#نزدیک_حرم #قسمت_سوم موقع برگشت از حرم، کنار خیابون باز همون پدر ناتوان و حاج آقای پسر رو دیدیم.. ویلچر پدر کنار درِ باز شده ماشین و پسر پشت اون ایستاده بود. با دیدن این صحنه انگار موجی از یک انرژی عجیب و غریب کوبید به صورتم! تعجب کردم..اینکه قبل از ورود ما به حرم اونها رو در مسیر دیدیم و حالا هم بعد گذشت چند ساعت!.. به روی خودم نیاوردم! اما ذهن من انگار با این صحنه تازه معمای حل نشدش جون گرفتُ شروع کرد به شکایت... - چطور این پیرمرد طاقت آورده و هنوز بیرونه؟! سوز سرما حتما تا الان سلول‌های بدن پیرمرد رو خسته‌ تر از پیش کرده!.. خوب یادمه "کاش ترین" لحظه زندگیم رو اون #لحظه از ته دلم گفتم که...کاش یه کُته پشمی تن پیرمرد بود یا پتوی گرمی روی سرشونه هاش!... بخار ضعیف دهان پیرمرد از لب‌های نیمه باز و چونه لرزونش می‌جوشید و در تاریکی شب بالا میرفت.. - ای کاش... تو همین حالِ خودم بودم که یکدفعه پسر به من و مرد همراه من نگاه کرد و با تکان سری گفت: آقا میتونی یه کمکی کنی پدرم رو بذاریم تو ماشین؟ - (یه چیزی بگم... احساس من اون لحظه با صغری کبری های ذهن غرغروم(!) اینطور چیده شد که حتی #لحن درخواست کمک بخاطر پدر هم انگار از سر تاسف و شرمندگی بود!!! خدا کنه احساسم زودتر نابود بشه... الهی آمین) من بدون مکثی دسته کالسکه رو از مرد همراهم گرفتم و دایی بدون هیچ تعللی برای کمک رفت سمت ماشین.. از اونجایی که (در اینجور حس و شرایطی) هیچ وقت دوست ندارم بایستم و مثل دوربین تماشاکننده صحنه باشم خیلی عادی به مسیرم ادامه دادم.. این دومین بار بود که من #نزدیک_حرم از کنار ویلچر پدر و پسر همراهش رد میشدم.. هر بار، #چشم‌های پیرمرد باز بود.....و خیره #نگاه می‌کرد!... بعد از چند قدمی که فاصله گرفتم سرعت حرکتم رو کم کردم تا دایی هم بعد ماموریت مددرسانی به ما برسه.. با اینکه خیلی خوب تدابیر گرمایشی و بُقچه‌ بندیل شدن بچه لای پتو و و و (درست مثل لایه‌های پوست پیاز☺) روی نوزاد اجرا کرده بودیم اما باز بابت این توقف زمان، نگران سرمای نوزادِ در کالسکه بودم؛‌ خواستم برگردم ببینم دایی کجاست که یکدفعه صدای دادی از دور شنیدم و سریع سَرم رو برگردوندم به طرف ماشین.. به طرفة العینی #عصبی شده بودم! با اینکه شش دونگ از کمک دایی خیالم راحت بود اما گفتم نکنه(!) خوب دلسوزی نکرده و بی احترامی به پیرمرد غریبه باعث #فریاد پسرش شده! چند لحظه بعد، دایی که مثل باروت شده بود، عصبی‌تر از من برگشت.. هنوز نپرسیده بودم چی شده که خودش گفت:... #ادامه_دارد #خادم‌نوشت @khadem_koolebar

پندار ما این است که ما مانده ایم و #شهدا رفته اند. اماحقیقت آن است که زمان ما را با خود برده است و شهدا #مانده_اند. #شهید_آوینی کجایید شهدا،بفکرمادرمانده ها هستید بدجوری مشغول هستیم (دنیا همه جوری مارامشغول کرده،هرکداممان ...... التماس دعا شهدا نگاهی شهیدان،زمان را چه #ماهرانه!  به دست گرفتند. التماس دعا #الّلهُمَّ‌صَلِّ‌عَلَی‌مُحَمَّدٍوَآلِ‌مُحَمَّدٍ وَعَجِّلْ‌فَرَجَهُمْ 🇮🇷#لحظه ای با شهدا @lahzaei_ba_sh

✨ دعوت به نماز 💠 در تصحیح اشتباهات کودک در نماز سخت گیری نکنیم و به تدریج در صدد اصلاح او باشیم. 💠 وقتی کودک در حال #نماز است پدر و مادر او را محاصره می‌کنند. یکی می‌گوید : «سجده ات را طولانی کن» دیگری می گوید : «موقع رکوع درست بایست» اولی ادامه می‌دهد : «مگر کسی دنبالت کرده که این‌طور نماز می خوانی؟» 💠 این سخنان و سختگیری‌های والدین موجب می شود که کودک همان نماز معمول خود را هم نخواند. 📚 شیوه‌های ترغیب و جذب به نماز، صفحه ۷۹. #عطر_نماز 🇮🇷 #لحظه ای با شهدا @lahzaei_ba_sh