﷽ ❗️ اسوه بودن معصوم براي غير معصوم! ⁉️ در الگوپذيري بين انسان و الگوي مورد نظر بايد تناسب باشد؛ در حالي که بين پيامبران الهي و مردم تناسبي نيست! چرا که آنها معصوم مي باشند؛ با اين حال، چگونه مي توانند براي ما الگو و اسوه باشند؟ ✍️ پاسخ اجمالي: اولا: آياتي که پيامبران را بشر و از جنس مردم معرفي مي کند دليل عقلي روشني است بر اينکه بين مردم و پيامبران تناسب وجود دارد و انسان ها بايد انبياء الهي(ع) را اسوه و الگو قرار دهند. ثانيا: عصمت پيامبران به معناي سلب اختيار از آنها نيست و پيامبران با كمال اختيار و آزادي و به خاطر اطلاع از باطن پليد و آسيب زننده گناه، از ارتکاب آن خودداري مي کنند. ثالثا: عقلاً هيچ مانعي ندارد که تمامي انسانها که با فطرتي پاک و نهادي معصومانه، زاده مي شوند با علم و عمل صالح و جهاد با نفس به آن درجه از ايمان برسند که همچون پيامبران، باطن و حقيقت همه گناهان و معاصي را مشاهده کنند و از آنها اجتناب نمايند. رابعا: به همان نسبت كه پيامبران امتيازاتي دارند و مشمول مواهب الهى هستند و الگوي ديگران در کارهاي نيک مي باشند، مسئوليتشان نيز سنگين است و در معرض فتنه ها و خطرات بيشتر و تهديدکننده تري نيز هستند. •┈••✾•🌿🌺🌿•✾••┈• https://eitaa.com/kh_asemani

﷽ ✅ پاسخ تفصیلی: اسوه بودن انبیاء برای نوع بشر در عین مختار بودن و برخورداری شان از غرایز انسانی پیامبران گرچه از عصمت برخوردار بودند و بخاطر علم و تقوای بالایی که داشتند هرگز گناه نمی کردند؛ اما این مسأله به معنای سلب اختیار از آنها نیست و آنها مانند سایر انسانها از غرائز انسانی برخوردار بودند. در آیه 33 سوره مؤمنون می خوانیم: «ما هذا إِلَّا بَشَرٌ مِثْلُكُمْ‏ يَأْكُلُ مِمَّا تَأْكُلُونَ مِنْهُ وَ يَشْرَبُ مِمَّا تَشْرَبُونَ»؛ (اين انسانى همانند شما است، از آنچه مى خوريد، مى خورد و از آنچه شما مى نوشيد مى نوشد). طبق این آیه پیامبران مانند دیگر انسان ها غذا می خوردند و آب می نوشیدند و برای امرار معاش خود به بازارها می رفتند. آنها مانند دیگران ازدواج می کردند، زاد و ولد می کردند، همچون مردم عادی بیمار می شدند، کار می کردند و... . این آیه دلیل روشنی است بر اینکه بین مردم و پیامبران نوعی تناسب وجود دارد و انسان ها در رفتار و كردار و گفتار می توانند از انبیاء الهی(علیهم السلام) پیروی نمایند و سعی كنند به آنها نزدیك شوند و فرقی در این جهت میان عصمت و عدم آن نیست. وقتی پیامبران از جنس بشر باشند و در ضمن بیان قوانین سعادت بشری، خودشان نیز به آن عمل کنند قطعا می توانند الگوی مناسبی برای انسان ها باشند؛ لذا در آیه 21 سوره احزاب می خوانیم: «لَقَدْ كانَ لَكُمْ في‏ رَسُولِ اللَّهِ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ»؛ (مسلّماً براى شما در زندگى رسول خدا سرمشق نيكويى بود). حتی وقتی برخی بهانه جویی می کردند که چرا خداوند پیامبران را از جنس فرشته قرار نداد یا همراه آنها فرشته ای نفرستاد؛ چنانکه در آیه 7 سوره فرقان می خوانیم: «لَوْ لا أُنْزِلَ إِلَيْهِ مَلَكٌ فَيَكُونَ مَعَهُ نَذِيراً»؛ (چرا فرشته اى همراه او نازل نشده تا همراه او انذار كند؟!). خدواند در آیه 9 سوره آل عمران به این بهانه جویی ها پاسخ داده و می فرماید: «وَ لَوْ جَعَلْناهُ‏ مَلَكاً لَجَعَلْناهُ رَجُلاً وَ لَلَبَسْنا عَلَيْهِمْ ما يَلْبِسُونَ»؛ (و اگر او را فرشته قرار مى داديم حتما وى را به صورت انسانى در مى آورديم باز [به پندار آنان] كار را بر آنها مشتبه مى ساختيم همانطور كه آنها كار را بر ديگران مشتبه مى سازند!). یعنی رهبر و راهنماى انسان تنها مى تواند انسان باشد، تا از تمام دردها، نيازها، تمايلات، خواستها و مسائل زندگى او با خبر باشد، و از سوى ديگر بتواند در جنبه هاى عملى الگويى براى آنها گردد.(1) •┈••✾•🌿🌺🌿•✾••┈• https://eitaa.com/kh_asemani

3. مسئولیت سنگین تر انبیاء در مقایسه با انسان های عادی از آنچه تا اینجا گفتیم روشن می شود که هر چه انسان یقینش بیشتر باشد و در امتحانات الهی موفق تر باشد نزد خداوند مقام بالاتری کسب خواهد کرد و فرقی بین پیامبران و سایر انسان ها در این معیار وجود ندارد. اما باید توجه داشت که انبیای الهی به همان نسبت که مقام معنوی بالایی دارند، در معرض فتنه ها و خطرات بیشتر و تهدیدکننده تری نیز هستند. اینکه در قرآن به ترک اولای برخی پیامبران اشاره شده است اشاره به این نکته است که همه انسان ها در معرض امتحان الهی قرار دارند. در حقیقت به همان نسبت كه پيامبران امتيازاتی دارند و مشمول مواهب الهى هستند و الگوی دیگران در کارهای نیک می باشند، مسئوليتشان نيز سنگين است و يك ترك اولاى آنها معادل يك گناه بزرگ افراد عادى است، و اين مشخص كننده خط عدالت است و قرآن با بیان ترک اولای برخی پیامبران این هشدار را به همه انسان ها می دهد که کوچک ترین اشتباه آنها محاسبه خواهد شد و در این زمینه نیز فرقی بین پیامبران و سایر انسان ها وجود ندارد.(7) •┈••✾•🌿🌺🌿•✾••┈• https://eitaa.com/kh_asemani

﷽ ادامه پاسخ 👆👆🔻👇👇👇 برخورداری انبیاء از علم و عصمت و محرومیت انسان های عادی از این دو امکان بعداز بیان چگونگی متناسب بودن وجود مقدس انبیاء انبیاء برای اسوگی نوع بشر سؤالی که باقی می ماند این است که پیامبران با توجه به اینکه از علم و عصمت برخوردار هستند و هرگز گناه نمی کنند چگونه می توانند الگویی برای سایر انسانها باشند که از چنین ابزاری برخوردار نیستند؟ ✅در پاسخ به این سؤال نکاتی لازم به ذکر است: 1. پیامبران مانند سایر انسان ها قدرت بر گناه دارند و با اختیار از گناه چشم پوشی می کنند. مقام عصمت‏ با اینکه به معناى يك ملکه و حالت تقواى الهى است كه به امداد پروردگار در آنها ايجاد مى‏ شود و باعث می شود گناه نکنند اما با وجود اين حالت، چنان نيست كه آنها نتوانند گناه كنند، بلكه چنان که گفته شد قدرت اين كار را دارند و با اختيار خود از گناه چشم مى‏ پوشند. درست همانند يك طبيب بسيار آگاه كه هرگز يك ماده بسيار سمى را كه خطرات جدى آن را مى‏ داند نمى‏ خورد با اينكه قدرت بر اين كار دارد، اما آگاهي ها و مبادى فكرى و روحى او سبب مى‏ شود كه با ميل و اراده خود از اين كار چشم بپوشد.