¤ #السـلام‌علیڪ‌یاابـاصـالـح‌المهـدے ¤ دعای فرج 💢 پویش استغاثه جهانی 🔴 #طلب‌_منجی_موعود دعا و توسل و التجا به نیت سلامتی و تعجیل فرج منجی عالم بشریت هر شب راس ساعت 21 #اللهـم‌عجـل‌لولیڪ‌الفـرج ┏━━━━━━━━🌺🍃━┓ @KhatmeNoor #کانال_قرائات_تجوید_حفظ_تفسیر ┗━━🍃🌺━━━━━━━┛

🌸 #میلاد_امام_زمان (عجل الله ) ✨دل دل نکن اے دل ✨دست دست نکن اے پا 🎤 حاج‌محمودکریمے #ماه_شعبان 🌼 #نيمه_شعبان 🕊 ┏━━━━━━━━🌺🍃━┓ @KhatmeNoor #کانال_قرائات_تجوید_حفظ_تفسیر ┗━━🍃🌺━━━━━━━┛

شهید امروز سید علی حسینی میغان ، شهید توابی ‌که راه آسمان را برگزید ...

‏عکس از K Rahmaty

سید علی حسینی میغان متولد ۱۳۴۰/۳/۱ یکی از دوستانش چنین تعریف می کند : من دو سال از سیدعلی کوچک‌تر بودم و با علی هم دبیرستانی بودیم . این دبیرستان محل حضور نخبه‌های شاهرود و البته بستر مناسبی برای یارگیری سازمان مجاهدین خلق بود. سیدعلی در سال سوم دبیرستان به این گروهک پیوست. او در سال ۵۹ با چند نفر از دوستان و هم‌فکرانش در میغان و شاهرود به فعالیت علیه حزب جمهوری اسلامی و حتی امام خمینی(ره) پرداخت. بالاخره صبر خانواده لب‌ریز شد، او را از خانه بیرون کردند و کتاب‌ها و وسایلش را جلوی در ریختند. سیدعلی هم که به شدت تعصب سازمان را داشت، قید پدر، مادر و خانواده‌اش را زد، در شاهرود خانه‌ای اجاره کرد و همان جا مشغول فعالیت شد اما پس از مدتی در گرگان دستگیر شد. من همیشه می گفتم نان حلال و دسترنج پدرش که از ابتدا به خمس و زکات مقید بودند، مانع سقوط سیدعلی می شود همین هم شد . سیدعلی در زندان گرگان به‌عنوان منافق زندانی شد. حاج «سیدعباس»، پدر سیدعلی هنوز از موضع خود عقب ننشسته بود و داشتن پسری به نام سیدعلی را انکار می‌کرد. می‌گفت: من نان حلال نداده‌ام که بچه‌ام منافق دربیاید. خودش به ملاقات سیدعلی نمی‌رفت و ملاقات بقیه را هم ممنوع کرده بود. پس از اتفاقات سال 60 و آغاز ترورهای گروهک منافقین، وقتی سیدعلی ‌دید که ایدئولوژی‌اش دارد آدم بی‌گناه می‌کشد، بچه‌مدرسه‌ای می‌کشد، بچه‌ی شیرخوار را در بمب‌گذاری‌ها از بین می‌برد، یخ تعصبش آب شد و منطقی به قضایا نگاه کرد. همین‌ها باعث شده بودند که کم‌کم از مرام و ایدئولوژی التقاطی گروهک دست بردارد. هم‌بندش تعریف می‌کرد که سیدعلی شب‌ها را با چشمانی اشکبار به صبح می‌رساند؛ آن‌چنان که سفیدی چشمانش سرخ می‌شد و از خدا طلب عفو و بخشش می‌کرد. خیلی جرأت می‌خواست که یک منافق بیاید وسط جمع، غرورش را زیر پا بگذارد، از هم‌قطارهایش برائت بجوید و خود را گمراه اعلام کند؛ ولی سید نه‌تنها جدا شدن از منافقان را اعلام کرد؛ بلکه به تدریس توابین و بحث با آن‌ها پرداخت. پس از دو سال از زندان گرگان به زندان شاهرود و سپس سمنان منتقل شد. برایش