ارسال متن👆 به 👇 پیج اینستاگرام آذری جهرمی https://www.instagram.com/azarijahromi/ حساب سروش آذری جهرمی https://sapp.ir/azarijahromii جناب آقای جهرمی من بخاطر آینده فرزندت فیلتر هاتگرام و تلگرام طلایی را مطالبه میکنم #ما_همه_باهم_هستیم @voinews

همیشه کاری کن اگه خدا تو رو دید خوشش بیاد نه مردم! #شهید_ابراهیم_هادی ☘شهدا را باذکر صلوات یاد کنید☘ @khybariha 🌷🍃🍃🍃

〰❁🍃❁🌺❁🍃❁〰 #سالروز‌مباهله‌پیشاپیش‌مبارک هرگاه بعد از علم و دانشی که (در باره مسیح) به تو رسیده، (باز) کسانی با تو به محاجّه و ستیز برخیزند، به آنها بگو: «بیایید ما فرزندان خود را دعوت کنیم، شما هم فرزندان خود را؛ ما زنان خویش را دعوت نماییم، شما هم زنان خود را؛ ما از نفوس خود دعوت کنیم، شما هم از نفوس خود؛ آنگاه مباهله کنیم؛ و لعنت خدا را بر دروغگویان قرار دهیم.(سوره آل عمران،۶۱) 〰❁🍃❁🌺❁🍃❁〰 @khybariha 🌷🍃🍃🍃

💠 #حضرت_زهرا (س): ‌ امام همچون #کعبه است که باید به سویش روند، نه آن که (بمانند تا) او به سوی آنها بیاید. 📚بحار الانوار، ج ۳۶، ص ۳۵۳ @khybariha 🌷🍃🍃🍃

#مباهله💚 ‌‌🌺 روز بیست وچهار ذیحجه، یادآور دو خاطره مهم تاریخی در اسلام است. 🌺 حاتم بخشی امام علی علیه السلام و روز مباهله. امام علی در مسجد، مشغول نمازبودکه فقیری وارد و درخواست کمک کرد. و امام که درحال رکوع بود، انگشتر خودرا به او داد.پس ازآن به روایت موردتایید شیعه و سنی، آیه 55 مائده نازل شد: 🌹سرپرست و ولی شما تنها خداست و پیامبر او وآنها که ایمان آورده اند ونماز بپا میدارند و در حال رکوع، زکات میدهند 🌹واقعه مهم دیگر، مباهله است. هفتاد نفراز علمای مسحیت، ازپیامبر خواستند، مباهله کنند. یعنی دوگروه یکدیگر رانفرین کنند. هرکدام برحق نبود گرفتارعذاب الهی شود. دراینجا آیه61 آل عمران نازل شد: 🌹 هرگاه بعد ازعلم ودانشی که به تو رسیده، کسانی باتو به ستیز برخیزند، به آنهابگو بیایید مافرزندان خودرادعوت کنیم شماهم فرزندان خودرا.مازنان خویش رادعوت نماییم شماهم زنان خودرا. مااز نفوس خوددعوت کنیم شما هم ازنفوس خود.آنگاه مباهله کنیم ولعنت خدارا بر دروغگویان قراردهیم 🌹پس از آن پیامبر به همراه علی علیه السلام وفاطمه مرضیه و امام حسن و امام حسین به محل قرارآمد. وقتی مسیحیان این صحنه رادیدند، به حقانیت پیامبراسلام اقرار کردند. آیه مباهله: فَمَنْ حَاجَّكَ فِيهِ مِنْ بَعْدِ مَا جَاءَكَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعَالَوْا نَدْعُ أَبْنَاءَنَا وَأَبْنَاءَكُمْ وَنِسَاءَنَا وَنِسَاءَكُمْ وَأَنْفُسَنَا وَأَنْفُسَكُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَلْ لَعْنَتَ اللَّهِ عَلَى الْكَاذِبِينَ از آن پس که به آگاهی رسیده ای، هر کس که درباره او با تو مجادله کند، بگو: بیایید تا حاضر آوریم ما فرزندان خود را و شما فرزندان خود را ما زنان خود را و شما زنان خود را ما خود و شما خود آنگاه دعا و تضرع کنیم و لعنت خدا را بر دروغگویان بفرستیم اعمال روز مباهله : اول: غسل، که نشان پالایش ظاهر از هر آلودگی و آمادگی برای آرایش جان و صفای باطن است؛ دوم: روزه، که سبب شادابی درون است؛ سوّم: خواندن دو ركعت نماز، كه در وقت و كيفيت و ثواب مانند نماز روز عيد غدير است، و اينكه «آية الكرسى» در نماز مباهله بايد تا«هم فيها خالدون» خوانده شود. هم چنین در این روز خواندن زیارت امیرالمؤمنین(ع) به ویژه زیارت جامعه روایت شده است. احسان به فقرا و محرومان به تأسّی از مولی الموحدین علی (ع) که در رکوع نمازش به نیازمند احسان فرمود، سفارش شده است. چهارم: خواندن دعاى مباهله مى باشد. #رسانه_باشید📲 @khybariha 🌷🍃🍃🍃