(2) 2. سایر انسان ها نیز به صورت نسبی و البته در مراتبی بسیار پایین تر در مقایسه با انبیاء از علم و عصمت برخوردارند. علم به گناه و عصمت از اموری است که به صورت نسبی برای همه انسان ها وجود دارد. همه ابناء بشر در بدو تولد معصوم آفریده می شوند و در سیر تکامل خویش صاحب امتیاز اختیار هستند و با علم اجمالی فطری و یا ابلاغ انبیاء و معیارهای عقلی پذیرفته شده بشری به قباحت گناه و عواقب آن دانا هستند؛ لذا این امکان برای آنها نیز فراهم است که تا لحظه مرگ معصوم باشند و همانطور که پیامبران و امامان همه جانبه به علم خویش به ماهیت گناه و عواقب آن پایبند می مانند، دیگران نیز می توانند به اندازه علمی که دارند در دوری از گناه تلاش کنند و هرگز از دست يافتن به مقام عصمت و مراتب بالای معنوی محروم نیستند. به طور کلی مقام عصمت نيز مانند مراتب ديگر كمال انساني دست يافتني است. همگان مي توانند با الگو گرفتن از پیامبران و تلاش و مبارزه با نفس به برخي از مراحل و مراتب عصمت دسترسي پيدا كنند. کما اینکه پیامبر(صلی الله وعلیه وآله) در مورد سلمان فارسی فرمود: «سَلْمَانُ مِنَّا أَهْلَ الْبَيْت‏»(3)؛ (سلمان از ما اهل بیت است). گرچه سلمان مانند اهل بیت دارای مقام عصمت کامل از هرگونه خطا و اشتباه و علم غیب و... نبود ولی بخاطر پاکی و مبارزه با نفس توانست به مقام آنها نزدیک شود. بنابراین خداوند راه وصول به مقامات و درجات عاليه را به روي همه باز گذاشته است تا از طريق شريعت و تطبيق شريعت در اعمال فردي به آن نايل آیند. چه اين كه كساني مانند سلمان و اباذر به مقامات والا نايل آمدند، و برای مثال می بینیم که اصحاب امام حسين(علیه السلام) نیز با دل بريدن از دنيا به مقامات عاليه رسيدند. در روند افاضه فيض الهي بخل و مشكلي وجود ندارد. این بستگی به این دارد که انسان چه مقدار در عملکرد نیک و پایبندی به شريعت پیامبران ملتزم است! در روایتى آمده است: «مَنْ عَمِلَ بِمَا يَعْلَمُ وَرَّثَهُ اللَّهُ عِلْمَ مَا لَمْ يَعْلَمْ»(4)؛ (هر ‏کس به آنچه [از حقایق] مى داند عمل کند؛ خداوند دانش آنچه را که نمى داند، به او خواهد آموخت).‏‎ در حقیقت افزایش دانش برای هر کس می تواند موجب اطلاع و آگاهی او از حقیقت و تبعات گناه گردد و این موضوع باعث اجتناب بیشتر شخص از گناه و نزدیک تر شدن به عصمت نسبی می گردد. از همین رو همه انسان ها این توانایی را دارند که در برابر وسوسه های نفس مقاومت کنند و به مقامات عالی برسند و عضوی از جامعه متقین گردند که اميرالمؤمنين(عليه السلام) در وصف آنها مى‏ فرمايد: «فَهُمْ وَ الْجَنَّةُ كَمَنْ‏ قَدْ رَآهَا فَهُمْ فِيهَا مُنَعَّمُونَ وَ هُمْ وَ النَّارُ كَمَنْ قَدْ رَآهَا فَهُمْ فِيهَا مُعَذَّبُون»(5)؛ (متقين نسبت به بهشت همانند كسانى ‏اند كه آن را ديده و در آن متنعم‏ اند و نسبت به جهنم همانند كسانى ‏اند كه آن را ديده و در آن معذب هستند).(6)

