زیبایی و کاربردی بودن دفاع شخصی را در سبک #سنتی رزمی #شائولین ببینید.☯ #selfdefence🥋 #shaolin #دفاع_شخصی🙅‍♂ 💪@HrazmiVpahlvani💪 کانال هنرهای رزمی.. ورزش پهلوانی🀄️ (⛩هنرهای رزمی ما را از خواب بیدار ‌می کند و در آن‌ زیبایی بزرگی نهفته است.)☯

#تمرین کنید می توانید فقط تمرین..💪 #tamtin #شنا رو انگشت👍 💪@HrazmiVpahlvani💪 کانال هنرهای رزمی.. ورزش پهلوانی🀄️ (⛩هنرهای رزمی ما را از خواب بیدار ‌می کند و در آن‌ زیبایی بزرگی نهفته است.)☯

☯بروس لی #جیت کان دو را بنیان نهاد چون احساس می کرد که فنون رزمی بیش از حد محدود شده است. او می گفت: مبارزه طرح دار همیشه امکان پذیر نیست، زیرا گاهی بعضی از حملات پیش گیرنده بوده و آن طور که باید و شاید ظریف و دقیق نیستند. بروس لی جیت کان دو را ابداع نمود تا به ما نشان دهد که یک #هنر قدیمی مستلزم تغییر و تحول است. همچون تغییر شب و روز، روش مبارزه نیز باید اصلاح گردد. بروس لی جیت کان دو را توسعه داد اما همیشه می گفت کاش برای آن نامی در نظر نگرفته بود! چرا که لفظ جیت کان دو به وضوح نشان می دهد که این روش، شکل و #سبک_جدیدی از هنرهای رزمی است. چون همه سبک ها به خودی خود محدودکننده هستند و این با #عقیده و تفکر بروس لی در تضاد بود.☯ #شیوه_رزمی_بروس لی ابتدای جلد دوم ص ٩ 📚 #ketab #falsafesabk #فلسفه سبک🀄️ 👊@HrazmiVpahlvani💪 #کانال #هنرهای رزمی.. #ورزش پهلوانی🥋 (⛩هنرهای رزمی ما را از خواب بیدار ‌می کند و در آن‌ زیبایی بزرگی نهفته است.)☯ 🏹🥊🥋🏋‍♂🤼‍♂🤸‍♂🧗‍♂🤺🏊‍♂🏇

☯عکس العمل سریع دست و پای #بروس لی هنرمندان رزمی سرشناس را دچار حیرت می نمود. استاد بروس لى تمایل داشت مشت ها و لگدهایش را درست قبل از لحظه ای که حریف مشت و لگد خود را روانه وی می سازد، پرتاب نماید. همه کسانی که برای اولین بار او را می دیدند چنین به نظرشان می رسید که او صاحب نوعی غریزه خاص یا #حس_ششم است که امکان خواندن افکار درونی حريف را به او می دهد! شاید مبارزه با فردی نظیر وی برای عده زیادی مایوس کننده بود. زیرا بدون آنکه حتی فرصت یک چشم به هم زدن را به حریف بدهد، به سرعت بر او غلبه می یافت. #راز عکس العمل سریع بروس لی در حس #هوشیاری پرورش یافته او که در نتیجه سال ها تعلیم و تمرین توسعه یافته بود، نهفته و مکمل تکنیک های دست و پای او محسوب می شد. سریع بودن صرف حرکات دست و پا لزوما بدان معنا نیست که شما می توانید با مشت و لگد حساب #حریفتان را برسید. به بیانی دیگر، سرعت صرفا ضامن آن نیست که ضربه شما قبل از آنکه ضربه حریف به شما اصابت کند، به او بخورد. اما با توسعه حس هوشیاری، شانس شما در غلبه کردن بر او به طور #چشم گیری افزایش می یابد.☯ #hese sheshom #حس ششم🔮 👊@HrazmiVpahlvani💪 کانال #هنرهای رزمی.. #ورزش پهلوانی 💪🏹🥊🥋🏋‍♂🤼‍♂🤸‍♂🧗‍♂🤺🏊‍♂🏇👊 (⛩هنرهای رزمی ما را از خواب بیدار ‌می کند و در آن‌ زیبایی بزرگی نهفته است.)☯

هنرهای رزمی شائولین و بودیسم چان

▪ سیفو شی گولین، من از پاسخ‌هایتان هم شگفت‌زده و هم محظوظ شدم، اما آیا می‌توانید با مثالی، چگونگی تدریس اصول عمیق‌تر چان Chan در هنان، در معبد شائولین چین، را توضیح دهید؟ ـ راهب شیو گولین: بله، مثالی برای شما می‌زنم. پیش از این در معبد شائولین، یک سیفو برای آموزش فلسفهٔ چان Chanبه همهٔ دانش‌آموزان (Tu Di) شائولین انتخاب می‌شد، اما امروزه، در معبد شائولین هر معلم، فلسفهٔ چان Chan و هنرهای رزمی شائولین را به‌طور یکسان به شاگردان خویش آموزش می‌دهد. شخص نباید به چان Chan و هنرهای رزمی شائولین جدا از هم بیاندیشد. شائولینِ اصیل صرفاً شکل ظاهری آن نیست. شکل یا فرم برای یک ورزشکار راهب فقط وسیله‌ای است برای تمرین وحدت و یگانگی میان ذهن و جسم. اکنون زمان آن فرا رسیده که تمامی این دوگانگی‌ها از میان برود. ▪ در فرهنگ غرب از زمان یونانیان باستان، مبحثی وجود داشته که فلاسفه آن را ”شکاف متافیزیکی یا ماورا طبیعی“ می‌نامند و در آن ذهن و جسم جدا از هم انگاشته می‌شوند، به این معنا که جسم، زندان یا جائی پست و نامرغوب برای ذهن یا روح به شمار می‌آید. آیا چنین شکافی در آئین بودائی چان Chan وجود دارد و اگر چنین است این شکاف چه‌طور از بین می‌رود؟ (در این‌جا راهب شی گولین پس از اندکی مکث، ادامه داد:) ـ راهب گولین: گرچه ذهن نسبت به جسم، وابستگی و ارتباط بیشتری با آموزش‌های بودیسم دارد، با این وجود نباید جسم را کم اهمیت‌تر از ذهن پنداشت، تا جائی‌که جسم قادر است حامی و یاری‌گر ذهن در روند آموزش و پرورش باشد. بنابراین گرچه گاهی به‌ نظر می‌آید که راهبان شائولین، بیشتر جسم خود را در طول تمرین‌های هنرهای رزمی به کار می‌برند، اما آنان در واقع از ذهن خویش برای حرکت جسم سود می‌برند و هم‌زمان، جسم ذهن را در پرورش معنوی یاری می‌کند. بنابراین ذهن و جسم، هر دو در توازن و هماهنگی با یکدیگر عمل کرده و یک کل جدائی‌ناپذیر را تشکیل می‌دهند. ▪ آیا می‌توانید حقیقت این عمل یکپارچگی در طول تمرینات کونگ فو را با مثالی واضح برای ما شرح دهید؟ ـ راهب گولین: بله، اجازه دهید مثال ساده‌تری در این مورد بزنم. برای مثال، وقتی شما کونگ بو چونگ چوآن Kung Bow Chong Chuan (حالت کمانی برای شارژ مشت) را تمرین می‌کنید، چی Chi از هنگام شروع باید از dantien حرکت داده شود و سپس به سمت وحدت و یکپارچگی کلر اندام‌ها پیش رود؛ مثلاً به ماهیچه‌ها و سپس به چوآن Chuan برود که نتیجهٔ آن ایجاد انرژی یا قدرت است. این مثال مانند تعالیم یین یواِن گو Yin Yuen Guo بودائی (هدف، موقعیت، و نتیجه) می‌باشد. بنابراین وقتی شخص مشت می‌زند، Yin (هدف یا انگیزه)، به نیت شخص برای اجرای حرکت ضربه یا مشت مربوط می‌شود، Yuen (موقعیت یا چگونگی)، به آغاز حرکت و انرژی چی Chi که برای ایجاد مشت در جسم به حرکت در آمده و Guo (نتیجه)، کاملاً برابر است با حرکات اجرا شده‌ای که فرضاً ضربه را تولید می‌کند. این مثالی است که دقیقاً هدف حرکات هنرهای رزمی را که باید با ذهن شخص در وضوح و آگاهی کامل به انجام برسند، مشخص می‌کند، دیگر این‌که این وضوح و آگاهی با به‌کارگیری اصول بودیست در هنرهای رزمی به‌دست می‌آید. وقتی شخص حرکتی را اجرا می‌کند، ذهن او فقط روی حرکت کنونی تمرکز دارد. بنابراین وقتی شخص در طول تمرینات فیزیکی کونگ فو بتواند تمرکز داشته و توجه و آگاهی خود را کاملاً حفظ کند، در واقع آغازی است برای تجربهٔ وحدت و یگانگی ذهن و جسم. ▪ از بیانات شما برای روشن ساختن ارتباط بین ذهن و جسم، و هنرهای رزمی شائولین و بودیسم، بسیار سپاسگزارم. موضوع دیگری که مورد بحث است، فشارهای منفی در مورد نبود راهبان واقعی شائولین در معبد شائولین امروز و نیز گزارش‌هائی از تجاری کردن معبد به‌عنوان منبع اصلی انهدام و تخریب ارزش‌های سنتی شائولین می‌باشد. در این مورد چه نظری دارید؟ ـ راهب گولین: بله، معبد شائولین به دلیل صنعت توریسم، تغییر بسیاری کرده است. در گذشته فقط راهبان شائولین برای تحصیل هنرهای رزمی و چان anch، در معبد بودند. اما اکنون، معبد یک دام توریستی است. البته بستگی دارد بعضی راهبان هنوز هم اعتقادی بسیار عمیق به کونگ فوئی عالی و تعهدی ژرف به حفظ سنت‌های معبد شائولین دارند. این راهبان تحت تأثیر توریسم نمی‌توانند در جهت مخالف قرار گیرند و سنت‌های معبد را فراموش کنند. اما هستند تعدادی از راهبان جوان‌تر که در جهت مخالفت تحت تأثیر قرار گرفته‌اند. ● شائولین در مقابل ووشو (Wushu) ▪ خواهشمندم در مورد مرکز ووشو شائولین که سالیانِ متوالی، از زمان معبد شائولین ۱۵۰۰ ساله وجود داشته است، مطالبی را بگوئید؟ آیا ممکن است ایجاد این مرکز ووشو، در واقع اقدامی ابتکاری از جانب دولت برای انجام آن‌چه که بسیاری از معابد شائولین را برانگیخت و یورش گارد قرمز دههٔ ۱۹۷۰ که به شکست منجر شد، باشد؟ یعنی ویرانی سنت آموزشی راهبان بودائی معبد شائولین در معبد مشهور شائولین شمالی