#چهارتن بہ یارےرسول درمباهلہ #پنج تن آل عبا،آمده بین قائلہ #شش،عدداهل جنون،ضریح مےڪند علم #هشت قدم مانده فقط،تابرسم بہ قافلہ #روزمباهلہ_سالروزنزول_آیہ‌ے #تطهیرمبارڪ_باد🎊 @khybariha 🌷🍃🍃🍃

•○● @AYEH_HAYEH_JONON ●○• 🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_هشتاد_و_پنجم /بخش_دوم #سوره_ی_هفتم #بخش_اول قهوہ جوش را برمیدارم و براے خودم قهوہ میریزم،یلدا ڪش و قوسے بہ بدنش مے دهد و خستہ مے گوید:فڪر ڪنم تموم شد! ڪاغذها را مرتب مے ڪند و ادامہ میدهد:خیلے ممنون بابت ڪمڪت! همانطور ڪہ فنجان قهوہ را برمیدارم مے گویم:خواهش میڪنم! برات قهوہ بریزم؟ لبخند میزند:نہ عزیزم! باید برم سریع اینا رو تحویل آقاے رضایے بدم! سرے تڪان میدهم،یلدا از دفتر خارج میشود. نگاهے بہ ساعت مے اندازم و قهوہ ام را مے نوشم،یڪ هفتہ از آمدن آوا بہ شرڪت گذشتہ. دو سہ روزیست روزبہ خیلے جدے و سرد شدہ،ڪمے هم عصبے و ناراحت بہ نظر مے رسد! حامد سینے بہ دست نزدیڪ میزم مے شود و مے پرسد:مهندس چاے یا قهوہ نمیخوان؟! از صبح ڪہ اومدن چیزے نخواستن! شانہ اے بالا مے اندازم:بہ من ڪہ چیزے نگفتن! حامد مردد بہ سمت اتاق روزبہ مے رود و چند تقہ بہ در میزند،چند لحظہ بعد صداے روزبہ مے پیچد:بفرمایید! حامد با اجازہ اے مے گوید و وارد اتاق روزبہ مے شود،صداے زنگ موبایلم باعث مے شود نگاهم را از اتاق روزبہ بگیرم. موبایلم را از روے میز برمیدارم و بہ نام تماس گیرندہ نگاہ میڪنم،شمارہ ناشناس است! چند لحظہ مڪث میڪنم و مردد جواب میدهم:بعلہ؟! صداے جدے شهاب مے پیچد بے مقدمہ مے گوید:باید ببینمت! اخم میڪنم:اتفاقا دنبال شمارہ ت بودم! مے خندد:چہ خوب! آرزو هم خیلے سراغت رو مے گیرہ! با شنیدن نام آرزو مڪث میڪنم،ادامہ میدهد:ڪجا همدیگہ رو ببینیم؟! جدے مے گویم:تمایلے بہ دیدن شما ندارم! با آرزو ڪار دارم! دوبارہ مے خندد:منم تمایلے ندارم تو با خواهرم ڪارے داشتہ باشے! با تحڪم مے گویم:چرا راجع بہ من و مهندس ساجدے بہ نامزدش دروغ گفتے؟! تو سرت چے میگذرہ؟! نفس عمیقے مے ڪشد:راجع بہ روزبہ حرفے ندارم! اما ساعت چهار تو خیابون شرڪت منتظرتم! میخواهم حرفے بزنم ڪہ قطع مے ڪند،متعجب موبایل را از گوشم جدا میڪنم و نفس عمیقے مے ڪشم. باید با آرزو صحبت ڪنم،بے گناہ ترین فردِ این ماجرا ڪہ از همہ طرف نادیدہ گرفتہ شدہ... 🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸 موبایلم را داخل ڪیفم مے گذارم و از روے صندلے بلند مے شوم،همین ڪہ مے ایستم روزبہ از اتاقش بیرون مے آید،بدون اینڪہ نگاهم ڪند مے گوید:خستہ نباشید! جدے جواب مے دهم:ممنونم! شما هم خستہ نباشید! در اتاقش را قفل مے ڪند و بہ سمت در خروجے راہ مے افتدد،پشت سرش با فاصلہ راہ مے افتم و در راہ از حامد خداحافظے میڪنم. روزبہ مقابل آسانسور مے ایستد و نگاهے بہ ساعت مچے اش مے اندازد،نفس عمیقے مے ڪشد و نگاهش را بہ در آسانسور مے دوزد و دڪمہ را مے فشارد. با فاصلہ ڪنارش مے ایستم تا آسانسور بیاید،چند لحظہ بعد در آسانسور باز مے شود. روزبہ وارد آسانسور مے شود،من هم پشت سرش! نگاهے بہ من مے اندازد و دستہ ے ڪیفش را محڪم مے فشارد! جدے بہ رو خیرہ مے شود و اخم ڪم رنگے میان ابروهایش مے نشاند! نگاهم را از نیم رخ جدے اش مے گیرم و بہ آینہ مے دوزم،رفتارش تغییر ڪردہ! چند لحظہ بعد آسانسور متوقف مے شود،سریع مے گویم:خدانگهدار! سرش را تڪان میدهد:خدانگهدار! با عجلہ از آسانسور خارج مے شوم و با قدم هاے بلند از شرڪت خارج مے شوم،نگاهم را در اطراف مے چرخانم. ڪوچہ ڪاملا خلوت است،جز چند نفر از ڪارمندان شرڪت ڪہ سوار ماشین هایشان شدہ اند و بہ سمت خیابان حرڪت مے ڪنند خبرے از ڪسے نیست. چند لحظہ بعد ماشین از ڪوچہ خارج مے شوند و دویست و شش آبے رنگِ آشنایے را ڪہ سر ڪوچہ پارڪ ڪردہ مے بینم! چند قدم بہ سمت جلو بر مے دارم ڪہ شهاب از ماشین پیادہ مے شود،دستانش را داخل جیب هاے شلوار جین تیرہ اش مے برد و با لبخند عجیبے بہ من چشم مے دوزد. سرفہ اے میڪنم و با استرس دستے بہ چادرم مے ڪشم،بہ چند قدمے اش مے رسم. بدون اینڪہ نگاهش ڪنم مے گویم:چطور مے تونم با آرزو ارتباط بر قرار ڪنم؟! نفس عمیقے مے ڪشد و با لحن عجیبے مے گوید:اینطورے! چند لحظہ مے گذرد و چیز دیگرے نمے گوید،متعجب سر بلند مے ڪنم ڪہ اسپرے اے را بہ سمت چشم هایم مے گیرد! ڪسرے از ثانیہ نمے گذرد ڪہ چشمانم مے سوزند،احساس میڪنم چشمانم آتش گرفتہ! سریع چشم هایم را مے بندم و دست هایم را مقابل چشم هایم مے گیرم و بلند مے گویم:آے چشمام! سوختم! نفس نفس میزنم و چشم هایم را تند تند با دست مے مالم،حس میڪنم ڪسے چادرم را گرفتہ و بہ سمتے مے ڪشاندم! جیغ خفیفے مے ڪشم و مے گویم:ڪمڪ! شهاب با حرص مے گوید:خفہ شو! فریاد مے ڪشم:ولم ڪن! چے ڪار ڪردے عوضے؟! ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● @AYEH_HAYEH_JONON ●○• @khybariha 🌷🍃🍃🍃

•○● @AYEH_HAYEH_JONON ●○• 🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_هشتاد_و_پنجم/بخش_دوم #بخش_دوم با شے فلزے اے برخورد میڪنم و ڪتفم درد مے گیرد،از شوڪ بیرون مے آیم و سریع بلند چند بار پشت سر هم جیغ مے ڪشم. دستے سریع سرم را خم میڪند و روے چیرے هلم مے دهد،میفهمم روے صندلے ماشین پرت شدہ ام! صداے باز شدن در ماشین مے آید،شهاب با خندہ مے گوید:دختر خوبے باشے زیاد اذیتت نمے ڪنم میگم چہ برنامہ اے برات دارم عزیز دردونہ ے حاج مصطفے نیازے! سپس محڪم در را مے بندد،با یڪ دست چشم هایم را مے گیرم و با دست دیگر دنبال شے اے مے گردم تا بہ آن ضربہ بزنم! در ڪسرے از ثانیہ صداے بستہ شدن در سمت رانندہ و روشن شدن ماشین مے آید. ضربان قلبم بالا مے رود،دستم با شیشہ برخورد مے ڪند،با دست پے در پے روے شیشہ ضربہ مے زنم و با التماس مے گویم:ڪمڪ! ڪسے نیست؟! ماشین با سرعت زیادے حرڪت مے ڪند،سوزش چشم هایم بیشتر مے شود. احساس میڪنم نفسم بند آمدہ،بہ زور مے گویم:چشمام دارہ میسوزہ! تو رو خدا بذار برم! سپس دستم را روے در ماشین مے ڪشم و نفس نفس زنان بہ دنبال دستگیرہ ے در مے گردم! با لحن خونسردے مے گوید:خودم تا شب مے رسونمت خونہ! الڪے هم دستتو روے در نڪش قفلہ! بغضم مے گیرد فریاد میزنم:چرا این ڪارا رو میڪنے؟! اختلاف تو و پدرم بہ من چہ؟! با هر دو دست چشم هایم را مے گیرم و مے نالم:خواهش میڪنم ماشین رو نگہ دار دارم ڪور میشم! اشڪ در چشم هایم جمع شدہ و سوز چشم هایم را بیشتر ڪردہ! جدے مے گوید:تو این چند لحظہ ڪہ دنیات تاریڪ بودہ چہ حسے داشتے؟! با حرص ادامہ میدهد:خواهرِ من هیفدہ سالہ دنیاش همین شڪلیہ! جیغ مے ڪشم:مگہ تقصیر منہ لعنتے؟! مے خندد:نہ! ولے با تو میشہ باباے نامردتو اذیت ڪرد! با یڪ دست محڪم روے شیشہ مے ڪوبم و فریاد میزنم:پیادہ م ڪن! توجهے نمے ڪند،ضربات دستم را روے شیشہ بیشتر میڪنم طورے ڪہ دستم درد مے گیرد. دوبارہ جیغ مے ڪشم:گفتم پیادہ م