﷽ ❣️ طرح ویژه | فرستادگانِ حسین علیه‌السلام 🌷 حضرت آیت‌الله خامنه‌ای: حضرت امام حسین (ع) دو سه نفر مأمور کارکُشته‌ى مبرّزِ قوی‌دست به‌سوى تاریخ فرستاد. ✊ این چند مأمور، زینب کبری (س)، امام سجّاد (ع)، امّ‌کلثوم، سکینه و فاطمه‌ى بنت‌الحسین هستند. 🌱 از خاندان پیغمبر چندین نفر به صورت ظاهر، اسیرانى در دست دشمنان و در باطن، مأمورانى از جانب آن مرکز الهام و وحى خداوندى به کوفه و شام و مدینه اعزام شدند و تا آخر عمرشان از این عملى که امام حسین انجام داد بهره‌بردارى شد؛ آنها علّتش را گفتند. ۵۲/۱۱/۱۳ •┈••✾•🌿🌺🌿•✾••┈• https://eitaa.com/kh_asemani

﷽ ⁉️ دلالت آیات سوره کافرون بر پلورالیسم و آزادی تدیّن به هر آیینی؟! آیا سوره کافرون تاییدی بر پلورالیسم و آزادی تدیّن به هر آیینی حتی شرک و الحاد است؟! ✍️ پاسخ اجمالی: مشرکان، پیشنهادی پلورالیستی و سازشکارانه داشتند که حاوی معامله و پذیرش متقابل عقیده و تدین به آیین شرک و توحید بود. این سوره پاسخی کوبنده به درخواست آنها و نفی هر گونه سازش است. این آیه ردّی بر قابل تبعیّت بودن هر نوع عقیده غیر از توحید است، نه پذیرش حقانیّت همه عقاید! اساسا روایات یکی از ویژگی های این سوره را «برائت و بیزاری از شرک» معرفی کرده اند؛ پس چگونه می توان پلورالیسم یا آزادی شرک و الحاد را از این سوره نتیجه گرفت! آیه شریفه در مقام این است که بفرماید: شما به دین من نخواهید گروید و من نیز به دین شما نخواهم گروید؛ نه اینکه شما آزادید هر آیینی حتی شرک داشته باشید. شاهد این ادّعا، شأن نزول سوره، روایات وارد شده درباره این سوره و محتوای کل قرآن است که به شدّت شرک و کفر را طرد می کند. •┈••✾•🌿🌺🌿•✾••┈• https://eitaa.com/kh_asemani

﷽ ✅ پاسخ تفصیلی: 👇👇 لَکُمْ دینُکُمْ وَ لِیَ دینِ یکی از ادله ای که برخی طرفداران پلورالیسم (یا همان کثرت گرایی) برای اثبات حقانیّت پلورالیسم و آزادی عقیده به آن تمسک می کنند، سوره کافرون و بویژه آیه پایانی آن است: «بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ * قُلْ یا أَیُّهَا الْکافِرُونَ * لا أَعْبُدُ ما تَعْبُدُونَ * وَ لا أَنْتُمْ عابِدُونَ ما أَعْبُدُ * وَ لا أَنا عابِدٌ ما عَبَدْتُّمْ * وَ لا أَنْتُمْ عابِدُونَ ما أَعْبُدُ* لَکُمْ دینُکُمْ وَ لِیَ دینِ»؛ (به نام خداوند بخشنده مهربان * بگو: اى کافران! * آنچه را شما مى‌ پرستید من نمى‌ پرستم * و نه شما آنچه را من مى‌ پرستم مى‌ پرستید، * و نه من هرگز آنچه را شما پرستش کرده‌اید مى‌ پرستم، * و نه شما آنچه را که من مى‌ پرستم پرستش مى‌ کنید * [حال که چنین است] آیین شما براى خودتان، و آیین من براى خودم!). بعضی کثرت گرایان در برداشت از این سوره گفته اند: آیات قرآن صریحا اصل «عیسی به دین خود، و موسی به دین خود» را تایید می کنند و هرگز اهل کتاب یا حتی کافران و مشرکان را طرد نمی کنند. مسلمان نبودن عیب و عار نیست و مسلمان بودن هم شرط لازم رستگاری نیست. خداوند خودی و غیرخودی نمی شناسد؛ زیرا قرآن می فرماید: «لَکُمْ دینُکُمْ وَ لِیَ دینِ»؛ (آیین شما براى خودتان، و آیین من براى خودم). هرکسی می تواند به دین خودش تدیّن داشته باشد و اجباری در اسلام آوردن نیست.