«چگونه می‌شود مهربانیِ در چشمانت را بوسید؟»

به آلارم اعتقادی ندارم اگه قسمت باشه برم دانشگاه خودم بیدار میشم اگه نه که حتما صلاح نبوده که برم والا بخدا

چه کاریه از شش صبح آلارم بذارم؟ اگه صلاح باشه خودم میرم دیگه

اصلا کی از هفته اول رفته دانشگاه ؟

یادی کنیم از روزهای امتحانی =) هر روز جنگ استرس داشتم دانشگاه بگه بیاید امتحان بدید

اینجا روزای اول دانشگاه بودیم همه عالی و گوگولی مگولی بعدش انگار یه شهاب سنگ از اون بالا خورد تو فرق سر بچها آره دیگه

طبق قرار هفتگیمون جمعه‌ها اختصاص داشت به "ما" و ما هم برای این قرار ، خودمون رو از مشغلۀها آزاد میکردیم تا بدقولی نکرده باشیم از هرجای شهر و از هر کجای دنیا که میشد خودمون رو میرسوندیم تا کنار هم باشیم حتی برای دقایقی..

امشب حوالی ساعت نُه دست توی دست همدیگه خیابون هارو متر میکردیم ،راهی که میشد با وسیله نقلیه ده دقیقه‌ای رسید طولش میدادیم و با پیاده اومدن به بیست دقیقه میکشوندیم همینطور که فضای آروم و بی‌هیاهوی شب لذت می‌بردیم چشمم خورد به ماشین قدیمی پیکان ، با ذوق گفتم ببین چقدر قدیمیه همیشه دیدن چیزای قدیمی بهم احساس زنده بودن میده مثل دیدن خونه‌ی قدیمی ، چهره‌های قدیمی ، وسایل قدیمی با لبخند آروم سرشو به سمتم کج کرد و گفت ، آره به نظرم جالبه اما من همیشه چیزای جدید و مدرن رو ترجیح میدم همین جمله کافی بود تا برسم به اینکه "ما اگر عاشق باشیم ، باید به تفاوت‌ها احترام بذاریم ، ازدواج یعنی درک و پذیرش تفاوت‌ها"

هنوز دانشگاه نرفته کلیم درد می‌کنه ، ببینم طی این چند ماه چه درد و مرضای دیگه میگیرم

دوباره ماجرای منو اسنپام شروع شد

احوالاتم

تو نمیتونی روز شنبه ساعت هشت صبح منو بخندونی تو استاد کلائی نیستی