وقتی من قهرمان میشوم، #مدال را به من میدهند، اما #پرچم من را بالا نمیبرند! و #سرود من را نمی خوانند! مدال سهم من است و پرچم و سرود سهم کشورم! این یعنی فدراسیون های جهانی تحت IOC و خارج از آن، می فهمند که قهرمانی من، نتیجه #حمایت_کشورم و #تلاش_من هست! بعنوان یک مربی که زندگی‌ام با دنیای قهرمانی گره خورده است؛ به ضرس قاطع عرض میکنم که هیچ #قهرمانی جز با حمایت کشورش به هیچ قهرمانی دست پیدا نخواهد کرد! مخصوصا در دنیای پیچیده ورزش امروزین و دخالت تمام قد #علم در #ورزش ونیاز به تامین هزینه های سنگین دنیای قهرمانی! بله ، اگر یک استعدادِ خاص، قدرت مالی فراوان داشته باشد، حمایت کشور کمی محدود میشود، اما فقط کمی! با این مقدمه، حالا تصور کنید کشوری از #جوان ش #حداکثرحمایت را به انجام میرساند، به او #بهامیدهد، برایش #بهترین_مربیان را در بخش های مختلف میآورد، بهترین #مشوق ها، #حقوق ها و #قراردادها را برایش تنظیم میکند، #تغذیه مناسب و #مکمل های غذایی اش را تضمین میکند، #اردو های مختلف #داخل کشور برایش میگذارد، چندین اردوی تدارکاتی #خارج از کشور میفرستد، بعد که خوب آماده شدند با هزارتا وعده و وعید راهی مسابقاتشان میکند، تمام هزینه هایشان را از ابتدای راه قهرمانی تا اعزام به مسابقات میپردازد، در کشور محل مسابقات از طریق سفارت‌خانه، پشتیبانی همه جانبه اش میکند، تلویزیون پخش زنده میرود و لی لی به لالایشان میگذارند و ... وقتی بعداز اینهمه پشتیبانی، می بازند؛ دورو برشان را میگیرند که اشکالی ندارد و انشالله دفعه ی بعد و "چیزی از ارزش هایتان کم نمیشود" و ... حالا وقتی قهرمان میشود! و مدال ش را میگیرد و نوبت کشورش، پرچمش، و سرود ش میشود! این کشور مظلوم و این وزارتخانه زحمت‌کش و اینهمه هزینه و خرج و آنهمه امیدوانتظار و ... پ ن۱: هیچ چیزی در انسان بدتر از نمک به حروم بودن نیست! حتی کفر! پ ن۲: دست جمهوری اسلامی نمک ندارد! چهل سال است داریم میبینیم! حتی شهدای دفاع مقدس و حرم‌ و مرزبانی‌اش مظلومند، حتی بعداز شهادتشان! پ ن۳: باز معتقدم باید مسئولین بی عرضه را دار زد! به خاطر این فضاحتی که جوانهای نمک به حرام بار میآورند! آخر این جوانانی که امروز به این پرچم و این کشور، در اوج #نمک_نشناسی توهین میکنند، همه متولدین بعداز بهمن ۵۷ هستند! یعنی تربیت شده‌گان جمهوری اسلامی! تربیت شده‌گان اینهمه تریبون نماز جمعه و مسجد، اینهمه تلویزیون و رادیو و مناسبتهای ۲۲بهمن و ۱۳آبان و هفته دفاع مقدس و روز دانشجو و ... کار دست شما بود، پول دست شما بود، تریبون دست شما بود، شما مسئولید! والله مسئولید! شما علت تامه این نمک نشناسی نیستید، ولی جرم‌تان خیلی سنگین است! با خود نیک بیاندیشد! چه کرده اید که اینچنین شده است! چه نکرده اید که آنچنان نشدند! چرا #شهدا را، #پرچم را، زحمات شبانه روزی و مخلصانه و بی ریای بسیاری از #بسیجی‌ها و #جهادی‌ها و #هیئتی‌ها ی کف خیابان را، بی خوابی های پراجر #مرزبانان را، تلاش شبانه روزی #دانشمندان را، چرا #خون را، #محرم را، #اشک را، #عمامه رسول اکرم را، #چادر فاطمه زهرا را، چرا اینها را بی حرمت کردید! وای از سوال قبر و قیامت! چه رستاخیز زودرسی شده است! به خود آیید! حسن کردمیهن/انتخابها و نظرات فرهنگی/ورزشی/علمی/اجتماعی/دینی https://eitaa.com/kordmihanhasan