؟ ـ راهب گولین: در نزدیکی شائولین، نه فقط یک مدرسهٔ ووشو، بلکه مدارس بسیاری وجود داشت. این مدارس مطلقاً هیچ کاری در ارتباط با معبد شائولین نداشتند، جز این‌که در حقیقت تعدادی از راهبان واقعی شائولین گاهی بنا به درخواستی مأمورینِ دولتی یا اساتید محلی کونگ فو، هنرهای رزمی را در آن‌جا به شاگردان غیر حرفه‌ای آموزش می‌دادند. این هنرها، هنرهای رزمی واقعی معبد شائولین نیستند چراکه چان Chan ندارند. حرکات ظاهری یا بیرونی فرم‌ها، جلوه‌ای یکسان دارند، عده‌ای از افراد نیز، مانند راهبان لباس می‌پوشند تا به مرکز ووشو فضائی سنتی بدهند، اما اینان راهبان واقعی معبد شائولین نیستند. در هر صورت این افراد، ضرری نمی‌رسانند. اساتید کونگ‌فوئی که در مرکز ووشو آموزش می‌دهند به روش خود با گسترش اصول شائولین، حداقل از نظر جنبه‌های ظاهری آن به فرهنگ چینی کمک می‌کنند. امیدوارم کسانی که جذب این ظاهر جذاب و بُعد ظاهری شائولین می‌شوند بعدها جذب پایه و اساس عمیق‌تر بودیست هنرهای رزمی شائولین، نیز بشوند. ▪ سیفو، این مسئله سئوال دیگری را در ذهنم تداعی می‌کند. آیا داوطلبان هنوز هم برای راهب شدن به معبد شائولین شمالی سفر می‌کنند؟ اگر نه، پس در این صورت آیا ورزش ملی ووشو و مرکز ووشو، جایگزین معبد شائولین در نقش سنتی‌اش، یعنی هدایت هنرهای رزمی شائولین در چین امروز می‌شود؟ ـ راهب گولین: بله، راهبان هنوز هم در معبد شائولین آموزش می‌بینند. اگرچه ووشو شائولین پیشرفت بسیاری در چین به‌دست آورده، اما امیدواریم که آموزش‌ هنرهای رزمی اصیل شائولین در معبد شائولین ادامه پیدا کند؛ (در این‌جا اصطلاح ووشو را به معنی هنرهای رزمی بدون بودیسم به کار می‌برم و نه فقط هنرهای رزمی به‌طور عام، آن‌چنان که این اصطلاح به‌طور معمول به کار برده می‌شود). ووشو شائولین از لحاظ ظاهری شبیه هنرهای رزمی شائولین می‌باشد، اما تفاوت واقعی در این است که در شائولین اصیل، ذهن و جسم از طریق بودیسم به یک توازن و هارمونی می‌رسند. از آن‌جائی که جلوه‌ٔ ظاهری فرم‌های کونگ فو مانند ووشو می‌باشد، یک مشاهده‌کننده نمی‌تواند بین راهبان اصیل شائولین و ورزشکاران شائولین، آنها که در جنبه‌های فیزیکی و ظاهری شائولین شهرت دارند، تفاوتی قائل شود، راه‌حل درک این تفاوت در این است که ورزشکاران ووشو فقط فرم‌های ظاهری را تمرین می‌کنند، اما راهبان، کونگ‌ فو را به‌عنوان راهی برای ورود به چان Chan به کار می‌برند. هنرهای رزمی شائولین اصیل، اصول مهم و برجسته‌ای دارد که شخص باید چان Chan را برای ورود به هنرهای رزمی و هنرهای رزمی را برای بیان چان Chan به کار برد. ● آسیا و آمریکا ▪ سیفو، لطفاً اگر ممکن است تفاوت بین چان Chan و ذن Zen (واژهٔ ژاپنی برای چان Chan که نسبت به عبارت دیگر مشهورتر است) را از آن‌جائی که امروزه در آن کشورها آموزش داده می‌شوند، شرح دهید. ـ راهب گولین: چان Chan در هندوستان خلق شد، سپس توسط دامو DaMo به چین آورده شد. بعدها ژاپنی‌ها آن را بیشتر توسعه دادند. گفتاری چینی است که می‌گوید: چان Chan در هندوستان خلق شد در چین شکوفه کرد و در ژاپن میوه داد. وقتی چان Chan به چین آمد، چین به اقوام متفاوتی تقسیم شد. ژاپنی‌ها چان Chan را آموختند و آن را در زندگی واقعیشان به کار بردند، در حالی‌که اکثریت چینی‌ها این کار را انجام ندادند. چینی‌ها برای گسترش و توسعهٔ تئوری چان Chan در معابد و کوهستان‌ها شرکت کردند، اما هیچ‌کس آن را نپذیرفت. ▪ تا زمانی که در این‌جا اقامت دارید، تصمیم شما برای توسعه بیشتر بودیسم و کونگ فو معبد شائولین در ایالات متحده چیست؟ آیا تمایل دارید که در آمریکا معبد شائولین بزرگی شبیه آن‌چه که در چین است، بسازید؟ ـ راهب گولین: بزرگ یا کوچک، اندازهٔ معبد مهم نیست. آن‌چه مهم است، اصول واقعی شائولین یعنی آموزش‌های بودیسم چان Chan می‌باشد که مردم با آن آشنا هستند. ▪ چه چیزی شما را وادار کرد که به ایالات متحده بیائید و در این‌جا اقامت کنید؟ ـ راهب گولین: وقتی به زندگی در ایالات متحده و افتتاح مرکز مدیتیشن و هنرهای رزمی شائولین می‌اندیشیدم، ایالات متحده را به دلیل سنتش در پذیرش مذاهب گوناگون، یک محیط ایده‌آل تصور کردم؛ سپس با اشتیاق این مأموریت را در نیویورک (به دلیل وجود اقوام گوناگون کنونی در این منطقه و عدم ارتباط با معابد بودیست)، برگزیدم. در منطقهٔ چینی مانهاتان Manhattan، آموزش بودیسم مانند آموزش در چین خواهد بود. می‌خواستم جائی باشم که اقوام گوناگون بسیاری در آن‌جا زندگی می‌کنند. در آمریکا نیاز به بودیسم احساس می‌شود. این کشور به بودیسم نیاز دارد؛ چراکه به دلیل شیوهٔ زندگی در جامعهٔ کنونی، مردم بسیار مشغولیت دارند. بودیسم که تعالی واقعی در حوزهٔ انسانی است، سبب می‌شود تا هماهنگی و توازن به جامعهٔ ناهمگون آمریکا وارد شود. ▪ آیا می‌توانید در مورد شاگردانتان و نیز آموزش در آمریکا صحبت کنید؟ ـ راهب گولین: بل

