بعد ان شرطت علیهم الجاه، بعد ان شرطت علیهم الاقتصاد» اینها مسائل عادی است كه خود بشر عادی هم می ‌فهمد. آن چیزی كه آدم را بی‎ آبرو می ‌كند رغبت بی‎ جاست و همین را هم وجود مبارك #ولی_عصر (ارواحنا فداه) در آن دعای «اللَّهُمَّ ارْزُقْنَا تَوْفِیقَ الطَّاعَةِ» می ‌رسد به جایی كه می ‌فرماید: «عُلَمَائِنَا بِالزُّهْدِ وَ النَّصِیحَةِ». 🔹 حالا یك دعای كوتاه چند جمله‌ای هم هست بعد از این دعایی كه در كتاب مفاتیح می‌ خوانیم، آن دیگر البته برای همه هست مخصوصاً برای مسئولین، ببینید با یك ناله ‌ای امام زمان دعا می ‌كنند: خدایا تو را به حق قدرتت به فقرا برس! این یك دعای اقتصادی است برای تأمین رفع نیاز مردم که آن خیلی چیز خوبی است، الهی به حق قدرتت و به حق چه و به حق «مَنْ نَاجَاكَ»[4] خدایا به حق همه انبیا كه با تو مناجات كردند مشكل مالی مردم را حل كن! فقر را برطرف كن! این یك دعای خوبی است؛ این یك دعای چند سطری است كه بعد از آن دعای «اللَّهُمَّ ارْزُقْنَا تَوْفِیقَ الطَّاعَةِ» است كه آن هم همه ما مخصوصاً مسئولین ما «حفظهم الله» هم بخوانیم هم عمل بكنیم كه مشكل اقتصادی مردم حل شود، گرانی حل شود. ناله #امام_زمان این است كه خدایا به حق همه كسانی كه با تو مناجات كردند فقر مردم را حل كن! این دعای خوبی است که مهم است و لازم هم هست، اما آن دعای كلیدی كه با همه ما هست در همه شئون، این است که فرمود: «عَلَی عُلَمَائِنَا بِالزُّهْدِ وَ النَّصِیحَةِ» ـ ان ‌شاء ‌الله ـ امیدواریم حوزه ‌ها بر محور #زهد_و_نصیحت اداره بشود. [1]. تحف العقول, ص489. [2]. الاقبال (ط ـ الحدیثه)، ج1، ص504. [3]. البلد الأمین، ص349. [4]. المصباح(کفعمی)، ص306. 📚 درس خارج فقه قبض ـ جلسه 9 تاریخ: ۹۲/۱۱/۹

گزیده سخنان علامه جوادی املی 💠 ناز و نیاز 🔸 این دعای مباهله قوی‌ تر و غنی‌ تر از دعای سحر هر شب ماه مبارک رمضان است که عرض می کنیم: «اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُكَ مِنْ بَهَائِكَ بِأَبْهَاهُ» تا آخر؛ این دعایی که امام صادق (سلام الله علیه) برای روز مباهله مشخص کرده است، به مراتب علمی ‌تر، غنی ‌تر و قوی ‌تر از دعای سحر ماه مبارک رمضان است؛ یک #پیمان_متقابل است با یک ترجیع ‌بند! 🔸 در دعای سحر فقط عرض می کنیم: «اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُكَ»، سؤال می ‌کنیم؛ اما این دعای نورانی مباهله که امام صادق فرمود، یک مطالبه است، ترجیع ‌بند است؛ چند جمله از دعا که گذشت عرض می کند: «فَاسْتَجِبْ لِی‏»؛ خدایا تو قرار گذاشتی گفتی: ﴿ادْعُونی‏ أَسْتَجِبْ لَكُمْ﴾، من دعا کردم، باید جواب بدهی! این طور حرف زدن برای کیست؟ آدم باید رویش بشود با خدا این‌طور حرف بزند! تو گفتی بخوان، من هم خواندم؛ تو گفتی بیا، من هم آمدم؛ ترجیع ‌بند گونه است، یکی دو بار نیست، دو سه جمله دعا می کند بعد عرض می کند خدایا تو گفتی بخوان من خواندم، تو گفتی اجابت می‌ کنم اجابت بکن، مشکل مرا حل کن! 🔸 این‌طور دعا کردن، این‌طور حرف زدن با خدا چگونه است؟ آیا یک خواستن محتاجانه از خداست؟ محتاج که گداست، گدا که این‌طور حرف نمی ‌زند، گدا که طلبکارانه حرف نمی ‌زند؛ این #ادلال است. این بیان نورانی حضرت وجود مبارک #ولی_عصر که در دعای «افتتاح» هر شب در ماه مبارک رمضان می ‌خوانیم، مگر غیر از امام کسی می ‌تواند این طور حرف بزند بگوید من آمدم «مُدِلًّا عَلَیك‏»؟! این ادلال از دلال است، دلال یعنی غنج، یعنی ناز؛ خدایا من در ماه مبارک مهمان تو هستم، می‌ خواهم ناز کنم برای تو! مگر نگفتی صائمین «ضیوف الرّحمان» هستند _حجاج در آن سرزمین «ضیوف الرحمان» هستند، صائمین در این زمان مهمان خدا _ گفتی مهمان هستند، من می ‌خواهم برای تو ناز کنم. این را غیر از امام کسی می ‌تواند بگوید؟! خدایا من «مُدِلًّا عَلَیك‏»، می‌ خواهم دلال کنم، می ‌خواهم غنج کنم، می‌ خواهم ناز کنم برای تو! 🔸 این مناجات «شعبانیه» که از وجود مبارک حضرت امیر است که البته همه ائمه این مناجات را می ‌خواندند، در آن ادلال هست، ناز هست. غیر از اینها ممکن بود، کسی این‌طور حرف بزند؟! در همین مناجات «شعبانیه» آمده است: «إِلَهِی إِنْ أَخَذْتَنِی بِجُرْمِی أَخَذْتُكَ بِعَفْوِكَ»؛ خدایا اگر مرا مؤاخذه کنی، بگویی چرا گناه کردی، من هم تو را مؤاخذه می‌ کنم که تو که بزرگ ‌تر بودی چرا عفو نکردی! این از چه کسی بر می ‌آید؟ ما چنین ائمه ‌ای داریم، چنین اولیایی داریم که با خدا این‌طور حرف می ‌زنند. به ما هم گفتند بخوان، نگفتند این مخصوص آنهاست؛ عرض می کند: «إِلَهِی إِنْ أَخَذْتَنِی بِجُرْمِی أَخَذْتُكَ بِعَفْوِكَ»؛ می ‌گویم تو که بزرگ ‌تر بودی، چرا آبروی ما را بردی! ما با اینها رو به ‌رو هستیم؛ هیچ کسی عذری ندارد. اینها را همین علی گفت؛ اینکه گفتند خدا می ‌نازد به علی، این است! یعنی شما فرض می ‌کنید در عالم کسی پیدا بشود که این‌طور حرف بزند و مناجات کند؟ به ما هم گفتند شما هم بخوانید! آپارات: https://aparat.com/v/EDYb9 #آیت_الله_العظمی_جوادی_آملی 📚 سخنرانی عمومی تاریخ: 1397/06/13 @monadianehag98