📝📛 سکولاریسم مردود است اما دربارۀ توانایی فقه برای اداره جامعه و رفع مشکلات، غلو نکنید ✍ بخشی از یادداشت انتقادی مهدی نصیری 💠 ظرف هفته‌های اخیر بحث‌های زیادی بین صاحب‌نظران در مورد حوزه و سکولاریسم مطرح شد. آنچه مسلم است، قول به جدایی دین و حوزه علمیه از سیاست، بر خلاف مسلّمات و الفبای دین و شریعت است. 💠 اما این همۀ ماجرا نیست و در این میان نکات دیگری مطرح است که باید در این بحث بدانها هم توجه کرد: 🔷 بر اساس مبانی تشیع، قوام دین و ارائه و اقامه دین در حد مطلوب و رضایت‌بخش، منحصر به امام معصوم (ع) است؛ آن هم مشروط بر مبسوط الید بودن او. اگر معصوم حاضر ولی مبسوط الید نباشد و یا در پرده غیبت برود، خیمه تشریع و هدایت و جامعه‌سازی و حکومت دینی با انکسار و خلل‌های بسیار جدی مواجه خواهد شد و #هیچ عامل دیگری نمی‌تواند چنین انکسار و خللی را به نحو کامل و مطلوب پر کند. 🔷 مراجعه به فقها در عصر غیبت، سفارش اهل‌بیت (ع) ، و عمل به فتاوای فقهای جامع الشرایط، تکلیف است؛ و رد بر آنها مانند رد بر حجت معصوم خداوند و رد بر خود خداوند است؛ اما روشن و واضح است که این امر از باب ضرورت و اضطرار است. 🔷 این باور که با فقه مبتنی بر اختلافات فراوان و ظنون بی‌شمار (البته معتبر و مجزی از تکلیف) می‌توان جامعه و نظامی تراز دینِ نفس الامری و احکام الله واقعی ساخت، بر خلاف مبانی قرآن و اهل‌بیت (ع) و واقعیت‌های فقه موجود است. 🔷 فقه موجود، علاوه بر مصیبت غیبت حجت معصوم خداوند، با پدیده‌ای دیگر به نام سیطره مدرنیته و تمدن جدید غرب مواجه است. ندیدن این مانع و مستحدثه بزرگ توسط فقه و حوزه، - اولا خود از مصادیق نوعی سکولاریسم است (که سکولاریسم‌ستیزان انقلابی و حوزوی، اغلب بدان التفات ندارند) - و ثانیا من حیث لایحتسب چنان ناکامی‌هایی را برای فقه و حوزه در تحقق آرمانهای دینی رقم خواهد زد که در آینده‌ای نه چندان دور، همۀ خوش‌باوران را از خواب جزمی #بیدار خواهد کرد. 🔷 حوزه و فقهی که #کمترین_تحلیلی از نقدینگی در اقتصاد امروز، و پول اعتباری، و تورم ناشی از آنها ندارد، چگونه این همه شعار سکولاریسم‌ستیزی می‌دهد؟ 🔷 وضع روانی بسیاری از انسانها بیانگر این است که اگر از رفتار شما ناراحت باشند، سعی می‌کنند با همان چیزهایی که شما مخالفید، همدردی بیشتری کنند و لذا خوف آن وجود دارد که سکولاریسم‌ستیزی سطحی و شعاری ما با این مدیریت فشل اقتصادی، منجر به محبوبیت بیشتر سکولاریسم در جامعه شود. 🔷 تصوری غلوآمیز از توانایی‌های فقه و حوزه در حل مشکلات و مسائل کشور، نه به نفع فقه و حوزه است و نه به نفع نظام. باید واقع‌بین بود. 🔷 از اشکالات فقه و اسلام‌شناسی موجود، اهتمام به برش‌هایی از دین و #ندیدن برخی دیگر از برش‌هاست. ما پیوسته در تمام این سالیان از عدالت و سرسختی و سازش‌ناپذیری امیرالمؤمنین (ع) گفته‌ایم اما همه سیره آن امام همام، این نبوده است. این سترگ‌مرد عرصه عدالت و سیاست، سیره‌ای از واقع‌بینی و خاضع‌شدن در برابر واقعیت‌های تلخ نیز دارد. 🔷 تاکنون کمتر به مردم گفته‌ایم که علی علیه السلام وقتی حکومت را در دست گرفت در برابر ۲۶ بدعت اساسی و بزرگ که میراث خلفای پیشین بود و مبارزه با آنها موجب ازهم‌گسیختگی انسجام اجتماعی و ملی و سیاسی می‌شد، #مماشات کرد و از اصلاح آنها چشم پوشید. 🔷 در هر صورت این که تصور کنیم «راه‌حل بسیاری از مشکلات امروز کشور در دست فقه و حوزه است، و نظام و جامعه منتظر درس‌های خارج فقه حوزه است تا خروجی آنها موجب حل این مشکلات شود» ، تا حد زیادی از واقعیت بیگانه است. بسیاری از مشکلات کنونی ناشی از ضعف مدیریت و بسیاری دیگر ناشی از ساختارهای مدرن اقتصادی و فرهنگی و اجتماعی است که حوزه و فقه کار زیادی نمی‌توانند درباره آنها انجام دهند. 🔷 حوزه انقلابی به جای ورود به مباحثی سروصدا برانگیز و کم فایده و گاه ذهنی محض، می تواند با ایستادن بر سر مسلّمات فقهی و دینی و انقلابی و مطالبه آن از نظام و دستگاه‌ها، بیشترین نقش را در تقویت جمهوری اسلامی داشته باشد. 🔷 پدیده فسادهای مالی و اقتصادی موجود در کشور و انواع رانت‌خواری‌ها و فسادهای گسترده اداری، بیش از هر شبهه فلسفی و فقهی و سیاسی و فرهنگی برای نظام و حکومت روحانیت ویرانگر و مشروعیت‌زدا است؛ و فقه و حوزه اگر در این زمینه ورود لازم و کافی را نکند، باید مطمئن باشد که دو جریان موجود سیاست‌گریز در حوزه (شامل جریان سنتی قائل به عدم جواز تشکیل حکومت در عصر غیبت و نیز جریان مدرن قائل به محوریت عرف و دموکراسی در حکومت) عرصه را بر انقلابیون سکولاریسم‌ستیز تنگ خواهند کرد. 🌐منبع و متن کامل: blogs.mobahesat.ir/nasiri/1289 ♨️مباحث داغ فرهنگ و دین👇 @dph110