حکم اعدام بریده بودند که به خاطر توبه‌اش به حبس ابد تقلیل یافت. بعد از گذشت کم‌تر از چهار سال، با حکم عفو هیأت عفو حضرت امام در پاییز سال 63 از زندان آزاد شد. آزاد شدن سیدعلی برای رفع سوءتفاهم‌ها در روستا و شهر کافی نبود. خیلی‌ها هنوز میانه‌ی خوبی با سید نداشتند؛ طوری‌که وقتی به پایگاه بسیج میغان می‌آمد، خیلی‌ها اعتراض می‌کردند یا این‌که تحویلش نمی‌گرفتند. سید هیچ‌وقت به این رفتار اعتراض نمی‌کرد؛ حتی وقتی عده‌ای بهش توهین می‌کردند، سکوت می‌کرد، سرش را پایین می‌انداخت و تحمل می‌کرد. سید دیگر آدم قبلی نبود؛ نماز شبش ترک نمی‌شد، به پدرش کمک می‌کرد و بیش‌تر وقتش را به مطالعه و عبادت می‌گذراند. یک دفترچه‌ی یادداشت تهیه کرده بود و لیست کتاب‌های مورد نیازش را در آن نوشته بود. پول زیادی برای خرید کتاب خرج می‌کرد و بیش‌تر کتاب‌های شهید مطهری را می‌خرید و مطالعه می‌کرد. پس از شهادت برادرانش «سیدحسین» و سیدرضا که به فاصله‌ی دو روز از یک‌دیگر در عملیات «بدر» به شهادت رسیدند، دیگر آرام و قرار نداشت و بالاخره پس از مدتی به جبهه اعزام شد. سپاه با رفتن سیدعلی به جبهه مخالف بود، نه به دلیل سابقه‌اش در گروهک منافقین؛ بلکه به خاطر شهادت برادرانش. بااین ‌وجود سید دو بار از طریق بسیج به جبهه اعزام شد. بار آخر من هم همراهش بودم. رفتیم جزیره‌ی مجنون. سید همیشه جلوی در چادر می‌خوابید. بچه‌ها که می خوابیدند، می‌رفت در قبری که برای خودش کنده بود و شب را به استغاثه می‌گذراند. یک روز بیدار شدیم و دیدیم پوتین‌هایمان واکس خورده‌اند. همه می‌دانستند کار سید است. خیلی هم به مناجات شعبانیه مقید بود. پس از مدتی اعلام کردند که گردان «کربلا» باید به غرب منتقل شود. دلیل این جابه‌جایی را نمی‌دانستیم تااین‌که دو روز پس از استقرار، فرمانده گردان، « سرداراستاد حسینی» برنامه‌ی حرکت عراق را به سمت مهران شرح داد و گفت که مأموریت گردان ما توقف این حرکت است. در پاتک مهران در دو ستون با فاصله‌ی هزار متر از هم در حرکت بودیم. من پشت سر «رضا شاه‌حسینی» می‌رفتم و پشت سرم هم دکتر «علی نادران» بود. ناگهان دیدم که تیر مستقیمی به سر رضا خورد و سرش رفت. عراق یک چهارلول ضدهوایی روی کانال تنظیم کرده بودند و مدام شلیک می‌کرد. تیر به نخاع «احمد نظری» خورده بود و کنار کانال تکیه داده بود.«رضایی»، فرمانده سپاه شاهرود هم دو پایش قطع شده بود و کنار کانال نشسته بود. مرا که دید، گفت: «من برنمی‌گردم عقب. برایم نارنجک بگذار و برو.» چیزی نگذشته بود که یک خمپاره در نزدیکی‌ام به زمین خورد و ترکش به گلویم خورد. خون زیادی ازم می‌رفت. آتش دشمن سنگین بود و گروهان اول قلع‌ وقمع شده بود. کم‌کم نورافکن‌ تانک‌های عراقی از پشت خاکریز معلوم شدند. استا