▪ سیفو شی گولین، من از پاسخ‌هایتان هم شگفت‌زده و هم محظوظ شدم، اما آیا می‌توانید با مثالی، چگونگی تدریس اصول عمیق‌تر چان Chan در هنان، در معبد شائولین چین، را توضیح دهید؟ ـ راهب شیو گولین: بله، مثالی برای شما می‌زنم. پیش از این در معبد شائولین، یک سیفو برای آموزش فلسفهٔ چان Chanبه همهٔ دانش‌آموزان (Tu Di) شائولین انتخاب می‌شد، اما امروزه، در معبد شائولین هر معلم، فلسفهٔ چان Chan و هنرهای رزمی شائولین را به‌طور یکسان به شاگردان خویش آموزش می‌دهد. شخص نباید به چان Chan و هنرهای رزمی شائولین جدا از هم بیاندیشد. شائولینِ اصیل صرفاً شکل ظاهری آن نیست. شکل یا فرم برای یک ورزشکار راهب فقط وسیله‌ای است برای تمرین وحدت و یگانگی میان ذهن و جسم. اکنون زمان آن فرا رسیده که تمامی این دوگانگی‌ها از میان برود. ▪ در فرهنگ غرب از زمان یونانیان باستان، مبحثی وجود داشته که فلاسفه آن را ”شکاف متافیزیکی یا ماورا طبیعی“ می‌نامند و در آن ذهن و جسم جدا از هم انگاشته می‌شوند، به این معنا که جسم، زندان یا جائی پست و نامرغوب برای ذهن یا روح به شمار می‌آید. آیا چنین شکافی در آئین بودائی چان Chan وجود دارد و اگر چنین است این شکاف چه‌طور از بین می‌رود؟ (در این‌جا راهب شی گولین پس از اندکی مکث، ادامه داد:) ـ راهب گولین: گرچه ذهن نسبت به جسم، وابستگی و ارتباط بیشتری با آموزش‌های بودیسم دارد، با این وجود نباید جسم را کم اهمیت‌تر از ذهن پنداشت، تا جائی‌که جسم قادر است حامی و یاری‌گر ذهن در روند آموزش و پرورش باشد. بنابراین گرچه گاهی به‌ نظر می‌آید که راهبان شائولین، بیشتر جسم خود را در طول تمرین‌های هنرهای رزمی به کار می‌برند، اما آنان در واقع از ذهن خویش برای حرکت جسم سود می‌برند و هم‌زمان، جسم ذهن را در پرورش معنوی یاری می‌کند. بنابراین ذهن و جسم، هر دو در توازن و هماهنگی با یکدیگر عمل کرده و یک کل جدائی‌ناپذیر را تشکیل می‌دهند. ▪ آیا می‌توانید حقیقت این عمل یکپارچگی در طول تمرینات کونگ فو را با مثالی واضح برای ما شرح دهید؟ ـ راهب گولین: بله، اجازه دهید مثال ساده‌تری در این مورد بزنم. برای مثال، وقتی شما کونگ بو چونگ چوآن Kung Bow Chong Chuan (حالت کمانی برای شارژ مشت) را تمرین می‌کنید، چی Chi از هنگام شروع باید از dantien حرکت داده شود و سپس به سمت وحدت و یکپارچگی کلر اندام‌ها پیش رود؛ مثلاً به ماهیچه‌ها و سپس به چوآن Chuan برود که نتیجهٔ آن ایجاد انرژی یا قدرت است. این مثال مانند تعالیم یین یواِن گو Yin Yuen Guo بودائی (هدف، موقعیت، و نتیجه) می‌باشد. بنابراین وقتی شخص مشت می‌زند، Yin (هدف یا انگیزه)، به نیت شخص برای اجرای حرکت ضربه یا مشت مربوط می‌شود، Yuen (موقعیت یا چگونگی)، به آغاز حرکت و انرژی چی Chi که برای ایجاد مشت در جسم به حرکت در آمده و Guo (نتیجه)، کاملاً برابر است با حرکات اجرا شده‌ای که فرضاً ضربه را تولید می‌کند. این مثالی است که دقیقاً هدف حرکات هنرهای رزمی را که باید با ذهن شخص در وضوح و آگاهی کامل به انجام برسند، مشخص می‌کند، دیگر این‌که این وضوح و آگاهی با به‌کارگیری اصول بودیست در هنرهای رزمی به‌دست می‌آید. وقتی شخص حرکتی را اجرا می‌کند، ذهن او فقط روی حرکت کنونی تمرکز دارد. بنابراین وقتی شخص در طول تمرینات فیزیکی کونگ فو بتواند تمرکز داشته و توجه و آگاهی خود را کاملاً حفظ کند، در واقع آغازی است برای تجربهٔ وحدت و یگانگی ذهن و جسم. ▪ از بیانات شما برای روشن ساختن ارتباط بین ذهن و جسم، و هنرهای رزمی شائولین و بودیسم، بسیار سپاسگزارم. موضوع دیگری که مورد بحث است، فشارهای منفی در مورد نبود راهبان واقعی شائولین در معبد شائولین امروز و نیز گزارش‌هائی از تجاری کردن معبد به‌عنوان منبع اصلی انهدام و تخریب ارزش‌های سنتی شائولین می‌باشد. در این مورد چه نظری دارید؟ ـ راهب گولین: بله، معبد شائولین به دلیل صنعت توریسم، تغییر بسیاری کرده است. در گذشته فقط راهبان شائولین برای تحصیل هنرهای رزمی و چان anch، در معبد بودند. اما اکنون، معبد یک دام توریستی است. البته بستگی دارد بعضی راهبان هنوز هم اعتقادی بسیار عمیق به کونگ فوئی عالی و تعهدی ژرف به حفظ سنت‌های معبد شائولین دارند. این راهبان تحت تأثیر توریسم نمی‌توانند در جهت مخالف قرار گیرند و سنت‌های معبد را فراموش کنند. اما هستند تعدادی از راهبان جوان‌تر که در جهت مخالفت تحت تأثیر قرار گرفته‌اند. ● شائولین در مقابل ووشو (Wushu) ▪ خواهشمندم در مورد مرکز ووشو شائولین که سالیانِ متوالی، از زمان معبد شائولین ۱۵۰۰ ساله وجود داشته است، مطالبی را بگوئید؟ آیا ممکن است ایجاد این مرکز ووشو، در واقع اقدامی ابتکاری از جانب دولت برای انجام آن‌چه که بسیاری از معابد شائولین را برانگیخت و یورش گارد قرمز دههٔ ۱۹۷۰ که به شکست منجر شد، باشد؟ یعنی ویرانی سنت آموزشی راهبان بودائی معبد شائولین در معبد مشهور شائولین شمالی

