#توسل_به_امام_زمان ..... 🍂🍁 #شهید_سید_علی_اندرزگو می گوید: یکبار زمانی #مشهد بودیم مجبور شدیم به صورت قاچاقی از طریق مشهد به افغانستان برویم. بین راه رودخانه ای وسیع و عمیقی وجود داشت که ما خبر نداشتیم. آب موج می زد. من دیدم با زن و بچه نمی توانم عبور کنم. راه برگشت هم نبود؛ چون در ایران همه به دنبال من بودند. نمی دانستم چه کنم. #متوسل به #امام_زمان (عج) شدم. از همه جا و ناامید شده و گفتم: «آقا! این زن و بچه توی این بیابان غربت امشب نمانند! آقا جان، اگر من مقصرم اینها تقصیری ندارند.» 🍂🍁 لحظاتی از #توسل من نگذشته بود. همان وقت اسب سواری رسید! از ما سوال می کرد: «اینجا چه می کنید؟!» گفتم: «می خواهیم از آب عبور کنیم.» آقایی که سوار بر اسب بود بچه را بلند کرد و در سینه خودش گرفت. من را هم پشت خود سوار کرد. خانم من هم پشت من سوار شد.ایشان اسب را به سمت آب حرکت دادند. وارد آب شد. در حالی که من دیدم اسب شنا می کرد، راه نمی رفت! وقتی رسیدیم آن طرف، ما را گذاشتند زمین و تشریف بردند. نمی دانی چه حالی داشتم. من سجده ی شکر بجا آوردم و در همان حال گفتم بهتر است از او بیشتر تشکر کنم. 🍂🍁 از #سجده برخواستم دیدم اسب سوار نیست و رفته. تعجب کردم. یعنی اینقدر سریع برگشت!؟ در همین حال به خودم گفتم لباس هایمان را در بیاوریم تا خشک شود. نگاه کردم دیدم به لباس هایمان یک قطره آب هم نپاشیده! به کفش و لباس و چادر همسرم نگاه کردم دیدم خشک است! نمی دانستم چه کنم. دو مرتبه سجده ی شکر به جا آوردم. 📚کتاب وصال، صفحه 21 الی 23 @khademinekoolebar