طلوع صبحگاهان، هنگامی که آفتاب نخستین بارقه های طلایی‌ نور خود را بر پهنه بی‌کران دریا می‌ افکند ، لحظه‌ای جادویی و دل‌انگیز آفریده می شود . موج‌ها آرام و نرم بر ساحل می‌غلتند و درخشش خورشید در آب‌های آبی و زلال دریا، همچون هزاران الماس براق، می‌درخشد. هر پرتوی خورشید، بر بستر آب، نقشی زیبا و بی‌نظیر می‌زند و دل آدمی را به آرامشی عمیق فرا می‌خواند. نسیم خنک صبحگاهی که بر چهره می‌وزد، بوی تازه و نمکین دریا را به ارمغان می‌آورد و ذهن و روح را به یک سفر درونی می‌برد. صدای مرغان دریایی که در افق پرواز می‌کنند و نغمه‌های طبیعت که به گوش می‌رسد، گویی سمفونی آفرینش را نواخته و جهان را به آغاز یک روز جدید خوش‌آمد می‌گویند. زیبایی صبحگاهی در کنار دریا، تجلی عشق و قدرت طبیعت است؛ یادآور این‌که هر روز نو، فرصتی تازه برای زنده‌بودن، رشد و پیشرفت است. این لحظات طلایی، دل را از هر نگرانی و اضطراب آزاد کرده و نوید روزی پر از امید و انرژی مثبت را می‌دهد. روز بسیار خوبی برایتان آرزو می کنم . ارادتمند امیر مهرداد خسروی @khosravinet

امام صادق علیه السلام می‌فرمایند: المومن اعظم حرمة من الکعبه حرمت مومن از حرمت کعبه بالاتر است - ریختن آبروی مومن گناهش بیشتر از تخریب خانه خداست ! امام حسین (علیه السلام) که این ایام در تعزیت اباعبدالله الحسین علیه السلام هستیم ، در مورد حفظ حرمت مؤمن فرموده‌اند: «إنَّ اللّه َ جَعَلَ حُرمةَ المُسلمِ أعظَمَ مِن حُرمةِ الكَعبَةِ.» خداوند حرمت مؤمن را بالاتر از حرمت کعبه قرار داده است. این حدیث به اهمیت و جایگاه بالای حرمت مؤمن در دین اسلام اشاره دارد و تأکید می‌کند که باید احترام و شأن مؤمن حفظ شود. تن آدم میلرزد ! واقعا نمی دانم چطور و با چه منطقی یک جماعتی به این راحتی دیگران را مورد هتک و اهانت قرار می دهند ؟! حالا مومن کیست ؟ پیامبر اسلام فرموده است: «ایمان، اعتراف زبانی، شناخت و پذیرش قلبی و عمل با اعضا و جوارح است». همین که کسی اقرار به ایمان کند و در عمل نیز خلاف موازین شرع عمل نکند مومن است ! یعنی ملاک ایمان این نیست که کسی اگر سلیقه اش با من سازگار نبود پس مومن نیست و لذا می توان انواع و اقسام اهانت‌ها ، نسبتها و بهتان ها را به او زد ! این تفکر همان مصداق انحراف است ! همان مصداق تند روی و افراط است ! که امام علی آنها را جاهل می شمارد . در کتاب خصال روایت عجیبی آمده است که می‌فرماید: مقدس‌ترین سرزمین کعبه مکرمه (قبله گاه مسلمانان و نمازگزاران ) است به گونه‌ای که بدون توجه به آن نماز باطل است و حیوانی که به آن سو ذبح نشود حرام است. تکریم و احترام کعبه بر همه واجب و اهانت به آن حرام و گناه بزرگی است، بنابراین همان طور که تخریب و اهانت به کعبه حرام است تخریب مومن و اهانت به او نیز حرام است! به راستی چه کسی به خود جرات می‌دهد کعبه را خراب یا به آن اهانت کند؟ آیا جز ستمکارانی مانند یزید که حکم تخریب و آتش زدن کعبه را صادر کرد؟ کسی چنین جسارتی را دارد؟ پس چگونه است که با وجود بالاتر بودن حرمت مومن از حرمت کعبه به آسانی مورد تخریب و توهین و جسارت برخی قرار می‌گیرد و آبروی مسلمان به سادگی ریخته می‌شود؟ چرا ؟ چون مثلا سلیقه سیاسی اش را قبول نداریم ! عجب ! این اسلام است ؟ و در پایان یادمان باشد سنگینی گناه بهتان تا چه اندازه است؟ امام علی(ع) در این باره فرمودند: "بهتان زدن به آدم بی‌گناه بزرگتر از آسمان است". امام صادق(ع) نیز فرمودند: "بهتان زدن به آدم بی‌گناه سنگین‏‌تر از کوه‌های استوار است". این اسلام است ! مراقب باشیم آخرتمان را فدای دنیای دیگران نکنیم ! ارادتمند امیر مهرداد خسروی @khosravinet