؟ ـ راهب گولین: در نزدیکی شائولین، نه فقط یک مدرسهٔ ووشو، بلکه مدارس بسیاری وجود داشت. این مدارس مطلقاً هیچ کاری در ارتباط با معبد شائولین نداشتند، جز این‌که در حقیقت تعدادی از راهبان واقعی شائولین گاهی بنا به درخواستی مأمورینِ دولتی یا اساتید محلی کونگ فو، هنرهای رزمی را در آن‌جا به شاگردان غیر حرفه‌ای آموزش می‌دادند. این هنرها، هنرهای رزمی واقعی معبد شائولین نیستند چراکه چان Chan ندارند. حرکات ظاهری یا بیرونی فرم‌ها، جلوه‌ای یکسان دارند، عده‌ای از افراد نیز، مانند راهبان لباس می‌پوشند تا به مرکز ووشو فضائی سنتی بدهند، اما اینان راهبان واقعی معبد شائولین نیستند. در هر صورت این افراد، ضرری نمی‌رسانند. اساتید کونگ‌فوئی که در مرکز ووشو آموزش می‌دهند به روش خود با گسترش اصول شائولین، حداقل از نظر جنبه‌های ظاهری آن به فرهنگ چینی کمک می‌کنند. امیدوارم کسانی که جذب این ظاهر جذاب و بُعد ظاهری شائولین می‌شوند بعدها جذب پایه و اساس عمیق‌تر بودیست هنرهای رزمی شائولین، نیز بشوند. ▪ سیفو، این مسئله سئوال دیگری را در ذهنم تداعی می‌کند. آیا داوطلبان هنوز هم برای راهب شدن به معبد شائولین شمالی سفر می‌کنند؟ اگر نه، پس در این صورت آیا ورزش ملی ووشو و مرکز ووشو، جایگزین معبد شائولین در نقش سنتی‌اش، یعنی هدایت هنرهای رزمی شائولین در چین امروز می‌شود؟ ـ راهب گولین: بله، راهبان هنوز هم در معبد شائولین آموزش می‌بینند. اگرچه ووشو شائولین پیشرفت بسیاری در چین به‌دست آورده، اما امیدواریم که آموزش‌ هنرهای رزمی اصیل شائولین در معبد شائولین ادامه پیدا کند؛ (در این‌جا اصطلاح ووشو را به معنی هنرهای رزمی بدون بودیسم به کار می‌برم و نه فقط هنرهای رزمی به‌طور عام، آن‌چنان که این اصطلاح به‌طور معمول به کار برده می‌شود). ووشو شائولین از لحاظ ظاهری شبیه هنرهای رزمی شائولین می‌باشد، اما تفاوت واقعی در این است که در شائولین اصیل، ذهن و جسم از طریق بودیسم به یک توازن و هارمونی می‌رسند. از آن‌جائی که جلوه‌ٔ ظاهری فرم‌های کونگ فو مانند ووشو می‌باشد، یک مشاهده‌کننده نمی‌تواند بین راهبان اصیل شائولین و ورزشکاران شائولین، آنها که در جنبه‌های فیزیکی و ظاهری شائولین شهرت دارند، تفاوتی قائل شود، راه‌حل درک این تفاوت در این است که ورزشکاران ووشو فقط فرم‌های ظاهری را تمرین می‌کنند، اما راهبان، کونگ‌ فو را به‌عنوان راهی برای ورود به چان Chan به کار می‌برند. هنرهای رزمی شائولین اصیل، اصول مهم و برجسته‌ای دارد که شخص باید چان Chan را برای ورود به هنرهای رزمی و هنرهای رزمی را برای بیان چان Chan به کار برد. ● آسیا و آمریکا ▪ سیفو، لطفاً اگر ممکن است تفاوت بین چان Chan و ذن Zen (واژهٔ ژاپنی برای چان Chan که نسبت به عبارت دیگر مشهورتر است) را از آن‌جائی که امروزه در آن کشورها آموزش داده می‌شوند، شرح دهید. ـ راهب گولین: چان Chan در هندوستان خلق شد، سپس توسط دامو DaMo به چین آورده شد. بعدها ژاپنی‌ها آن را بیشتر توسعه دادند. گفتاری چینی است که می‌گوید: چان Chan در هندوستان خلق شد در چین شکوفه کرد و در ژاپن میوه داد. وقتی چان Chan به چین آمد، چین به اقوام متفاوتی تقسیم شد. ژاپنی‌ها چان Chan را آموختند و آن را در زندگی واقعیشان به کار بردند، در حالی‌که اکثریت چینی‌ها این کار را انجام ندادند. چینی‌ها برای گسترش و توسعهٔ تئوری چان Chan در معابد و کوهستان‌ها شرکت کردند، اما هیچ‌کس آن را نپذیرفت. ▪ تا زمانی که در این‌جا اقامت دارید، تصمیم شما برای توسعه بیشتر بودیسم و کونگ فو معبد شائولین در ایالات متحده چیست؟ آیا تمایل دارید که در آمریکا معبد شائولین بزرگی شبیه آن‌چه که در چین است، بسازید؟ ـ راهب گولین: بزرگ یا کوچک، اندازهٔ معبد مهم نیست. آن‌چه مهم است، اصول واقعی شائولین یعنی آموزش‌های بودیسم چان Chan می‌باشد که مردم با آن آشنا هستند. ▪ چه چیزی شما را وادار کرد که به ایالات متحده بیائید و در این‌جا اقامت کنید؟ ـ راهب گولین: وقتی به زندگی در ایالات متحده و افتتاح مرکز مدیتیشن و هنرهای رزمی شائولین می‌اندیشیدم، ایالات متحده را به دلیل سنتش در پذیرش مذاهب گوناگون، یک محیط ایده‌آل تصور کردم؛ سپس با اشتیاق این مأموریت را در نیویورک (به دلیل وجود اقوام گوناگون کنونی در این منطقه و عدم ارتباط با معابد بودیست)، برگزیدم. در منطقهٔ چینی مانهاتان Manhattan، آموزش بودیسم مانند آموزش در چین خواهد بود. می‌خواستم جائی باشم که اقوام گوناگون بسیاری در آن‌جا زندگی می‌کنند. در آمریکا نیاز به بودیسم احساس می‌شود. این کشور به بودیسم نیاز دارد؛ چراکه به دلیل شیوهٔ زندگی در جامعهٔ کنونی، مردم بسیار مشغولیت دارند. بودیسم که تعالی واقعی در حوزهٔ انسانی است، سبب می‌شود تا هماهنگی و توازن به جامعهٔ ناهمگون آمریکا وارد شود. ▪ آیا می‌توانید در مورد شاگردانتان و نیز آموزش در آمریکا صحبت کنید؟ ـ راهب گولین: بل

ه، گرچه بسیاری از شاگردانم در ابتدا تحت تأثیر هنرهای رزمی شائولین که در تلویزیون و سینما دیده‌اند به این معبد می‌آیند، اما بسیاری از آنها در می‌یابند که انگیزهٔ اولیهٔ آنها برای عضویت در مرکز سطحی می‌باشد، بنابراین با کنار گذاشتن این دلیل صرفاً ظاهری، می‌پذیرند که آموزش‌های بودیست را تمرین کنند. ● خداحافظی شی گولین، راهب شائولین، در حالی‌که معبدش از شاگردانی که منتظر شروع کلاس بودند، پر می‌شد، آخرین گفته‌هایش را در مورد شاگردان آمریکائی‌اش و پذیرش و تمرین آموزش‌های بودیست به آنها با لذتی آشکار بیان می‌کرد. من و همسرم لی با خوشحالی از راهب شی گولین به خاطر بهرمند کردن ما از تعالیم بودیست شائولین تشکر کرده و با رضایت خاطر آن‌جا را ترک کردیم. حال دیگر تشویش و نگرانی قبلی‌ام در مورد چگونگی بودیسم در معبد شائولین شمالی در هنان چین از بین رفته بود. اگرچه در پشت سر، ظهور سرمایه‌داری تجاری ممکن است حتی پیش از ورود به دروازه‌های معبد شائولین شمالی تغییراتی در آن ایجاد کند، اما روح اصیلِ هنرهای رزمی معبد شائولین، (که بودیسمِ چان Chan است) امروزه حقیقتاً بسیار زنده است، و بدون شک سبب نجات معبد از هرگونه تهدید علیه یکپارچگی و کمال این معبد کهن خواهد گشت. نوشتهٔ اروین نیوز منبع : ماهنامه دنیای کاراته

راهبی که هرگز مبارزه نکرده است!

