#حکومت_اسلامی_در_عصر_غیبت #گستره_قوانين_اسلام نکاتی در پاسخ به جدايى دين از سياست – بخش اول 🌸يك. گستره قوانين اسلام با توجه به حجم عظيمى از احكام اجتماعى و اهداف سياسى ـ دينى اسلام، مى توان هدف گيرى اصلى اين دين مقدّس را شناخت. امام خمينى (رحمه الله) در اين باره مى فرمايد: «اسلام دين سياست است، با تمام شئونى كه سياست دارد. اين نكته براى هر كسى كه كمترين تدبّرى در احكام حكومتى، سياسى، اجتماعى و اقتصادى اسلام بكند، آشكار مى گردد. پس هر كه را گمان بر او برود كه دين از سياست جدا است، نه دين را شناخته و نه سياست را» [1] با مرورى كوتاه بر قوانين اسلامى و آيات قرآن، روشن مى گردد كه اسلام دينى جامع و همه سونگر است كه تمام ابعاد زندگى انسان (فردى، اجتماعى، دنيايى، اخروى، مادى و معنوى) را در نظر گرفته است و همان گونه كه مردم را به عبادت و يكتا پرستى، دعوت نموده و داراى دستورات اخلاقى و خودسازى فردى است؛ احكام و دستوراتى در مورد مسائل حكومتى، سياسى، اقتصادى، اجتماعى، قضايى، امور مربوط به اداره صحيح جامعه، روابط بين الملل و ... دارا مى باشد. بديهى است اجراى چنين احكام و دستوراتى، بدون قدرت اجرايى، امكان پذير نيست. به عبارت ديگر آموزه هاى سياسى و اجتماعى دين، لزوما حكومت دينى را نيز به دنبال دارد. حكومت دينى ـ به معناى صحيح آن ـ حكومتى است كه جامعه را بر اساس قوانين الهى اداره كند و زمينه هاى رشد استعدادها و امكان رسيدن انسان ها به كمال و ايجاد جامعه اى برين، صالح و شايسته را براى مردم آماده سازد و با فسادهاى اخلاقى، اجتماعى و ... مبارزه كند. [1] صحيفه نور، ج 1، ص 6. #سيره_پيشوايان_دين – بخش دوم 🌸دو. سيره پيشوايان دين سيره و روش رسول اكرم (صلی الله علیه وآله) نشان دهنده اين است كه دين از سياست جدا نيست. آن حضرت ضمن تشكيل حكومت، مسئوليت اجرايى و قضايى آن را نيز بر عهده داشت. اميرمؤمنان على (علیه السلام) نيز حكومتى بر اساس عدل و اجراى دستورات الهى بنا نهاد. حكومت كوتاه مدت امام حسن (علیه السلام) ، قيام خونين امام حسين (علیه السلام) و مشروع ندانستن حكومت هاى وقت از سوى ديگر امامان (علیهم السلام) ، همه بيانگر اين واقعيت است كه آموزه هاى سياسى و «تشكيل حكومت صالح» از ضروريات دين اسلام است. #اهداف_سياسى_و_اجتماعى_بعثت_انبيا – بخش سوم 🌸سه. اهداف سياسى و اجتماعى بعثت انبيا در نگاه قرآن، پرداختن به مسائل سياسى و اجتماعى، اصلاح امور جامعه و برقرارى مناسبات عادلانه، از اهداف نبوت و از تعاليم اساسى دين است. پاره اى از آياتى كه بر اين مطلب گواهى مى دهد، عبارت است از: 1. «لَقَدْ أَرْسَلْنا رُسُلَنا بِالْبَيِّناتِ وَ أَنْزَلْنا مَعَهُمُ الْكِتابَ وَ الْمِيزانَ لِيَقُومَ النّاسُ بِالْقِسْطِ وَ أَنْزَلْنَا الْحَدِيدَ فِيهِ بَأْسٌ شَدِيدٌ وَ مَنافِعُ لِلنّاسِ» [1] ؛ «به راستى كه پيامبران را با پديده هاى روشن گر فرستاديم و همراه آنان كتاب و ميزان نازل كرديم، تا مردم به دادگرى برخيزند و آهن را كه در آن نيروى سخت و سودهاى فراوان براى مردم است، پديد آورديم». 2. «وَ لَقَدْ بَعَثْنا فِى كُلِّ أُمَّةٍ رَسُولاً أَنِ اعْبُدُوا اللّهَ وَ اجْتَنِبُوا الطّاغُوتَ» [2]؛ «و به راستى در هر امتى، پيامبرى فرستاديم كه خداوند را بندگى كنيد و از پيروى طاغوت دورى جوييد» [3] [1] حديد 57، آيه 25. [2] نحل 16، آيه 36. [3] براى آگاهى بيشتر ر.ك: نصرى، عبدالله، انتظار بشر از دين، پژوهشگاه فرهنگ و انديشه اسلامى. تبلیغ این کانال صدقه جاریه میباشد 🌅 @khorshid_Mahdi 🌅