دحسینی دستور عقب‌نشینی داد. گروهان دومی که هزار متر آن‌طرف‌تر، پشت خاکریز مستقر شده بودند، برای عقب‌نشینی ما آتش پوشش آماده کردند. همه عقب نشستند. امیدی به زنده ماندن نداشتم. «محمد عابدینی» آمد و گفت: «برگردیم عقب.» هرچه اصرار کردم که ولم کند، کوتاه نیامد. بالاخره زیر بغلم را گرفت و مرا هم عقب کشید. از اینجا به بعد را هم سنگر دیگر سید علی تعریف می کند : ما از داخل کانال که وارد شدیم انگار عراقی ها منتظر ما بودند و شروع به شلیک کردند و همان اول کانال همه زمین‌گیر شدند نه با تیربار معمولی بلکه من فکر می‌کردم با چهار لول بچه ها را مورد هدف قرار میدهند خودم را کشیدم بالای کانال و هر چی صدا میزدم که بیاید اینجا و اینجا خطری شما را تهدید نمی کند کسی جرأت نمی‌کرد که بیاید فقط سیدعلی حسینی میقان آمد گفت سید تکلیف چیست گفتم نابود کردن شان این را که گفتم در چشم بر هم زدنی ناپدید شد و ۱۰ دقیقه بعد سنگر منفجر شد و تیر بار خاموش شد به داخل کانال آمدیم و گفتیم بلند شوید تمام شد شهید حسن رضایی معاون گروهان بود دستور عقب نشینی داد. آمدیم در کانال تا آنهایی را که مجروح شدند تا جایی که می توانیم برداریم و برگردیم عقب به مجروحین گفتیم عراقی‌ها دارند نزدیک می شوند تا جایی که می توانید خود را نجات دهید حتی نفرات را هم با گلوله تانک می‌زدند و این یعنی به طور واقعی معرکه ای بودبه حسن رضایی رسیدم گفتم بلند شو بریم شما که نشستی در جوابم گفت سید کار من تمام است تیر درست لگنم را مورد اصابت قرار داده و جسم سنگینم توان راه رفتن ندارد شما مهمات هایتان را برایم بگذارید و بروید ما هم نارنجک هایمان را هر چه که داشتیم گذاشتیم برای حسن و کمک مجروحین کردیم و امدیم بیرون هیچ وقت چهره ‌ای که با جمشید جلوی در کانال روبرو شدم را فراموش نخواهم کرد و هر وقت یاد این صحبت جمشید می‌افتم گریه‌ام می‌گیرد که می‌گفت کجا سید کجا بیایم همه در کانال ماندن و مجروح شدند چگونه اینها را بگذاریم و برویم ... با مشقتی بسیار خود را همراه با مجروحین به بغل رودخانه رساندیم و از آشوب‌ها نجات پیدا کردیم . بعد از ۴۰ روز منطقه آزاد شد و وقتی رفتیم جنازه‌ی سید را چند صد متر جلوتر از بقیه‌ی شهدا پیدا کردیم ، درست توی خاکریز عراقی‌ها. در سنگر تیربار دیدیم ۱۲ عراقی به هلاکت رسیده اند شهید سید علی حسینی میقان هم تا کمر در سنگر فرو رفته بود .سیدعلی برای خاموش کردن چهارلول به خط دشمن زده بود. سنگر ضدهوایی را منفجر کرده و همان جا به شهادت رسیده بود .چند هفته بعد از باز پس گیری مهران ، جنازه سید علی را آوردند. پدرش حاج سیدعباس با پای برهنه برای تشییع جنازه‌ی سید‌علی آمد. مدام زیر لب می‌گفت: علی جان! خوش‌آمدی بابا ، علی جان خوش آمدی بابا ......

