خلبان حسین لشگری آیا در منزل قرنطینه هستید ؟ چند روز ؟ حوصله تان سر رفته ؟ تحملتان تمام شده ؟ خیلی خسته شدید؟ لطفا این متنو با دقت بخونید آن قدر #اسارتش طولانی شده بود که یک افسر عراقی گفته بود تو به #ایران باز نمی گردی بیا همین جا تشکیل خانواده بده!... #همسر_شهید_لشگری می گفت خدا #حسین را فرستاد تا سرمشقی برای همگان شود ... او اولین کسی بود که رفت و آخرین نفری بود که برگشت ... #اسیر که شد پسرش #علی ۴ ماهه بود و دندان نداشت و به هنگام آزادیش #علی پسرش دانشجوی دندانپزشکی بود ... وقتی بازگشت از او پرسیدند این همه سال #انفرادی را چگونه گذراندی و او می گفت : برنامه ریزی کرده بودم و هر روز یکی از خاطرات گذشته خود را مرور می کردم ، سالها در سلول های #انفرادی بوده و با کسی ارتباط نداشت، قرآن راکامل حفظ کرده بود، زبان انگلیسی می دانست و برای ۲۶ سال نماز قضا خوانده بود... #حسین می گفت : از #هجده_سال اسارتم ده سالی که در انفرادی بودم سالها با یک "مارمولک " هم صحبت می شدم !! بهترین عیدی که این#هجده_سال اسارت گرفتم، یک نصفه #لیوان آب یخ بود! عید سال ۷۴ بود، سرباز عراقی نگهبان یک #لیوان آب یخ می خورد ، می خواست باقی مانده آن را دور بریزد، نگاهش به من افتاد، دلش سوخت و آن را به من داد، من تا ساعت ها از این مساله خوشحال بودم ... این را بگویم که من ۱۲ سال در #حسرت دیدن یک #برگ_سبز ، یک #منظره بودم ، #حسرت ۵ دقیقه #آفتاب را داشتم ... کتاب خاطرات دردناک @khanevade_Beheshti