#هنرهای_دستی 🔹خیاطی از ضروریات زندگی در هر محیط، دست به سوزن و نخ شدن است. حال اگر زندگی در محیطی باشد که محدودیت حق انتخاب #لباس در سایز و طرح و مدل باشد، این ضرورت بیشتر احساس می‌گردد. اولین روزهای #اسارت، به هر نفر یک #دشداشه (پیراهن بلند عربی تا روی پا) داده شد. بچه‌ها که عمدتاً با این نوع لباس آشنایی نداشته و کنار آمدن با آن را سخت می‌دانستند، دست به برش برده و آن را به اندازه یک #پیراهن عادی کوتاه می‌کردند. و این شروعی بود برای خیاطی‌های حرفه‌ای توسط بعضی از بچه‌ها... هر سال دو مرتبه به ما لباس می‌دادند که بسته به #فصل و موجودی انبار، این لباس‌ها متفاوت بود. دشداشه، پیراهن و #شلوار ارتشی و #بیلرسود، حداکثر تنوعی بود که در لباس ما وجود داشت. در اولین روزهای دریافت لباس، بازار تعویض و تغییر سایز داغ بود. دقیقاً مثل #جامعه آزاد، روحیات اسرا در لباس و پوشش نیز متفاوت بود. برخی به همان مدل اولیه اکتفا می‌کردند ولی بعضی دیگر در همان سطح از امکانات، پیراهن و شلوارهای طرح دار و حتی #جین، #کاپشن با طرح‌های متنوع، #پالتو (با استفاده از پتوهای نازک ارتشی) #لباس_فرم بازیکنان تیم‌های #فوتبال، #بسکتبال، #والیبال و #هندبال برای خود یا دیگران می‌دوختند و علاوه بر #سرگرمی و #هنر، تنوع بصری در پوشش اسرا را فراهم می‌نمودند. جالب توجه اینکه هیچ وقت در این هنرمندی‌ها، از پارچه خام استفاده نمی‌شد و همه این طرح‌ها با استفاده از تکه‌های پارچه و تغییرات در لباس‌های سهمیه‌ای شش ماه یک بار انجام می‌شد. راوی #حسین_نواب 👈لطفا برای فوروارد و هدایت پیام به افراد، کانال‌ها و گروه‌های دیگر از گزینه "<----" یا هدایت با نقل قول استفاده نمائید. ❓سوالات و پیشنهادات https://eitaa.com/Ganjineh_Esarat ✍️روایت خاطرات https://eitaa.com/Khaterat_Revaiat 📌کانال ناگفته هایی از اسارت https://eitaa.com/khaterate_Azadegan