ڪن! شهاب فریاد مے ڪشد:خفہ شو! از وقتے باباتو پیدا ڪردم ڪلے فڪر و نقشہ بہ سرم زد! ڪلے بلا میشد سرش آورد اما اون فڪر ڪرد من میام سراغ تو! از ترس من سریع شوهرت داد ڪہ دستم بهت نرسہ و احتمال اینڪہ بخوام بهت نزدیڪ بشم ڪلا وجود نداشتہ باشہ! میدونے چرا؟! چون براش مهم بودے! انگار ترسید و نشون داد یہ ذرہ غیرت و پدرے تو وجودش هست! هر ڪارے مے ڪرد تا من بہ تو نزدیڪ نشم و بهت آسیب نرسونم حتے وقتے همہ چیز رو بہ خانوادہ ت گفت! اما یڪ بار هم سراغِ آرزو رو نگرفت! سراغِ آرزویے ڪہ از رگ و ریشہ و وجود خودشہ رو نگرفت! فرق تو و آرزو چیہ هان؟! چطور تو دخترشے اما آرزو نہ؟! یڪ بار هم نگفت حالِ دخترے ڪہ شونزدہ هیفدہ سالہ ولش ڪردم و یہ بار هم وجود پدر رو تو زندگیش حس نڪردہ بپرسم! چرا هیچ سراغے از آرزو نمے گیرہ؟! چرا یڪ بار هم نخواست آرزو رو ببینہ؟! اصلا مے فهمے تو تمام این سال ها آرزو چے ڪشیدہ؟! از ڪارایے ڪہ با مادرم ڪرد بتونم بگذرم از حقِ خواهرم نمے تونم بگذرم! چرا تو براش مهمے و هر ڪارے ڪرد ڪہ من بهت آسیب نرسونم ولے اسم آرزو رو هم نمیارہ؟! هان؟! چرا خفہ شدے جواب نمیدے؟! بغض گلویم را مے فشارد،با لحن ملتمس مے گویم:من از ڪجا باید بدونم؟! گناہ من این وسط چیہ؟! پوزخند مے زند:گناہ تو این وسط دقیقا بے گناهیہ! گناهت اینہ ڪہ براے بابا جونت مهمے! صداے بوق ماشینے از نزدیڪ بلند مے شود،چند بار پشت سر هم بوق میزند! امیدوار‌ میشوم،سعے میڪنم چشم هایم را باز ڪنم دوبارہ با دست بہ شیشہ مے ڪوبم و فریاد میزنم:ڪمڪ! سرعت ماشین بیشتر مے شود،با حرف شهاب روح از تنم پرواز مے ڪند! _گفتم ڪلے نقشہ بہ سرم زدہ! اما این یڪے همین دیروز بہ ذهنم رسید بہ نظر خودم از همہ شون قشنگترہ! خون در رگ هایم یخ مے زند،هر لحظہ سوزش چشم هایم بیشتر مے شود و از شدت استرس تنگے نفسم بیشتر! جدے ادامہ میدهد:چشم در برابر چشم! چشماے تو بہ جاے چشماے آرزو! عواقبش هم اصلا برام مهم نیست! بہ قدرے جدے این را مے گوید ڪہ روح از تنم پرواز میڪند،احساس میڪنم هر آن ممڪن است غش ڪنم! ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● @AYEH_HAYEH_JONON ●○• @khybariha 🌷🍃🍃🍃

•○● @AYEH_HAYEH_JONON ●○• 🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_هشتاد_و_پنجم/بخش_دوم #بخش_سوم نمیدانم چرا هر چہ دهانم را باز میڪنم نمے توانم حرفے بزنم،گویے ڪلمات از ذهنم پاڪ شدہ اند! دوبارہ صداے بوق ماشین نزدیڪمان بلند مے شود،صداے هاے فریاد ڪسے را مے شنوم! بے رمق فریاد میزنم:ڪسے صدامو میشنوہ؟! تو رو خدا ڪمڪم ڪنید! چند ثانیہ بیشتر نمے گذرد ڪہ صداے ڪشیدہ شدن لاستیڪ هاے ماشینے بہ گوشم مے رسد و چند لحظہ بعد سپس برخورد ماشین با شے سختے و صداے شڪستہ شدن شیشہ! سرم محڪم بہ شیشہ ڪوبیدہ مے شود و درد بدے در سر و تمام بدنم مے پیچد! صداے بوق ممتدد ماشین ها در گوشیم مے پیچد و فریادهاے افراد ناشناس! چندبار پلڪ مے زنم بلڪہ بتوانم چشم هایم را باز ڪنم اما نمے توانم! خیسے خون را روے صورتم احساس میڪنم و سوزش بدے ڪہ در تمام صورتم پخش شدہ! صداے همهمہ اے نزدیڪ مے شود،نالہ میڪنم و بہ زور لب میزنم:ڪمڪ! در ماشینے باز و بستہ مے شود و انگار ڪسے بہ سمتمان مے دود! صداے آشنایے مے خواندم:خانم نیازے؟! و سپس بلند فریاد مے ڪشد:یڪے زنگ بزنہ آمبولانس! صداے همهمہ بیشتر مے شود،دستِ لرزانم را بالا مے برم و لبانم را چند بار تڪان میدهم. سریع مے گوید:تڪون نخور! نمیشہ فعلا در ماشینو باز ڪرد! در بدے در ڪتفم مے پیچد نفس بلندے مے ڪشم و دیگر چیزے نمے فهمم... خدا را شڪر ڪہ آمد... ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● @AYEH_HAYEH_JONON ●○• @khybariha 🌷🍃🍃🍃

