eitaa logo
لفظ قلم | زهرا محسنی‌فر
2.7هزار دنبال‌کننده
275 عکس
44 ویدیو
2 فایل
✍️ [ آدمی] سخنی به لفظ در نمی‌آورد، جز آنکه فرشته نگاهبانی نزد او حاضر است [و آن را می‌نویسد] (ق - 18) 📝یادداشت‌های زهرا محسنی‌فر راه ارتباطی: @z_mohsenifar https://eitaa.com/joinchat/963837996C814ca55648
مشاهده در ایتا
دانلود
📌سحر رسانه و معجزه‌ی موشک گذار از استراتژی دفاع به دکترین حمله در این هفت ماه پس از ، نسل‌کشی و جنایت جنگی اسرائیل در غزه فراز و فرودهایی داشته، اما تا پیش از عملیات هیچکدام از قله‌های وحشی‌گری صهیونیست‌ها نتوانسته بود نمادهای عقلانیت غرب را تکان دهد، اگرچه فطرت مردم عادی قبلاً درگیر شده بود. ولی درست زمانی که اسرائیل با موشک‌های ایرانی تنبیه شد، موج بیداری به دانشگاه‌های اروپا و آمریکا رسید. وقتی ایران سنت‌شکنی کرد و در بعد نظامی از لاک دفاعی بیرون آمد و استراتژی حمله را در پیش گرفت و بینی اسرائیل و آمریکا و اروپا را یکجا به خاک مالاند، هژمونی رسانه‌ای غرب نتوانست عظمت را بایکوت کند. ایران گویی یک سیلی آبدار به تمدن غرب زد تا عقلای اروپا و امریکا را از گیجی و منگی و تخدیر رسانه‌های صهیونیستی درآورد. اینک نهاد دانش و علم به کمک‌های آمریکا به رژیم اسراییل برای مقابله با جبهه مقاومت معترض است. هرچه اسرائیل به سحر رسانه رشته بود، به معجزه‌ی موشک، پنبه شد. حالا بعد از چهل و شش سال دفاع در برابر شبیخون فرهنگی غرب، به نظر می‌رسد ایران وارد فاز تهاجم فرهنگی به غرب شده. اینکه شعار «مرگ بر اسرائیل» با فارسی سلیس از زبان دانشجویان اروپا و آمریکا شنیده می‌شود و اینکه پرچم ایران در دست معترضینِ به توحش اسرائیل به اهتزاز در می‌آید را نباید ساده گرفت. مشت محکمی که گارد ایالتی آمریکا به دانشجویان متحصن نشان می‌دهد را می‌توان نماد ورود غرب به فاز تدافعی در برابر حمله فرهنگی ایران و جبهه مقاومت دانست. قبلاً تظاهرات مردم عادی تحت‌الحفظ پلیس بود و اکنون اعتراض جامعه‌ی دانشگاهی تحت یورش پلیس است. با شعله‌ور شدن جنبش فراگیر حمایت از فلسطین در دانشگاه‌های امریکا، حالا غرب در موضع انفعال است. دنیای امروز دیگر دنیای پیش از عملیات وعده صادق نیست. فصل بیداری ملت‌ها شروع شده. راست گفت و با قاطعیت گفت که «اگر جهانخواران بخواهند در مقابلِ دین ما بایستند، ما در مقابل همه‌ی دنیای آنان خواهیم ایستاد.» ✍ https://eitaa.com/joinchat/963837996C814ca55648
اَمَّن یُّجیبُ المُضطَرَّ اِذا دَعاهُ وَ یَکشِفُ السُّوءَ...
