📹 طاعت و اطاعت الهی | قسمت 1 🎙 #آیت_الله_مجتبی_تهرانی (ره) 📖 نشان های شیعه:اهل تواضع؛ خشوع، نماز، روزه ... نیکی به پدر و مادر ✍️ روایت را جابر جعفی از امام باقر(ع) نقل می کند که حضرت به او می فرماید: « ای جابر! آیا اکتفا می کند کسی که خودش را به تشیّع نسبت می دهد اینکه بگوید: من اهل بیت؟عهم؟ را دوست دارم، به خدا سوگند! او شیعۀ ما نیست. شیعۀ ما کسی است که تقوای الهی و اطاعت خدا پیشه کند.«وَ مَا كَانُوا یُعْرَفُونَ یا جَابِرُ إِلَّا...»و آنان شناخته شده نیستند، اگر بخواهی آن ها را شناسایی کنی نشانه هایش این است. حضرت در اینجا اعمال فردی و اجتماعی در شاخه های مختلف اخلاقی به عنوان نشانه ذکر می کند، یعنی نماز بخواند، زکات بدهد و ذکر تنها نیست. همه است. در ادامه روایت می فرماید: 1️⃣اهل تواضع و خشوع باشد - تواضع اگر کنار خشوع بیاید چه بسا اوّلی مربوط به بیرون یعنی اعضا و جوارح ظاهری باشد که حالت به خود گرفتگی تصنّعی نداشته باشد و خشوع یک امر درونی است- در روابط اجتماعی اهل امانت باشد، زیاد متذکّر خدا باشد چه زبانی و چه قلبی، اهل نماز و روزه باشد، اهل نیکی کردن به پدر و مادر باشد. 1️⃣ کافی، ج 2، ص 74 - وسایل الشیعه، ج 15، ص 234 - بحارالأنوار، ج 67، ص 98 📕 #طاعت_و_اطاعت_الهی ┄┅┅┅┅❀┅┅┅┅┄ 🌐 www.serajnet.org 🆔 @serajnet

📹 طاعت و اطاعت الهی | قسمت 3 🎙 #آیت_الله_مجتبی_تهرانی (ره) 📖 نشانه های دیگر شیعه: به دستورات و روش پیغمبراکرم(ص) و امام علی(ع) عمل کردن ✍️ وقتی جملات حضرت به اینجا رسید، برای جابر سؤال پیش آمد. اگر من هم بودم به همین می رسیدم؛ زیرا انسان وقتی این خصوصیّات را می شنود بر آشفته می شود که چگونه می توان ادعا کنیم که شیعه هستیم. «جابر گفت: پسر پیغمبر(ص)! من که کسی را امروز به این خصوصیّت نمی شناسم. حضرت فرمود: جابر! آیا کافی است که کسی بگوید من علی(ع) را دوست دارم؟! حضرت می فرماید: «یَقُول»؛ یعنی دوستی زبانی. در اوّل روایت هم حضرت فرمودند: «أَنْ يَقُولَ بِحُبِّنَا أَهْلَ الْبَيْتِ». اگر دقّت شود تا حالا حضرت می فرمایند تنها سخن و حرف کافی نیست؛ بلکه اگر محبّت باشد، بروز و ظهور و اثر دارد، همین که بگوید: امام علی(ع) را دوست دارم و اهل ولایت هستم، امّا اهل عمل نباشد، کافی نیست. «فَلَوْ قَالَ إِنِّی أُحِبُّ رَسُولَ اللَّهِ(ص) فَرَسُولُ اللَّهِ(ص) خَیرٌ مِنْ عَلِيٍّ (ع) ثُمَّ لَا یَتَّبِعُ سِیرَتَهُ وَ لَا یَعْمَلُ بِسُنَّتِهِ»1️⃣؛ اگر بگوید: پیغمبر(ص) را دوست دارم و مقامات پیغمبر(ص) را با مقامات علی(ع) مقایسه کند، امّا از روش علی(ع) متابعت نکند و به دستورات آن ها عمل نکند. 1️⃣ کافی، ج 2، ص 74 - وسایل الشیعه، ج 15، ص 234 - بحارالأنوار، ج 67، ص 98 📕 #طاعت_و_اطاعت_الهی ┄┅┅┅┅❀┅┅┅┅┄ 🌐 www.serajnet.org 🆔 @serajnet