ای ماه زیبای آفرینش ای قمر بنی هاشم ای عباس با وفا به برادر ! وای باب الحوایج ! در هجوم بی‌رحم روزگار، که غم‌های سنگین بر دوش دل‌های بی‌پناه ما سنگینی می‌کند، چشم‌امید ما به سوی تو است. تو که در حریم کربلا، با دستانی آسمانی و قلبی پر از عشق، جان در راه عشق برادر نهادی، ای کاش شفاعت تو مرهمی بر زخم‌های عمیق ما باشد. ای ماه شب‌های تاریک، ای علمدار عشق و وفا، ما که در طوفان‌های بی‌پایان دنیا غرق شده‌ایم، دل‌های پریشان خود را به دستان مهربان تو می‌سپاریم. تو که در عطشی سوزان، آب طلب کردی نه برای خود، بلکه برای تشنه‌لبان حرم، امروز نیز به یاد ما باش و نیازهای بی‌پایان ما را دریاب. حضرت عباس، ای صاحب‌دل عارف، ما را از چشمه‌های معرفت خود سیراب کن و با نگاه رحمتت، غبار اندوه از دل‌های ما بزدای. تو که در اوج میدان نبرد، آرامش و اطمینان را به قلوب مومنان بخشیدی، امروز نیز به دل‌های لرزان ما سکینه و آرامش ببخش. ای کاشف کربلا، ما که در بیابان بی‌پایان زندگی، از فرط عطش عشق و معرفت بی‌قراریم، به سوی تو دست یاری دراز می‌کنیم. ای علمدار وفا، ما را از دریای کرمت محروم مکن و شفاعتت را از ما دریغ مدار. بگذار که نور محبت و ایمان تو، چراغ راه تاریک و پرپیچ و خم زندگی ما باشد. یا ابوالفضل، ای ساقی عاشقان، ما را در این مسیر دشوار تنها مگذار. دست‌گیری تو، آرامش دل‌های ما و راهنمایی‌ات، نجات‌بخش روح‌های خسته ماست. به یاد تو، به سوی فردایی روشن قدم می‌گذاریم و با امید به لطف و کرم تو، از مشکلات دنیا عبور می‌کنیم. یا حضرت عباس، ما را از دریای رحمتت بنوشان و دردمندان ما را شفا بخش. امیر مهرداد خسروی @khosravinet

