ابوالفضل باوفا علمدار لشکرم ... @khosravinet

یا عباس، ای علمدار وفا و سقای کربلا در میان آسمان‌های بیکران عشق و عرفان، نام تو همچون ستاره‌ای درخشان بر قلب‌های عاشق و دردمند می‌تابد. تو که در روز عاشورا، با دلیرانه‌ترین قامت، علمداری را بر دوش کشیدی و به خیل عاشقان اهل بیت (ع) نشان دادی که عشق و ایثار تا کجا می‌تواند اوج گیرد. ای ماهتاب شب‌های تاریک دل‌های ما، در هنگامه‌ای که از دردهای دنیوی به ستوه آمده‌ایم، دل به دریا زده و به ساحل کرامت تو پناه می‌آوریم. تو که جان خود را در راه عشق فدا کردی، می‌دانیم که برای دل‌های دردمند ما نیز مرهمی از آسمان هدیه داری. یا ابوالفضل، ای روح عطش‌زدای معرفت، همان‌گونه که در کنار شریعه فرات، تشنگی را با یاد اهل بیت (ع) تسکین دادی، اکنون نیز دل‌های تشنه ما را از چشمه‌سار کرامت خود سیراب کن. دست نیاز ما را بگیر و از بحر بیکران مهر و رحمت خود بر ما فرو ریز. ای فرمانده دل‌های عاشق، ما که در این دنیای پر از فتنه و فریب گرفتار آمده‌ایم، چشم‌انتظار نظر لطف تو هستیم. به یاد می‌آوریم که تو در هر نفس، نجوای عاشقانه‌ای با خدای خویش داشتی. پس اکنون نیز به حوایج ما نظر افکن و ما را از این بحر پر آشوب به ساحل آرامش و اطمینان رهنمون ساز. یا عباس، ای شمع فروزان عاشورا، دل‌های ما در این ظلمات دنیا به نور تو روشن می‌شود. از تو می‌خواهیم که دست شفاعت بر سر ما بگذاری و با دعای خیر خود، ما را از درد و رنج رهایی بخشی. به ما بیاموز که چگونه در مسیر عشق و ایمان قدم بگذاریم و همچون تو، فدایی حقیقت و عدالت باشیم. یا علمدار بی‌نظیر کربلا، به ما بنما که چگونه در راه عشق الهی ثابت‌قدم بمانیم و از دریای مهر و کرامت تو بهره‌مند شویم. ما را به یاد خداوند بزرگ بینداز و از او بخواه که ما را در این مسیر پر پیچ و خم، هدایت کند و نور معرفت و عرفان را بر دل‌های ما بتاباند. امیر مهرداد خسروی @khosravinet

اباالفضل ( ع ) @khosravinet

صبح تاسوعا، سرآغاز روزی است که در آن عالم معنا به دنیا نزدیک‌تر می‌شود. این صبح، پیش‌زمینه‌ای است برای واقعه‌ای بزرگ که در دل هر مؤمنی را به لرزه در می‌آورد. طلوع خورشید، درخشش نوری است که تاریکی شب را می‌شکافد و غم را به همراه می‌آورد؛ اما این نور، رنگی دیگر دارد، رنگ خون و ایثار. در این صبح، نسیمی ملایم از دشت کربلا می‌وزد که با خود عطر گل‌های کربلا را به همراه می‌آورد. صدای پرندگان، نغمه‌ای است که گویی حزن و اندوه واقعه را در خود نهفته دارد. همه چیز در طبیعت، آماده است برای شهادتی عظیم که در فردا رقم خواهد خورد. آسمان، با رنگ آبی ملایم خود، گویی چشمانی اشک‌بار را به تصویر می‌کشد. خورشید که همیشه نشانه امید و زندگی است، امروز با درخشش خود، به یادآوری ازخودگذشتگی و شجاعت حسین بن علی (ع) و یاران وفادارش، معنی جدیدی به صبح داده است. این صبح، صبحی است که دل‌ها را به سوی معنویت و تأمل فرا می‌خواند. هر نفسی که فرو می‌بریم، یادآور عهدی است که با خدا بسته‌ایم؛ عهدی که در آن حق و حقیقت را برگزیده‌ایم و از ظلم و ستم بیزاریم. صبح تاسوعا، صبحی است که در آن عاشقان اهل بیت (ع) با دل‌هایی پر از عشق و اندوه، به استقبال روز عاشورا می‌روند. این صبح، مقدمه‌ای است برای روزی که تاریخ را با خود جاودانه خواهد کرد؛ روزی که در آن، حق و باطل در برابر یکدیگر صف‌آرایی خواهند کرد و حقیقت برای همیشه ماندگار خواهد شد. امیر مهرداد خسروی @khosravinet