ای خدایی که منجنیق عذاب را بر خلیلت بُراق رحمت کردی و آتش سوزان را سرد و گلستان نمودی، جنگل ابر را برای بندگان مردم‌دوستت، مأمنی امن کن. ای خدایی که به بوی پیراهن صدّیقت قومی را از بی‌خبری درآوردی و پیری را فروغ دیده بخشیدی، انتظار بندگانت را با خبری شیرین به پایان رسان و به آنها چشم‌روشنی بخش. ای خدایی که گاهواره‌‌ی سرگردان کلیمت را با سرنشینی خُرد و بی‌پناه از رودی خروشان به منزلگاهی امن رساندی و به آغوش مادر سپردی، بندگان خدمتگزارت را در امنیت کامل به صاحب‌نعمتانشان بازگردان. اَمَّن یُّجیبُ المُضطَرَّ اِذا دَعاهُ وَ یَکشِفُ السُّوءَ... https://eitaa.com/joinchat/963837996C814ca55648
بودی و کسی پاس نمی‌داشت که هستی... جلوی دیدگان ما همچون سپند بر آتش خدمت در تلاطم بودی، اما ما چو ماهیان دریا همه چیز می‌دیدیم جز آب! حالا تشنه‌ی دیدار توایم و کوه و جنگل را در جستجویت سراب می‌بینیم. تو گم شدی، اما این هویت جمعی ما بود که پیدا شد و دنبال تو گشت. تو «ما»ی ما را زنده کردی و خودت را در آغوش شهادت انداختی. ای نعمت مجهول، فقدان تو ارزش و عیار بودنت را آشکار نموده. در هیاهوی پوچ سیاست‌بازی‌ها و در بازی پست دنیا، ای مرد چه می‌دانستیم که جایی در کنج دل ما آشیانه کرده‌ای. این خاصیت اخلاص است که بی‌سروصدا راه بندگان مخلص خدا را به قلب‌ها باز می‌کند. ما به روی خوبی‌هایت چشم بسته بودیم، اما کجا می‌دانستیم که بازی دنیا تو را از ما پنهان می‌کند. حالا برای تو نه، برای خودمان «امّن یجیب» می‌خوانیم، شاید خدای «رادّ ما قد فات» آرامش را به دل‌های ما بازگرداند. شهادتت مبارک ای مرد خدوم مخلص بی‌ادعا! https://eitaa.com/joinchat/963837996C814ca55648
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
لذت زندگي مرگ‌آگاهانه را جز اولياي خدا کسی نمي‌داند؛ اين لذتي نيست که به هرکس عطا کنند... https://eitaa.com/joinchat/963837996C814ca55648
📌آیا ساده بود؟! می‌گفتند پیامبر «گوش» است. هرچه می‌شنود، زود باور می‌کند. فکر می‌کردند رسول خدا «ساده» است. در خفا ریشخندش می‌زدند. پیامبر خدا اما سراپاگوش بود تا حرمت افراد را نگه دارد و وحدت جامعه را حفظ کند. درک این‌چیزها از عقل آن بی‌همه‌چیزها بالاتر بود. و این خدا بود که داشت منافقین را بابت ساده‌لوحی‌شان استهزا می‌کرد. می‌گفتند معاویه از علی (ع) سیاست‌مدارتر است. نیرنگ و خدعه را مساوی سیاست می‌دانستند. در میان ابلهان کوته‌فکری که او را «ساده» می‌پنداشتند، علی (ع) اما مکارم اخلاق را درون‌مایه‌ی سیاست‌ورزی می‌دانست. کدام علی (ع)؟ همانی که شوخ‌طبعی‌اش را نشان سادگی‌اش می‌شناختند و خلافت را زیبنده‌ی انسان گشاده‌رو نمی‌دانستند! پشمینه‌پوشان تندخو در دل تاریخ محو شدند، اما علی (ع) امام همه‌ی صاف‌دلان و یکرنگان تاریخ شد. امام روح الله با توده‌ها قیام کرد؛ با همین مردم ساده. امام، ادیب بود و شاعر. یعنی پیچ‌و‌تاب‌های کلام را خوب می‌شناخت. اما با جامعه لفظ قلم حرف نمی‌زد. کاریزما داشت، اما در مقابل توده‌ها عصا قورت نمی‌داد تا ژست جدی و مهم بودن بگیرد. از کلام ساده‌اش معرفت می‌بارید، نه هشتگ‌های روشنفکرپسند. امام با مردم مثل خودشان «ساده» و صمیمی بود. می‌گویند واقعیت‌های جامعه کانالیزه شده به او می‌رسد. همه چیز را گل و بلبل می‌بیند و همیشه به آینده امیدواری می‌دهد. آنها که تا نوک دماغشان را به زور می‌بینند، فکر می‌کنند رهبر انقلاب «ساده» است که معنویت مردم را رو به رشد توصیف می‌کند و اعتمادش به جوانان امروز بیشتر از جوانان اول انقلاب است. غافل از اینکه او دارد یک کوچ تمدنی را راهبری می‌کند. منوّرالفکرهایی که آموخته‌های جامعه‌شناسی غربی را نشخوار می‌کنند، امام خامنه‌ای را دست‌کم می‌گیرند و ساده تحلیل می‌کنند. ابراهیم اما ساده بود. ساده بود که پای صحبت‌های دهاتی‌ها می‌نشست و سراپا گوش می‌شد. خیلی ساده بود که بی‌اخلاقی شش‌کلاسی را با سکوت اخلاقی پاسخ می‌داد و دک و پوز رقیب انتخاباتی را پایین نمی‌آورد تا با بزن‌بهادر‌بازی چهارتا رأی بیشتر بیاورد. ساده بود که گسل‌های اختلافی بین قوا را تحریک نمی‌کرد، تا حرف امام جامعه در پرهیز دادن مسئولین از اختلاف‌افکنی روی زمین نماند. سینه‌اش گنجینه اسرار بود، اما سادگی می‌کرد که آبروی افراد برایش از حرمت کعبه بالاتر بود. چقدر ساده بود که سرش را پایین می‌انداخت و فقط کار می‌کرد. گناهش این بود که با مردم، به زبان قوم حرف می‌زد و به قول روشنفکرهایی که با واژه‌سازی‌های فیلسوف‌مأبانه حال می‌کنند، گفتمان نداشت. اصلا ساده بود که بهشت تولیت آستان قدس را رها کرد و برای ادای تکلیف، به لبه‌ی پرتگاه قاضی‌القضاتی رفت و بعد به وزر و وبال دولتمردی تن داد. بله رئیسی «ساده» بود. https://eitaa.com/joinchat/963837996C814ca55648
این متن را در پاسخ به آن‌هایی نوشتم که این روزها با تاکید بر سادگی شهید رئیسی، بیش از آنکه اصول اخلاقی و شخصیتی این انسان بزرگ را به تصویر بکشند، تصویری ناقص و غلط از او در اذهان ایجاد می‌کنند. سادگی رئیسی اگر در منظومه اخلاقی و ایمانی این شخصیت درست فهم نشود و بر اصول و مبانی دینی و انقلابی عرضه نشود، جفای در حق ایشان است.
📌قدّیس‌سازی از رئیسی یا الگوسازی از او؟ قدّیس نه، اما صدّیق بود. در مقابل مردم خفض جناح داشت، نه استیلا. اهل تکلیف بود، نه تکلّف. برای ولیّ خدا بسط ید می‌آورد، نه دغدغه‌ی خاطر. بجای سرگرمی با حاشیه‌سازی، به حاشیه‌نشینان می‌پرداخت. بجای پاسخ به تمسخر آدم‌های تعطیل، بدون تعطیلی خدمت می‌کرد. آدم‌های خلاص زیاد دیده‌ایم، اما رئیسی اخلاص داشت. در مقابل آنها که انگ ساده‌لوحی به او می‌زدند، زیرک بود که با سکوت رواداری می‌کرد. دوقطبی‌های کاذب را دور می‌ریخت و دیپلماسی را به خدمت میدان می‌آورد تا ایران را در چشم دنیا بزرگ کند. شاید