ابوالفضل باوفا علمدار لشکرم ... @khosravinet

یا عباس، ای علمدار وفا و سقای کربلا در میان آسمان‌های بیکران عشق و عرفان، نام تو همچون ستاره‌ای درخشان بر قلب‌های عاشق و دردمند می‌تابد. تو که در روز عاشورا، با دلیرانه‌ترین قامت، علمداری را بر دوش کشیدی و به خیل عاشقان اهل بیت (ع) نشان دادی که عشق و ایثار تا کجا می‌تواند اوج گیرد. ای ماهتاب شب‌های تاریک دل‌های ما، در هنگامه‌ای که از دردهای دنیوی به ستوه آمده‌ایم، دل به دریا زده و به ساحل کرامت تو پناه می‌آوریم. تو که جان خود را در راه عشق فدا کردی، می‌دانیم که برای دل‌های دردمند ما نیز مرهمی از آسمان هدیه داری. یا ابوالفضل، ای روح عطش‌زدای معرفت، همان‌گونه که در کنار شریعه فرات، تشنگی را با یاد اهل بیت (ع) تسکین دادی، اکنون نیز دل‌های تشنه ما را از چشمه‌سار کرامت خود سیراب کن. دست نیاز ما را بگیر و از بحر بیکران مهر و رحمت خود بر ما فرو ریز. ای فرمانده دل‌های عاشق، ما که در این دنیای پر از فتنه و فریب گرفتار آمده‌ایم، چشم‌انتظار نظر لطف تو هستیم. به یاد می‌آوریم که تو در هر نفس، نجوای عاشقانه‌ای با خدای خویش داشتی. پس اکنون نیز به حوایج ما نظر افکن و ما را از این بحر پر آشوب به ساحل آرامش و اطمینان رهنمون ساز. یا عباس، ای شمع فروزان عاشورا، دل‌های ما در این ظلمات دنیا به نور تو روشن می‌شود. از تو می‌خواهیم که دست شفاعت بر سر ما بگذاری و با دعای خیر خود، ما را از درد و رنج رهایی بخشی. به ما بیاموز که چگونه در مسیر عشق و ایمان قدم بگذاریم و همچون تو، فدایی حقیقت و عدالت باشیم. یا علمدار بی‌نظیر کربلا، به ما بنما که چگونه در راه عشق الهی ثابت‌قدم بمانیم و از دریای مهر و کرامت تو بهره‌مند شویم. ما را به یاد خداوند بزرگ بینداز و از او بخواه که ما را در این مسیر پر پیچ و خم، هدایت کند و نور معرفت و عرفان را بر دل‌های ما بتاباند. امیر مهرداد خسروی @khosravinet

اباالفضل ( ع ) @khosravinet

صبح تاسوعا، سرآغاز روزی است که در آن عالم معنا به دنیا نزدیک‌تر می‌شود. این صبح، پیش‌زمینه‌ای است برای واقعه‌ای بزرگ که در دل هر مؤمنی را به لرزه در می‌آورد. طلوع خورشید، درخشش نوری است که تاریکی شب را می‌شکافد و غم را به همراه می‌آورد؛ اما این نور، رنگی دیگر دارد، رنگ خون و ایثار. در این صبح، نسیمی ملایم از دشت کربلا می‌وزد که با خود عطر گل‌های کربلا را به همراه می‌آورد. صدای پرندگان، نغمه‌ای است که گویی حزن و اندوه واقعه را در خود نهفته دارد. همه چیز در طبیعت، آماده است برای شهادتی عظیم که در فردا رقم خواهد خورد. آسمان، با رنگ آبی ملایم خود، گویی چشمانی اشک‌بار را به تصویر می‌کشد. خورشید که همیشه نشانه امید و زندگی است، امروز با درخشش خود، به یادآوری ازخودگذشتگی و شجاعت حسین بن علی (ع) و یاران وفادارش، معنی جدیدی به صبح داده است. این صبح، صبحی است که دل‌ها را به سوی معنویت و تأمل فرا می‌خواند. هر نفسی که فرو می‌بریم، یادآور عهدی است که با خدا بسته‌ایم؛ عهدی که در آن حق و حقیقت را برگزیده‌ایم و از ظلم و ستم بیزاریم. صبح تاسوعا، صبحی است که در آن عاشقان اهل بیت (ع) با دل‌هایی پر از عشق و اندوه، به استقبال روز عاشورا می‌روند. این صبح، مقدمه‌ای است برای روزی که تاریخ را با خود جاودانه خواهد کرد؛ روزی که در آن، حق و باطل در برابر یکدیگر صف‌آرایی خواهند کرد و حقیقت برای همیشه ماندگار خواهد شد. امیر مهرداد خسروی @khosravinet

هر که سرباز خدا نیست نماند، برود وان که پابند وفا نیست نماند، برود امام حسین علیه السلام در شب عاشورا یک جور سخن گفتند و در روز عاشورا جورِ دیگر! شب عاشورا، سخن از اگر می خواهید بروید بود... روز عاشورا فرمودند: آیا یاوری هست؟(هل من ناصر ینصرنی) شب صحبت می فرمایند تا مبادا خبیثی در بین باشرافت ها باشد... و روز سخن می گویند تا مبادا در بین خبیث ها کسی مانده باشد... شب غربال می فرمایند تا فقط صالحان بمانند و روز غربال می فرمایند تا فقط اشقیاء در مقابل او ایستاده باشند... و اینک ما اینک در کدام سمت تاریخ ایستاده اییم ؟ کدام صف ؟ کدامین انتخاب ؟! @khosravinet

