🌀 ارتداد پس از شهادت امام حسین 📝 ارتداد به معنای کافرشدن نیست 💠 امام خامنه‌ای 🔹 زبدگان اصحاب امام حسین علیه‌السلام در ماجرای عاشورا یا در ماجرای توّابین به شهادت رسیدند؛ اما آن کسانی که باقی مانده بودند، آن‌قدر جرأت و شهامت نداشتند که در مقابل قدرت سلطه جبار یزید و سپس مروان بتوانند حرف حقّ خودشان را بزنند. یک جمع مؤمن؛ اما پراکنده، بی‌تشكیلات، مرعوب و در حقیقت از راه امامت عملاً منفرد شده. 🔹 امام صادق علیه‌السلام در حدیثی می‌فرماید: «ارتدّ الناس بعد الحسین الا ثلاثة» بعد از شهادت امام حسین، همه مردم برگشتند؛ همه از راه درست امامت که راه پرخطری بود، به خاطر فشار هیجانها منصرف شدند. «ارتداد» را «کافر شدن» معنا نکنید. ارتداد یعنی راه انقلاب را نیمه‌کاره گذاشتن؛ یعنی هنگام ضرورت، به خاطر سختیها و فشارها، راه را رها کردن، به زندگی راحت دل دادن، از سختی‌ها سرپیچیدن؛ این معنای ارتداد است. 🔹 گاهی شما یک راهی می‌روید، میان راه باز می‌گردید یا متوقف می‌مانید؛ این، برگشتن از آن راه است. مردم از راه درستی که امامان راستین اسلام در مقابل آنها گذاشته بودند، برگشتند. فقط سه نفر ماندند. یكی از این سه نفر، یحیی بن اُم طویل بود، که وقتی اندکی می‌توانستند حرفشان را بگویند، به مسجد پیامبر خدا می‌آمد و خیل مسلمانهای اسمی و ظاهری را صدا می‌زد و می‌گفت: « كَفَرْنَا بِكُمْ وَبَدَا بَيْنَنَا وَبَيْنَكُمُ الْعَدَاوَةُ وَالْبَغْضَاءُ» (ممتحنه/۴) 🔹 این دستگاه اسلامی که بنی‌امیهّ و یزید و مروان و عبدالملک می‌خواستند به نام اسلام آن را به خورد مردم بدهند، از نظر جریان اصیل امامت، مردود و غلط بود. آن وقت مردم ذرّه‌ذرّه، جمع جمع، خیل خیل گرد آمدند: «ثم إنَّ الناَّسَ لحقوُا و كثَرُوا» مردم تدریجاً دور محور سیّدالعابدین و سیدالساجدین علی‌بن‌الحسین علیه‌السلام جمع شدند و جریان امامت و جریان تشیعّ به راه افتاد؛ و الا با حادثه‌ی عاشورا همه چیز تمام شده بود. 📗 کتاب آفتاب در مصاف، ص۲۵ #ارتداد_بعد_حسین @Manahejj

🌀 ارتداد پس از شهادت امام حسین 📝 ارتداد به معنای کافرشدن نیست 💠 امام خامنه‌ای 🔹 زبدگان اصحاب امام حسین علیه‌السلام در ماجرای عاشورا یا در ماجرای توّابین به شهادت رسیدند؛ اما آن کسانی که باقی مانده بودند، آن‌قدر جرأت و شهامت نداشتند که در مقابل قدرت سلطه جبار یزید و سپس مروان بتوانند حرف حقّ خودشان را بزنند. یک جمع مؤمن؛ اما پراکنده، بی‌تشكیلات، مرعوب و در حقیقت از راه امامت عملاً منفرد شده. 🔹 امام صادق علیه‌السلام در حدیثی می‌فرماید: «ارتدّ الناس بعد الحسین الا ثلاثة» بعد از شهادت امام حسین، همه مردم برگشتند؛ همه از راه درست امامت که راه پرخطری بود، به خاطر فشار هیجانها منصرف شدند. «ارتداد» را «کافر شدن» معنا نکنید. ارتداد یعنی راه انقلاب را نیمه‌کاره گذاشتن؛ یعنی هنگام ضرورت، به خاطر سختیها و فشارها، راه را رها کردن، به زندگی راحت دل دادن، از سختی‌ها سرپیچیدن؛ این معنای ارتداد است. 🔹 گاهی شما یک راهی می‌روید، میان راه باز می‌گردید یا متوقف می‌مانید؛ این، برگشتن از آن راه است. مردم از راه درستی که امامان راستین اسلام در مقابل آنها گذاشته بودند، برگشتند. فقط سه نفر ماندند. یكی از این سه نفر، یحیی بن اُم طویل بود، که وقتی اندکی می‌توانستند حرفشان را بگویند، به مسجد پیامبر خدا می‌آمد و خیل مسلمانهای اسمی و ظاهری را صدا می‌زد و می‌گفت: « كَفَرْنَا بِكُمْ وَبَدَا بَيْنَنَا وَبَيْنَكُمُ الْعَدَاوَةُ وَالْبَغْضَاءُ» (ممتحنه/۴) 🔹 این دستگاه اسلامی که بنی‌امیهّ و یزید و مروان و عبدالملک می‌خواستند به نام اسلام آن را به خورد مردم بدهند، از نظر جریان اصیل امامت، مردود و غلط بود. آن وقت مردم ذرّه‌ذرّه، جمع جمع، خیل خیل گرد آمدند: «ثم إنَّ الناَّسَ لحقوُا و كثَرُوا» مردم تدریجاً دور محور سیّدالعابدین و سیدالساجدین علی‌بن‌الحسین علیه‌السلام جمع شدند و جریان امامت و جریان تشیعّ به راه افتاد؛ و الا با حادثه‌ی عاشورا همه چیز تمام شده بود. 📗 کتاب آفتاب در مصاف، ص۲۵ #ارتداد_بعد_حسین @Manahejj @howzehenghelabi