۱۱ روز تا غدیر 🔴 #غدیریه امروز از #فرخنده_ساوجی ⚪️به اهتمام آقای جواد هاشمی «فرخنده ساوجی» که گویا نام کوچکش با تخلّص وی یکی بوده، از بانوان سخن¬پرداز قرن ۱۳ و ۱۴ هـ ق است. ایشان در حدود سال ۱۲۹۹ هـ ش (مطابق با ۱۳۳۹ هـ ق) در همان روستای عبدالله‌آباد در شهر ساوه چشم به گیتی گشوده است. سال درگذشت او نیز مانند سال تولّدش در اکثر تذکره¬ها نیامده و در حالی که ۱۳۱۱ هـ ش درست است. یعنی حدود ۸۰ سال عمر کرد. پیکرش را در شهر مقدّس قم، در حرم حضرت معصومه سلام الله علیها، مسجد بالاسر در جنب مقبره¬ی پدر و همسرش به خاک سپرده¬اند. دیوان فرخنده ساوجی، شامل سروده¬هایی که از او در دست بوده یک بار در سال ۱۳۰۷ هـ ش منتشر شده و اخیراً به کوشش خسرو امیر‌حسینی در سال ۱۳۹۴ منتشر شده است. تصحیحی هم این جانب (جواد هاشمی «تربت») آماده ی چاپ دارم تا نمی‌دانم تا در چه زمانی منتشر شود. گویا با گذشت بیش از ۸۰ سال از چاپ پیشین، هنوز از باقی اشعار او اطّلاعی در دست نیست و بسیار محتمل است که از بین رفته باشد. شعر زیر مخمّسی است در باب غدیر از فرخنده ساوجی که متأسّفانه فاقد تخلّص است. این غدیریه در کتب ذیل نیز آمده است: •گنجینه¬ی عرفان، حسین قربانی اردبیلی، ص ۱ ـ ۴۱۰ (کامل). •گل¬بانگ غدیر، محمّدمهدی بهداروند، ص ۵ ـ ۸۴ (کامل). •غدیریه¬های شعر فارسی، محمّد صحّتی سردرودی، ص ۷۱ ـ ۵۶۹ (با حذف یک بند). بیار ساقیا! می‌ای به رنگ و بوی یار من از آن می‌ای که می‌برد ز دل، غم ‌نگار من که برده چشم مست او ز دست، اختیار من قرار از آن مِی ‌آوری به قلب بی‌قرار من مگر که یار افکند نظر به حال زار من ادامه این غدیریه در صفحه صُراحی سخن در http://thaqalain.ir/?p=85596 @kashani1395