eitaa logo
خانواده چند فرزندی🇮🇷
7.3هزار دنبال‌کننده
6هزار عکس
619 ویدیو
84 فایل
#خانواده_چند_فرزندی یک مادر در حال یادگیری مشاور و تسهیل گر متولد ۶۷ و مادر چهار فرزند مزیات چالش ها و راهکارهای چند فرزندی خادم کودکان و نوجوانان در کانون پرورش فکری @asheri110
مشاهده در ایتا
دانلود
خیلی خیلی پیشنهاد میکنم این صوت ها رو گوش بدید...اگر در مورد فرزند ، همسر و...سوال دارید.
بسم الله الرحمن الرحیم راستش من نویسندگی رو دوست دارم ولی فرصتی برام پیش نیومده که بهش بپردازم ، تصمیم گرفتم به جای نوشتن مطالب تربیتی صرف ، یکم راحت تر بنویسم...مثل یه نامه ، هرشب بنویسم و پست کنم... پیش خودم فکر کردم هرشب بر اساس اصل محاسبه ، بیام حساب کنم ببینم چه روزی رو گذروندم... این روز ها دعوای بچه دوم و سومم بیشتر شده... میدونم که بچه ها تا یه سنی تابع هستند و از یه جایی به بعد ، تفاوتشون و استقلال شخصیتی شون ، کم کم بروز داده میشه و خب ، همین تفاوت ها باعث اختلاف نظرشون میشه ... به این فکر میکردم که خیلی از آدم بزرگا هم هنوز بلد نیستند در مورد اختلاف نظرشون گفتگو کنند و درگیر میشند چه برسه به بچه ها... من سعی میکنم ورودم تو دعوای بچه ها ، برای مقصر یابی نباشه ، برای پند و اندرز در لحظه نباشه ، میرم و به جای حرف زدن ، هر دو رو بغل میکنم... به خودم میگم بچه ها ، خدا رو از رفتار تو میشناسند...آغوش خدا همیشه برای بنده هاش بازه... تصمیم گرفتم ان شاالله نشست خانوادگی و دور همی بیان احساسات رو پررنگ تر کنم تو خونه... می‌خوام یاد بگیریم که گفتگو کنیم... ما خیلی هامون با پند و اندرز بزرگ شدیم نه با همدلی... دلم میخواد بچه هامون از ما یاد بگیرند که حرف بزنند ، گفتگو کنند ، بدون بی احترامی ، بدون خشونت... آرزو بر مادران عیب نیست😅 https://eitaa.com/joinchat/774570008C9052be5167
بسم الله الرحمن الرحیم نمیدونم شما وقتی ناراحت میشید چیکار میکنید... صداشون کردم گفتم هرچی مدادرنگی دارید بیارید، بیاید می‌خوایم با هم صحبت کنیم. نشستیم دور هم ، امروزمون رو مرور کردیم ... خودم شروع کردم. من امروز از اون مسئله ناراحت شدم .... و انتظار داشتم اینجوری میشد... بعد دخترم داوطلب صحبت شد ، گفت من امروز از دست فاطمه ناراحت شدم ، چون هر چی من بر میدارم اونم میخواد ، منو اذیت می‌کنه... پسرا هم گفتند... بعد یه سوال مطرح شد ؟ وقتی ناراحتیم چیکار میتونیم بکنیم؟ شروع کردند به راه حل دادن. خوبی چندتا بودنشون اینه که بحث گرم تر میشه و پیشنهادات بیشتر... خلاصه همه رو نوشتیم و رو بردی که یادداشت هامو میزنم چسبوندم... به این فکر میکنم که خود ما وقتی ناراحت میشیم چیکار میکنیم؟ چه الگوی رفتاری ای نشون میدیم؟ دنبال مقصر میگردیم ، به زمین و زمان گیر میدیم یا نه با درک مسئول ، جلو میریم... بنا به هر دلیلی این اتفاق افتاده...حالا چیکار کنیم؟ البته خیلی تمرین میخواد...این که در لحظه بتونیم مدیریت کنیم. من یه دفتر دارم ، گاهی ناراحتی هامو توش می‌نویسم. فقط برای خودم. آروم میشم. ما فعلا در مورد ناراحتی مایل به عصبانیت صحبت کردیم...قطعا انتظار ندارم از فردا بچه ها متفاوت عمل کنند ، انقدر باید الگوی سالم ، تکرار بشه که ملکه بشه...شاید چند سال تا بچه های کوچکتر هم بزرگ بشند... https://eitaa.com/joinchat/774570008C9052be5167
