میخواستم کسی شوم که دیگران نگاهش کنند، نه اینکه فقط ببیننش. به حرفش گوش بدهند نه اینکه فقط آن را بشنوند.
اينکه میگويند گذشته فراموش میشود، چندان هم درست نيست؛ گذشته راه خود را با چنگ و دندان باز میکند.
نه به قدری شکست خورده که ته خط باشه، نه اونقدری موفق که ذهنش آسوده باشه. در مرزی بین" اگر بیشتر تلاش کنم حتما میشه" و "دیگه دیر شده" گیر کرده.