•○● @AYEH_HAYEH_JONON ●○• 🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_هشتاد_و_ششم #سوره_ی_هفتم #بخش_اول با تابیدہ شدن نور شدیدے بہ چشم هایم آهستہ چشم هایم را باز میڪنم. شدت نور بیشتر مے شود،چند بار آرام پلڪ میزنم و نالہ مے ڪنم. صداے مرد غریبہ اے مے پیچد:خانم نیازے! صداے من رو مے شنوے؟! تمامِ بدنم بہ خصوص سرم درد مے ڪند،چشم هایم را روے هم فشار میدهم. لب هایم خشڪ اند،چند لحظہ بعد چشم هایم را باز میڪنم و در اطراف چشم مے چرخانم. مرد مسنے با روپوش سفید در ڪنار دختر جوانے ڪہ مقنعہ و روپوش سفیدے بہ تن ڪردہ ڪنار تختے ڪہ رویش دراز شدہ ام ایستادہ اند و نگاهم مے ڪنند. میخواهم دست چپم را بلند ڪنم ڪہ در نیمہ ے راہ تیر مے ڪشد و آخم بلند مے شود. پرستار سریع دستم را مے گیرد و آرام روے تخت مے گذارد،مے گوید:مچ دستت مو برداشتہ عزیزم بلندش نڪن! چشم هایم را روے هم میفشارم و با صدایے گرفتہ میگویم:سرم دارہ منفجر میشہ! دڪتر با لحن نرمے مے گوید:طبیعیہ! سرت شڪستہ! سپس رو بہ پرستار ادامہ میدهد:تو سرمش مسڪن تزریق ڪن! پرستار چشمے مے گوید و از اتاق خارج مے شود،دڪتر انگشتش را زیر چشم چپم مے گذارد و چراغ قوہ اے را بہ سمت چشمم مے گیرد و روشن مے ڪند. سریع چشمم را مے بندم،مے گوید:تو دید مشڪلے ندارے؟ تارے؟ دو بینے؟ آرام مے گویم:نہ! _چشماتو باز ڪن! چشم هایم را باز مے ڪنم،ڪمے فاصلہ مے گیرد و دو انگشتش را نشانم مے دهد:این چند تاست؟! _دو تا! چهار انگشتش را نشانم‌ مے دهد:این؟! _چهار تا! لبخند میزند:خوبہ! حالت تهوع دارے؟ بہ زور مے گویم:نہ! ولے ڪل بدنم درد میڪنہ! نگاهے بہ سرمم مے اندازد و مے گوید:بدنت ڪوفتہ شدہ! تنها آسیب جدے اے ڪہ بہ بدنت وارد شدہ شڪستگے سرت و مو برداشتن مچ دست چپتہ! آرام مے گویم:خیلے وقتہ اینجام؟! لبخندش عمیق تر مے شود:شیش هفت ساعتے میشہ خانم خوش خواب! صورتم از درد جمع مے شود،لب میزنم:خانوادہ م؟! همانطور ڪہ بہ سمت در مے رود مے گوید:اتفاقا پشت در وایسادن! الان میگم بیان! از اتاق خارج مے شود،نگاهے بہ اطراف مے اندازم اتاق ڪوچڪے ڪہ دیوارهایش سفید رنگ و بے روح اند! تخت دیگرے با فاصلہ ے چند متر دور تر از تخت من در اتاق قرار گرفتہ و دختر جوانے رویش بہ خواب رفتہ! نگاهم بہ پاے گچ گرفتہ شدہ اش مے افتدد،سریع نگاهم را بہ سمت پاهایم مے ڪشانم و تڪانشان میدهم. ڪمے درد میگیرند،نفسے مے ڪشم و نگاهم را بہ دست باندپیچے شدہ ام مے دوزم. چند لحظہ بعد در اتاق باز مے شود و مادر و پدرم با عجلہ وارد مے شوند،چشم هاے مادرم سرخ شدہ و ورم ڪردہ. نگاهش ڪہ بہ من مے افتد اشڪ هایش بارش مے گیرند،با بغض مے گوید:الهے بمیرم! سرفہ اے میڪنم و آرام مے گویم:مامان! اشڪ هایش شدت مے گیرند،با قدم هاے بلند بہ سمتم مے آید و مے گوید:جانم؟! دستش را بلند مے ڪند میخواهد دستش را روے صورتم فرود بیاورد ڪہ پدرم سریع مے گوید:دست نزن الان ڪل بدنش درد میڪنہ! مادرم دستش را عقب مے ڪشد و با بغض مے گوید:خیلے درد دارے؟! لبخند ڪم رنگے میزنم:فڪر ڪنم! نمیدانم چرا بغض گلویم را مے فشارد؟! سعے میڪنم اشڪ نریزم! پدرم با شانہ هایے افتادہ و سر بہ زیر ڪنار مادرم مے ایستد،با صدایے گرفتہ مے پرسد:خوبے؟! مادرم با حرص جواب میدهد:آرہ! بہ لطف ڪاراے تو عالیہ! ببین چہ آتیشے تو زندگیمون