eitaa logo
خزینة الجواهر
1.1هزار دنبال‌کننده
31.1هزار عکس
28.7هزار ویدیو
34.9هزار فایل
منبعی از محتوای ناب تبلیغی مناسبتی ارتباط باخادم كانال @a1nemati پستهای مفیدتان را به ما ارسال کنید
مشاهده در ایتا
دانلود
📍۷صفر یا ۲۸صفر؟ اخیرا در به تبعیت از ، ۷صفر را روز شهادت امام (ع) اعلام کرده و مراسم عزا می گیرند. و حال آنکه قول مشهور، شهادت ایشان در #۲۸صفر است. ✅بررسی اقوال: کثیری از محدثان و مورخان قدیم و جدید شیعه، 28 را ماه شهادت امام معرفی کرده اند. برای اولین بار مکی عاملی(شهید اول) از علمای قرن۸ نظریه #۷صفر را مطرح کرده است. این گزارش بدون سند و مرسل است برخی معتقدند که برگرفته از متنی با عنوان تواریخ الائمه الاثنی عشر، به یکی از علمای (۴ امامی) به نام بن ابراهیم رسی از علمای قرن3، است. در بررسی های انجام شده، انتساب آن درست نیست. قاسم رسی متوفی 246 است. وی شهادت امام (ع) را ذکر و سال 260 را بیان کرده. بنابراین، وی در این تاریخ زنده نبوده، چگونه تاریخ شهادت امام عسکری را نوشته است. 📌هیچ یک از علمای بزرگ شیعه در این دوره همانند شیخ ، ، و دیگران این گزارش را نقل نکرده اند و گویا یا چنین گزارشی نبوده یا اعتبار آن را نپذیرفته اند. بلکه همگی بر۲۸ صفر اتفاق دارند. گزارش بدون سند و است. یعنی گوینده آن مشخص نیست. لذا قابل اعتماد نیست. همچنین بخش تاریخ زندگانی امامان شیعه در انتهای کتاب، بعدها به این کتاب ملحق شده و در نسخه اصلی وجود ندارد. در منابع متقدم و معاصرشیعه، اخبار شهادت امام حسن ۲۸ صفر، مورد توجه بوده و حتی برخی از نویسندگان همانند و قمی آن را صحيح و معتبر می داند. منابعی چون اگرچه گزارش۷صفر را از شهید اول نقل کرده اند، اما گزارش ۲۸صفر را پذیرفته اند. ✅اما جالب آنکه در تعدادی از منابع تاربخی و حدیثی همانند: طبرسی در اعلام الوری، فتال نیشابوری در روضه الواعضین، فاضل حموی در انیس المومنين، و شیهد اول در الدروس الشرعیه و شیخ عباس قمی در وقایع الایام، ۷صفر روز امام (ع) به یک روایت است. 📌حال چگونه روایت۷صفر درباره شهادت را از میپذیریم ولی روایت ولادت در۷صفر را از او نمیپذیریم. 📌میگویند شاه دستور داده که روایت ولادت جعل شود، اما این روایت مال قبل از عصر ناصرالدین شاه است. 📚ر.ک. بررسی و نقد گزارشهاي تاریخ شهادت امام حسن مجتبی(ع)، فصلنامه تاریخ اسلام، شماره ۳و۴، . 💠 : یقینا ۲۸صفر شهادت امام (ع) بوده و ۷صفر صحیح نیست و میلاد امام (ع) نیز در ماه ذی الحجه است. 👇👇 🌻 @ahlolbit
: آیا این جمله ای كه از حضرت (س) وارد شده است: «اللهم عجل وفاتی سریعا» سندش معتبر است؟ و اگر هست آیا حداقلش این نیست كه ترك اولی كرده است؟ پاسخ: در رابطه با طلب مرگ از خداوند در روایات اسلامی، مؤمنین از چنین آرزو و طلبی منع شده اند همان طور كه امام (ع) در نامه ای به حارث همدانی می فرمایند: بسیار به یاد مرگ باش و منزل های پس آن را به یاد داشته باش، امّا هرگز آرزوی مرگ مكن مگر آن گاه كه صد در صد به رضایت الهی مطمئن باشی. امّا در برخی روایات به حضرت زهرا(س) منسوب است كه آن حضرت از خداوند نمودند مثل همان كه در متن سؤال ذكر شده است در رابطه همین جمله «اللهم عجل وفاتی سریعا» كه به صورت، «یا الهی عجل وفاتی سریعا». ذیل یك روایت طولانی ذكر شده و خودش هم در قالب است و ظاهرا همان طور علامه مجلسی خودش گفته این روایت را از برخی از كتب نقل كرده كه نیستند و هم چنین ناقل روایت شخصی به نام ورقة بن عبدالله ازدی كه اثری از وی در كتب رجالی و حدیثی نیست و خبر هم به صورت خبر واحد می باشد. قبل از علامه در منابع معتبر این روایت وارد نشده است و بعد از مجلسی هم آن ها كه نقل كرده اند از مجلسی نقل كرده اند. لذا به این روایت با این شرایط نمی توان اعتماد كرد. امّا آن چیزی كه هست این است كه روایات مشابه دیگری نقل شده كه شاید مؤید این روایت باشند. چنانچه شیخ با سندش از ابن عباس نقل می كند: حضرت رسول اكرم(ص) روزی كه امام حسن و امام حسین ـ علیهم السلام ـ روی زانو های آن حضرت نشسته بودند و (س) كنارش بود با حالت مطالبی از پیشامدهای روزگار بعد از خود بیان فرمودند و حضرت فرمودند: بعد از من فاطمه می شود و خدای متعال مریم دختر عمران را به پرستاری او می فرستد و آن زمان است كه فاطمه می گوید: پروردگارا از زندگانی خسته شدم و از بندگان و اهل دنیا روی گردانم بلاها و مصیبت های ناگوار دیدم خدایا مرا به پدرم ملحق گردان. پس خداوند او را به من ملحق می كند و او اول كسی می شود از كه به من می شود. در آن حال می گویم: خدایا كسی كه به او ظلم كرده لعن كن و كسی كه حق او را غصب كرده به سزای عملش برسان. امّا طلب مرگ نمودن از خداوند دلایل گوناگونی می تواند داشته باشد كه اگر منشأ آن ایمان قوی و و محبت وصف ناشدنی نسبت به خداوند باشد به طوری كه عاشق تحمل دوری معشوق را نداشته باشد و وصال وی تمام آرزوی او باشد این طلب مرگ ممدوح است و این كه حضرت پیامبر اكرم(ص) به آن حضرت فرموده بودند: اول كسی هستی كه به من ملحق می شوی. اشتیاق حضرت زهرا(س) را به وصال به پدرش بیشتر می نمود.  📚نهج البلاغه، نامه 69. 📚مجلسی، بحارالأنوار، ج43، ص173. 📚صدوق، الامالی، ص112 ـ 115. 👇👇  🌻 @ahlolbit
📌شَمِربن ذی الجوشن یا سَنان بن اَنس یا خولی؟ 📌کدامیک قاتل امام حسین علیه السلام هستند؟ بین و ، شهادت امام (ع) توسط ‏ذي_الجوشن شهرت دارد، اما برخلاف این شهرت، دیدگاه مورخان کهن و حتی معاصر بر اساس اسناد بر این است که قاتل سیدالشهدا، است. ◀️طبق گزارش ، آنگاه که دشمنان از اطراف امام (ع) پراکنده شدند در حاليکه او گاهي با صورت روي زمين مي‌افتاد و گاهي برمي‌خاست. در اين حال سنان بن‌اَنس به او نزديک شد و با ضربتي بر امام زد که در اثر آن، امام نقش بر زمين شد. سنان، به بن‌‌يزيد اصبحي گفت: سر حسین(ع) را از بدن جدا کن!. خولي خواست اين کار را بکند، امّا دچار سستي شد و بر اندامش افتاد. سنان به او گفت:‌ خدا بازوانت را سست و