📹 طاعت و اطاعت الهی | قسمت 6 🎙 #آیت_الله_مجتبی_تهرانی (ره) 📖 نشانه های محبّت به خدا: اوّل؛ میل به دیدار خدا، دوست داشتن مرگ ✍️ از کجا بفهمیم اهل محبّت و خدا دوست هستیم؟ هفت نشانه عرض می کنم که با آن ها می توانیم کشف از محبّت کنیم. اوّل؛ آیا این دل و قلب ما مایل به دیدار خدا هست یا نه؟ آیا دوست دارد او را بالعیان مشاهده کند؟ چون از لوازم ادّعای محبّت و دوستی نسبت به محبوب، علاقه به دیدار اوست. ممکن است همۀ ما ادّعا کنیم که مشاهدۀ جمال حق و جلال حق را دوست داریم. در این صورت، هر کس هرچیزی را دوست دارد، لوازم وصول به محبوبش را هم دوست می دارد و از این اسباب بدش نمی آید. چه چیز سبب می شود انسان بدون هیچ حجابی از حجب مادّی، جمال حق را مشاهدۀ کند؟ این عامل، مرگ است. آیا موت، محبوب ماست یا از آن کراهت داریم؟ اولیای خاصّ حق، آن هایی که خدا دوست بودند، مرگ را دوست می داشتند و از مرگ فراری نبودند. وقتی که عزرائیل آمد جان پیغمبر مرسل را که قهرمان توحید است بگیرد، به عزرائیل(ع) گفت: آیا هیچ دوستی جان دوست خود را می گیرد؟! چه زیبا جواب آمد: آیا دوستی هست که لقای دوستش را نخواهد؟ اگر انسان در دوستی خود صادق است، چرا از مرگ بدش می آید؟ او چنین می گوید، ولی امام علی(ع) می فرماید: «وَ اللَّهِ‏ لَابْنُ‏ أَبِی‏ طَالِبٍ‏ آنَسُ‏ بِالْمَوْتِ مِنَ الطِّفْلِ بِثَدْی أُمِّه»1️⃣. به خدا قسم! پسر ابی طالب به مرگ، از طفل به پستان مادرش مأنوس تر است.ببینید چقدر تفاوت بین سخن حضرت و سخن پیغمبر مرسل(ص) است. 1️⃣نهج البلاغه، خطبۀ 5 📕 #طاعت_و_اطاعت_الهی ┄┅┅┅┅❀┅┅┅┅┄ 🌐 www.serajnet.org 🆔 @serajnet

📹 طاعت و اطاعت الهی | قسمت 7 🎙 #آیت_الله_مجتبی_تهرانی (ره) 📖 نشانه های محبّت به خدا: دوّم؛ تقدّم خواسته خداوند بر خواستۀ خود ✍️ دوّم؛ آنگاه که خواسته های خدا به ما ابلاغ شد، آیا خواستۀ او را بر خواستۀ خود مقدّم می داریم یا نه؟ اگر کسی موجودی را دوست بدارد و بداند خواستۀ او چیست، اگر در دوستی صادق باشد، خواستۀ او را برخواستۀ خود مقدّم می دارد؛ لذا همین جاست که مسئلۀ انقیاد درونی و اطاعت مطرح می شود. در حقیقت اگر خواستۀ او را مقدّم داشتم، او را دوست دارم و تا گفتم او را به طور واقعی دوست دارم، بی تردید در کنارش انقیاد قلبی حاصل می شود. همین طاعات نیز در صحنۀ عمل ظاهر می شود. اما اگر این چنین نبود و هوای خود را بر خواستۀ او مقدّم داشتم، باید بفهمم که خبری از دوستی نیست. البته در ظاهر، ممکن است عمل ظاهری را انجام دهد، ولی بحث ما عمل ظاهری نیست. فعلاً بحث انقیاد و اطاعت درونی و سر به فرمان بودن دل مطرح است. این است که آدم ساز است. 📕 #طاعت_و_اطاعت_الهی ┄┅┅┅┅❀┅┅┅┅┄ 🌐 www.serajnet.org 🆔 @serajnet