انگلیسی‌اش ضعیف بود، اما زبان دنیا را خوب می‌فهمید که نیمی از مردم کره‌ی خاکی به سوگش نشستند و احترامش کردند. دیگر کسی نمی‌تواند با بی‌آبرو کردن رئیس‌جمهور قبلی رأی بیاورد. این اولین ثمره‌ی سیاست‌ورزی اخلاق‌مدارانه‌ی اوست. زین‌پس هیچ رئیس‌جمهوری نمی‌تواند در دفتر کارش بنشیند و مملکت را ریموتی مدیریت کند. این نتیجه‌ی «گفتمان خدمت» اوست. به برکت شخصیت ریاگریز و اخلاق‌گسترش، محبوبیت‌های کاذب سیاست‌بازان ماکیاولی، با خزیدن در پوستین اپوزیسیون، دیگر رنگ باخت. اینها میراث رئیسی شهید است که باید پاس داشت و پاسبانی کرد. هزار باده‌ی ناخورده در رگ تاک است و انقلاب زاینده‌ی اسلامی ظرفیت بازتولید رئیسی‌ها را دارد، همانطور که حاج‌قاسم ققنوس‌وار سربرآورد و تکثیر شد و مسیر آزادی قدس را هموارتر کرد. بلی سید ابراهیم قدّیس نبود، اما قداستِ جایگاه خدمتگزاری در جمهوری اسلامی را به ما یادآوری کرد. رئیسی را اگر درست روایت کنیم، نیاز به درشت روایت کردن ندارد. https://eitaa.com/joinchat/963837996C814ca55648
علی لاریجانی سیاستمدار خبره‌ای است. تیم مشاوره‌ای ماهری در امور رسانه به او کمک می‌کند. طی بیست و چهار ساعت گذشته حداقل سه بار توجه افکار عمومی را به خود جلب کرده است. در هر سه بار از تکنیک ابهام که مشخصه‌ی سبک سیاست‌ورزی خودش هست، استفاده کرده. اشاره به «چکش» و «ارتفاع گرفتن» در دو کنش رسانه‌ای اخیرش علاوه بر ابهام و ایهام، حاوی تعریض و کنایه نیز هست. لاریجانی در حال استمزاج جامعه برای نقد شخصیت و دولت شهید رئیسی است. او باید منادی «تفاوت» و «تغییر» باشد تا شانس پیروزی داشته باشد. تفاوت و تغییری که از مسیر نفی گذشتگان حاصل می‌شود. اما نقد دولت شهید تیغ دو لبه‌ای است که ممکن است برگ برنده یا پاشنه‌ی آشیل او شود. او حمایت اصلاح‌طلبان را هم نیاز دارد و باید با حرکت بر روی خطوط قرمز، نمایشی از اپوزیسیون بودن و زیر میز زدن را خلق کند. علی لاریجانی اما بی‌گدار به آب نمی‌زند. کنش‌های رسانه‌ای او را تا زمان تأیید صلاحیت احتمالی و شرکت در مناظرات از این زاویه نگاه کنیم. https://eitaa.com/joinchat/963837996C814ca55648
میان «احساس تکلیف» و «علم به تکلیف» فاصله از زمین تا آسمان است. «تشنگی قدرت» گاهی با نقاب «شیفتگی خدمت» ظاهر می‌شود. آنکه خود را در قواره‌ی «ریاست جمهور» بداند، نه پوششی می‌خواهد و نه پاجوش. کسی که در مقابل ولایت، «منم»ش می‌زند و بوی «أنا رجل» می‌دهد، از رجال سیاسی نیست. وقتی جمهوری اسلامی بن‌بست ندارد، «سوپاپ اطمینان» هم نمی‌خواهد. اگر «تدارکاتچی»ست، این صف طویل ثبت‌نام برای چیست؟! دست و دل آدم دانا به مسئولیت کمرشکن نمی‌رود، این سر و دست شکستن‌ها دیگر چیست؟! باید دنبال ادای تکلیف بود، نه ادابازی در تکلیف. https://eitaa.com/joinchat/963837996C814ca55648
