#تاریخ_نگار 🕰 #بخش_9 #بانوان_کربلا ا🏴🏴🏴🏴🏴 🔵 ام البنین، همسر بزرگوار امام علی بن ابی طالب و مادر حضرت ابوالفضل (علیه السلام) علاوه بر نقش غیر مستقیم خود در جریان کربلا (تربیت فرزندان شجاع، متدین و ولایت محوری چون قمر بنی هاشم و سه برادر عزیز او)، مستقیما به روشنگری پرداخت و با استفاده از ابزارهای محرک عاطفه، مردم را با حقیقت عاشورا و عظمت مصیبت آن آشنا کرد . در کتب تاریخی می خوانیم که: «پس از شهادت عباس (علیه السلام) ام البنین هر روز به همراه عبیدالله فرزند عباس (علیه السلام) (که در کربلا حضور داشته است)، به بقیع می رفت و نوحه می خواند وگریه می کرد و مردم اجتماع کرده و همراه با او می گریستند .»  ♦️حضور این بانوی شجاع و اصیل در بقیع که یک مکان عمومی است و استفاده از شاهد کوچک کربلا (فرزند ابوالفضل العباس) و روشنگری هایی که در نوحه ها و سخنرانی های او بوده و در کتب معتبر ذکر شده است، حکایت از عظمت روحی او دارد و جلوه های سیاسی - اجتماعی این بانو را نمایان می سازد . 🥀این بانوی صبر و شکیبایی، حدود ده سال پس از واقعه عاشورا، در سال 70 ه . ق، دارفانی را وداع گفت، اما در مدت این ده سال، حداکثر تلاش خویش را برای احیای فرهنگ غنی عاشورا مبذول داشت . نقش اساسی این بانو، کمتر از کسانی که در کربلا حضور داشته و به یاری امام پرداختند، نبود; زیرا استمرار یک فرهنگ و پایدار کردن آن به همان اندازه اهمیت دارد که ایجاد فرهنگ . 🖥📱https://eitaa.com/kh_rozeh هیأت فقه و شهادت مدرسه علمیّة معصومیّة قم گروه فرهنگی جنَّةُ الکوثر

#تاریخ_نگار 🕰 #بخش_10 #بانوان_کربلا : مقایسه بین زینب کبری و همسر فرعون ا🏴🏴🏴🏴 ♦️در قرآن کریم، جناب آسیه زن فرعون آن نمونه‌ی ایمان در قرآن که به موسی ایمان آورده بود، زیر فشار شکنجه جسمانی فرعون - که طبق نقل شهید میشود - ، لب به فغان گشود: «اذ قالت ربّ ابن لی عندک بیتا فی الجّنة و نجّنی من فرعون و عمله»؛ پروردگارا! برای من در بهشت خانه‌ای بنا کن. در واقع، طلب مرگ میکرد؛ میخواست که از دنیا برود. «و نجّنی من فرعون و عمله»؛ من را از دست فرعون و عمل گمراه‌کننده‌ی فرعون نجات بده. در حالی که جناب آسیه شکنجه‌اش، درد و رنجش، جسمانی بود؛ نه مثل حضرت زینب، که چند برادر، دو فرزند، تعداد زیادی از نزدیکان و برادرزادگان در مقابل چشم خودش به قربانگاه رفته باشند. این رنجهای روحی که برای زینب کبری پیش آمد، اینها برای جناب آسیه پیش نیامده بود. علی‌اکبر را، قاسم را، فرزندان خودش را دید، دیگرِ برادران را دید. بعد از شهادت امام حسین آن همه محنتها را دید: تهاجم دشمن را، هتک احترام را، مسئولیت حفظ کودکان را، زنان را. عظمت این مصیبتها را مگر میشود مقایسه کرد با مصائب جسمانی؟ اما در مقابل همه‌ی این مصائب، زینب به پروردگار عالم نگفت پروردگارا! من را نجات بده. در روز عاشورا عرض کرد: پروردگارا! از ما قبول کن. بدن پاره پاره‌ی برادرش در مقابل دست، در مقابل چشم؛ دل به سمت پروردگار عالم، عرض میکند: پروردگارا! این قربانی را از ما قبول کن. وقتی از او سؤال میشود که چگونه دیدی؟ میفرماید: «ما رأیت الّا جمیلا» 🖥📱https://eitaa.com/kh_rozeh کانال روضه های خانگی جنة الکوثر هیأت فقه و شهادت مدرسه علمیه معصومیه