هر که سرباز خدا نیست نماند، برود وان که پابند وفا نیست نماند، برود امام حسین علیه السلام در شب عاشورا یک جور سخن گفتند و در روز عاشورا جورِ دیگر! شب عاشورا، سخن از اگر می خواهید بروید بود... روز عاشورا فرمودند: آیا یاوری هست؟(هل من ناصر ینصرنی) شب صحبت می فرمایند تا مبادا خبیثی در بین باشرافت ها باشد... و روز سخن می گویند تا مبادا در بین خبیث ها کسی مانده باشد... شب غربال می فرمایند تا فقط صالحان بمانند و روز غربال می فرمایند تا فقط اشقیاء در مقابل او ایستاده باشند... و اینک ما اینک در کدام سمت تاریخ ایستاده اییم ؟ کدام صف ؟ کدامین انتخاب ؟! @khosravinet

بخشی از سخنرانی مرحوم علامه جعفری در شب عاشورا @khosravinet

شب عاشورا، شبی است که در آن زمین و زمان در هاله‌ای از سوگ و اندوه فرو می‌رود. دل‌ها سنگینی غم را در خود حس می‌کنند و اشک‌ها همچون بارانی بی‌پایان بر گونه‌ها جاری می‌شود. این شب، شبی است که تاریخ با تمام جلال و عظمتش به سکوت و تامل فرو می‌رود تا یاد آوردمان کند از رشادت‌ها و فداکاری‌های بزرگ‌مردانی که جان خود را برای حق و عدالت فدا کردند. در شب عاشورا، آسمان نیز به یاد کربلا و مصیبت‌های آن شب، با ستارگانی که همچون چراغ‌هایی درخشان در دل تاریکی می‌درخشند، می‌گرید. نسیم شبانگاهی، گویی زمزمه‌های ناله‌های مادران و کودکان داغ‌دیده را با خود به همراه دارد. صدای ناله و زاری در دل صحرا می‌پیچد و دل‌های مومنان به یاد آن شهدای گرانقدر به تپش می‌افتد. شب عاشورا، شب عشق و ایثار است. شب آن لحظه‌های ناب که یاران حسین علیه‌السلام با دل‌هایی مملو از ایمان و عشق، به سوی شهادت و لقاء‌الله شتافتند. این شب، شبی است که دل‌ها به سجده فرو می‌روند و اشک‌ها به نماز در می‌آیند. شبی که در آن، عشق و ایمان با هم پیوند می‌خورند و انسان‌ها به یاد می‌آورند که در راه حق و عدالت، هیچ چیز ارزشمندتر از فداکاری و ایثار نیست. شب عاشورا، شبی است که دل‌ها از عشق حسین علیه‌السلام لبریز می‌شوند و ارواح مومنان به سوی عرش الهی پر می‌کشند. این شب، شبی است که در آن، صدای حق و عدالت از عمق تاریخ به گوش می‌رسد و انسان‌ها را به سوی نور و حقیقت هدایت می‌کند. شبی که در آن، یاد حسین علیه‌السلام و یاران باوفایش، همچون چراغی فروزان در دل تاریکی‌ها، راهنمایی می‌کند تا به سوی نور و حقیقت رهسپار شویم. این شب غم را به شما تسلیت عرض میکنم امیر مهرداد خسروی @khosravinet

