#گزیده_نکات_تفسیری
#صفحه_28
❇️#اجابت حتمی #خداخواهان
💠وَإِذَا سَأَلَكَ عِبَادِي عَنِّي فَإِنِّي قَرِيبٌ أُجِيبُ دَعْوَةَ الدَّاعِ إِذَا دَعَانِ فَلْيَسْتَجِيبُوا لِي وَلْيُؤْمِنُوا بِي لَعَلَّهُمْ يَرْشُدُونَ "بقره/186"
🌱 و اگر بندگانم سراغ مرا از تو گرفتند [=از خود برتر آمده و مرا طلب كردند]، من كه مسلماً نزديكم [یعنی حجاب و دوري از خود آنهاست]. من دعاي دعاكننده را، آنگاه كه مرا [نه براي حاجات مادّي خود] بخواند اجابت ميكنم. پس بايد براي [نزديك شدن به] من [تشنه و] طالب اجابت باشند و بايد به من ايمان بياورند، باشد تا رشد يابند.
🔹حرف «اذا» نشان ميدهد سراغ خدا گرفتن استثنايي است و اكثريت مردم خدا را براي رفع حاجات و دفع بلايا ميخوانند و در واقع او را براي خود ميخواهند، نه برعكس!
🔹«قَرِيب» مبالغه «قُرب» است و نهايت نزديكي خدا به بندگان را، كه از رگِ گردن نزديكتر است، نشان ميدهد. اين نزديكي تا جايي است كه حتي گفته نشده: به آنها بگو من نزديكم، بلكه بيواسطه بيان شده است.
🔹تضمين دعا تنها زماني است كه از خود و حوائج خود برتر آمده و طالبِ خود خدا [اسماء نيكو و جمال و جلالش] باشيم. خواندن خدا البته در هر شرايطي و به هر نيتي شايسته است، اما آنچه تعهّدِ اجابت شده، برداشتن موانع و حجابهاست كه همان «من» و تمنيّات شخصي است. آنچنان كه فرمود: «مرا بخوانيد تا شما را اجابت كنم» [غافر 60 ] و «خدا كسي است كه شخص درمانده را وقتي او را ميخواند اجابت ميكند» [نمل 62 ].
🔹مانع ما براي رسيدن به حاجات خدايي، خودمان هستيم كه با دور شدن از خودخواهيها مانع از بين ميرود و به خواستههاي خدايي خود ميرسيم. به همين دليل دعاهاي به ظاهر غير ممکن پيامبران اجابت شده است.
🔹منظور (وَلْيُؤْمِنُوا) ايمان عادي نيست، بلكه ايمان به حقيقت توحيدي دعاست كه جز خدا چيزي خواندنی نیست.
🔹(يَرْشُدُونَ) برحسب موضوع، معناي رشد تفاوت ميکند؛
وقتي موضوع هدايت مطرح باشد، معناي رشد مقابل «غي» [بيراهه] ميباشد بقره/256 اعراف/146،
وقتي سخن از سود و زيان در کار باشد، رشد معنائي متضاد «شرّ» جن/10يا ضرر جن /21پيدا ميکند.
اين سومين هدف و برنامة زيربنايي رمضان است كه با خداخواهي [نه خواندن خدا براي حاجات مادّي خود] حاصل ميشود. به نسبت دور شدن از منيّتهاست كه به او نزديك ميشويم و رشد ميكنيم، وگرنه با خرج كردن خدا براي خود در جا ميزنيم.
༻🍃🌸🍃༺
کانال محمد اسماعیل #خورشیدی
🆔 @khorshid_ir