بسم الله الرحمن الرحیم امروزم رو مرور میکنم ، از ظهر مهمان داشتم و شب بواسطه دیدار پدر و مادرم بعد از یک ماه ، غافلگیر و خوشحال شدم. صبحم رو مرور کردم که وقتی ظرف می‌شستم ، یادم بود که قراره تمرین کنم دائم دنبال ایراد گرفتن نباشم ، قراره یاد بگیرم جاهای خوب مچ گیری کنم..‌.از همون جا گفتم : خوشحالم که دارید با هم قشنگ صحبت میکنید؛چقدر خوبه که دارید با هم آروم حرف میزنید. می‌شنیدم که با هم صحبت میکنند ، حتی وقتی عصبانی اند، صدای پسرم رو شنیدم که داره به آجی اش میگه ، مائده من نمیخوام بزنمت ، بعد اومد پیش من و گفت : مامان ، اون منو زد ولی من نمیخوام بزنم ؛ خوشحال شدم که تمرین رو شروع کرده ، انتظار ندارم یروزه عوض بشند ، تغییر ، زمان بر هست...هرچند ما از اول سیاست صلح و سازش داشتیم ولی ، دعوای خواهر برادری نمک کاره. و در ادامه روز یکی دوباری زد و خورد داشتند. امشب خیلی اذیت شدم...از همهمه بچه ها. میدونستم که اونا بابت هدیه هایی که از مامان جون و باباجون دریافت کردند ذوق زده اند، ولی من نیاز به آرامش داشتم. و یه جایی با هم دچار چالش شدیم... خلاصه هر روز ما ، هر ماه ما ، هرسال ما ، پر از فراز و نشیبه. پر از بالا و پایین. مثل یک کودک نوپا که صد بار ، زمین میخوره ولی باز ، بلند میشه شدم...بارها شکست میخورم ولی باز بلند میشم. این شوق و مهر مادری هست که انگیزه بلندشدن میده.کاش در مورد خودم هم انقدر همت داشته باشم. شما چطورید؟چه جوری بلند میشید؟چه جوری ترمیم میکنید؟ https://eitaa.com/joinchat/774570008C9052be5167
بسم الله الرحمن الرحیم امروز هم به پایان رسید. امروز رو به خودم استراحت دادم. نه جمع و جوری کردم نه چیزی شستم. کمی با بچه هابازی کردم ، کمی مطالعه، کمی گردش. الانم عذاب وجدان ندارم. بابت ظرف های توی ظرفشویی. سالن بهم ریخته. اتاق های درهم. حمام پر از شستنی. اصلا مگه قراره دائم همه به خونه تمیز عادت کنند؟ به قول استاد ، سیاهی های روی صفحه سفید ، باعث میشند سفیدی بیشتر به چشم بیاند. می‌دونم که جابجا کردن یک ظرف در منزل همسر کلی ثواب داره. می‌دونم که اجر بچه داری با جهاد ، برابری می‌کنه. ولی یوقتهایی لازمه مکث کنی و خودتو دریابی. امشب در مورد احساس رضایت صحبت کردیم. ماجرا از اونجا شروع شد که ما جایی مهمونی بودیم و پسرم یک خودکار و یک دفترچه داشت. بهم گفت: مامان می‌خوام بنویسم. به نظرت در مورد چی بنویسم؟ گفتم خودت چی دوست داری؟گفت : نه ، تو بهم بگو. فکر کردم و گفتم : خب میتونی یه داستان کوتاه در مورد خانواده بنویسی. چقدرخوب که گزینه های زیادی برای نوشتن داشت ، شخصیت های متعدد. از پدر نوشت ، از خواهراش ، از مامانش و از برادرش. حس رضایت رو ازش گرفتم و خداروشکر کردم. یاد نامه های بچگی خودم افتادم. اون موقع که تک فرزند بودم و برا مامان بابام نامه نوشته بودم که من خسته شدم از تنهایی؛برای من خواهر برادر بیارید. خوشحالم که با تمام درگیری هایی که با خواهرت داری باز نوشتی که خواهرای خوبی دارم. نوشتی که خانواده ام خوب هستند و میخوای همیشه پیشمون بمونی. https://eitaa.com/joinchat/774570008C9052be5167
