🌸🍃🌸🍃 @kashkuljudy ‎#داستان_پندآموز ‎#زن_و_شیطان ‎زن به شیطان گفت : آیا آن مرد خیاط را می بینی ؟ ‎میتوانی بروی وسوسه اش کنی که همسرش را ‎طلاق دهد ؟ ‎شیطان گفت : آری و این کار بسیار آسان است ‎پس شیطان به سوی مرد خیاط رفت و به هر طریقی سعی می کرد او را وسوسه کند اما مرد خیاط همسرش را بسیار دوست داشت و اصلا به طلاق فکر هم نمی کرد ‎پس شیطان برگشت و به شکست خود در مقابل مرد خیاط اعتراف کرد ‎سپس زن گفت : اکنون آنچه اتفاق می افتد ببین و تماشا کن ‎زن به طرف مرد خیاط رفت و به او گفت : ‎چند متری از این پارچه ی زیبا میخواهم پسرم میخواهد آن را به معشوقه اش هدیه دهد پس خیاط پارچه را به زن داد ‎سپس آن زن رفت به خانه مرد خیاط و در زد و زن خیاط در را باز کرد وآن زن به او گفت : اگر ممکن است میخواهم وارد خانه تان شوم برای ادای نماز ، و زن خیاط گفت :بفرمایید،خوش آمدید ‎و آن زن پس از آنکه نمازش تمام شد آن پارچه را پشت در اتاق گذاشت بدون آنکه زن خیاط متوجه شود و سپس از خانه خارج شد ‎و هنگامی که مرد خیاط به خانه برگشت آن پارچه را دید و فورا داستان آن زن و معشوقه ی پسرش را به یاد آورد و همسرش را همان موقع طلاق داد ‎سپس شیطان گفت : اکنون من به مکر زنان اعتراف می کنم ‎و آن زن گفت :کمی صبر کن ‎نظرت چیست اگر مرد خیاط و همسرش را به همدیگر بازگردانم؟؟؟!!! ‎شیطان با تعجب گفت : چگونه ؟؟؟ ‎آن زن روز بعدش رفت پیش خیاط و به او گفت ‎همان پارچه ی زیبایی را که دیروز از شما خریدم یکی دیگر میخواهم برای اینکه دیروز رفتم به ‎خانه ی یک زنی محترم برای ادای نمازو آن پارچه را آنجا فراموش کردم ‎و خجالت کشیدم دوباره بروم و پارچه را از او بگیرم ‎و اینجا مرد خیاط رفت و از همسرش عذرخواهی کرد و او را برگرداند به خانه اش. ‎و الان شیطان در بیمارستان روانی به سر میبرد ‎و اطلاعات دیگری از شیطان نداریم😂 @kashkuljudy

@KashkulJudy 🌸🍃🌸🍃 #داستان_پندآموز در شهر خوی (یکی از شهرستانهای آذربایجان غربی)یکی از اولیاالله به نام «ابراهیم خلیل حقیری خویی» بود که در سال 53 از دنیا رفته و در محوطه امامزاده سید بهلول مدفون می‌باشد. پدر حقیر و اهالی محل او را می‌شناختند و بر کرامات او ایمان و اذعان دارند. یکی از خاطرات ایشان را که می‌تواند پیام اخلاقی خوبی داشته باشد، به نقل از یکی از دوستان ایشان نقل می‌کنیم. در سال 47 مردم محل برای شب قدر در مسجد امام صادق (ع) جمع شده بودند. آن زمان مسجد چون برق نبود، مردم فانوس خود به مسجد می‌بردند و در مسجد می‌گذاشتند و بعد هر کسی فانوس خود برداشته و به خانه خود بر می‌گشت. ایشان می‌گفت: من و چند نفر، مرحوم ابراهیم خلیل را تا دم در منزلش بدرقه می‌کردیم. آن شب پس از آن‌که ابراهیم خلیل به خانه خود رفت بعد از دقایقی بیرون آمد و بعد دوباره به خانه برگشت و این حرکت او رازی برای ما ماند. بعد از فوت ایشان، مردی راز آن شب را فاش کرد، گفت: آن شب من برای دزدی برنج از مغازه او وارد خانه او شدم. (مغازه‌های قدیمی دربی به خانه داشتند) گاری کوچکی در انتهای کوچه گذاشته بودم و وقتی آن شب وارد خانه شد مرا دید و من پشت پرده پشت درب رفتم. گفت: پسرم صحبت نکن تا از صدایت نشناسمت، بیرون نرو (دزدی تو لو می‌رود و دستگیرت می‌کنند) تا داخل کوچه را ببینم. و آن شب او بیرون را نگاه کرد تا مطمئن شود رفته‌اید. گفت: پسرم گاری را بردار من هم از پشت گاری هل می‌دهم. فقط تا جلوی درب خانه‌تان نروی، سر کوچه‌تان نگه‌دار تا من خانه شما را نشناسم و با تو می‌آیم تا کسی نگوید دزدی کرده‌ای. وقتی سرکوچه رسیدیم ابراهیم خلیل گریه می‌کرد و می‌گفت: مرا حلال کن پسرم مقصر منم که باید می‌دانستم شما در همسایگی من برنج ندارید و خودم می‌دادم تا دست به دزدی نزنی. ببر که تو بار گناهان مرا در آن دنیا کم کردی، حلالت باد. هر وقت نداشتی نترس مغازه من بیا و نگران نباش که من بشناسمت، افراد زیادی می‌آیند و رایگان وسایل می‌برند... آن روز آن دزد خودش گفت: من آبروی خود را می‌برم و دزدی خود را می‌گویم ولی می‌خواهم همه بدانند که حاج ابراهیم خلیل نور خدا بود. @KashkulJudy