📹 طاعت و اطاعت الهی | قسمت 8 🎙 #آیت_الله_مجتبی_تهرانی (ره) 📖 آیا برای ما شرمندگی نیست که بگوییم زهرا (س) را دوست داریم؟ بعد ما را ببرند به جهنّم؟ ✍️ در مسئلۀ محبّت نسبت به اولیای خدا، بحثی است که من مکرّر عرض کرده ام. امّا دوستان توجّه کنند که واقعیّت این است که بر فرض در دنیا بتوانیم بلاهای دنیایی را تحمّل کنیم، امّا آیا ما می توانیم فشار قبر و عالم برزخ را تحمّل کنیم؟! آیا می توانیم اهوال روز قیامت را که آن قدر سخت است که طبق روایت، انبیا(ع) غیر از پیامبر اکرم(ص) داد وانفساه سر می دهند و امّت های خود را فراموش می کنند، تحمّل کنیم؟! طبق همین روایت است که حضرت زهرا(س) می فرماید در آن روز دست این ها را می گیرم. همه داد وانفساه سر می دهند، امّا پیغمبر(ص) می فرماید: وا امّتی! وا امّتی! باید ببینیم آیا ما چنین کششی داریم و می توانیم تخلّف نکنیم؟! چنین کششی نداریم، چه رسد به اینکه طبق این روایت ما را به جهنّم ببرند. آیا برای ما شرمندگی نیست که بگوییم: زهرا(س) را دوست داریم، امّا ما را به جهنّم ببرند؟! وقتی بی بی دست دراز می کند که ما را از جهنّم بیرون بیاورد، ما با چه رویی دستمان را دراز کنیم وبه دست ایشان بدهیم؟! ما که یک عمر در این مجالس گفتیم که شما را دوست داریم. اگرچه این دوستی هم کارساز شد و منکر این نیستیم، امّا آیا نباید در کارهای خود تجدید نظر کنیم؟... 📕 #طاعت_و_اطاعت_الهی ┄┅┅┅┅❀┅┅┅┅┄ 🌐 www.serajnet.org 🆔 @serajnet

📹 طاعت و اطاعت الهی | قسمت 9 🎙 #آیت_الله_مجتبی_تهرانی (ره) 📖 نشانه های محبّت به خدا: سوّم؛ به یاد خداوند بودند و غفلت از او نکردن ✍️ سوّم؛ مسئلۀ ذکر و غفلت است که در گذشته بحث کردیم. اگر انسان موجودی را دوست بدارد، اوّلاً هیچ گاه از او غفلت نمی کند؛ یعنی هیچ گاه او را فراموش نمی کند. ثانیاً نه اینکه غفلت نمی کند؛ بلکه به طور مستمر بر طبق سطح دوستی اش اگر شدید باشد متذکّر اوست که نشان از تفاوت های محبّتی است. و هر چیزی که یادآور او باشد، به او محبّت هم دارد؛ چه آن چیز شخص باشد یا چیز دیگری. در اینجا گفته می شود اگر کسی حبّ به خدا داشته باشد، نشانه و علامتش این است که به یاد خدا است و از او غافل نمی باشد، و به هر چیزی که یادآور او باشد، محبّت می ورزد، حتّی اعمال عبادتی. نماز را دوست می دارد؛ چون یادآور خدا است. اولیای خدا را، پیغمبر اکرم(ص)، ائمّۀ طاهرین(ع) را دوست می دارد؛ چون آن ها یادآور خدا هستند. قرآن را دوست می دارد و کلام الله را می خواند؛ چون او را به یاد خدا می اندازد. در روایتی آمده است: «كَذَبَ مَنِ ادَّعىَ مُحَبَّتٖی وَ إِذٰا جَنَّهُ اللَیْلَ نَامَ عَنی»؛ دروغ می گوید کسی که ادّعای دوستی مرا می کند و وقتی شب فرامی رسد، نسبت به من چشم می پوشد و می خوابد... 📕 #طاعت_و_اطاعت_الهی ┄┅┅┅┅❀┅┅┅┅┄ 🌐 www.serajnet.org 🆔 @serajnet