🔴افیون و نوشدارو در حرکت الهی توده‌ها 🔸️معجزه‌ی امام، کشف قدرت مردم بود. روح خدا کجا کیمیاگری آموخته بود که نفحات کلامش دلهای زنگارزده را جلا بخشید و جان‌های مرده را به تلاطم درآورد تا با دست خالی و همت عالی بزرگترین انقلاب ایدئولوژیک تاریخ را بنا نهند؟ 🔸️جنگ، نمایشگاه عظیمِ به صحنه آوردن مردم توسط امام بود. لبخند رضایت پیر جماران به رزمندگان، نیروی محرکه‌ی لازم برای رمی جمرات شیطان‌توله‌ها بود. وسط جنگ، شیرینی پخش نمی‌کردند اما چه جان‌های شیرینی شربت شهادت نوشیدند. 🔸️راز موفقیت امام، وابسته کردن مردم به وعده‌های الهی بود. وعده در کارش نبود، اما به شدت به وعده‌های خداوند معتقد بود و مردم را نیز معتقد کرده بود. این همان فوت کوزه‌گری است که مکتب‌های اومانیستی هنوز در فهمیدنش دست و پا می‌زنند. در نگاه امامِ مقتدر، ابرقدرت فقط خدا بود. 🔸️بعد از امام، درِ انقلاب بر همان پاشنه‌ی خدامحوری چرخید. جمهوری اسلامی به تجربه آموخت که تکیه به حرکتهای مردمی با پشتوانه‌ی الهی، راز ماندگاریست. جنگ، کلاس عملی ایثار بود و مردمی که از آن فارغ شدند، دانستند که اکسیر قدرت در قربانی کردن برای خداست. از آن پس، جلوه‌های بدیع ایثار در جنبش‌های مردمی در کوران بحران‌های مختلف بارها ناجی جمهوری اسلامی گردید. 🔸️گوهرِ مردم‌گرایی الهی، سوغات ایران بود که به ملت‌های منطقه صادر شد. حزب‌الله لبنان، انصار‌الله یمن، حشدالشعبی عراق و... همگی با همان ایده‌ی ساده اما کارساز یعنی به میدان آوردن مردم بنا شدند تا عمق استراتژیک جمهوری اسلامی را شکل دهند. 🔸️ مشارکت مردم اگرچه منشأ قدرت جمهوری اسلامی است اما پاشنه‌ی آشیل غرب خواهد بود. اساس نظام‌های لیبرال، فردگرایی مبتنی بر انسان‌محوری است که چهره‌ی کریه آنها در مقابلِ مُشت قدرتمند جوامع خدامحور، خورد خواهد شد. از این رو، تلاش غرب تضعیف و تحریف این منشأ قدرت بوده است. 🔻دلسرد کردن مردم، تضعیف باورها، سیاه‌نمایی، انکار موفقیت‌ها، ترساندن از آینده و... همه تاکتیک‌هایی است که غرب برای انحراف حرکت عظیم ملت ایران بکار برده است. عیار و اصالت جریانات داخلی را باید در نسبت آنها با مصادیق تحریف قدرت توده‌ها سنجید. هرکه برای جریانات عظیم ملت ایران افیون شد، آفت است و هر که نوشدارو بود، عافیت است. ✍زهرا محسنی‌فر https://eitaa.com/joinchat/963837996C814ca55648
🔻در حالی که احمدی‌نژاد مثل همیشه کف خیابان و شلوغی بازار را برای نمایش محبوبیت خود انتخاب کرده، راهبرد تبلیغاتی لاریجانی، تقویت مردم‌داری و توفیق اجباری آشتی او با ملت در وقت‌های اضافه از طریق رسانه است. انگیزه مضاعف لاریجانی برای پاسخگویی به مردم می‌توانست پیشتر از اینها و خارج از فضای انتخابات شکل بگیرد تا شائبه‌ی نمایشی بودن هشتک در ذهن‌ها نقش نبندد. البته کلان‌چالش‌های جامعه و نظام مسائل ملت بر کسی پوشیده نیست و حکماً از چشم رئیس سابق مجلس نیز دور نبوده، اما برای علی لاریجانی دانستن خرده‌مسأله‌های مردم چه زمانی مسأله بوده؟! 🔺 هنوز اما شورای نگهبان سوت بازی تبلیغات را نزده و معلوم نیست که در پس این گرم‌کردن‌ها و دوپینگ‌های لحظه‌آخری، شگفتانه‌ای در کار است یا یک پارچ آب سرد! https://eitaa.com/joinchat/963837996C814ca55648