دستانت را از بدن جدا کند. آنگاه خودش از اسب فرود آمد و سر مبارک امام حسین(ع) را از تن جدا کرد. سِنان بن‌اَنس شخصي احمق و سبک مغز بود، او در صدد به دست آوردن سر مبارک امام حسین(ع) به اميد جايزه بود. طبق روايت از امام (ع)، او از ترس اينکه مبادا سر امام به دستش نيفتد، هر يک از سپاه کوفه را که به امام نزديک مي‌شد، مورد حمله قرار داده، به عقب مي‌راند، تا اينکه بالاخره نزد حضرت فرود آمد و گلوي [مبارک] آنحضرت را بريد و سر [مبارک] را جدا کرد و آن را به خَوْلي بن‌يزيد داد. ◀️طبق گزارش شیخ (م381ق) نیز، سِنان بن‌اَنس ايادي ـ كه لعنت خدا بر او باد ـ پياده شد و ‎سن امام حسين(ع) را گرفت و با شمشير بر گلوي وي مي‎زد و مي‎گفت: «به خدا سوگند، سرت را از تنت جدا مي‎كنم در حالي كه مي‎دانم تو پسر رسول خدايي و از جهت پدر و مادر برترين مردمان هستي.» اگرچه امام را شمر می داند، اما بسیاری از مورخان آن را صحیح نمی دانند. چنانکه: ◀️قاضي نُعمان تميمي مغربي (م 363 ق) صاحب کتاب شرحُ الاخبار في فَضائل الائمة الاطهار، قاتل امام سنان می داند؛ ◀️ابن‌اثير(م630ق) در کتاب اُسْدُالْغَابَة في معرفة الصَّحابة دربارة قاتل امام حسين(ع) پس از نقل چند قول، مي‎گويد: صحيح آن است كه سِنان بن‌اَنس، حسين بن‌علي(ع) را كشت. ◀️يوسف بن‌قُزَغْلِي بغدادي معروف به سِبْط ابن‌جُوْزي (م654ق) در کتاب تَذكرةالخواص من الامّة بذكر خَصائص الائمة(ع) نیز چندين قول را بيان كرده و سپس گفته است كه صحيح‌تر آن است كه سِنان بن‌اَنس نَخَعِي با مشاركت شمر، حضرت را كشتند. 📚طبري، تاريخ الامم و الملوک، ج 5، ص453، 454. 📚شيخ صدوق، الامالي، مجلس30، ص 226. 📚خوارزمي، مقتل‌الحسين، ج2، ص36؛ 📚ابن‌اثير، اُسْدُ‌الْغابَة في معرفة الصَّحابَة، ج1، ص498. 👇👇 🌻 @ahlebait110
📌شهادت امام حسن(ع)، ۷ صفر یا ۲۸صفر؟ 📌۲۸ صفر چند سالی است که عده ای به تبعیت از سنت های مردم ، ۷صفر را در روز شهادت امام علیه السلام اعلام کرده و مراسم عزا می گیرند و حال آنکه قول مشهور و معتبر، شهادت آن حضرت در #۲۸صفر است. بنابراین، برای پاسخ به این نکته که دیدگاه آنان ضعیف است چند نکته قابل بررسی است: ✅بررسی اقوال: ◀️بسیاری از محدثان و مورخان قدیم و جدید شیعه، ۲۸ را ماه شهادت امام معرفی کرده اند. ◀️برای اولین بار مکی عاملی( معروف به شهید اول) از علمای قرن۸ نظریه #۷صفر را مطرح کرده است. در سند این روایت کسی وجود نداشته و عبارت قیل آمده است؛ ◀️گزارش دیگری که مستند آنان است، از کتابی با عنوان تواریخ الائمه الاثنی عشر، به یکی از علمای (۴ امامی) به نام بن ابراهیم رسی از علمای قرن۳ است. ◀️در بررسی های انجام شده، انتساب این روایت و این کتاب مختصر با عنوان موجز به قاسم درست نیست و ایشان قول خود را بدون سند آورده است. ◀️لازم به ذکر است که رسی متوفی 246قمری است. جالب آنکه قاسم، شهادت امام علیه السلام را در سال 260 بیان کرده است. اما وی در این تاریخ(260ق) زنده نبوده است تا امام را گزارش کند، پس چگونه تاریخ شهادت امام (ع) را نوشته است؟ ◀️لازم به ذکر است که بخش انتهایی کتاب یعنی زندگانی اهل بیت(ع) در نسخه قدیمی نیست و این بخش بعدها اضافه شده است. ◀️هیچ یک از علمای بزرگ شیعه همانند شیخ ، ، و دیگران گزارش 7 صفر را نقل نکرده اند و گویا چنین گزارشی نبوده یا اعتبار آن را نپذیرفته اند. بلکه همگی بر۲۸ صفر اتفاق دارند. ◀️گزارش نیز بر فرض پذیرش، بدون سند و است. یعنی گوینده آن مشخص نیست. لذا قابل اعتماد نیست. ◀️در منابع متقدم و معاصرشیعه، اخبار شهادت امام حسن(ع) ۲۸ صفر، مورد توجه بوده است چنانکه و قمی ۲۸ صفر را صحيح و معتبر می دانند. ◀️نکته دیگر آنکه منابعی چون اگرچه گزارش۷صفر را از شهید اول نقل کرده اند، اما گزارش ۲۸صفر را پذیرفته اند. 📌اما جالب آنکه در تعدادی از منابع تاربخی و حدیثی همانند: طبرسی در اعلام الوری، فتال نیشابوری در روضه الواعضین، فاضل حموی در انیس المومنين و شیهد اول در الدروس الشرعیه و شیخ عباس قمی در وقایع الایام، ۷صفر را روز امام علیه السلام نقل کرده اند. البته این روایت نیز بدون و است. 📌حال چگونه برخی روایت۷صفر درباره شهادت را از می پذیرند ولی روایت ولادت در۷صفر را از او نمی پذیرند و می گویند شاه دستور داده که روایت ولادت جعل شود، اما این روایت مال قبل از عصر ناصرالدین شاه است. 📚ر.ک. بررسی و نقد گزارشهاي تاریخ شهادت امام مجتبی علیه السلام، فصلنامه تاریخ اسلام، شماره ۳و۴، . 💠 : به نظر می رسد ۷صفر شهادت امام حسن نبوده و همان ۲۸ صفر صحیح بوده و میلاد امام کاظم(ع) نیز در ماه ذی الحجه است. 👇👇 🌻 @ahlebait110
📌 : چندسال پیش برنامه ضدارزشی شبهه ای را مطرح کرده است که: در منابع آمده است که امام (ع) فرمودند: ما از تبار هستیم، هواخواهان ما و ما هستند. روشن است که هر عربی از هر ایرانی بهتر و بالاتر و هر ایرانی از بدترین دشمنان ما بدتر است. ایرانیها را باید دستگیر کرد و به آورد، زنانشان را به درآورده و به فروش برسانید و مردانشان را به و بردگی اعراب گماشت. : این روایت که سند ضعیفی داشته و غلط ترجمه شده، از امام (ع) است نه امام حسین(ع)؛ به علاوه وقتی در کتاب سفینه البحار آمده یعنی اصلش نیز در بحار الأنوار نیز آمده. 📚مجلسی، بحار، ج 64،ص176 : این روایت از معانی الاخبار شیخ نقل شده و آن است؛ زیرا بن جبله در سند آن است، نیز فرضا که امام صادق(ع) این کلام را فرموده باشند، علامه مجلسی در ادامه آن می نویسد: بيان: " " أي العرب الممدوح من كان من شيعتنا، وإن كان عجما، والعجم المذموم من كان عدونا، وإن كان عرب. یعنی، منظور این روایت آن است که اگر فرضا عرب، باشد و ، مذموم، است اگرچه عجم باشد و دشمن ما عجم است اگر چه عرب باشد. یعنی به عبارت دیگر: این کلام بر فرض صحت صدور از معصوم(ع) در مقام با عرب هایی است که دیگران را خوار می شمارند؛ اگر چه اهل بیت(ع) باشند و امام(ع) فرموده است: از نظر ما شما که عرب هستید، اما ما اصلا نیستید