📹 طاعت و اطاعت الهی | قسمت 10 🎙 #آیت_الله_مجتبی_تهرانی (ره) 📖 نشانه های محبّت به خدا: چهارم؛ از دست دادن هر چیزی که اورا به حق و محبوبش نمی رساند محزون نشود ✍️ چهارم؛ یکی از علایم دوستی این است که نسبت به چیزی که از دست می دهد و آن چیز انسان را به حق و محبوبش نمی رساند محزون و متألّم نشود. از طرف دیگر، با به دست آوردن موجودی که او را به حق نمی رساند، مسرور نشود؛ بلکه چیزی را دوست بدارد که او را به حق می رساند؛ عمل عبادتی باشد یا اطاعتی باشد یا هر چیز دیگر. امّا چیزهایی که مقرِّب به خدا نیستند، از آمدنش خوشحال نشود، چه رسد به اینکه مُبَعِّد باشد و انسان را از او دور کند. اگر همۀ آنچه از ماسوای او که او را به خدا نمی رساند به انسان بدهند، نباید خوشحال شود. چرا؟ چون وقتی می گوید: او را دوست دارم، هر چه که او را به خدا برساند، دوست دارد و چیزی که او را از خدا جدا کند دوست ندارد؛ لذا به خاطر از دست دادن امور مادّی که رسانندۀ به حق نیستند، محزون نمی شود، اموری که گاهی مُبَعّد ند. کسی که خدا را دوست دارد، اگر مقداری از مال دنیا یا چیز دیگر از او گرفته شود، ناراحت نمی شود و عزا نمی گیرد که مالم و مقامم رفت. این ها پوچ است و چیزی که پوچ است، ناراحتی ندارد... 📕 #طاعت_و_اطاعت_الهی ┄┅┅┅┅❀┅┅┅┅┄ 🌐 www.serajnet.org 🆔 @serajnet

📹 طاعت و اطاعت الهی | قسمت ۱۲ 🎙 #آیت_الله_مجتبی_تهرانی (ره) 📖 نشانه های محبّت به خدا: هفتم؛ کتمان محبّت که نکند خلاف بگویم ✍️ هفتم؛ کسی که اهل محبّت حقیقی است، اظهار محبّت نمی کند؛ بلکه کتمان محبّت می کند. این؛ بحث معرفتی بسیار دقیق و ظریف است و فعلاً نمی توانم وارد این بحث شوم. چرا چنین است؟ چون می ترسد بگوید که دوستت دارم و چگونه دوستت دارم؛ زیرا خوف این را دارد که خلاف گفته باشد؛ زیرا او از تمام زوایای بندگانش آگاه است. البته منظور ابراز اصل محبّت نیست، بلکه وارد خصوصیّات محبّت نمی شود. اگر بگوید: خدایا! خیلی دوستت دارم، او که آگاه است و از تمام زوایای دل بنده اش آگاه است، نکند خلاف بگوید و همین خلاف گویی موجب طرد او شود؛ لذا می فرمایند: کتمان محبّت، کشف از محبّت می کند. او در درون می سوزد، ولی از نظر بیرون چیزی ابراز نمی کند. 📕 #طاعت_و_اطاعت_الهی ┄┅┅┅┅❀┅┅┅┅┄ 🌐 www.serajnet.org 🆔 @serajnet