بخشی از سخنرانی مرحوم علامه جعفری در شب عاشورا @khosravinet

شب عاشورا، شبی است که در آن زمین و زمان در هاله‌ای از سوگ و اندوه فرو می‌رود. دل‌ها سنگینی غم را در خود حس می‌کنند و اشک‌ها همچون بارانی بی‌پایان بر گونه‌ها جاری می‌شود. این شب، شبی است که تاریخ با تمام جلال و عظمتش به سکوت و تامل فرو می‌رود تا یاد آوردمان کند از رشادت‌ها و فداکاری‌های بزرگ‌مردانی که جان خود را برای حق و عدالت فدا کردند. در شب عاشورا، آسمان نیز به یاد کربلا و مصیبت‌های آن شب، با ستارگانی که همچون چراغ‌هایی درخشان در دل تاریکی می‌درخشند، می‌گرید. نسیم شبانگاهی، گویی زمزمه‌های ناله‌های مادران و کودکان داغ‌دیده را با خود به همراه دارد. صدای ناله و زاری در دل صحرا می‌پیچد و دل‌های مومنان به یاد آن شهدای گرانقدر به تپش می‌افتد. شب عاشورا، شب عشق و ایثار است. شب آن لحظه‌های ناب که یاران حسین علیه‌السلام با دل‌هایی مملو از ایمان و عشق، به سوی شهادت و لقاء‌الله شتافتند. این شب، شبی است که دل‌ها به سجده فرو می‌روند و اشک‌ها به نماز در می‌آیند. شبی که در آن، عشق و ایمان با هم پیوند می‌خورند و انسان‌ها به یاد می‌آورند که در راه حق و عدالت، هیچ چیز ارزشمندتر از فداکاری و ایثار نیست. شب عاشورا، شبی است که دل‌ها از عشق حسین علیه‌السلام لبریز می‌شوند و ارواح مومنان به سوی عرش الهی پر می‌کشند. این شب، شبی است که در آن، صدای حق و عدالت از عمق تاریخ به گوش می‌رسد و انسان‌ها را به سوی نور و حقیقت هدایت می‌کند. شبی که در آن، یاد حسین علیه‌السلام و یاران باوفایش، همچون چراغی فروزان در دل تاریکی‌ها، راهنمایی می‌کند تا به سوی نور و حقیقت رهسپار شویم. این شب غم را به شما تسلیت عرض میکنم امیر مهرداد خسروی @khosravinet

حسین ( ع ) وارث آدم بخش پایانی سخنرانی مرحوم دکتر علی شریعتی @khosravinet

امروز عاشوراست و گویی غم دریا نیز از عظمت این مصیبت به تلاطم می‌آید. موج‌های خروشان، با صدای بلند ناله می‌کنند و هر قطره از آب دریا، اشک می‌ریزد. آسمان، خود را در پرده‌ای از ابرهای سیاه می‌پیچد و خورشید، به احترام این روز عظیم، پرتوهای خود را به معنای دیگر بر زمین می تاباند . امروز پرندگان نیز گویی ، آوازهای شاد خود را فراموش کرده و با سکوتی سنگین، غم و اندوه این روز را به نمایش می‌گذارند. دریا، که همیشه نماد بزرگی و عظمت است، در روز عاشورا، به خاطر شهادت سیدالشهدا، خود را حقیر می‌بیند. هر موجی که به ساحل می‌رسد، گویی داستان کربلا را با خود به همراه دارد و هر باری که موجی فرو می‌نشاند، ندای "هل من ناصر ینصرنی" در گوش‌هایش طنین‌انداز می‌شود. این غم عظیم، دریا را به زانو درمی‌آورد و در هر تپش موج‌ها، درد و اندوه دل عاشقان حسین (ع) انعکاس می‌یابد. دریا، که خود را به عنوان مظهر بی‌کرانی و عظمت می‌شناسد، در این روز به یاد می‌آورد که هیچ بزرگی و عظمت به اندازه ایثار و فداکاری حسین (ع) و یارانش نیست. در این روز، گویی دریا هم به عزای سیدالشهدا نشسته و هر موجش، هر ناله‌اش، هر اشکش، گواهی بر بزرگی این مصیبت و عظمت این فداکاری است. امیر مهرداد خسروی @khosravinet