و عجم هستید، اما ما عرب هستند حتی اگر خراسانی و اصفهانی و رازی و ... باشند. : باید توجه کرد، آن عباراتی که در سفینه البحار در ادامه حدیث آمده، از متن نیست و از است که می خواسته نشان دهد در کنار این فرمایش امام صادق(ع)، نگاه به ایرانیان چگونه بوده است. بعد می نویسد: گفته است که ایرانیان را باید و زنانشان را به کنیزی به ایران آورد. این قسمت با "و قال " شروع می شود و ثانی یعنی که همان است. : مرحوم شیخ علی نمازی شاهرودی (ج۷، ص۱۰۷ – ۱۰۸) در تکمیل نوشته شیخ عباس قمی در کتاب مستدرک سفینه البحار می نویسد: سوای رای دومی(عمر) درباره ایرانیان: ابن شهرآشوب در نقل کرده که وقتی ایرانی را به آوردند و تصمیم گرفتند که را بفروشند و مردان را به درآورند که ناتوانان را در طواف بر پشت خود حمل کنند، اميرمؤمنان (ع) فرمود: (ص) فرموده است: بزرگ هر قومی را گرامی بدارید اگرچه مخالف شما باشد و این ها هستند که و هستند، با ما از در مسالمت درآمده اند و به رغبت دارند و من برای خدا آنان که به من و بنی هاشم داده اید آزاد کردم و در پایان: رواﯾﺎت ﻓﺮاواﻧﯽ در ﻣﺪح اﯾﺮاﻧﯿﺎن آﻣﺪه است. ﯾﮑﯽ از آن روایات ﮐﻪ در اﺑﺘﺪای اﯾﻦ ﻣﺘﻦ آﻣﺪه اﺳﺖ وﻟﯽ ﻣﺘﺎﺳﻔﺎﻧﻪ ﻣﻐﺮﺿﺎﻧﻪ شبه افکنان آن را ﺣﺬف ﮐﺮده اﻧﺪ. اﻣﺎم ﺻﺎدق(ع) ﻣﯽ‌ﻓﺮﻣﺎﯾﺪ:  «اﮔﺮ ﻗﺮآن ﺑﺮ و ﻏﯿﺮ ﻧﺎزل ﻣﯽ‌ﺷﺪ، ﻋﺮب ﺑﻪ آن اﯾﻤﺎن ﻧﻤﯽ‌آورد،‌ و ﺑﺮ ﻋﺮب ﻧﺎزل ﺷﺪ و ﻋﺠﻢ ﺑﻪ آن اﯾﻤﺎن آوردﻧﺪ و اﯾﻦ ﻓﻀﯿﻠﺘﯽ اﺳﺖ ﺑﺮای ﻋﺠﻢ». نه تنها در ﻫﯿﭻ رواﯾﺘﯽ ﻧﮑﻮﻫﺶ اﯾﺮاﻧﯿﺎن ﻧﯿﺎﻣﺪه است، بلکه ﭼﻨﯿﻦ ﭼﯿﺰی ﺑﺎ و روح ﺗﻌﺎﻟﯿﻢ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ(ص) سازگاری ندارد آنجاکه ﻣﯽ‌ﻓﺮﻣﻮد: «ﻫﯿﭻ ﻋﺮﺑﯽ را ﺑﺮ ﻓﺨﺮ ﻧﻤﯽ‌ﺑﺎﺷﺪ و ﮔﺮاﻣﯽ‌ﺗﺮﯾﻦ ﺷﻤﺎ ﻧﺰد ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﺎ ﺗﻘﻮاﺗﺮﯾﻦ ﺷﻤﺎﺳﺖ» ﺳﺎزﮔﺎر ﻧﯿﺴﺖ. 👇👇 🌻 @ahlebait110
📌 : چندسال پیش برنامه ضدارزشی شبهه ای را مطرح کرده بود که: در منابع آمده است که امام (ع) فرمود: ما از تبار هستیم، هواخواهان ما و ما هستند. روشن است که هر عربی از هر ایرانی بهتر و بالاتر و هر ایرانی از بدترین دشمنان ما بدتر است. ایرانیها را باید دستگیر کرد و به آورد، زنانشان را به درآورده و به فروش برسانید و مردانشان را به و بردگی اعراب گماشت. از حجت الاسلام دکتر محمد جواد سرتختی : این روایت که سند ضعیفی داشته و غلط ترجمه شده، از امام (ع) است نه امام حسین(ع)؛ به علاوه وقتی در کتاب سفینه البحار آمده یعنی اصلش نیز در بحار الأنوار نیز آمده. 📚مجلسی، بحار، ج 64،ص176 : این روایت از معانی الاخبار شیخ نقل شده و آن است؛ زیرا بن جبله در سند آن است، نیز فرضا که امام صادق(ع) این کلام را فرموده باشند، علامه مجلسی در ادامه آن می نویسد: بيان: " " أي العرب الممدوح من كان من شيعتنا، وإن كان عجما، والعجم المذموم من كان عدونا، وإن كان عرب. یعنی، منظور این روایت آن است که اگر فرضا عرب، باشد و ، مذموم، است اگرچه عجم باشد و دشمن ما عجم است اگر چه عرب باشد. یعنی