#قسمت_یازدهم چشمام‌رو توی جمعیت چرخوندم تا رفیقایی که باهاشون همسفر بودم رو پیدا کنم دیدمشون که داشتن بهمون اشاره میکردن بریم پیششون رفتیم و کنارشون نشستیم با کلی ذوق‌ و هیجان راجب اینکه قراره کی برسیم و قراره چیکارا بکنیم شروع به حرف زدن کردیم و هر از گاهی‌هم سر به سر مادران همیشه نگرانمون میذاشتیم چیزی به زمان حرکتمون نمونده بود که مربی عزیزمون شروع به صحبت کردن بعد از تاکید راجب اینکه داریم میریم معدن گنج و اینکه از آوردن گنج غافل نشیم راجب مادرای همیشه نگرانمون صحبت کردن حرفایی که یه بار دیگه بهمون یادآوری کرد خدا چه نعمت بزرگی‌ رو بهمون داده و ما خیلی وقته بابتش شکر‌ نکردیم حرفایی که بهمون یادآوری کرد چقدر عاشق مادرامونیم و چقد بی‌معرفتیم که یادمون نمیاد آخرین بار کی غرورمونو کنار گذاشتیمو دستاشو بوسیدیم و قربون مهربونیاش رفتیم اون لحظه گفتن و ما از ته دل خواستیم که این خجالت و غرور دست و پا گیر‌رو بشکنیم و با عشق دستاشونو ببوسیم...