📹 طاعت و اطاعت الهی | قسمت 13 🎙 #آیت_الله_مجتبی_تهرانی (ره) 📖 دعوت ملک داعی در شب های ماه رجب و رسیدن بنده به مقام ربوبیّت ✍️ اثر دیگر اطاعت عبد نسبت به رب، اطاعت رب نسبت به عبد است و این، مطلب عجیبی است. اگر بنده مطیع پروردگارش شود، خداوند هم نسبت به خواسته های او مطیع او می شود. پیغمبر اکرم(ص) می فرماید: «عَنِ النَّبِی(ص) أَنَّهُ قَالَ: إِنَّ اللَّهَ تَعَالَى نَصَبَ‏ فِی‏ السَّمَاءِ السَّابِعَةِ مَلَكاً إِنَّ اللَّهَ تَعَالَى نَصَبَ‏ فِي‏ السَّمَاءِ السَّابِعَةِ مَلَكاً يُقَالُ‏ لَهُ‏ الدَّاعِي»؛ حضرت فرمود: خداوند در آسمان هفتم فرشته ای را قرار داده است که به او داعی و دعوت کننده گفته می شود. قدیم می گفتند: جارچی. داعی؛ یعنی جارچی، کسانی که جار می زدند و اعلان می کردند. «فَإِذَا دَخَلَ شَهْرُ رَجَبٍ یُنَادِی ذَلِكَ الْمَلَكُ كُلَّ لَیلَةٍ مِنْهُ إِلَى الصَّبَاحِ»؛ آنگاه که ماه رجب وارد شود، این فرشتۀ منادی هرشب از شب های ماه رجب تا به صبح ندا می کند: «طُوبَى لِلذَّاكِرِینَ»؛ خوشا به حال کسانی که متذکّر خدا هستند! «طُوبَى لِلطَّائِعِینَ»؛ خوشا به حال کسانی که مطیع حق اند! «وَ یَقُولُ اللَّهُ تَعَالَى أَنَا جَلِیسُ مَنْ جَالَسَنِی»؛ این فرشته پیام خدا را می رساند و می گوید: خداوند می فرماید که من جلیس هرکسی هستم که با من بنشیند، من همنشین او هستم... 📕 #طاعت_و_اطاعت_الهی ┄┅┅┅┅❀┅┅┅┅┄ 🌐 www.serajnet.org 🆔 @serajnet

📹 طاعت و اطاعت الهی | قسمت 14 🎙 #آیت_الله_مجتبی_تهرانی (ره) 📖 عنایت خداوند در ماه رجب مخصوص مطیعین نیست؛ بلکه به گناهکاران هم عنایت می شود ✍️ دوستان شما می دانید فردا شب اوّل ماه رجب است. ما به رجب رسیدیم. منادی از فردا شب این ندا را می دهد. در توصیف ماه رجب روایات بسیاری وارد شده است. رحمت خداوند در ماه رجب ریزش دارد. در روایتی آمده است که فرمودند رجب را رجب الاصب می گویند؛ زیرا رحمت و مغفرت خداوند در این ماه بر بندگانش ریزش می کند. در ادامه روایت خداوند می فرماید: «الشَّهْرُ شَهْرِي»؛ ماه رجب ماه من است، «وَ الْعَبْدُ عَبْدِی»؛ هم ماه ماه من است و هم این بنده بندۀ من است، «وَ الرَّحْمَةُ رَحْمَتِی فَمَنْ دَعَانِی فِی هَذَا الشَّهْرِ أَجَبْتُهُ»؛کسی اگر در این ماه مرا بخواند جوابگوی او هستم، «وَ مَنْ سَأَلَنِی أَعْطَیتُهُ»؛ کسی اگر از من درخواستی کند به او عطا می کنم.خوب دقّت کنید لحن جملات ببینید چه طور عوض شده. در بالا داشت، «وَ مُطِیعُ مَنْ أَطَاعَنِی»؛ من مطیع کسی هستم که مرا اطاعت کند. این، مربوط به مطیعین بود. امّا ماه رجب اختصاص به ایشان ندارد. در اینجا «مَنْ» دارد، یعنی هرکس. ممکن است مثلِ منی عاصی باشد و مطیع نباشد، آیا در ماه رجب به چنین بنده ای عنایتی نمی شود؟ می فرماید: این بندگان را هم رد نمی کنم... 📕 #طاعت_و_اطاعت_الهی ┄┅┅┅┅❀┅┅┅┅┄ 🌐 www.serajnet.org 🆔 @serajnet