(1) اما نادرستی برداشت کثرت گرایان از آیات این سوره در طی چند نکته بیان می شود: نکته اوّل: لحن سوره نشان مى‌ دهد در زمانى نازل شده که مسلمانان در اقلیت بودند و کفار در اکثریت، و پیغمبر اکرم(صلّى الله علیه و آله) از ناحیه آنها سخت در فشار بود، و اصرار داشتند او را به سازش با شرک بکشانند، پیامبر(صلّى الله علیه و آله) دست رد بر سینه همه آنها مى‌ زند، و آنها را به کلى مایوس مى‌ کند، بدون آنکه بخواهد با آنها درگیر شود. این سرمشقى است براى همه مسلمانان که در هیچ شرائطى در اساس دین و اسلام با دشمنان سازش نکنند، و هر وقت چنین تمنّایى از ناحیه آنها صورت گیرد آنان را کاملا مایوس کنند.(2) و لکن پس از قدرت گیری اسلام و مسلمین، سخن پیامبر همان سخن ابراهیم خلیل(علیه السلام) در آیه 67 سوره انبیاء است که می فرماید: «أُفٍّ لَکُمْ وَ لِما تَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللهِ أَ فَلا تَعْقِلُونَ»؛ (اُفّ بر شما و بر آنچه جز خدا مى‌ پرستید! آیا اندیشه نمى‌ کنید؟). و در نهایت سخن از جهاد با کافران و مشرکان و فتح مکه پیش می آید. نکته دوم: درباره شأن نزول این سوره، در روایات آمده است که درباره گروهى از سران مشرکان قریش نازل شده، مانند ولید بن مغیره و عاص بن وائل و حارث بن قیس و امیة بن خلف و ... گفتند: اى محمد! تو بیا از آئین ما پیروى کن، ما نیز از آئین تو پیروى مى‌ کنیم، و تو را در تمام امتیازات خود شریک مى‌ سازیم، یک سال تو خدایان ما را عبادت کن! و سال دیگر ما خداى تو را عبادت مى‌ کنیم. پیغمبر(صلّى الله علیه و آله) فرمود: پناه بر خدا که من چیزى را همتاى او قرار دهم! گفتند: لا اقل بعضى از خدایان ما را لمس کن و از آنها تبرک بجوى؛ ما تصدیق تو مى‌ کنیم و خداى تو را مى‌ پرستیم! پیامبر(صلّى الله علیه و آله) فرمود: من منتظر فرمان پروردگارم هستم. در این هنگام سوره «قُلْ یا أَیُّهَا الْکافِرُونَ» نازل شد، و رسول الله(صلّى الله علیه و آله) به مسجد الحرام آمد، در حالى که جمعى از سران قریش در آنجا جمع بودند، بالاى سر آنها ایستاد و این سوره را تا آخر بر آنها خواند آنها وقتى پیام این سوره را شنیدند کاملا مایوس شدند.(3) آنها یک پیشنهاد چهارگانه دادند که آیات 2 تا 5 پاسخ چهار وجهی قرآن به آنها و ابطال همه پیشنهادات آنهاست؛ به بیان علامه طباطبایی، خداوند در این سوره، به رسول خدا(صلّى الله علیه و آله) دستور مى‌ دهد به اینکه برائت خود از ش مشرکان را علنا اظهار داشته، خبر دهد که آنها نیز پذیراى دین وى نیستند، پس نه دین او مورد استفاده ایشان قرار مى‌گیرد، و نه دین آنان، آن جناب را مجذوب خود مى‌ کند؛ بنابراین، نه کفار مى‌ پرستند آنچه را که آن جناب مى‌ پرستد، و نه تا ابد آن جناب مى‌ پرستد آنچه را که ایشان مى‌ پرستند، پس کفار باید براى ابد از سازشکارى آن جناب مایوس باشند.(4) پس با توجه به شأن نزول و محتوای این سوره، پیامبر(صلّى الله علیه و آله) پیشنهاد پلورالیستی مشرکان را با قاطعیّت ردّ کرده است.