▪ شی‌دی‌یانگ‌شیما، راهبی که هرگز مبارزه نکرده است! اجازه نمی‌دهد ”استاد بزرگ“ خطابش کنی. همه‌جا عنوان رسمی شائولین همراه اوست. راهبی از نسل سی و یکم، نزدیک‌ترین شاگرد به شی شوکوزی معروف، والامقام معبد که در سال ۲۰۰۶ دنیا را بدرود گفت. شی‌دی‌یانگ در سال ۱۹۸۴ وقتی هنوز یک نوجوان بود، وارد معبد شد. یکی از معدود افرادی که در مدتی کوتاه به عمق رشته‌های شائولین، چان، ووشو و پزشکی سنتی پی برد. از ”استاد فن“‌های معبد است که هنرهای رزمی را آموزش می‌دهد. از سال ۱۹۹۲ مسئول تمرینات ”راهبان جنگاور“ شده در حالی‌که درا ین سمت یکی از جوان‌ترین‌ها تا به امروز است. او متون قدیمی را ترجمه می‌کند که یکی از وظایف حساس در معبد است. با همه ذکاوت و دانائی که از او انتظار می‌رفت، نقش خود در معبد امروز را، در حالی‌که در قرن بیست‌ویکم هستیم برای ما شرح داد. ▪ مسئولیت راهبان جنگاور از چه ایده‌ای نشأت می‌گیرد؟ ـ حاضر بودن، از نیازهای معبد است. هر روز صبح من راهبان را برای عبادت همراهی می‌کنم، بعد صبحانه می‌خورند و سپس آنها را برای تمرینات رزمی همراهی می‌کنم. ▪ هم‌اکنون در معبد چند راهب هست؟ ـ راهبان جنگاور، یعنی آنهائی که تمرینات رزمی دارند حدوداً ۱۰۰ نفرند ولی در مجموع ما ۳۰۰ نفر هستیم. ▪ تمرین دادن به راهب‌ها در معبد شائولین مسئولیت اخلاقی سنگینی دارد، این‌طور نیست؟ ـ (لبخند می‌زند) مطمئناً مهم است. اما از آن مهم‌تر این است که به راهبان یاد بدهیم فرهنگ قلب و روح را بیاموزند. شائولین ریشه در بودیسم چان دارد. وقتی از چان حرف می‌زنیم فوراً به یاد تمرینات قلب و جان می‌افتیم. کونگ‌فوی شائولین وسیله‌ای است برای بیدار شدن و بودن در طبیعت و روشن نمودن قلب. ▪ شما ۲۳ سال است که وارد معبد شده‌اید. تا به‌حال مبارزه هم کرده‌اید؟ ـ خیر. هرگز مبارزه نکرده‌ام! چون در لباس یک راهب مبارزه کردن کار من نیست. اما نمایش و اجراهای بسیاری داشته‌ام. روح هنرهای رزمی در شائولین نه با مبارزه عجین است و نه با تجارت. تمرینات ما تنها با نگرش‌ها و مسیرهای روحی و معنوی کمک می‌کند. ▪ راهبان جعلی در دنیا زیادند، از شاگردان قدیمی مدارس اطراف معبد. نظرتان در مورد این مسئله چیست؟ ـ (دوباره لبخند می‌زند) همه نمایش‌هائی که در همه کشورها اجرا می‌شود تنها پنجره‌ کوچکی است که می‌توان از آن به فلسفه و فرهنگ نگریست. معبد، مرحله اول است. برای رسیدن به روح شائولین باید کار کرد و این دومین مرحله است. با تعمق در هنرهای رزمی شائولین حرکاتی که به آرامش عمیق منتهی می‌شوند را یاد می‌گیریم. این در کوچکی است برای دریافت روح بزرگ شائولین. ▪ روح شائولین را برای ما تعریف می‌کنید؟ ـ وقتی در گشوده شد، آن‌جا با هنر خطاطی، نقاشی، نمایش تئاتر که فلسفه چان و آرامش عمیق را به همراه دارد، آشنا می‌شویم. از گذر آرامش به انسان بودن، دریافت طبیعت، درک عمق قلب و عمق روح پی می‌بریم. این معنای صحیح ”بودن“ است. ▪ نقش هنرهای رزمی در فلسفه چان چیست؟ ـ تمام حرکات و جابه‌جائی‌های فیزیکی تنها مانند یک برگ است. مانند آن که در جنگل زیبائی قدم برمی‌دارید. بیرون را کشف می‌کنید و در ورودی و پیشرفت را پیدا می‌کنید. فن خالی به هیچ کار نمی‌آید. فنون و تکنیک‌ تنها کلیدهای درهای اولند. ▪ مدارس کونگ‌فوی بسیاری اطراف معبد هستند. رابطه بین معبد با این مدارس چگونه است؟ ـ می‌توانم یک تصور داشته باشم؛ استاد معبد یک دیگ سوپ را مهیا می‌کند برای امشب، که درونی‌ها و بیرونی‌ها با یک مزه از آن بهره ببرند. معبد کوچک است و همه مردم دنیا در آن جا نمی‌گیرند، این رابطه‌ها باعث می‌شود دیگران هم از معبد استفاده کنند. بیرون از فعالیت‌های داخل معبد، من یک مدرسه و صدها شاگرد دارم که اکثراً فقیرند، من آنها را نیز آموزش می‌دهم. ▪ از نظر شما چرا معبد شائولین همیشه شناخته شده و مورد احترام بوده و هست؟ ـ من خیلی به این سئوال فکر کرده‌ام. در طول مدت بیشتر از ۱۵۰۰ سال، راهبان از دوران‌های مختلف عبور کرده‌اند، گاهی دوران‌ها خیلی طاقت‌فرسا بوده اما آنها همیشه سربلند و پیروز باقی مانده‌اند. فکر می‌کنم دلیل اصلی آن، آموزش‌هائی بوده که در سنین مختلف صورت پذیرفته است. کودک می‌تواند آگاهی‌اش را از طریق تمرینات فیزیکی بسط بدهد، چی کونگ می‌تواند به نوجوان استقامت و تعادل بیاموزد. افراد پیر می‌توانند تمرینات سبک مطابق سن خودشان را داشته باشند. نکته مهم بعدی فرهنگ شائولین است که بسیار کامل است. به کمک آموزش‌های فلسفی چان می‌توان روح و جسم را باهم تقویت کرد. ▪ نقش معبد شائولین در دنیای امروز چیست؟ ـ در گذشته می‌آمدند تا حرکات را تمرین کنند و روح را جلا بدهند. امروز معبد مانند قطاری است که به جلو می‌رود و حرکات پشت سر او می‌مانند. در جامعه امروز که دنیا به سرعت برای پول به جلو می‌رود، مهم روح معبد است. انسان بودن یعنی رسیدن به فلسفه شائولین، یعنی حفظ تعادل، یعنی متفاوت بودن

و اصل هم همین است. ▪ چه‌طور به آموزش‌هایتان غنا می‌بخشید؟ ـ در شائولین، در معبد چهار چاه وجود دارد که نزدیک هم قرار گرفته‌اند، اما آب آنها مزه‌های متفاوتی دارند، آن‌چه شگفت‌انگیز است این است که به لحاظ جغرافیائی این مسئله غیرممکن است. من این‌طور تفسیر می‌کنم: برای دست یافتن به یک دانش و فرهنگ کامل باید همه مزه‌ها را شناخت. این باعث می‌شود دانش ما غنی، قدرتمند و متحول باشد. این گشایش روح به مکاشفه می‌انجامد. پیش به‌سوی شناخت فرهنگ‌ها و علوم دیگر! ▪ کلام آخر؟ ـ آرزوی موفقیت، سلامتی، صلح و خوشبختی برای همه دارم. مترجم: نگار نباتی منبع : مجله‌رزم‌آور