‏─┅•═༅❁🦋﷽🦋❁༅═•┅─ سهم مطالعه #نهج_البلاغه ( #روز_صد_وچهل_وششم) 🗓 یکشنبه 8 فروردین 1400 📜 خطبه ۱۲۵ تا خطبه ۱۲۴ 🔻 💠اللّٰھـُم ؏جِّل لِوَلیڪَ الفَرَجْـ💠 🌷ثواب نهج البلاغه خوانی تقدیم به «سردار شهید محسن حاجی بابا» ‎‌‌‌‌‌‎‌‎‌‌‎‌‌‌‌‌‎‌‎‌‌‎‌‌‌‌‌‎‌‎‌‌─┅•═༅𖣔✾‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌💎✾‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌𖣔༅═•┅─

📜📜📜🌿🌹﷽🌹🌿📜📜📜 📜 خطبه ۱۲۵ (در پاسخ‌ خوارج که ماجرای حکمیت را نمی پذیرند، قبل از ورود به شهر در نزدیکی کوفه فرمود:) 1⃣ علل پذيرش حكميت در صفين ♦️ما افراد را داور قرار نداديم، تنها قرآن را به حکميّت «داوری» انتخاب کرديم! (که آنها بر سر نيزه کرده و داوری آن را می خواستند.) اين قرآن، خطّی است نوشته شده که ميان دو جلد پنهان است، زبان ندارد تا سخن گويد، و نيازمند به کسی است که آن را ترجمه کند، و همانا انسان ها می توانند از آن سخن گويند، و هنگامی که شاميان ما را دعوت کردند تا قرآن را ميان خويش داور گردانيم، ما گروهی نبوديم که به کتاب خدای سبحان پُشت کنيم، در حالی که خدای بزرگ فرمود: «اگر در چيزی خصومت کرديد، آن را به خدا و رسول بازگردانيد.» بازگرداندن آن به خدا اين است که کتاب او را به داوری بپذيريم، و بازگرداندن به پيامبر(صلی الله علیه و آله) اين است که سنّت او را انتخاب کنيم، پس اگر از روی راستی به کتاب خدا داوری شود، ما از ديگر مردمان به آن سزاوارتريم، و اگر در برابر سنّت پيامبر(صلی الله علیه و آله) تسليم باشند ما بدان اولی و برتريم. امّا سخن شما که چرا ميان خود و آنان برای حکميّت «داوری» مدّت تعيين کردی، من اين کار را کردم تا نادان خطای خود را بشناسد، و دانا بر عقيده خود استوار بماند، و اينکه شايد در اين مدّت آشتی و صلح، خدا، کار امّت را اصلاح کند و راه تحقيق و شناخت حق باز باشد، تا در جستجوی حق شتاب نورزند، و تسليم اوّلين فکر گمراه کننده نگردند. 2⃣ سرزنش كوفيان و خوارج گمراه ♦️همانا برترين مردم در پيشگاه خدا کسی است که عمل به حق در نزد او دوست داشتنی تر از باطل باشد، هر چند از قدر او بکاهد و به او زيان رساند، و باطل به او سود رساند و بر قدر او بيفزايد. مردم! چرا حيران و سرگردانيد؟ و از کجا به اينجا آورده شديد؟ آماده شويد برای حرکت به سوی شاميانی که از حق روی گرداندند و آن را نمی بينند، و به ستمگری روی آورده حاضر به پذيرفتن عدالت نيستند، از کتاب خدا فاصله گرفتند، و از راه راست منحرف گشتند! افسوس ای کوفيان! شما وسيله ای نيستيد که بشود به آن اعتماد کرد، و نه ياوران عزيزی که بتوان به دامن آنها چنگ زد! شما بد نيروهايی در افروختن آتش جنگ هستيد، نفرين بر شما. چقدر از دست شما ناراحتی کشيدم. يک روز آشکارا با آواز بلند شما را به جنگ می خوانم و روز ديگر آهسته در گوش شما زمزمه دارم؛ نه آزاد مردان راستگويی هستيد به هنگام فراخواندن و نه برادران مطمئنّی برای رازداری هستيد. 📜 #نهج_البلاغه، #خطبه125 📜📜📜🌿🌹⚜🌹🌿📜📜📜 #نهضت_جهانی_نهج_البلاغه_خوانی