#قسمت_چهاردهم🦋 🔸فصل اول (ادامه) چند ساعتی با هم بودیم. موقع برگشتن، قدری پول در جیبش گذاشتم و راه افتادم. فکر کردم خوشحال می شود؛ چند قدمی نرفته بودم که دنبالم دوید و پول را به زور در دستم گذاشت. گفتم : « پسر، شهر غریب است، احتیاج پیدا می کنی!» گفت : « من اهل هیچی نیستم، پول به درد من نمی خورد. #خدا را خوش نمی آید تو با این دستهای پینه بسته شب و روز در کارخانه قالی ببافی و من اینجا عیش و نوش کنم.» هر چه التماس کردم، قبول نکرد. موقع خداحافظی سرم پایین بود تا اشکم را نبیند. با این احوال بارها شنیده بودم که یک عدّه می گفتند اینها که #انقلاب کردند یا #جبهه رفتند، از لحاظ مالی تأمین، یا بچّه پولدار بودند و فکرشان راحت است. یا وقتی به جبهه می رفتند می گفتند دولت به اینها فلان و بهمان می دهد تا بروند بجنگند. آنها باید بچّه های فقیر را می دیدند که با چه شور و علاقه ای به جبهه می روند. 👌 علی آقا تا زمانی که در خدمت #اسلام و #جنگ و #انقلاب بود، حاضر نشد یک ریال از #سپاه یا #بسیج بگیرد. دوستانش شاهد هستند. وقتی به مرخصی می آمد، می رفت کارگری یا سبزی فروشی می کرد تا مخارج خودش را تأمین کند و چشم به بیت المال نداشته باشد. شبها که همهٔ ما خواب بودیم، پشت دار قالی می نشست و تا صبح کار می کرد. •• ↷‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌#j๑ïท🌱 @khybariha ✌️🏻📿