بسم الله الرحمن الرحیم امروز چندبار با صدای بلند حرف زدم ، در حد داد زدن. احساس می کنم اینجا شبیه کلیسا شده که میام اعتراف میکنم😅 با پسرم که نشستم سر درس ، در مورد رفتارم صحبت کردم. بهش گفتم : صدام خیلی بلند بود نه؟ فکرکنم بیشتر باید تمرین کنم تا بتونم با صدای آروم ، خواسته هامو بگم. بعد عذر خواهی کردم. و بعد به پیدا کردن جایگزین رفتار و راه حل فکر کردیم. باعث شد در مورد قانون سه مرحله ای جبران اشتباه صحبت کنیم: اول قبول کنیم که اشتباه شده. دوم سازش و عذر خواهی. سوم چاره جویی و جبران. پسر کوچولو خورد به گلدون و خاکش ریخت. اوه ریخت...مامان ببخشید. بعد پرسیدم حالا با چی میخوای جمعش کنی؟ رفت و قاشق آورد. خلاصه اینکه همه ما ممکن الخطا هستیم. به ما اجازه اشتباه ندادند یا اگر اشتباه کردیم فرصت جبران نداشتیم. جوری که حتی الانم به سختی خودمون رو می‌بخشیم. خوبه که این قانون سه مرحله ای رو با تمرین و تکرار ، ملکه ذهنمون کنیم. راستی یه چیزی بگم. بچه های ما بچه های خیلی مودب و پاستوریزه ای نیستند. گفتم یوقت فکر نکنید اینا از یه سیاره دیگه اومدند و همه چی تمومند ، نه. شماچطورید؟ راحت خودتونو میبخشید؟ https://eitaa.com/joinchat/774570008C9052be5167
بین دیدن و دیده شدن فرق بسیار است. دنیای امروز ما را به تمامه به سمت دیده شدن هُل می‌دهد. برای دیده شدن همه کار می‌کنیم، اصلاً اینستاگرام، کودک‌شو، آمریکن گات تلنت یا همان خودمان! درست شده‌اند تا ما را به سمت دیده شدن سوق بدهند. تو باید دیده بشوی تا موفق باشی، باید هنرنمایی کنی، دیگران تو را ببینید تا شاید لَختی از این شادی، در تو درونی شود. هر روز و هر روز همدیگر را به این سمت سوق می‌دهیم. چشم و هم چشمی برای همین درآمده تا چشم دیگران را درآوریم و برای این کار چاره‌ای نداریم جز اینکه دیده شویم. کودکی که هنوز شخصیتش شکل نگرفته را اینستا می‌کنیم تا هم خودش دنیا را از این چشم ببیند و یاد بگیرد که با لایک و تشویق دیگران کارش بهتر بوده، هم خانواده‌اش به نان و نام و نوایی برسند! دیدن اما کلاً چیز دیگری است. همان که خیلی‌هایمان بلد نیستیم. دیدن همانجاست که بلد نیستیم زیبایی‌های زندگی‌مان را ببینیم، بلد نیستیم طبیعت را ببینیم، بلد نیستیم گنجشک‌ها را ببینیم، بلد نیستیم خوبی‌ها و قشنگی‌های همسر، فرزند و خانه و زندگی‌مان را ببینیم، بلد نیستیم قشنگی‌های همین را هم ببینیم! باید دید، مشاهده کرد، اصلاً مشاهده‌گری یعنی چه؟! توران خانم را شاید خیلی‌هایتان نشناسید، ایرادی هم ندارد ... او مادر ادبیات کودکان و نوجوانان در ایران است. او یک مشاهده‌گر قهار بود، کسی که به غایت زیبایی‌ها را می‌دید. خواندن این خاطره‌اش آنقدر برایم شیرین بود و هست که شاید هر روز به خودم یادآوری می‌کنم می‌گفت در فرانسه که درس می‌خوانده؛ استادشان برای اینکه مشاهده‌گری‌شان بهتر شود از آن‌ها خواسته بود یک درخت را نشان کنند و هر هفته تصویر آن را بکشند. تصورش را بکنید، یک درخت، یک زاویه، یک روزِ هفته و پنجاه و دو تصویر ... چه شود ... همین باعث شد یک مشاهده‌گر و بیننده‌ی فوق‌العاده شود. یکی که خیلی از خوبی‌ها و خوب‌های دیگر را هم دیده بود و دور خودش جمع کرده بود، البته دورش جمع شده بودند. خاصیت دیدن این است، خیلی از خوب‌ها دورت جمع می‌شوند ... من هنوز هم وقتی به آن خاطره فکر می‌کنم، دلم غَنج می‌رود تا هفته را شروع کنم. شاید هنوز درختش را پیدا نکرده‌ام، شاید ... پی‌نوشت: این فقط یک اشارت کوتاه به بود تا شاید ذهن‌های بیشتری درگیر اندیشه و منش او شوند و از او بیشتر بخوانند و البته مانند هر فرد دیگری نقدش کنند ... راستی امروز سالگرد توران خانم بود ... 👇👇 https://eitaa.com/joinchat/2151219200Cf6cb8914a4