حسین ( ع ) وارث آدم بخش پایانی سخنرانی مرحوم دکتر علی شریعتی @khosravinet

امروز عاشوراست و گویی غم دریا نیز از عظمت این مصیبت به تلاطم می‌آید. موج‌های خروشان، با صدای بلند ناله می‌کنند و هر قطره از آب دریا، اشک می‌ریزد. آسمان، خود را در پرده‌ای از ابرهای سیاه می‌پیچد و خورشید، به احترام این روز عظیم، پرتوهای خود را به معنای دیگر بر زمین می تاباند . امروز پرندگان نیز گویی ، آوازهای شاد خود را فراموش کرده و با سکوتی سنگین، غم و اندوه این روز را به نمایش می‌گذارند. دریا، که همیشه نماد بزرگی و عظمت است، در روز عاشورا، به خاطر شهادت سیدالشهدا، خود را حقیر می‌بیند. هر موجی که به ساحل می‌رسد، گویی داستان کربلا را با خود به همراه دارد و هر باری که موجی فرو می‌نشاند، ندای "هل من ناصر ینصرنی" در گوش‌هایش طنین‌انداز می‌شود. این غم عظیم، دریا را به زانو درمی‌آورد و در هر تپش موج‌ها، درد و اندوه دل عاشقان حسین (ع) انعکاس می‌یابد. دریا، که خود را به عنوان مظهر بی‌کرانی و عظمت می‌شناسد، در این روز به یاد می‌آورد که هیچ بزرگی و عظمت به اندازه ایثار و فداکاری حسین (ع) و یارانش نیست. در این روز، گویی دریا هم به عزای سیدالشهدا نشسته و هر موجش، هر ناله‌اش، هر اشکش، گواهی بر بزرگی این مصیبت و عظمت این فداکاری است. امیر مهرداد خسروی @khosravinet

کسانی که دانش و فهم سطحی دارند و امام حسین (ع) را نمی‌شناسند، اغلب تحت تأثیر کلیشه‌ها و اطلاعات نادرست قرار می‌گیرند. آن‌ها ممکن است تنها به ظاهر واقعه عاشورا توجه کنند و از عمق پیام و فلسفه این قیام بی‌اطلاع باشند. این دسته از افراد نمی‌توانند ارزش‌های حقیقی چون آزادی، عدالت، و فداکاری را که امام حسین (ع) نماینده آن‌هاست، درک کنند. در مقابل، فرهیختگان جهان که حتی ممکن است مسیحی یا غیر مسلمان باشند، با مطالعه و تحقیق درباره شخصیت و قیام امام حسین (ع)، به ارزش‌ها و پیام‌های عمیق این واقعه پی برده و به آن عشق می‌ورزند. این افراد، با تأمل و تفکر در وقایع تاریخی، توانسته‌اند ارتباط مستقیمی بین اصول انسانی مشترک در همه فرهنگ‌ها و مذاهب با پیام امام حسین (ع) برقرار کنند. آنان ارزش‌های چون ایستادگی در برابر ظلم و حق‌طلبی را در وجود امام حسین (ع) می‌بینند و به او احترام می‌گذارند. به عنوان مثال، مهاتما گاندی، رهبر بزرگ هند، بارها از امام حسین (ع) به عنوان الگویی برای مبارزه با ظلم و استبداد یاد کرده است. گاندی گفته است: "من برای مبارزه با استبداد و ستم از حسین بن علی الهام گرفته‌ام. اگر هدف من نجات بشریت از بیدادگری بود، باید از حسین می‌آموختم." این تفاوت بین سطحی‌نگران و فرهیختگان نشان می‌دهد که شناخت عمیق و واقعی از شخصیت‌های تاریخی و مذهبی، به تحقیق و تأمل نیاز دارد. انسان‌هایی که با دل و جان به دنبال حقیقت هستند، بدون توجه به دین و مذهبشان، قادرند ارزش‌های مشترک انسانی را در شخصیت‌های بزرگی چون امام حسین (ع) بیابند و از آن‌ها الهام بگیرند. ارادتمند امیر مهرداد خسروی @khosravinet