مقدمه‌ای بر شائولین

اصالت شائولین کوان (Shaolin Quan) یا شائولین چوان (Shaolin Chuan) به معبد شائولین در کوه سونگ شان (song sgon) در دنگ فنگ (Dang feng) واقع در استان هنان (Henan) برمی‌گردد. گفته می‌شود، بنیان‌گزار شائولین کوان یک راهب هندی به نام بودهی - دهارما Bodhi dharma بوده، اما بعداً ثابت شده که این قضیه صحیح نیست. در واقع راهبی به‌نام بوددهی دهارما وجود داشته اما و هیچ‌چیز درباره چوان چینی نمی‌دانسته. در حقیقت شائولین کوان ظهور و آشکارسازی دانش و خرد راهبان معبد، اساتید غیرروحانی ووشو، و ژنرال‌ها و سربازان ارتش است. بر طبق اسناد و مدارک تاریخی، معبد شائولین در زمان سلسله وی شمالی (Northem Wei Dynasty) در نوزدهمین سال از دوران سلطنت امپراطوری تای هی (Taihe) در سال ۴۹۵ ساخته شده و یکی از مشهورترین معابد تاریخی و باستانی چین به حساب می‌آید. زمانی این معبد راهبن زیادی داشت. راهبان غالباً از جامعه غیرروحانی بودند و برخی از آنها قبل از ورود به معبد تا حدودی با هنرهای رزمی آشنائی داشتند. آنهائی که هنرهای رزمی می‌دانستند برای پیشرفت و ارتقاء مهارت‌هایشان به هم کمک می‌کردند و آموزش می‌دادند. همچنین آنها از تجربیات پیشینیان استفاده می‌کردند و به‌تدریج هنرهای رزمی را به‌سوی شکل‌گیری مدرسه منحصر به فرد شائولین گسترش دادند. در طول سلسله کی شمالی (Northern Qi Dynasty) در سال‌های ۵۷-۵۵۰ راهبان شائولین می‌توانستند اجسام با وزنی معادل صدها کیلوگرم را جابه‌جا کنند و در چوان و اسب‌سواری نیز مهارت داشتند. در اواخر سلسله سوئی (Sul Dynasty) در سال‌های ۶۱۸-۵۸۱ لی شیمین (LiShimin) پادشاه ایالت کویین (Qin) یا امپراطور خود منصور شدهٔ ایالت ژنگ (Zheng)، وانگ شی چونگ (Wang Schichorg) جنگید. راهبان شائولین زی کائو (Zhi Cao) هوئی یانگ (Hui Yang) و تان زونگ (Tan Zong) از لی جانبداری کردند و به او در دستگیری وانگ رنزه (Wang Renze) برادرزاده امپراطور خود منصور شده با هدف وادار کردن امپراطور برای تسلیم شدن کمک کردند و بعد از نشستن لی شیمین بر تخت سلطنت به‌عنوان اولین امپراطور سلسله تانگ (Tang Dynasty) به پیروانش مطابق شایستگی‌های نظامی و همکاری‌هایشان پاداش می‌داد. وی به راهب ”تان زونگ“ لقب سر ژنرال اعطاء کرد و به معبد شائولین هدایای نفیس و بزرگی برای توسعه و گسترش اعطاء نمود. همچنین به معبد شائولین اجازه داده شد تا ارتشی را از سربازان راهب سازماندهی کند تا در زمان جنگ مانند نظامیان و در زمان صلح مانند راهبان عمل کنند و مدرسه شائولین چوان در نتیجه نبردها و جنگ‌های متعدد پیشرفت و توسعه یافت. در زمان سلسله مینگ سال ۱۶۴۴ تا ۱۳۶۸ به تمام راهبان شائولین آموزش داده می‌شد که ووشو تمرین کنند. در سی و دومین سال حکومت جیانگ جینگ (۱۵۵۳) راهبان نظامی شائولین در نبردهائی در مقابل مهاجمین ژاپنی در چین جنوبی شرکت کردند و شاهکارهای نظامی بسیایر را به اخلق نمودند. وانگ شیگزینگ (wang Shixing) از سلسله‌ مینگ در بازدید از کوه سونگ (Song) می‌نویسد: مشت‌ها و گرزها چنان خوب به‌کار برده می‌شدند که گوئی پرواز می‌کردند. همچنین چنگ چونگ دو (Cheng chong dou) از سلسله مینگ در کتاب خود به نام پروند شائولین با گرز شائولین چنین نوشته است: راهبان شائولین برای مبارزه‌شان با گرز به‌خوبی شناخته می‌شدند. یو دایو (Yu Deyou) ژنرال مینگ که به داشتن مواضغ ضدژاپنی مشهور است برای تدریس مهارت‌های مبارزه با گرز به معبد شائولین تردد می‌کرد و در نیمه دوم سلسله مینگ بود که راهبان شائولین شیوه مبارزه خود با گرز را به مبارزه با مشت تغییر دادند. بنابراین مبارزه با مشت را می‌توان ترقی مبارزه با گرز دانست. در سلسله کینگ Qing ۱۹۱۱-۱۶۴۴ مردمی که دراطراف معبد شائولین زندگی می‌کردند در تمرین ووشو بسیار فعال بودند و موجب ترقی و توسعه هنرهای رزمی شائولین شدند. در معبد شائولین تالار پشتی برای تمرین‌های ووشو استفاده می‌شد که انواع مختلفی از سلاح‌ها آنجا آماده بود تا در صورت لزوم مورد استفاده قرار گیرند. بعضی از راهبان مبارزه با مشت را برای دفاع از معبد تمرین می‌کردند. بعد از سال‌ها کار و تمرین جای پاها روی زمین آجری تالار پشتی نقش بست و این نقش‌ها را حتی امروز نیز به وضوح می‌توان دید. روی دیوارهای شمالی و جنوبی تالار لباس‌های سفید دیوار نماهای سلسله کینگ واقع شده که آشکارا تمریناتی را که راهبان معبد انجام می‌دادند را مجسم کرده است. در پنجمین سال سلطنت یونگ ژنگ (Young Zheng) از سلسله کینگ (۱۷۲۷) مردم اجازه تمرین ووشو را نداشتند. اما به هر حال آنها نمی‌توانستند حتی در جامعه عادی و غیرروحانی یا در معبد شائولین که به‌طور زیرزمینی تمرین می‌کردند را متوقف کنند. به‌جز معبد شائولین واقع در کوه سونگ شان گفته می‌شود که معبد شائولین بیشتر از دو جین وابسته شائولین را در دیگر معبدهای کشور بنیان نهاد. معبد شائولین واقع در کوه نه

نیلوفر آبی (Nine Lotus) در استان فوجیان (Fujian) در طول سلسله مینگ برای توسعه شائولین کوان مشهور بود. حدود سال ۱۹۱۱ در مقابل سلسله کینگ هنر رزمی شائولین دستخوش تغییرات و پیشرفت‌های بیشتر شد. باشگاه‌های ووشو در سراسر کشور تأسیس شد و بیشتر آنها به شائولین کول پرداختند. بسیاری از میهن‌پرستان گروه‌های شمشیر بلند نظامی (Sabre) و شمشیر پرنده (Flying Sword) به‌منظور براندازی سلسله کونگ را سازماندهی کردند. آنها به‌طور دائم به تمرین مهارت‌هایشان می‌پرداختند و به‌طور قابل توجهی برای رسیدن به این هدف کمک کردند. در طول زمان شائولین از نظر تئوری غنی و غنی‌تر شد و تکنیک‌های آن برای شکل دادن یک سیستم فوق‌العاده مبارزه با مشت تکامل یافت. فشردگی و تراکم ویژگی مدرسه شائولین است. حرکت‌ها و فنون این مدرسه کوتاه، ساده، مختصر و همچنین تطبیق‌پذیر و مفید می‌باشد. در زمان مبارزه بوکسورهای شائولین مستقیم به سمت جلو مبارزه می‌کنند آنها برای اجراء سبک مبارزه با مشت تنها به فضای کمی نیاز داشتند که به‌عنوان مبازره در طول یک خط راست توصیف می‌شود. شائولین کوارت (Shaolin Quart) قدرتمند و پرسرعت با حرکات موزون (بالا و پائین) رفتن بدن هماهنگی دارد. تأکید در شائولین کوارت بر روی سختی و محکمی حرکات است. اما همچنین طرفدار نرمی در حمایت از سختی است. همچنان که شائولین در شعار مبارزه با مشت می‌گوید: اول سختی و دوم نرمی. به‌هنگام مشت زدن (Jabbing) یا وارد کردن ضربه با کف دست (Palming) که نیاز به‌کارگیری آمیزه‌ای از نیروی بیرونی و درونی است، ساعد نه باید خم باشد و نه مستقیم. منبع : ماهنامه دنیای کاراته

