وقتی من قهرمان میشوم، #مدال را به من میدهند، اما #پرچم من را بالا نمیبرند! و #سرود من را نمی خوانند! مدال سهم من است و پرچم و سرود سهم کشورم! این یعنی فدراسیون های جهانی تحت IOC و خارج از آن، می فهمند که قهرمانی من، نتیجه #حمایت_کشورم و #تلاش_من هست! بعنوان یک مربی که زندگی‌ام با دنیای قهرمانی گره خورده است؛ به ضرس قاطع عرض میکنم که هیچ #قهرمانی جز با حمایت کشورش به هیچ قهرمانی دست پیدا نخواهد کرد! مخصوصا در دنیای پیچیده ورزش امروزین و دخالت تمام قد #علم در #ورزش ونیاز به تامین هزینه های سنگین دنیای قهرمانی! بله ، اگر یک استعدادِ خاص، قدرت مالی فراوان داشته باشد، حمایت کشور کمی محدود میشود، اما فقط کمی! با این مقدمه، حالا تصور کنید کشوری از #جوان ش #حداکثرحمایت را به انجام میرساند، به او #بهامیدهد، برایش #بهترین_مربیان را در بخش های مختلف میآورد، بهترین #مشوق ها، #حقوق ها و #قراردادها را برایش تنظیم میکند، #تغذیه مناسب و #مکمل های غذایی اش را تضمین میکند، #اردو های مختلف #داخل کشور برایش میگذارد، چندین اردوی تدارکاتی #خارج از کشور میفرستد، بعد که خوب آماده شدند با هزارتا وعده و وعید راهی مسابقاتشان میکند، تمام هزینه هایشان را از ابتدای راه قهرمانی تا اعزام به مسابقات میپردازد، در کشور محل مسابقات از طریق سفارت‌خانه، پشتیبانی همه جانبه اش میکند، تلویزیون پخش زنده میرود و لی لی به لالایشان میگذارند و ... وقتی بعداز اینهمه پشتیبانی، می بازند؛ دورو برشان را میگیرند که اشکالی ندارد و انشالله دفعه ی بعد و "چیزی از ارزش هایتان کم نمیشود" و ... حالا وقتی قهرمان میشود! و مدال ش را میگیرد و نوبت کشورش، پرچمش، و سرود ش میشود! این کشور مظلوم و این وزارتخانه زحمت‌کش و اینهمه هزینه و خرج و آنهمه امیدوانتظار و ... پ ن۱: هیچ چیزی در انسان بدتر از نمک به حروم بودن نیست! حتی کفر! پ ن۲: دست جمهوری اسلامی نمک ندارد! چهل سال است داریم میبینیم! حتی شهدای دفاع مقدس و حرم‌ و مرزبانی‌اش مظلومند، حتی بعداز شهادتشان! پ ن۳: باز معتقدم باید مسئولین بی عرضه را دار زد! به خاطر این فضاحتی که جوانهای نمک به حرام بار میآورند! آخر این جوانانی که امروز به این پرچم و این کشور، در اوج #نمک_نشناسی توهین میکنند، همه متولدین بعداز بهمن ۵۷ هستند! یعنی تربیت شده‌گان جمهوری اسلامی! تربیت شده‌گان اینهمه تریبون نماز جمعه و مسجد، اینهمه تلویزیون و رادیو و مناسبتهای ۲۲بهمن و ۱۳آبان و هفته دفاع مقدس و روز دانشجو و ... کار دست شما بود، پول دست شما بود، تریبون دست شما بود، شما مسئولید! والله مسئولید! شما علت تامه این نمک نشناسی نیستید، ولی جرم‌تان خیلی سنگین است! با خود نیک بیاندیشد! چه کرده اید که اینچنین شده است! چه نکرده اید که آنچنان نشدند! چرا #شهدا را، #پرچم را، زحمات شبانه روزی و مخلصانه و بی ریای بسیاری از #بسیجی‌ها و #جهادی‌ها و #هیئتی‌ها ی کف خیابان را، بی خوابی های پراجر #مرزبانان را، تلاش شبانه روزی #دانشمندان را، چرا #خون را، #محرم را، #اشک را، #عمامه رسول اکرم را، #چادر فاطمه زهرا را، چرا اینها را بی حرمت کردید! وای از سوال قبر و قیامت! چه رستاخیز زودرسی شده است! به خود آیید! حسن کردمیهن/انتخابها و نظرات فرهنگی/ورزشی/علمی/اجتماعی/دینی https://eitaa.com/kordmihanhasan

خیلی خودمونی با رفقای حزب اللهی م ! امروز بازی #ایران_انگلیس چی میشه؟ ایران پرگل میبره! ایران پرگل میبازه! بازی مساوی میشه! ایران با یک گل پیروز میشه! یا ... راستی چی میشه؟ #سرود رو میخونن؟ نمیخونن؟ بعضی ها میخونن و بعضی ها جلوی چشم میلیاردها نفر ، نمیخونن؟؟؟ اگه گل بزنن شادی گل میکنن! نمیکنن! نمادی از مخالفت با نظام رو نشون میدن؟ با #آبروی_نظام بازی میکنن؟ به نظرتون چی میشه؟! اساسا مگه چقدر این چندتابازیکن مطالعه و بینش سیاسی دارن که بتونن حق رو از باطل تشخیص بدن؟ چقدر مگه رو خلق و خوی انسانی شون کار کردن که درمقابل این حجم از فحش ناموس و خار مادر که دارن بهشون توصفحاتشون میدن، مقاومت کنن؟؟ اصلا فکر کردید که از چه کسی چه انتظاری دارید؟ اینا فوتبالیست هستن، نه استاد اخلاق، نه معلم معنویت و بصیرت و از این حرفا اینا عمرشان از بچگی تاحالا بیش ازهمه چیز توزمینهای تمرین سپری شده و اصلا فرصت نداشتن که به امورات دیگه زیاد بپردازن خب پس چرا انتظار ازاینا انقدربالاست؟ چرا اینا انقدر مهم شدن و تاثیرگذار؟!؟! این اثر پدیده ای است به نام #ورزش_قهرمانی که درکِ اجتماعیِ عناصرِ تاثیرگذارِ امتِ #حزب_الله ازاین پدیده، درحد #شلغم و چه بسا کمتر هست! کنش‌گرانِ عزیز فقط بلدن که این ایام بیان فشار بیارن که فلان قهرمان چرا فلان موضع رو گرفت و باید این موضع رو می گرفت و ... ! دیر اومدی داداش! ایشالله این فتنه فروکش کرد، زحمت بکش خودت رو رشد بده و وارد دنیای قهرمانی کن و از این پدیده فهم‌ و تلقی درست در خودت ایجاد کن و بعد چندین سال به خودت فشار بیار و خودت رو به جریان قهرمانی برسون و یا خودت قهرمان شو و یا قهرمان پرورش بده و ... و بعدش ایشالله دیگه از این استرس ها نداری که آی الان چی میشه و بعدا چی میشه و ازاین حرفا! یاعلی