انداختے مصطفے! صداے پرستار مے آید:خانم آروم! اینجا بیمارستانہ! مادرم با گوشہ ے چادرش اشڪ هایش را پاڪ میڪند،لب میزنم:تشنمہ! پرستار ڪنار تخت مے ایستد و بہ سُرم چشم مے دوزد،همانطور ڪہ با آمپولے بہ سُرم دارو تزریق میڪند مے گوید:فعلا آب نخور! رو بہ مادرم ادامہ میدهد:با دستمال نم لب ها و زبونش رو تر ڪنید! لبخندے بہ رویم مے پاشد و رو بہ پدرم مے گوید:لطفا برید بیرون! خانمتون اینجا هستن! پدرم نگاہ شرمگینے بہ من و سپس بہ مادرم مے اندازد و مے پرسد:پروانہ! چیزے لازم ندارید؟! مادرم بدون اینڪہ جوابش را بدهد روے صندلے ڪنار تخت مے نشیند و بہ من چشم مے دوزد. پدرم نفس عمیقے مے ڪشد و مے گوید:مامور پلیس منتظرہ الان میگم بیاد داخل براے... سریع مے گویم:بابا! اونے ڪہ اول باید ازش شڪایت ڪنم شهاب نیست! نگاهش را از صورتم مے گیرد و مشتش را محڪم مے فشارد،همانطور ڪہ با حرص لبش را مے جود مے گوید:میدونم چطور حالشو جا بیارم! سپس بدون حرف دیگرے از اتاق خارج میشود،رو بہ مادرم میگویم:فعلا نمیخوام با هیچڪس حرف بزنم حالم خوب نیست! ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● @AYEH_HAYEH_JONON ●○• @khybariha 🌷🍃🍃🍃

•○● @AYEH_HAYEH_JONON ●○• 🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_هشتاد_و_ششم #بخش_دوم لبخند ڪم رنگے مے زند:باشہ عزیزم! مے نالم:ڪے میریم خونہ؟! از روے صندلے بلند مے شود و مے گوید:فردا مرخص میشے. من برم آب خنڪ و دستمال تمیز پیدا ڪنم! میخواهد بہ سمت در برود ڪہ مردد مے پرسم:اونم چیزیش شدہ؟! بہ سمتم سر بر مے گرداند:تو ڪُماست! خدا بگم... حرفش را ادامہ نمیدهد و نفسش را با حرص بیرون میدهد! ابروهایم در هم مے رود:اصلا نفهمیدم چے شد! هیچ جا رو نمے دیدم! مادرم با بغض مے گوید:از صبح دلم شور میزد! دوبارہ بہ سمتم بر مے گردد و آرام روے انگشت هاے دست سالمم را مے بوسد:خدا رحم ڪرد! سریع مے گویم:این چہ ڪاریہ مامان؟! دوبارہ چشمہ ے اشڪش مے جوشد:اگہ چیزیت مے شد من چے ڪار مے ڪردم؟! لبخند ڪم رنگے میزنم:فعلا ڪہ بیخ ریشتم و از دستم خلاص نشدے! اخم مے ڪند،میخواهد بہ سمت در برود ڪہ ڪسے چند تقہ بہ در میزند! مادرم با دست اشڪ هایش را پاڪ میڪند و مے گوید:بفرمایید! در باز میشود،روزبہ را میبینم ڪہ با چهرہ اے آشفتہ در چهار چوب در قد علم ڪردہ! چشم هایش نگران و خستہ بہ نظر مے رسند،روے پیراهن آبے روشنش ردے از خون نشستہ و آستین هایش را تا روے آرنج بالا زدہ،شلوار مشڪے رنگش هم خاڪے شدہ! چادر و ڪیفم را در دست گرفتہ و مادرم را نگاہ میڪند:بہ زور تونستم از پرستار اجازہ بگیرم بیام اینا رو بهتون بدم! سپس چادر و ڪیف را بہ سمت مادرم میگیرد:بفرمایید! مادرم لبخند میزند:ممنونم! امروز براے یڪ عمر من رو مدیون خودتون ڪردید! روزبہ لبخند ڪم رنگے میزند:این چہ حرفیہ؟! وظیفہ بود! مادرم ڪیف و چادر را روے میز مے گذارد و میگوید:من برم براے آیہ آب بیارم! روزبہ سرے تڪان میدهد و وارد اتاق مے شود،نگاهش را بہ من مے دوزد:حالتون خوبہ؟! آرام مے گویم:ممنون بعلہ! صدایش در سرم مے پیچد: "خانم نیازے! یڪے زنگ‌ بزنہ آمبولانس!" صورتم از شدت درد جمع مے شود اما مے گویم:شما با ماشین پیچیدید جلوے ماشین شهاب؟! چند ثانیہ سڪوت مے ڪند و لب هایش را روے هم فشار مے دهد. چند لحظہ بعد مے گوید:بلہ! البتہ مقصر تصادف من نبودم خود شهاب بود! آب دهانم را با شدت قورت میدهم،مے پرسم:شما از ڪجا فهمیدید؟! چند قدم نزدیڪتر مے شود و جدے مے گوید:من متوجہ نشدم! یعنے