به عبارت دیگر: این کلام بر فرض صحت صدور از معصوم(ع) در مقام با عرب هایی است که دیگران را خوار می شمارند؛ اگر چه اهل بیت(ع) باشند و امام(ع) فرموده است: از نظر ما شما که عرب هستید، اما ما اصلا نیستید و عجم هستید، اما ما عرب هستند حتی اگر خراسانی و اصفهانی و رازی و ... باشند. : باید توجه کرد، آن عباراتی که در سفینه البحار در ادامه حدیث آمده، از متن نیست و از است که می خواسته نشان دهد در کنار این فرمایش امام صادق(ع)، نگاه به ایرانیان چگونه بوده است. بعد می نویسد: گفته است که ایرانیان را باید و زنانشان را به کنیزی به ایران آورد. این قسمت با "و قال " شروع می شود و ثانی یعنی که همان است. : مرحوم شیخ علی نمازی شاهرودی (ج۷، ص۱۰۷ – ۱۰۸) در تکمیل نوشته شیخ عباس قمی در کتاب مستدرک سفینه البحار می نویسد: سوای رای دومی(عمر) درباره ایرانیان: ابن شهرآشوب در نقل کرده که وقتی ایرانی را به آوردند و تصمیم گرفتند که را بفروشند و مردان را به درآورند که ناتوانان را در طواف بر پشت خود حمل کنند، اميرمؤمنان (ع) فرمود: (ص) فرموده است: بزرگ هر قومی را گرامی بدارید اگرچه مخالف شما باشد و این ها هستند که و هستند، با ما از در مسالمت درآمده اند و به رغبت دارند و من برای خدا آنان که به من و بنی هاشم داده اید آزاد کردم و در پایان: رواﯾﺎت ﻓﺮاواﻧﯽ در ﻣﺪح اﯾﺮاﻧﯿﺎن آﻣﺪه است. ﯾﮑﯽ از آن روایات ﮐﻪ در اﺑﺘﺪای اﯾﻦ ﻣﺘﻦ آﻣﺪه اﺳﺖ وﻟﯽ ﻣﺘﺎﺳﻔﺎﻧﻪ ﻣﻐﺮﺿﺎﻧﻪ شبه افکنان آن را ﺣﺬف ﮐﺮده اﻧﺪ چنان است که اﻣﺎم ﺻﺎدق(ع) ﻣﯽ‌ﻓﺮﻣﺎﯾﺪ:  «اﮔﺮ ﻗﺮآن ﺑﺮ و ﻏﯿﺮ ﻧﺎزل ﻣﯽ‌ﺷﺪ، ﻋﺮب ﺑﻪ آن اﯾﻤﺎن ﻧﻤﯽ‌آورد،‌ و ﺑﺮ ﻋﺮب ﻧﺎزل ﺷﺪ و ﻋﺠﻢ ﺑﻪ آن اﯾﻤﺎن آوردﻧﺪ و اﯾﻦ ﻓﻀﯿﻠﺘﯽ اﺳﺖ ﺑﺮای ﻋﺠﻢ». نه تنها در ﻫﯿﭻ رواﯾﺘﯽ ﻧﮑﻮﻫﺶ اﯾﺮاﻧﯿﺎن ﻧﯿﺎﻣﺪه است، بلکه ﭼﻨﯿﻦ ﭼﯿﺰی ﺑﺎ و روح ﺗﻌﺎﻟﯿﻢ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ(ص) سازگاری ندارد آنجاکه ﻣﯽ‌ﻓﺮﻣﻮد: «ﻫﯿﭻ ﻋﺮﺑﯽ را ﺑﺮ ﻓﺨﺮ ﻧﻤﯽ‌ﺑﺎﺷﺪ و ﮔﺮاﻣﯽ‌ﺗﺮﯾﻦ ﺷﻤﺎ ﻧﺰد ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﺎ ﺗﻘﻮاﺗﺮﯾﻦ ﺷﻤﺎﺳﺖ» ﺳﺎزﮔﺎر ﻧﯿﺴﺖ. 👇👇 🌻 @ahlebait110
📌اهل بیت(ع) چه سالی به کربلا برگشتند؟ طبق شواهد موجود، ماه سال ۶۱، یعنی ۴۰ روز بعد از ، تاریخ دقیق رسیدن کاروان اسرا به سرپرستی امام (ع) به است. برخی از و اندیشمندان همانند، بیرونی، ابن نمای حلی، سیدبن طاووس، هروی و ، تصریح کرده اند: حضور اهل بیت امام حسین(ع) در در روز بیستم سال۶۱ یعنی همان بوده است. افزون بر این گزارشها، شواهد دیگری برای اثبات این امر وجود دارد که می توان به آنها استناد کرد. از جمله: 1⃣ الحاق سر امام حسین(ع) به بدن امام توسط امام (ع) در روز همان سال؛ به تصریح شیخ و ابن فتال نیشابوری؛ زیرا الحاق سر در یک سال بعد، معقول نبوده و بعید به نظر می رسد. 2⃣همچنین هیچ گزارشی مبنی بر حضور امام (ع) در در غیر این سال نیست. 📚صدوق، امالی، ص۲۳۱، 📚ابن فتال، روضه الواعضین، ص۱۹۲، 📚ابوریحان بیرونی، آثارالباقیه، ص۳۳۱. 👇👇 🌻 @ahlebait110