☯زمانی که به طور #منظم ورزش می کنید، نه تنها #قدرت ماهیچه ای خود را افزایش می دهید، بلکه استقامت و قدرت خود را نیز تقویت خواهید کرد. مردم اغلب وقتی احساس #خستگی دارند به رخت خواب می روند اما این یک اشتباه است؛ چون خواب فقط خستگی را از تن به در می کند و انرژی به دست آورده را از بدنتان خالی می کند ولی ورزش هم خستگی را می رباید و هم #انرژی_مضاعفی به شما می دهد. پس برای اینکه بدن خود را تازه و پر انرژی نگاه دارید، باید ورزش متوسطی مانند #پیاده روی، #شنا و #دوچرخه سواری را انجام دهید و همچنین می توانید از #یوگا و #مدیتیشن در برنامه ورزشی خود استفاده کنید. #بهترین_زمان برای انجام این تمرین صبح زود یا حداقل ۳ تا ۴ ساعت قبل از خوابیدن است.💪☯ برگرفته از سایت #نمناک #sport #Sleep #ورزش بهتر از خواب😊💪 👊@HrazmiVpahlvani💪 کانال #هنرهای رزمی.. #ورزش پهلوانی🇮🇷 🏹🥊🥋🏋‍♂🤼‍♂🤸‍♂🧗‍♂🤺🏊‍♂🏇 (⛩هنرهای رزمی ما را از خواب بیدار ‌می کند و در آن‌ زیبایی بزرگی نهفته است.)☯

ناگفته‌هائی از زندگی بروس‌لی

● جیت‌ کان دو از کجا آمد؟ در طول سال ۱۹۶۴ بروس و دوستش جیمز لی مؤسس اوکلاند پس از طی چندین سال یک شایعه جدید از جان فان کونگ فو را باز کردند. به سرعت شاگردان بسیاری جذب شدند. بسیاری از آنها بروس را در حال اجراء نمایش دیده بودند. در دسامبر ۱۹۶۴ بروس یک دیدار غیرمنتظره داشت. وونگ جاک مان یکی از کونگ فوکاران چینی که از هنگ‌کنگ آمده بود و در محله چینی‌ها دنبال اسم و رسم می‌گشت. او به همراه چهار، پنج تن از دوستانش به انستیتوی جان فان آمد، به لحاظ تاریخی، عموماً چینی‌ها معتقدند نباید به غربی‌ها چیزی آموخت و باید رازهایشان را برای خودشان نگه دارند چون اگر به دیگران بیاموزند آنها بر ضد خودشان به‌کار خواهند برد، چینی‌ها نسبت به این اعتقاد بسیار سرسخت هستند. بروس‌لی همیشه از این عقیده رنج می‌برد چون به خاطر همین اعتقادات بود که مجبور شد در هنگ‌کنگ کلاس‌های ایپ من را ترک کند، درست زمانی که به او گفته بودند در رگ‌هایش خون نژاد آلمان جریان دارد. برای همین بود که اولین چیزی که پس از ورودش به آمریکا تغییر داد، این قاعده بود، چون او هیچ تفاوتی بین نژادها قائل نبود. ”آنها برگه‌ای برای بروس فرستادند که در آن به زبان و خط چینی او را به مبارزه دعوت کرده بودند“ اینها را لیندا همسر بروس تعریف می‌کند“. بروس برگه را خواند که مثل یک اولتیماتوم بود. یک اولتیماتوم رزمی در سان فرانسیسکو اگر بروس از مبارزه سر باز می‌زد، احتمال داشت انستیوتی او را ببندند و یا جلوی آموزش سفیدها را بگیرند“. ● مبارزه با بروس‌لی بروس پرسید: ”تو همین را می‌خواهی؟“ وونگ جاک مان در حالی‌که همراهانش را نشان می‌داد جواب داد: ”من نه، اینها می‌خواهند“. بروس جواب داد:” آهان! خوب“. و این جوابی نبود که وونگ و اطرافیانش منتظر شنیدن آن بوده باشند. چون تصور می‌کردند بروس عقب‌نشینی کند اما قطعاً آنها اشتباه می‌کردند، آدمی که در کوچه‌های هنگ‌کنگ بزرگ شده باشد و از صبح تا شب را به دعوا و مبارزه گذرانده باشد قطعاً عقب‌نشینی نخواهد کرد. شانس وقتی بیشتر برگشت که وونگ جاک مان اصرار کرد که: ”دوستانه و برای تفریح مبارزه نمی‌کنیم بلکه می‌خواهیم تکنیک‌هایمان را به نمایش و اجراء بگذاریم“. و بروس نمی‌خواست شرایط را عوض کند پس گفت: ”خوب معلومه“ ما مبارزه دوستانه نمی‌کنیم، می‌جنگیم! ”بروس مغرورانه پاسخ او را داد. بعد وونگ جاک مان برای اینکه ازمجروح شدن جلوگیری شود اضافه کرد: ”در ضمن ضربه به‌صورت، ضربات پا و ضربه روی گارد... نمی‌زنیم“. اما بروس جواب داد: ”قبول نمی‌کنم به هیچ‌وجه! تو با یک اولتیماتوم آمده‌ای و هدفت خرد کردن و اذیت کردن من است، تو دعوت به مبارزه کرده‌ای پس من هر طور لازم بدانم مبارزه می‌کنم، تو برای خودت مختاری نه برای من“. لیندا هشت ماهه باردار بود او به همراه جیمز لی تماشاچیان این مبارزه بودند: ”بروس و وونگ جاک مان خیلی فرمالیته به هم سلام دادند“. لیندا تعریف می‌کند: ”و مبارزه شروع شد“: حریف بروس در حالت کلاسیک و سنتی خودش قرار گرفته بود و بروس که آن دوره از سبک وینگ چون استفاده می‌کرد از ضربات مستقیم بهره می‌برد“. دو دقیقه بعد، بروس همچنان به حمله ادامه می‌داد، حریف او خیلی زودتر از آنچه انتظارش می‌رفت، عقب‌نشینی کرده بود“. ● عمیق شدن در مسئله هنرهای رزمی کمی بعد مسئله خیلی مضحک و خنده‌دار شد، وونگ جاک مان یک نیم دور چرخید و پا به فرار گذاشت او واقعاً توانائی تحمل حملات پیاپی بروش را نداشت. بعدها بروس به دوستش دان اینوسانتو گفت: ”کاملاً بر او مسلط بودم، بیشتر به سرش، به پشتش. مشت‌هایم گره گره بود و می‌زدم. حتی حرکاتی می‌کردم و ضرباتی می‌زدم که قبلاض اصلاً امتحان نکرده بودم: خیلی راحت دستم را دور گردنش حلقه کردم و او را به پشت خواباندم. آنقدر که از زدن او خسته شده بودم“. لیندا می‌گوید: ”بروس با مشت بالا رده بالای سر او ایستاده بود، درست به یاد دارم، بروس دو بار فریاد کشید، حریفش هم پاسخش را داد و همانجا مبارزه تمام شد“. با اینکه بروس مبارزه را برد اما ته دلش اصلاً شاد و راضی نبود. او فکر می‌کرد توانائی هنرهای رزمی خیلی بالاست اما در یک مبارزه دو تا سه دقیقه‌ای او درست و حسابی خسته شده بود و نفس نفس می‌زد. ضرباتی که حریفش را ناک‌اوت کرد حساب شده نبود و بروس به دنبال علت بود. بروس به نتایج بسیاری دست پیدا کرد: تکنیک‌های وینگ چون بیش از اندازه سنتی‌اند، حالت بدنش خیلی پایه‌ای و متمرکز به خط وسط در حمله است، تا جائی‌که وقتی می‌خواهد ضربات چرخشی بزند با مشکل جدی مواجه می‌شود. ● پایه‌های جیت کان دو این مبارزه آنقدر سخت نبود که یک قهرمان در مقابل دیگری بخواهد اجراء کند، حریفش آنقدرها قدر نبود و بروس به این می‌اندیشید که شرایط فیزیکی‌اش آنقدرها که باید خوب و کافی نیست که مبارزات جدی‌تری داشته باشد چون در مبارزه‌ای که با حریفش با برد به پایان رسانده بود و با زدن ضرباتی که تازه هم