باید همه بپذیریم که کُت، تَن قانون است؛ دوران نقطه‌ویرگول‌بازها تمام شد؛ نقطه‌سر‌خط. پوپولیست‌ها هم گاهی تاریخ انقضا دارند و فاسد می‌شوند، اما جمهوری اسلامی دنده‌عقب ندارد. آنها که در سیم خاردار احراز صلاحیت گیر می‌کنند، چگونه می‌خواهند ارتفاع بگیرند؟! تاریخ گواه است که حُکم حکومتی برای کسی برگ برنده نمی‌سازد؛ حُکماً باید دور آن را خط بکشند. آنکه با رامش به قانون تمکین می‌کند، رجل سیاسی هم نباشد، شخصیت اساسی دارد. بر جامه‌ی رئیس‌جمهور آینده یک تک‌خال غبارِ کژی نباید بنشیند؛ در کیش صفا لکّه بر آیینه حرام است. انسان، ممکن‌الخطاست، اما در سیره و سلوک منتخب مردم نباید پرسش بی‌پاسخ باشد. یک نیم‌زاویه خودمحوری می‌تواند آخرالامر به شاخ و شانه کشیدن برای نظام منتهی شود. قدرت مزّه دارد و نیّت، بو. شامّه و ذائقه‌مان را برای انتخاب درست، قوی کنیم. https://eitaa.com/joinchat/963837996C814ca55648
🔴انتخابات و لایه‌های پنهان قدرت 🔻رئیس‌جمهور، نماینده‌ی یک طبقه‌ی ممتاز از کارگزاران است که مجموعاً دولت را تشکیل می‌دهند. قدرت به وسیله‌ی فرد قبضه نمی‌شود، بلکه در میان جمعی از سیاستمداران توزیع می‌شود. وجه اشتراک این جماعت، اتفاق نظر بر یک دالّ مرکزی گفتمانی است. مهم است که شخص رئیس‌جمهور ویژگی‌های ممیزه‌ی مثبتی داشته باشد، اما مهم‌تر از آن، ویژگی‌های تیمی است که راهبری می‌کند. جهان‌بینی و انگاره‌های اصولی رئیس قوه‌ی مجریه مهم است، اما جهت‌گیری و گفتمان مجموعه‌ی اعضای هیأت دولت و سلسله‌‌ی کارگزاران بالادستی از آن پراهمیت‌تر است. با برنامه و با کارنامه، رأس هرم قدرت در مجموعه‌ی دولت به تنهایی کاری از پیش نمی‌برد و زبده و پالوده بودن ساختار قوه‌ی مجریه تا سطوح میانی هرم است که می‌تواند تحول‌آفرین باشد. بر همین اساس، ذکر چند نکته خالی از لطف نیست: ۱- در انتخاب رئیس‌جمهور، شاید هیچ شاخصی به اندازه‌ی شناخت اطرافیان، همکاران، همفکران و هم‌مسلکان او تعیین‌کننده نباشد. همین‌ها لایه‌های مخفی قدرت هستند که فردا کارگزاران نظام خواهند شد. لذا مطالبه‌ی اصلی از نامزدها باید معرفی کابینه‌ی احتمالی و اعضای آتی هیأت دولت یا مجموعه‌‌ی افرادی است که مورد وثوق او بوده و تمایل به همکاری با آنها دارد. ۲- انتخابات محل جولان آدم‌هایی‌ست که ستادهای انتخاباتی را نردبان قدرت می‌بینند و برای فعالیت در آنها سر و دست می‌شکنند. پول خرج می‌کنند تا سهم آتی خود را در قدرت تضمین کنند. نگاه ملت بیش از آنکه به نامزدها خیره شود، باید متوجه ستادها باشد. پاکیزگی ستادهای انتخاباتی از افراد مسأله‌دار، یکی دیگر از شاخص‌های انتخاب رئیس‌جمهور