بسم الله الرحمن الرحیم چند سالی هست کارگاه های مختلف مادر و کودک برگزار میکنم و یکی از این کارگاه ها ، کارگاه استقلال و خودباوری هست. دقت کردم یکی از دغدغه های مهم والدین ، تقویت عزت نفس و اعتماد به نفس بچه هاشون هست. به نظر من سبک فرزند پروری خیلی مهمه تو این مسئله. اینکه فرصت استقلال رو به بچه ات بدی ، به توانایی اش اطمینان کنی ، هی بهش ایراد اشکال نگیری و با ذره بین دنبالش نیفتی و خیلی مولفه های دیگه که ما تو کارگاه ، مفصل بهش میپردازیم. وقتی بچه ها چند تا هستند با فاصله سنی کم ، خود بخود شرایط تجربه استقلال در امور ، براشون فراهم میشه. وقتی بچه ای مستقلاً کاری رو انجام میده ، به باور من میتوانم میرسه و خودباوری در او شکل میگیره ، و این تجربه اگر زیاد بشه ، به تقویت اعتماد به نفس منجر میشه. تو خانواده های چند فرزندی میبینیم که بچه ها با هم بازی میکنند ، راحت تر غذا میخورند ، راحت تر میخوابند ، خیلی کارهاشون رو مستقل انجام میدند، و این ها همه باعث تقویت خودباوری و اعتماد به نفس میشه. البته که بازخورد والدین و حمایت بجا لازمه. یعنی این استقلال ، از روی طرد شدگی نباشه ، بلکه والدین برای رشد بچه ، شرایط رو فراهم میکنند و برعکس خیلی از مادرها ، اتفاقا ما ، مادرهای چندفرزندی به شدت استقبال میکنیم از استقلال بچه ها. هرچند بها هم میپردازیم. مثل اینکه بعضی جاها کارمون چندبرابر میشه ، طول میکشه،حوصله میخواد ولی وقتی ارزیابی میکنیم ، خیلی اوقات لبخند رضایت رو لبمون میشینه. https://eitaa.com/joinchat/774570008C9052be5167
کلا رو مرور کنید.
بسم الله الرحمن الرحیم خیلی اوقات از اینکه هر جا میرم ، بازم بچه ها میاند کلافه میشدم. تا اینکه یجایی گفتم خب چه اشکالی داره؟ اونا بیاند کنارت بازی کنند ، تو هم کارتو انجام بده...حواسم هست ، مراقب وابستگی ناسالم هستم. من مفسر نیستم. علم زیادی ام در این رشته ندارم.داشتم تفسیر سوره حمد رو گوش میدادم ، راجع به اسامی این سوره ، یکی از اسامی ، ام هست. ام به معنای تقدم و تجمع. دقیقا علت نامگذاری مادر هم به همین خاطره. چه تقدم وجودی مادر بر فرزند ، یعنی اول مادر بوده بعد فرزند ، چه تقدم رتبه و شأن که همون جایگاه مادر هست. استاد میگفتند دقیقا مادر ، همین خاصیت اجتماع و گردآوری رو داره. مادر ، موجودی ست که اجزا رو دور هم جمع می‌کنه و مثل سوره حمد که شیرازه قرآن هست ، مادر هم شیرازه خانواده هست که مجموعه صفحات خانواده رو به هم وصل می‌کنه. عمیق تر فکر میکنم به جایگاه مادر از اون روز که این رو شنیدم ، هر وقت بچه ها باوجود اینکه اسباب بازی هاشون اتاق دیگه ست ، با اینکه تو اوج بازی بودند ولی میاند دورم جمع میشند ، یادم میفته که اونها دارند طبق فطرتشون عمل میکنند و این خاصیتیه که خداوند در وجود مادر گذاشته. از همین جا با هم دعا کنیم برا تمام اونهایی که چشم انتظارند تا دامنشون سبز بشه. دعا کنیم برای خودمون که بتونیم از ویژگی هایی که خدا درونمون قرار داده ، به نحو احسن استفاده کنیم. بچه های شمام اینجورند؟چرا هنوز خونه مامان ، امن ترین جاست؟ https://eitaa.com/joinchat/774570008C9052be5167
استفاده، ارسال و انتشار مطالب فقط با ذکر منبع مجاز است.