کسانی که دانش و فهم سطحی دارند و امام حسین (ع) را نمی‌شناسند، اغلب تحت تأثیر کلیشه‌ها و اطلاعات نادرست قرار می‌گیرند. آن‌ها ممکن است تنها به ظاهر واقعه عاشورا توجه کنند و از عمق پیام و فلسفه این قیام بی‌اطلاع باشند. این دسته از افراد نمی‌توانند ارزش‌های حقیقی چون آزادی، عدالت، و فداکاری را که امام حسین (ع) نماینده آن‌هاست، درک کنند. در مقابل، فرهیختگان جهان که حتی ممکن است مسیحی یا غیر مسلمان باشند، با مطالعه و تحقیق درباره شخصیت و قیام امام حسین (ع)، به ارزش‌ها و پیام‌های عمیق این واقعه پی برده و به آن عشق می‌ورزند. این افراد، با تأمل و تفکر در وقایع تاریخی، توانسته‌اند ارتباط مستقیمی بین اصول انسانی مشترک در همه فرهنگ‌ها و مذاهب با پیام امام حسین (ع) برقرار کنند. آنان ارزش‌های چون ایستادگی در برابر ظلم و حق‌طلبی را در وجود امام حسین (ع) می‌بینند و به او احترام می‌گذارند. به عنوان مثال، مهاتما گاندی، رهبر بزرگ هند، بارها از امام حسین (ع) به عنوان الگویی برای مبارزه با ظلم و استبداد یاد کرده است. گاندی گفته است: "من برای مبارزه با استبداد و ستم از حسین بن علی الهام گرفته‌ام. اگر هدف من نجات بشریت از بیدادگری بود، باید از حسین می‌آموختم." این تفاوت بین سطحی‌نگران و فرهیختگان نشان می‌دهد که شناخت عمیق و واقعی از شخصیت‌های تاریخی و مذهبی، به تحقیق و تأمل نیاز دارد. انسان‌هایی که با دل و جان به دنبال حقیقت هستند، بدون توجه به دین و مذهبشان، قادرند ارزش‌های مشترک انسانی را در شخصیت‌های بزرگی چون امام حسین (ع) بیابند و از آن‌ها الهام بگیرند. ارادتمند امیر مهرداد خسروی @khosravinet

در گوشه‌ای از این جهان بی‌کرانه، آدمی بینوا زندگی می‌کند که قدر عمر خود را نمی‌داند. روزها را بیهوده می‌گذراند و در جستجوی معنا، در میان خیابان‌های خلوت و تاریک سرگردان است. او نمی‌داند که زمان چون باد می‌گذرد و فرصتی برای بازگشت نیست. در پس پرده‌ای از غفلت و بی‌تفاوتی، لحظات گران‌بهای زندگی را از دست می‌دهد و چون برگ خزان‌زده‌ای، به دست طوفان حوادث سپرده می‌شود. هر روز که بیدار می‌شود، بار مصیبت‌ها و خسارات بر دوشش سنگین‌تر می‌گردد. او در این میان، همچنان گمشده‌ای در دریای بی‌پایان افسوس و حسرت است. اگرچه دلش به تغییر می‌تپد، اما پاهایش در زنجیرهای گذشته گرفتار است. زندگی‌اش به آرامی در غروب عمر فرو می‌رود و او همچنان در حسرت روزهایی است که هرگز نیامده‌اند. و شاید در انتهای راه، در آینه‌ای که حقیقت را بی‌پرده نشان می‌دهد، دریابد که چه چیزهایی را از دست داده است. اما آن زمان دیگر خیلی دیر است. @khosravinet