در گوشه‌ای از این جهان بی‌کرانه، آدمی بینوا زندگی می‌کند که قدر عمر خود را نمی‌داند. روزها را بیهوده می‌گذراند و در جستجوی معنا، در میان خیابان‌های خلوت و تاریک سرگردان است. او نمی‌داند که زمان چون باد می‌گذرد و فرصتی برای بازگشت نیست. در پس پرده‌ای از غفلت و بی‌تفاوتی، لحظات گران‌بهای زندگی را از دست می‌دهد و چون برگ خزان‌زده‌ای، به دست طوفان حوادث سپرده می‌شود. هر روز که بیدار می‌شود، بار مصیبت‌ها و خسارات بر دوشش سنگین‌تر می‌گردد. او در این میان، همچنان گمشده‌ای در دریای بی‌پایان افسوس و حسرت است. اگرچه دلش به تغییر می‌تپد، اما پاهایش در زنجیرهای گذشته گرفتار است. زندگی‌اش به آرامی در غروب عمر فرو می‌رود و او همچنان در حسرت روزهایی است که هرگز نیامده‌اند. و شاید در انتهای راه، در آینه‌ای که حقیقت را بی‌پرده نشان می‌دهد، دریابد که چه چیزهایی را از دست داده است. اما آن زمان دیگر خیلی دیر است. @khosravinet

هر ساله در ایام محرم، صدای ناله‌ها و دعاها به آسمان می‌پیچد. این ایام مقدس، نه تنها مسلمانان بلکه ارمنی‌ها، مسیحیان، هندوها و پیروان سایر ادیان را نیز به خود می‌کشاند. محرم، زمانی است که همه به یک دل و یک صدا، در جستجوی حاجت‌های قلبی خود، به امام حسین (ع) پناه می‌برند. این لحظات مقدس، فرصتی است برای همه که دست‌های خود را به سوی آسمان بلند کنند و با قلبی پر از امید و ایمان، حاجات خود را از آن امام عزیز طلب کنند. در این فضای روحانی و معنوی، هیچ تفاوتی در میان ادیان وجود ندارد. همه به یکسان در برابر درگاه الهی ایستاده‌اند و به نور هدایت امام حسین (ع) پناه می‌برند. ای کسانی که حاجتی در دل دارید و آرزویی در سر، این ایام را از دست ندهید. امام حسین (ع) درهای رحمت و برکت را به روی همه گشوده است. اکنون زمان آن است که با قلبی پر از عشق و ایمان، از این فرصت بهره ببرید و حاجات خود را به این درگاه مقدس عرضه کنید. باشد که به لطف و کرم امام حسین (ع) به آرزوهای قلبی خود برسید و آرامش و خوشبختی را در زندگی خود بیابید. ارادتمند امیر مهرداد خسروی @khosravinet

خوب گوش کنید این صدای یک نفس است ! نفس کشیدن، این عمل ساده و بی‌اختیار، از عمق جان تا بلندای آسمان جاری است. هر دم که فرو می‌رود، زندگی در رگ‌ها می‌دود و هر بازدم، ذرات خستگی و اندوه را با خود می‌برد. هوا، این عنصر ناپیدا، چون نوازش دستان مادر بر چهره می‌نشیند و با لطافتی بی‌مانند، روح را نوازش می‌دهد. در هر نفس، رازهای جهان نهفته است. هر نفس، پلی است به دنیای درون، به تأملات و احساسات، به شور و شوق زندگی. نفس کشیدن، نه تنها راهی برای بقا، بلکه وسیله‌ای برای ارتباط با جهان هستی است. وقتی عمیق نفس می‌کشیم، با هر ذره هوا، گویی دنیایی از انرژی و امید را به درون می‌کشانیم. هر نفس، یادآور حضور ما در این جهان است، حضور در هر لحظه، در هر دم، در هر بازدم. پس بیایید به هر نفس، همچون لحظه‌ای ناب و تکرار نشدنی نگاه کنیم. بگذارید نفس‌هایمان از عشق، از امید، از زندگی لبریز باشد. بگذارید با هر دم و بازدم، جشن حیات را در قلبمان احساس کنیم و به خود یادآور شویم که زنده‌ایم، همین‌جا و همین حالا. نفس های مان را قدر بشناسیم ارادتمند امیر مهرداد خسروی @khosravinet