🦋🦋🦋🦋🦋🦋🦋🦋 مهم ترین نکاتی که باید در پرورش عزت نفس و اعتماد بنفس فرزندان مورد توجه قرار داد: ۱) اول حذف سرزنش و کلمات تلخ، به قول دکتر هایم جینات تیرهای زهر آگینی هستند که باید به سوی دشمنان ما پرت شوند، نه عزیزان ما و فرزندانمان. پس مراقب کلمات باشیم، مراقب بار عاطفی کلمات باشیم. ۲) دوم القاء شخصیت کاذب نداشته باشیم، بسیار مهم است. بچه ها را خود شیفته بار نیاوریم، با برچسب زدن های مثبت و القاء شخصیت، اینها عزت نفس را بالا نمی برد. بین خود شیفتگی و عزت نفس، بسیار تفاوت است. بچه ها را خود شیفته بار نیاوریم، القاء نکینم، عزت نفس حقیقی و واقعی را در آن ها شکوفا کنیم. ببینید دوستان، عزت نفس عرض کردم مثل غنچه است، این غنچه نیاز به پرستاری، مراقبت دارد تا شکوفا بشود، باید آفت ها را دور کنیم. تصور کنید یک غنچه گل را ما به جای این که کمک کنیم، مراقبت کنیم، شکوفا بشود، بیاییم با نوارچسب دورش را بزنیم و مانع شکوفایی اش بشویم، در عوض آن را با منجوق، پولک و چیزهای تزیینی زینت کنیم. ببینید، عزت نفس القائی، بزک کردن یک غنچه گل با زینت های مصنوعی است، و ممانعت می کند از شکوفایی این غنچه. پس، عزت نفس باید شکوفا بشود، القاء شخصیت نکنیم، بلکه با احساس خوب در مورد کارهایی که کودک انجام می دهد و بالا بردن حس ارزشمندی در کودک. با این حالت علاوه بر اعتماد به نفس و مهارت، حالا عزت نفس هم پیدا می کند. ۳) سومین نکته القاء بهترین بودن به کودک، که تو بهترین هستی یا باید بهترین بشوی، خطرناک است، مانع بزرگ عزت نفس است، بچه ها باید یاد بگیرند، بهتر بشوند، بهتر شدن یک حرکت دائمی است و تا آخر عمر هم هست، ولی بهترین شدن یک سراب است، یک توهم ذهنی است. بهترینی در دنیا وجود ندارد، حتی پیامبران و ائمه ما هم دنبال بهترین نبودند. بهترین فقط خاص ذات پاک پروردگار است. غیر از ذات پروردگار ما بهترینی نداریم. اما بهتر شدن در مسیر رشد و تعالی همیشه می تواند باشد. ۴) بچه ها را از فضای رقابت و مسابقه دور کنیم. متأسفانه در نظام آموزشی ما این مقایسه ها هست، مقایسه کردن، ایجاد رقابت، مسابقه، این ها همه قاتل عزت نفس هستند. بچه ها را از فضای رقابت، مسابقه و مقایسه خارج کنید. هر گلی عطر و بوی خودش را دارد، هر گلی زیبایی خودش را دارد. همه کودکان زیبا هستند، انسان ها گل های زیبای هستی هستند، اصلاً با هم قابل مقایسه نیستند. هر انسانی یک گل هستی است، که زیبایی و عطر و بوی خودش را دارد و به همین دلیل ما نمی توانیم انسان ها را یکسان سازی کنیم و نباید بکنیم. بلکه باید فضایی فراهم کنیم، که هر گلی روش خودش، با توجه به هویت و ویژگی شخصیتی خودش شکوفا بشود و به زیبایی هستی اضافه کند. در رویکرد هوش متعادل @hooshe_motaadel ، چرخه مهارت ها را که توضیح دادیم، این ها برای اعتماد به نفس است، آن چرخه را مرور کنید و آن تمرین ها را با بچه ها انجام بدهید، تا مهارتان بالا برود. برگرفته از گفتار شماره ۲۰۸ @hooshe_motaadel