داشتم با ماشین مے رفتم دیدم دارید با شهاب صحبت مے ڪنید اما از ڪوچہ خارج شدم و رفتم! یڪے دو دقیقہ بیشتر از حرڪتم نگذشتہ بود ڪہ فرزاد بهم زنگ زد گفت از تو ساختمون دیدہ شما و شهاب دارید بحث میڪنید. وقتے از ساختمون اومدہ بیرون،نہ خبرے از شما بودہ نہ از شهاب! اولش فڪر ڪردہ بحثتون تموم شدہ و شهاب و شما رفتید اما وقتے دیدہ ڪیف و موبایلتون افتادہ روے زمین شڪ ڪردہ نڪنہ شهاب ڪارے ڪردہ باشہ! از من پرسید از ڪدوم سمت رفتم و ماشین شهاب رو توے اون مسیر دیدم یا نہ ڪہ گفتم نہ! گفت دور بزنم سمت خیابون پشتے و ماشین شهاب رو پیدا ڪنم! منم سریع دور زدم و با سرعت اومدم اون سمت ڪہ از دور ماشین شهاب رو دیدم داشت با سرعت مے روند! اول شڪ ڪردم،بهش ڪہ نزدیڪ شدم مطمئن شدم خودشہ! دیدم شما صورتتون رو گرفتید و جیغ مے ڪشید! خب فهمیدم وضعیت طبیعے نیست و یہ اتفاقے براتون افتادہ! چند بار براش بوق زدم نگہ دارہ اما وقتے من رو دید سرعتش رو بیشتر ڪرد. هرچے صداش زدم جواب نداد،مجبور شدم بپیچم جلوش. سرعتم رو ڪم ڪردم و دوبارہ چند بار براش بوق زدم اما باز توجہ نڪرد. بہ جاے اینڪہ سرعتش رو ڪم ڪنہ یا نگہ دارہ سرعتش رو بیشتر ڪرد و بہ ماشینم نزدیڪ شد،انگار میخواست از پشت بزنہ بہ ماشین ڪہ من بڪشم ڪنار و برہ! منم مجبور شدم ترمز ڪنم همین ڪہ ترمز ڪردم شهاب از پشت محڪم بہ ماشینم زد و این اتفاق افتاد! نفس عمیقے مے ڪشم و چشم هایم را مے بندم،در دل هزار مرتبہ خدا را شڪر میڪنم ڪہ این اتفاق افتاد! بہ ظاهر اتفاق بدے افتادہ اما براے من بهترین اتفاقِ بد زندگے ام بودہ! چشم هایم را باز مے ڪنم و رو بہ روزبہ مے گویم:ازتون ممنونم! هم از شما هم از برادرتون! سرش را تڪان مے دهد:خواهش میڪنم! هرڪس دیگہ اے هم بود همین ڪار رو مے ڪرد! میخواهد چیزے بگوید اما پشیمان مے شود! با انگشت اشارہ بہ چادر و ڪیفم اشارہ مے ڪند:ڪیفتون رو فرزاد آورد! منم همراهتون با آمبولانس اومدم اینجا چادرتون رو بهم دادن! لبخند ڪم رنگے میزنم:متشڪرم! لبش را بہ دندان مے گیرد و ڪمے نزدیڪتر مے شود،نگاهے بہ پیراهنش مے اندازم و با صداے گرفتہ مے گویم:شما ڪہ چیزے تون نشد؟! ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● @AYEH_HAYEH_JONON ●○• @khybariha 🌷🍃🍃🍃

•○● @AYEH_HAYEH_JONON ●○• 🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_هشتاد_و_ششم #بخش_سوم سریع بہ پیراهن و شلوارش نگاہ مے ڪند و مے گوید:نہ! نہ! حتما ڪنار شهاب بودم پیرهنم خونے شدہ! نگاهش را از پیراهنش مے گیرد و بہ صورتم مے دوزد،نگرانے و حالِ غریبے در چشم هایش موج مے زند! آرام مے گوید:فڪر ڪنم باید این ماہ رو ڪلا بهتون مرخصے بدم! لبخند تصنعے اے میزنم و چیزے نمے گویم،نفس عمیقے مے ڪشد و نگاهے بہ ساعتش مے اندازد:من دیگہ برم! نفسے مے ڪشم و مے گویم:بازم ممنون! ڪنار در مے ایستد و بہ سمتم بر مے گردد:فرزاد رفت مادر شهاب و خواهرش رو آورد! مادرش میخواد باهاتون صحبت ڪنہ ولے نمے دونم چرا مرددہ! خانم خوب و با اخلاقے هستن اجازہ بدید اول بیان باهاتون صحبت ڪنن بعد درمورد شڪایت ڪردن یا شڪایت نڪردن از شهاب تصمیم بگیرید! اخمے مے ڪنم و چیزے نمے گویم،میخواهد خارج بشود ڪہ انگار چیزے یادش مے افتد! لبخند عجیبے مے زند و بہ چشم هایم خیرہ میشود،با لحن نرمے مے گوید:فڪر ڪنم باید چندسال تو شرڪت بہ عنوان منشے بدون حقوق بمونید! گیج نگاهش مے ڪنم ڪہ ادامہ میدهد:خسارت ماشینم! آرام مے خندم و مے گویم:مگہ من بہ ماشین تون زدم؟! با لحن عجیب و لبخند نمڪینے مے گوید:بلہ! ابروهایم را بالا مے دهم ڪہ سریع مے گوید:خدانگهدار! زمزمہ مے ڪنم:خدانگهدار! از اتاق خارج مے شود! 🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸 مادرم همانطور ڪہ پاڪت آبمیوہ را بالاے لیوان مے گیرد مے گوید:بابات دارہ ڪاراے ترخیصت رو انجام میدہ! لیوان آبمیوہ را بہ سمتم مے گیرد و مے گوید:میتونے دستت بگیرے یا برات نے بیارم خودم بدم بخورے؟ نگاهے بہ لیوان مے اندازم و مے گویم:نمے خورم مامان! با اخم نگاهم مے ڪند:یعنے چے؟! از دیروز بہ هیچے لب نزدے! نفسے مے ڪشم و مے گویم:میلم بہ هیچے نمے ڪشہ! میخواهم بحث را عوض ڪنم! _میشہ بهم یہ آینہ بدے ببینم صورتم چہ شڪلے شدہ؟! مادرم مهربان نگاهم مے ڪند:صورتت چیزے نشدہ،یڪم ڪبود شدہ و خراش برداشتہ. بہ سمت ڪیفش مے رود و آینہ ے ڪوچڪے بیرون مے ڪشد،خودش آینہ را مقابل صورتم مے گیرد. با دقت خودم را نگاهم مے ڪنم،سرم باندپیچے شدہ. زیر چشم هایم بہ اندازہ ے یڪ بند انگشت گود افتادہ و ڪبود شدہ،گوشہ ے چشم راستم ڪبودے ڪوچڪے بہ رنگ سبز تیرہ و بنفش دیدہ مے شود! گوشہ ے لبم هم زخم ڪوچڪے برداشتہ،در اڪثر نقاط صورتم هم خراش هاے ڪوچڪے بہ چشم مے خورند ڪہ نشان از برخورد شیشہ هاے ریز با صورتم دارند! پوزخند مے زنم:چقدر خوشگل شدم! مادرم آینہ را ڪنار مے ڪشد و جدے مے گوید:چند تا زخم سطحے و ڪبودیہ ڪہ تا چند روز دیگہ خوب میشہ! براے خودت سخت نگیر! میخواهم چیزے بگویم ڪہ ڪسے در مے زند،مادرم صاف مے ایستد و چادرش را مرتب میڪند:بفرمایید! شالم را روے سرم مے ڪشم و صاف مے نشینم،چند لحظہ مے گذرد و در آرام باز مے شود. زنے پنجاہ و خوردہ اے سالہ،با روسرے زیتونے و چادر مشڪے بہ سر در چهارچوب در مے ایستد. نگاهے بہ صورت من و مادرم مے اندازد سپس سرش را پایین مے اندازد! چشم هاے سبزش رنگ آشنایے دارند! سرفہ اے مے ڪند و آرام مے گوید:سلام! مادرم اخم مے ڪند،گویے مے فهمد زنے ڪہ روزے شوهرش را با او شریڪ بودہ همین زن است! نفس عمیقے مے ڪشد و سرش را ڪمے بلند مے ڪند:میتونم بیام داخل؟! مادرم نگاهے بہ من مے اندازد،پرش پلڪش را مے بینم! اما سعے مے ڪند چیزے بہ رویش نیاورد و محڪم باشد! جدے مے گوید:شما؟! زن نگران نگاهے بہ راهروے بیمارستان مے اندازد و مے گوید:شیرین هستم مادرِ شهاب فراهانے! رنگ و روے مادرم مے پرد،آرام مے گویم:مامان جان میخواے تو برو ببین ڪاراے ترخیص چے شد! مادرم با اخم نگاهم مے ڪند:تو رو تنها بذارم؟! نگاهے بہ شیرین مے اندازم و آرام مے گویم:خیالت راحت! اخم غلیظے مے ڪند و با قدم هاے بلند و با فاصلہ از شیرین از اتاق خارج مے شود! شیرین با قدم هاے ڪوتاہ بہ سمتم مے آید و ڪنار تختم مے ایستد،سبزے چشم هایش را بہ چشم هایم مے دوزد. برعڪس چشم هاے شهاب ڪہ جنگلے وحشتناڪ بہ نظر مے رسند،سبزے چشم هایش آرامش بخش و مهربان اند! نگاهش را بہ سمت دست باند پیچے شدہ ام مے ڪشد و آرام مے گوید:حتما منو میشناسے! جوابے نمیدهم،ادامہ میدهد:من از ڪارهاے شهاب خبر نداشتم! اگہ خبر داشتم نمے ذاشتم هیچڪدوم از این اتفاق ها بیوفتہ و شهاب حتے از نزدیڪے تو و خانوادہ ت رد بشہ! دوبارہ بہ چشم هایم چشم مے دوزد،در چشم هایش هم زمان شرمندگے و غم و نگرانے و خشم موج مے زند! با لحنے سراسر از صداقت مے گوید:اولش ڪہ فهمیدم شهاب تصادف ڪردہ و تو ڪماست قلبم از هم پاشید! نفهمیدم چطور خودم رو رسوندم بیمارستان! ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● @AYEH_HAYEH_JONON ●○• @khybariha 🌷🍃🍃🍃