ه‌شان هم به هدف نخورده بودند، به شدت خسته شده بود. در ضمن وینگ چون اصلاً ضربات پا نداشت در نتیجه فاصله‌ای که برای زدن ضربه به حریف لازم است، فاصله‌ای بسیار کوتاه است و اگر حریف بخواهد فرار کند به خاطر فاصله کمی که هست کارش دشوار می‌شود، این مبارزه در تمامی ابعادش باعث شد چشم بروس لی به دنیای اطرافش و دنیای هنرهای رزمی بازتر شود و با دیدی متفاوت به آنها بنگرد: خداحافظ دنیای سنتی فرمالیته. از این به بعد بروس سعی کرد به هر تکنیک با دقت بنگرد تا نقاط قوت و ضعف کاربردی آن را پیدا کند و بعد آنها را امتحان کند، آنهائی را که به‌کار می‌آیند انتخاب کند و بقیه که کاربردی ندارند کنار بگذارد. این دیدگاه برای بروس به هنرهای رزمی همان جیت کان دو بود. جیمز به او کمک می‌کند تا برنامه‌اش را آماده کند، تمرینات ویژه‌ای در آن بگنجاند، کاستی‌ها و ضعف‌های فیزیکی‌اش را جبران کند، و پایه‌ اصلی کارها دویدن بود. فعالیت‌ها برای بروس جنبه روحانی داشت آنچنان که همه زندگی او را تحت‌الشعاع قرار می‌داد: ”برای من بهترین تمرین، دویدن است“. او در جواب یک روزنامه‌نگار گفته بود: ”دویدن که آنقدر مهم است که تو در تمام لحظات زندگیت باید بدوی، اوایل آرام می‌دوی، بعد مسافتت را افزایش می‌دهی و در نهایت با پیشرفت‌های فیزیکی که از دویدن به‌دست می‌آوری، روحت را نیز آرام و سبک می‌کنی“. بروس در ابتدا بین یک ربع تا چهل و پنج دقیقه در طی روز می‌دوید و این یعنی مسافت سه تا ده کیلومتر، یکی دو روز اینطور بود وب عد مسافت بین ۱۵ تا سی کیلومتر می‌شد روی چرخ ثابت. او با این‌کار و با تنفس مناسب توانست قدرت، توانائی و مهارتش را در هنرهای رزمی افزایش دهد. پس از آن بروس با وزنه کار می‌کرد و روی هر ضربه و محل فرود آمدنش دقت لازم را به خرج می‌داد تا بهترین کار از آب دربیاید. برای اینکه به تأثیرات فنون جدید دست پیدا کند بروس فیلم‌های مبارزات واقعی را جمع و تماشا می‌کرد و جیمز در تمامی این مراحل پا به پای او پیش می‌آمد و مسیرش را برای او ترسیم می‌کرد. پس گروه تمریناتش را عوض کرد، تمرینات سر، پا، تمرین با انواع ساک‌ها، ضربات دست، پا... اضافه شدند، در این باره بروس برای یکی از شاگردانش به نام جرج لی می‌نویسد: ”پشتیبان تیم ما به مراتب از کونگ‌فو قوی‌تر است. تیم کونگ فو را تا مراحل باورنکردنی بلد است و حاکی گروه کونگ فو را به‌عنوان هنر برتر با تکنیک‌هائی فوق‌العاده می‌داند، من با جرأت به تو می‌گویم اولین تیم حامی است که در تاریخ کونگ فو به‌وجود آمده است. ما از تو و کارهایت در اینجا یاد می‌کنیم. من به جیمز گفته‌ام تا جائی که می‌تواند به تو کمک کند“. ● تکرار و تکرار جرج می‌گوید: ”او تمامی عکس‌ها و تصاویر تمریناتش را برای من می‌فرستاد من می‌دانستم که بروس می‌خواهد از روی اینها پی به میزان تأثیرشان ببرد. پس از روی هرکدام دو سری تکثیر می‌کردم، یک سری برایش می‌فرستادم و یک سری را برای خودم نگه می‌داشتم تا از روی آنها کار کنم“. تمرینات ویژه او پیش از صدها بود و اگر به هزار تا نمی‌رسید با تکرار ضربات دست و پا این تعداد اضافه می‌شدند، با این روحیه که به بهترین نحو ممکن تمرینات باید انجام شوند. او ضربات دستش را روی درخت‌ها در مسیری که می‌روید امتحان می‌کرد، یک برگ روی شاخه را هدف می‌گرفت و سعی می‌کرد به آن برسد و تا نمی‌رسید دست بر نمی‌داشت تلاش او بی‌نظیر بود، او جداً کار می‌کرد. سعی می‌کرد جاگیری‌هایش را تغییر دهد و برای همین فیلم‌های ویدیوئی بزرگانی چون محمدعلی (منظور محمدعلی کلی بوکسور معروف است. مترجم) را بسیار نگاه می‌کرد. در همین دوران بود که شروع به تحقیق و خواندن کتاب‌هائی در مورد هنر مبارزه کرد، بعضی از آنها بسیار قدیمی و برخی دیگر چاپ محدود داشتند و از برخی صدها نمونه دیگر چاپ شده بود برای او هر چیزی ممکن بود گشاینده مسیری باشد که در آن قرار گرفته بود. ● تلاش تا مرز خستگی مفرط بروس کلکسیون عکس‌های افراد معروف را جمع می‌کرد. بین آنها یکی را تحسین می‌کرد که نامش آرنولد شوارتزنگ بود. او مقالات مهم را نیز می‌خواند و نگه می‌داشت. روز به روز تمرینات جدیدتری به تمریناتش اضافه می‌کرد، با وسیله، بدون وسیله، ... در خاطراتش می‌نویسد که تا بی‌نهایت تمرین خواهد کرد. بروس آنقدر تمرین می‌کرد که دیگر توان ادامه دادن نداشت تا مرز بی‌حالی. هر وقت، زمان آزاد داشت و می‌توانست استراحت کند، به تمرین می‌پرداخت، هنگام تماشای تلویزیون هم حرکات سبک پا انجام می‌داد، هنگام مطالعه ضربات آرام می‌زد و حتی وقتی با مردم حرف می‌زد. او در لحظه لحظه زندگیش تمرین را از خاطر دور نمی‌داشت. منبع : مجله‌رزم‌آور

☯راز #موفقيت اين است: #هدف را بی وقفه دنبال كنيد. #آناپاولوفا @wushucaran🌷 #انگیزه💪 👊@HrazmiVpahlvani💪 کانال #هنرهای رزمی.. #ورزش پهلوانی🇮🇷 🏹🥊🥋🏋‍♂🤼‍♂🤸‍♂🧗‍♂🤺🏊‍♂🏇 (⛩هنرهای رزمی ما را از خواب بیدار ‌می کند و در آن‌ زیبایی بزرگی نهفته است.)☯