هر ساله در ایام محرم، صدای ناله‌ها و دعاها به آسمان می‌پیچد. این ایام مقدس، نه تنها مسلمانان بلکه ارمنی‌ها، مسیحیان، هندوها و پیروان سایر ادیان را نیز به خود می‌کشاند. محرم، زمانی است که همه به یک دل و یک صدا، در جستجوی حاجت‌های قلبی خود، به امام حسین (ع) پناه می‌برند. این لحظات مقدس، فرصتی است برای همه که دست‌های خود را به سوی آسمان بلند کنند و با قلبی پر از امید و ایمان، حاجات خود را از آن امام عزیز طلب کنند. در این فضای روحانی و معنوی، هیچ تفاوتی در میان ادیان وجود ندارد. همه به یکسان در برابر درگاه الهی ایستاده‌اند و به نور هدایت امام حسین (ع) پناه می‌برند. ای کسانی که حاجتی در دل دارید و آرزویی در سر، این ایام را از دست ندهید. امام حسین (ع) درهای رحمت و برکت را به روی همه گشوده است. اکنون زمان آن است که با قلبی پر از عشق و ایمان، از این فرصت بهره ببرید و حاجات خود را به این درگاه مقدس عرضه کنید. باشد که به لطف و کرم امام حسین (ع) به آرزوهای قلبی خود برسید و آرامش و خوشبختی را در زندگی خود بیابید. ارادتمند امیر مهرداد خسروی @khosravinet

خوب گوش کنید این صدای یک نفس است ! نفس کشیدن، این عمل ساده و بی‌اختیار، از عمق جان تا بلندای آسمان جاری است. هر دم که فرو می‌رود، زندگی در رگ‌ها می‌دود و هر بازدم، ذرات خستگی و اندوه را با خود می‌برد. هوا، این عنصر ناپیدا، چون نوازش دستان مادر بر چهره می‌نشیند و با لطافتی بی‌مانند، روح را نوازش می‌دهد. در هر نفس، رازهای جهان نهفته است. هر نفس، پلی است به دنیای درون، به تأملات و احساسات، به شور و شوق زندگی. نفس کشیدن، نه تنها راهی برای بقا، بلکه وسیله‌ای برای ارتباط با جهان هستی است. وقتی عمیق نفس می‌کشیم، با هر ذره هوا، گویی دنیایی از انرژی و امید را به درون می‌کشانیم. هر نفس، یادآور حضور ما در این جهان است، حضور در هر لحظه، در هر دم، در هر بازدم. پس بیایید به هر نفس، همچون لحظه‌ای ناب و تکرار نشدنی نگاه کنیم. بگذارید نفس‌هایمان از عشق، از امید، از زندگی لبریز باشد. بگذارید با هر دم و بازدم، جشن حیات را در قلبمان احساس کنیم و به خود یادآور شویم که زنده‌ایم، همین‌جا و همین حالا. نفس های مان را قدر بشناسیم ارادتمند امیر مهرداد خسروی @khosravinet

بدون شرح با کلی حرف ! @khosravinet

قطار زندگی همانند سفری بی‌پایان است که هر روز ما را به مقصدی تازه می‌برد. در این قطار، هر واگن نمایانگر یک مرحله از زندگی ماست؛ کودکی معصومانه با خنده‌های بی‌پایان، نوجوانی پر از شور و هیجان، جوانی پر از آرزوها و رویاها، و میانسالی با تجربیات و خاطرات فراوان. این قطار بر روی ریل‌هایی از گذشته حرکت می‌کند، در حالی که به سوی آینده‌ای نامعلوم روانه است. گاه توقف‌هایی دارد تا به ما فرصت دهد از مناظر زیبای مسیر لذت ببریم و گاه با سرعتی بی‌وقفه از کنار ایستگاه‌ها عبور می‌کند، بی‌آنکه فرصت نگاه کردن به عقب را داشته باشیم. در این سفر، همراهان زیادی داریم؛ برخی تا پایان مسیر با ما می‌مانند و برخی در ایستگاه‌های مختلف پیاده می‌شوند. هر کدام از این همراهان نقشی در داستان زندگی ما ایفا می‌کنند و خاطراتی بی‌بدیل به جا می‌گذارند. قطار زندگی، سفری است که در آن آموخته‌های زیادی نصیب ما می‌شود. ما یاد می‌گیریم که چگونه با چالش‌ها و مشکلات روبرو شویم، از لحظات شیرین لذت ببریم و در برابر سختی‌ها استقامت کنیم. این سفر به ما نشان می‌دهد که زیبایی زندگی در تنوع و تغییرات نهفته است و هر مرحله از زندگی، فرصتی برای رشد و شکوفایی است. پس بیایید قدر این سفر را بدانیم و از هر لحظه آن بهره‌مند شویم، زیرا قطار زندگی تنها یک بار از ایستگاه‌های آن عبور می‌کند و هرگز باز نمی‌گردد. ارادتمند امیر مهرداد خسروی @khosravinet