است. ۳- شایسته بود صدا و سیما پیش و بیش از آنکه در کارزار تبلیغاتی، نامزدها را در قالب مناظره، رو در روی هم قرار دهد، طیف وسیعی از نمایندگان رسمی آنها را به مناظرات تخصصی فرامی‌خواند و پوشش رسانه‌ای می‌داد. تجربه‌ی چند نوبت انتخابات اخیر نشان داده که مناظره‌ی مستقیم نامزدها تصویر واضحی از طرح دولت آتی آنها به دست نمی‌دهد، بلکه یک کارزار هیجانی با القای شاخص‌های کاذب ایجاد می‌کند. اینکه کدام نامزد زیباتر صحبت می‌کند یا کدام‌یک جواب‌های دندان‌شکنی در آستین دارد و مچ رقبا را اخلاق‌مدارانه یا با بی‌اخلاقی می‌خواباند و یا زبان بدن بهتری دارد، هیچ‌کدام شاخص درستی برای انتخاب نیست. 🔺کوتاه‌سخن اینکه در ، در کنار توجه به کارنامه و برنامه، مردان مخفی و آشکار پشت سر نامزدها را هم ببینیم و پایش کنیم. ✍ https://eitaa.com/joinchat/963837996C814ca55648
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
🔴این صحبت‌های را در ارتباط با مطلب قبلی کانال بشنوید. لایه‌های پنهان قدرت باید فارغ از رنگ‌بندی سیاسی و جناحی از انسان‌های شایسته تشکیل شود. در ستادهای انتخاباتی افراد زنبیل می‌گذارند. 🔺رئیس‌جمهور نباید گستره‌ی نگاهش را برای انتخاب کارگزاران دولت بر ستادها متمرکز و محدود کند. انسان‌های توانمند، پرانگیزه، هوشیار و معتقد اغلب تمایلی به تظاهر و دیده شدن ندارند. هنر رئیس‌جمهور شناخت همه‌ی ظرفیت‌های خدمتگزاری و گلچین کردن آنهاست. https://eitaa.com/joinchat/963837996C814ca55648
🔴نگاه‌های لی‌لی‌پوتی و یک دنیا فرصت جبران عقب‌ماندگی‌های چندصدساله را در کوتاه‌مدت امکان‌پذیر می‌داند و این، دستمایه‌‌ی استهزاء دوست و دشمن شده است! 🔸مگر نه این است که برای جبران عقب‌افتادگی‌های تلنبار شده، به «جهش» نیاز داریم؟ این تعبیر و باور مقام معظم رهبری است که در شعارهای سال نیز به تواتر منعکس شده است. انگاره‌ی جهش، یک ذهنیت تخیلی نیست و مابه‌ازای بیرونی هم دارد. اگر در شرق و غرب عالم سربچرخانیم، تجربه‌های زیسته‌ای را در این فضا می‌یابیم. اصلاحات اقتصادی ماهاتیر محمد در مالزی از نمونه‌های آن است. رشد اقتصادی سالیانه ۱۰ درصد، حفظ طولانی‌مدت تورم تک‌رقمی، افزایش ۱۰ برابری تولید ناخالص داخلی و صادرات از جمله دستاوردهای اصلاحاتی است که مالزی را به صورت جهشی از کشوری فقیر به کشوری صنعتی تبدیل کرد. حتی چین نیز با اتخاذ استراتژی «جهش فناورانه» به قدرت صنعتی جهان تبدیل شد. این کشور طی سه دهه گذشته پیشرفت اقتصادی شگفت‌انگیزی داشته است. مقایسه روندهای جهانی رشد اقتصادی نشان می‌دهد که قرن جدید، قرن آسیا خواهد بود. 🔸 این نوشته در مقام مقایسه ایران با مالزی و چین یا الگوبرداری از مدل توسعه‌ی کشورهای آسیایی نیست، اما می‌خواهد به این نکته توجه دهد که تجربه‌ی بشری امکان تحقق جهش را نه روی کاغذ بلکه در میدان عمل اثبات کرده است. و اگر چنین است، چرا ایران باید استثنا باشد؟ چرا صحبت از جهش اقتصادی در ایران باید به سخره گرفته شود؟ آیا اینکه «به قله‌ها نزدیک شده‌ایم» نیز خیال‌پردازی است؟ 🔸آنچه در کلام سعید جلیلی آمده بیش از آنکه نوعی تشریح «برنامه و اقدام» باشد، از جنس برجسته کردن و یادآوری «ظرفیت‌ها و فرصت‌ها» است. فرصت‌هایی که دیگران استفاده کرده و به رشد جهشی رسیده‌اند و ما نیز می‌توانیم از آن‌ها بهره ببریم. کجای این تذکر درست از جنس جادو و جنبل و توهین به فهم جامعه است؟ نمونه‌های موفق جهانی به کنار، چرا به شواهد امکان جهش در کشور خودمان توجه نداریم؟ شواهدی که ردپای برنامه‌ها و مشاوره‌های جلیلی در آن دیده می‌شود. مگر رشد صادرات نفت ایران طی سه سال اخیر جهش ۱۰ برابری نداشته است؟ مگر طی یک سال از غنای ۲۰ درصد به غنی‌سازی ۶۰ درصد اورانیوم نرسیده‌ایم؟ مگر بازار دانش‌بنیان‌های کشور سیر جهشی قابل ملاحظه‌ای پیدا نکرده است؟ آیا با تحولات اخیر غرب آسیا و دست برتر ایران در منطقه، ما در پنجره‌ی فرصت برای بهره‌برداری و جهش در رشد کشور قرار نگرفته‌ایم؟ و مثال‌های عدیده‌ی دیگر که اینجا مجال پرداختن به آن نیست. 🔺آنکه از امکان تداوم این جهش‌ها و تعمیم آن به سایر حوزه‌ها می‌گوید، آیا دچار «ساده‌سازی حکمرانی» شده است؟! اعتقاد به امکان جهش از جنس اعتقاد به «ما می‌توانیم» است که مورد تأکید امامین انقلاب و راز خیزش مردم و پیشرفت‌های شگرف جمهوری اسلامی بوده است. آیا چنین دیدگاهی خطرناک است یا نگاهی که جهش را خیالی و دست‌نیافتنی نشان داده و مردم را محکوم به پذیرش وضعیت موجود و احیاناً انسداد و بن‌بست می‌داند؟ نگاه‌های لی‌لی‌پوتی ما را کوتوله نشان می‌دهد، در حالی که برای گالیور شدن در دنیا چیزی کم نداریم. https://eitaa.com/joinchat/963837996C814ca55648
اگر اینجا ژاپن بود، از حجم دیدارهای مردمی جلیلی طی یازده سال گذشته برق تولید می‌کردند! اما سیاستمداری که بر اساس یک تکلیف نانوشته بیش از صد و چهل سفر استانی رفته و با نخبگان و مردم طبقات مختلف کشور چهره به چهره و شانه به شانه گفتگو و همراهی داشته، متهم به «تعامل‌ناپذیری» می‌شود! و منظورشان از «تعامل»، حتماً بده‌وبستان‌ها و نان‌قرض‌دادن‌ها و کارچاق‌کردن‌ها و لابی‌زدن‌ها و لاپوشانی‌کردن‌ها و باج‌سبیل‌دادن‌ها در بافت قدرت است. خیلی شیک و مجلسی فساد سیستماتیک را تئوریزه و شکلات‌پیچ می‌کنند؛ قربة الی الله. اگر منظور از تعامل، ارتباط سالم و سازنده با ارکان قدرت به منظور تحقق اهداف نظام باشد، ۶ سال در شورای عالی امنیت ملی به چه کاری مشغول بود؟ مگر نه این است که شعام یک نهاد فرادستگاهی و میان‌قوه‌ای است که دبیری آن مستلزم ارتباطات گسترده با همه‌ی سطوح عالی نظام است؟ این زوال معنا و طنز تلخ انتخابات و شعبده رسانه است که مزیت‌های شخصیتی و عملکردی افراد را واژگونه و وارونه جلوه می‌دهد. ✍ https://eitaa.com/joinchat/963837996C814ca55648