بدون شرح با کلی حرف ! @khosravinet

قطار زندگی همانند سفری بی‌پایان است که هر روز ما را به مقصدی تازه می‌برد. در این قطار، هر واگن نمایانگر یک مرحله از زندگی ماست؛ کودکی معصومانه با خنده‌های بی‌پایان، نوجوانی پر از شور و هیجان، جوانی پر از آرزوها و رویاها، و میانسالی با تجربیات و خاطرات فراوان. این قطار بر روی ریل‌هایی از گذشته حرکت می‌کند، در حالی که به سوی آینده‌ای نامعلوم روانه است. گاه توقف‌هایی دارد تا به ما فرصت دهد از مناظر زیبای مسیر لذت ببریم و گاه با سرعتی بی‌وقفه از کنار ایستگاه‌ها عبور می‌کند، بی‌آنکه فرصت نگاه کردن به عقب را داشته باشیم. در این سفر، همراهان زیادی داریم؛ برخی تا پایان مسیر با ما می‌مانند و برخی در ایستگاه‌های مختلف پیاده می‌شوند. هر کدام از این همراهان نقشی در داستان زندگی ما ایفا می‌کنند و خاطراتی بی‌بدیل به جا می‌گذارند. قطار زندگی، سفری است که در آن آموخته‌های زیادی نصیب ما می‌شود. ما یاد می‌گیریم که چگونه با چالش‌ها و مشکلات روبرو شویم، از لحظات شیرین لذت ببریم و در برابر سختی‌ها استقامت کنیم. این سفر به ما نشان می‌دهد که زیبایی زندگی در تنوع و تغییرات نهفته است و هر مرحله از زندگی، فرصتی برای رشد و شکوفایی است. پس بیایید قدر این سفر را بدانیم و از هر لحظه آن بهره‌مند شویم، زیرا قطار زندگی تنها یک بار از ایستگاه‌های آن عبور می‌کند و هرگز باز نمی‌گردد. ارادتمند امیر مهرداد خسروی @khosravinet

در آغاز زندگی، ما چونان دانه‌های نوپایی هستیم که در دل خاک، خوابیده‌ایم. کودکی، بهار زندگانی‌ست؛ زمانی که این دانه‌ها جوانه می‌زنند و با طراوت و شادابی به سوی نور می‌روند. در این دوران، روح ما در میان بازی‌ها و خنده‌ها پرواز می‌کرد ، و جهان همچون یک باغ بی‌کران پر از رمز و راز در برابر دیدگانمان گشوده می‌شد اما حواسمان نبود . و اینک لا اقل به فرزندانمان یادآورشویم که کودکی نیز همچون همه فصل‌ها، پایانی دارد. دوران کودکی به ما یاد می‌دهد که زندگی همواره در حال تغییر است و ما نیز باید با این تغییرات همگام شویم. همان‌طور که از بهار به تابستان می‌رسیم، از کودکی نیز به جوانی و بلوغ می‌رویم. در این گذر، بسیاری از بازی‌ها و خوشی‌های بی‌پایان جای خود را به تجربیات و مسئولیت‌های جدید می‌دهند. این گذر، فرصتی‌ست برای بازنگری در خود، برای شناخت بیشتر خویشتن و جهان پیرامون. در این سفر، ما به تدریج می‌آموزیم که عشق و دانایی، همچون نور و آب، موجب رشد و شکوفایی ما می‌شوند. عبور از دوران کودکی، آغاز راهی‌ست که به سوی بلوغ معنوی و عرفانی می‌پیماییم، راهی که در آن، هر قدم، ما را به حقیقتی عمیق‌تر و نورانی‌تر نزدیک می‌کند. در این مسیر، اینک که دیگر کودکی مان پایان یافت اما باید به یاد داشته باشیم که کودک درونمان را هرگز فراموش نکنیم. آن کودک، همچنان در ما زنده است و با شادابی و خلوصی که دارد، می‌تواند ما را در لحظات دشوار یاری کند و به ما یادآوری کند که زندگی، در هر لحظه‌اش، یک نعمت بی‌کران است. ارادتمند امیر مهرداد خسروی @khosravinet