نکته سوم: اساسا روایات یکی از ویژگی های این سوره را «برائت و بیزاری از شرک» معرفی کرده اند؛ پس چگونه می توان پلورالیسم یا آزادی شرک و الحاد را از این سوره نتیجه گرفت! پیامبر(صلّى الله علیه و آله) به شخصی فرمودند: «إِذَا أَخَذْتَ‌ مَضْجَعَکَ‌ فَاقْرَأْ قُلْ‌ یَا أَیُّهَا الْکَافِرُونَ‌ ثُمَّ نَمْ عَلَى خَاتِمَتِهَا فَإِنَّهَا بَرَاءَةٌ مِنَ الشِّرْکِ»؛ (هنگامى که به بستر رفتى سوره یا ایها الکافرون را بخوان، بعد از آن بخواب که این بیزارى از شرک است).(5) نکته چهارم: گاهى چنین تصوّر شده که آخرین آیه این سوره که مى‌ گوید: «آئین شما براى خودتان، و آئین من براى خودم»، همان مفهوم «صلح کل» را دارد، و به آنها اجازه مى‌دهد که بر آئینشان بمانند، چرا که اصرار بر پذیرش آئین اسلام نمى‌ کند! ولى این پندار بسیار سست و بى اساس است، زیرا لحن آیات به خوبى نشان مى‌ دهد که این تعبیر نوعى تحقیر و تهدید است، یعنى آئین شما به خودتان ارزانى باد! و به زودى عواقب نکبت‌ بار آن را خواهید دید؛ شبیه آنچه در آیه 55 سوره قصص آمده: «وَ إِذا سَمِعُوا اللَّغْوَ أَعْرَضُوا عَنْهُ وَ قالُوا لَنا أَعْمالُنا وَ لَکُمْ أَعْمالُکُمْ سَلامٌ عَلَیْکُمْ لا نَبْتَغِی الْجاهِلِینَ»؛ (مؤمنان هر گاه سخن لغوى را بشنوند از آن روى مى‌ گردانند، و مى‌ گویند: اعمال ما براى ما و اعمال شما براى خودتان، سلام بر شما [سلام وداع و جدایى] ما طالب جاهلان نیستیم). شاهد گویاى این مطلب صدها آیه قرآن مجید است که شرک را در تمام اشکالش مى‌ کوبد، و از هر کارى منفورتر مى‌ شمرد، و گناهى نابخشودنى مى‌ داند.(6) به بیان علامه طباطبایی، در اینجا ممکن است به ذهن کسى برسد که این آیه مردم را در انتخاب دین آزاد کرده، مى‌ فرماید هر کس دلش خواست دین شرک را انتخاب کند، و هر کس خواست دین توحید را برگزیند. و یا به ذهن برسد که آیه شریفه مى‌ خواهد به رسول خدا(صلّى الله علیه و آله) دستور دهد که متعرّض دین مشرکین نشود. ولیکن معنایى که ما براى آیه کردیم این توهّم را دفع مى‌ کند، چون گفتیم آیه شریفه در مقام این است که بفرماید شما به دین من نخواهید گروید و من نیز به دین شما نخواهم گروید، و اصولا دعوت حقّه‌ اى که قرآن متضمن آن است، این توهّم را دفع مى‌ کند.(7) حاصل سخن اینکه: این سوره هیچ دلالتی بر پلورالیسم و مشروعیّت آیین های مختلف و آزادی شرک و کفر ندارد؛ بلکه با توجه به شأن نزول و لحن سوره می توان گفت که پاسخ کوبنده به درخواست سازش کافران و نفی شرک است. •┈••✾•🌿🌺🌿•✾••┈• https://eitaa.com/kh_asemani

﷽ 🌷لوح |کوچه شهید 🔹رهبرانقلاب: همه وظیفه داریم نامهای نورانی شهیدان را تکریم کنیم و عظمت جایگاه آنان را در یادها ماندگار سازیم. افتخاری است برای کوی‌ها و برزن‌ها که نام شهید و عنوان شهادت بر فراز آنها بدرخشد؛ این موهبت هم‌اکنون در سراسر کشور وجود دارد و باید ادامه یابد. ۹۸/۷/۳ •┈••✾•🌿🌺🌿•✾••┈• https://eitaa.com/kh_asemani

﷽ ❓ چرا محمد حنفیّه در قیام امام حسین(ع) شرکت نکرد؟ ✍️ پاسخ: امام حسین(ع) در گفتگوئی که با برادرش محمد حنفیّه داشت با ایشان فرمود: «برادرم! خداوند به تو پاداش نیکو دهد. خیرخواهى کردى و به راه درست اشاره کرده اى. من اکنون عازم مکّه هستم و خود و برادرانم و برادرزادگان و پیروانم را براى این سفر آماده کرده ام. برنامه و رأیشان همان برنامه و رأى من است. امّا تو اى برادرم! ماندن تو در مدینه ایرادى ندارد تا در میان آنان چشم من باشى و از تمام امورشان مرا با خبر ساز!». با توجه به این سند تاریخی ایشان با اجازه امام زمانشان به جهت پشتیبانی از ایشان در این قیام و رساندن اخبار به امام(ع) در مدینه مانده اند. #یاران_حسین #هیهات_منا_الذله #امام_حسین #محمد_حنفیه #کربلا #مدینه #مکه #اصحاب_امام_حسین •┈••✾•🌿🌺🌿•✾••┈• https://eitaa.com/kh_asemani