#درست_بنویسیم این دو کلمه را نباید به جای هم به کار برد. استجاره در عربی به معنای «پناه بردن» است. ✍🏻بعضی آن را به معنای «اجاره کردن» به کار می برند و غلط است. در این معنی باید گفت اِستیجار (مستأجر به معنای «اجاره کننده» و موجر به معنای «اجاره دهنده» با این کلمه هم ریشه است.) و به جای ترکیب غلط اجاره و استجاره باید گفت: اجاره و استیجار غلط ننویسیم | ابوالحسن نجفی ❀💠🇮🇷💠❀┅┅┄ 📒 @ktbsefid

#درست_بنویسیم این کلمه با فعل کردن به کار می رود و نه دادن. ✅ مثال: یحیی چون پیر شد استعفا کرد و از رشید درخواست که من ضعیف شدم و دستوری ده تا به مکّه شوم و مجاور بنشینم (تاریخنامه طبری) در قدیم با فعل خواستن نیز به کار میرفته است. ✅ مثال: چون سال برآمد و فتور قوا ظاهر شدن گرفت... از خواجه استعفا خواست تا به نیشابور شود و بنشیند (چهار مقاله، 125) غلط ننویسیم | ابوالحسن نجفی ❀💠🇮🇷💠❀┅┅┄ 📒 @ktbsefid

#درست_بنویسیم اَحسَنت صیغه ی مفرد مخاطب ماضی از فعال اِحسان و به معنای «نیکو کردی» یا «نیکو گفتی» و اصطلاحا به معنای «آفرین» است. مثال: «چو این دو بیتی ادا کردم، علاء الدوله احسنت ها کرد و به سبب احسنتِ او سلطان مرا هزار دینار فرمود.» (چهار مقاله، 85) مفرد غایب ماضی همین فعل اَحْسَنَ است که در فارسی به سکونِ حرف آخر اصطلاحا به معنای «آفرین بر او» یا کلا به معنای «آفرین» به کار می‌رود و در این معنی مرادف احسنت است. مثال: قضا گفت گیر و قدر گفت ده فلک گفت احسن، ملک گفت زه (فردوسی) این کلمه را نباید با اَحْسَن که صفت تفضیلی و به معنای «نیکوتر (ین)» و «زیباتر(ین)» است اشتباه کرد. مثال: در شعر مپیچ و در فن او چون اکذب اوست احسن او (نظامی) غلط ننویسیم | ابوالحسن نجفی ❀💠🇮🇷💠❀┅┅┄