📹 طاعت و اطاعت الهی | قسمت 15 🎙 #آیت_الله_مجتبی_تهرانی (ره) 📖 ماه رجب وسیله و ریسمانی برای رسیدن به خداوند است ✍️ «وَ جَعَلْتُ هَذَا الشَّهْرَ»؛ من قرار دادم این ماه را، «حَبْلًا بَيْنِي وَ بَيْنَ عِبَادِي»؛ این را یک ریسمان قرار دادم. وسیله اتّصال قرار دادم بین خودم و بندگانم، «فَمَنِ اعْتَصَمَ بِهِ وَصَلَ إِلَي »؛ اگر کسی به این وسیله و ریسمان اعتصام بورزد به منِ خدا می رسد. من حالا می خواستم به دوستان سفارش کنم به خصوص این اعمالی را که در ماه رجب وارد شده این ها را عنایت کنید. این استغفارهایی که وارد شده، به دل ما صفا می دهد. مراجعه کنید و در مفاتیح هم هست. به این همه آثاری که مترتّب است بر آداب این ماه. حتّی پیامبر اکرم(ص) می فرمایند: ماه رجب، ماه استغفار امّت من است؛ لذا در این ماه زیاد استغفار کنید، صبح هفتاد بار و هنگام غروب هفتاد بار، «اَسْتَغْفِرُاللهَ وَ اَسْئَلَهُ التَّوبَةَ »؛ بگویید. در سجده هاتون کاری که زین العابدین صلوات الله علیه کرد ماه رجب سرتان را بذارین به سجده بگویید: «عَظُمَ الذَّنْبُ مِنْ عَبْدِكَ فَلْيَحْسُنِ الْعَفْوُ مِنْ عِنْدِكَ يَا كَرِيمُ »؛ یعنی از این فرصت ها استفاده کنید واقعاً از دوستان ملتمس دعا هستم امیدوارم که ان شاءالله این اطاعت های ما منشأ آثار معنوی برای ما باشد. 1️⃣ بحار الأنوار، ج 95، ص 377 – مستدرک الوسائل، ج7، ص535 📕 #طاعت_و_اطاعت_الهی ┄┅┅┅┅❀┅┅┅┅┄ 🌐 www.serajnet.org 🆔 @serajnet

📹 طاعت و اطاعت الهی | قسمت 16 🎙 #آیت_الله_مجتبی_تهرانی (ره) 📖 درخواست از خداوند نسبت سر به فرمان بودن و رام بودن دل ✍️ امام زین العابدین(ع) در صحیفۀ سجّادیّه دعای سی و سوّم است به خداوند عرض می کند: «وَ أَلْهِمْنَا الِانْقِیادَ»؛ خدایا! سر به فرمان بودن و رام بودن دل را عنایت کن، «لِمَا أَوْرَدْتَ عَلَینَا مِنْ مَشِیَّتِكَ»؛ نسبت به آنچه از ناحیۀ مشیّت خود بر ما یا وارد می کنی یا وارد می شود. این، همان فرمان های تکوینی است. «حَتَّى لَا نُحِبَّ تَأْخِیرَ مَا عَجَّلْتَ، وَ لَا تَعْجِیلَ مَا أَخَّرْتَ»؛ تا اینکه دوست نداشته باشیم عقب انداختن چیزی را که تو جلو انداخته ای و جلو انداختن چیزی را که تو پس انداخته ای. نه اینکه گفته شود: ای کاش این طور نمی شد! این اتّفاق حالا زود بود. در حالی که این اتّفاق افتاده و گفتن اینکه ایکاش این کار نمی شد معنا ندارد. کاری نبود که در اختیار انسان باشد. در زندگی از این موارد خیلی وجود دارد. این، مربوط به فرمان های تکوینی حق و انقیاد نسبت به آن فرمان ها است. در مورد فرمان های تشریعی هم دارد: «وَ لَا نَكْرَهَ مَا أَحْبَبْتَ، وَ لَا نَتَخَیَّرَ مَا كَرِهْتَ»، حضرت طلب انقیاد کرده و عرض می کند: رام شدن دل از تو می خواهم که مکروه نداریم آنچه را تو از اعمال دوست می داری و انتخاب نکنم عملی را که تو دوست نداری؛ که برگشت به مسئلۀ اعمال می کند. 📕 #طاعت_و_اطاعت_الهی ┄┅┅┅┅❀┅┅┅┅┄ 🌐 www.serajnet.org 🆔 @serajnet