لیست دوره های آموزشی در سایت اکسیر https://wp.exir.tv/vitrin/

خیلی وقت‌ها ما از انجام کارهای خوب یا بیان سخنان نیکو خودداری می‌کنیم به این دلیل که نگران هستیم موقعیت اجتماعی‌مان در نگاه و قضاوت دیگران آسیب ببیند. این نگرانی می‌تواند به دلیل ترس از انتقاد، مسخره شدن، یا حتی نادیده گرفته شدن باشد. چنین ترس‌هایی می‌تواند ما را از انجام اعمالی که ممکن است به نفع خودمان یا دیگران باشد، بازدارد. مثلاً ممکن است بخواهیم در جمعی نظر مثبتی درباره‌ی یک موضوع ارائه دهیم یا از کسی که به کمک نیاز دارد، حمایت کنیم. اما ترس از اینکه دیگران چه فکری می‌کنند یا چه واکنشی نشان می‌دهند، ما را از این کار بازمی‌دارد. این ترس‌ها می‌توانند باعث شوند که ما در نهایت به یک فرد منفعل و بی‌تفاوت تبدیل شویم، کسی که به جای پیروی از اصول اخلاقی خود، بیشتر به فکر جلب رضایت دیگران است. غلبه بر این ترس‌ها نیازمند شجاعت و اعتماد به نفس است. باید یاد بگیریم که به جای نگرانی بیش از حد درباره‌ی نظرات دیگران، به ارزش‌ها و اصول خود احترام بگذاریم و بر اساس آن‌ها عمل کنیم. این تغییر نگرش می‌تواند به ما کمک کند تا زندگی‌ای پربارتر و معنادارتر داشته باشیم. نظر شما در باره رفتار این آقا در رستوران چیست ؟ ارادتمند امیر مهرداد خسروی @khosravinet

هنر معتدل زیستن @khosravinet

دوره جامع توسعه فردی پس از ثبت نام در سایت اکسیر ، با اشتراک ماهیانه در کانال توسعه فردی ، به تمام آموزش های این کانال دسترسی خواهید داشت 👇👇👇 https://exir.tv/@tagirmovafaghyat

در جاده‌ی زمان، گاه به گذشته سفر می‌کنیم؛ به روزهایی که پر از خاطرات زیبا و لحظات دلنشین بودند. در کوچه‌پس‌کوچه‌های ذهنمان قدم می‌زنیم، لحظه‌هایی که از یاد نرفته‌اند را مرور می‌کنیم. عطر گل‌های بهاری و صدای خنده‌های کودکی، همه و همه در پسِ دیوارهای خاطرات پنهان شده‌اند. اما دنیا چرخ خود را به سمت آینده می‌چرخاند و هیچ امکانی برای بازگشت به آن روزهای طلایی وجود ندارد. این سفر به گذشته تنها در دل و ذهن ماست، چرا که زندگی تنها رو به جلو حرکت می‌کند. به همین دلیل است که باید قدر امروز را بدانیم، لحظه‌ها را دریابیم و از هر ثانیه‌اش بهره ببریم. امروز، همان خاطره‌ای است که فردا در ذهنمان جای خواهد گرفت. پس بیایید با عشق و شادمانی زندگی کنیم، لحظات را غنیمت شمریم و به سمت آینده‌ای روشن و پر از امید حرکت کنیم. زندگی همانند رودخانه‌ای جاری است که هیچ‌گاه به عقب بر نمی‌گردد، اما زیبایی‌اش در همین جریان پیوسته و همیشگی است. ارادتمند امیر مهرداد خسروی @khosravinet