نکته‌های سورۀ انبیا- آیۀ ۱: سؤال: با توجّه به اینکه معنای «غفلت» بی‌توجّهی نسبت به چیزی، و معنای «اعراض» روی‏ گرداندن با توجّه از چیزی است؛ پس چگونه که در آیه غفلت و اعراض در کنار هم مطرح شده ‏اند؟ پاسخ: غفلت و بی‌توجّهی دو گونه است: الف: غفلتی که شخص با هشدار بیدار می‌شود؛ ب: غفلتی که مقدّمۀ اعراض است. یعنی شخصِ غافل نمی‌خواهد #بیدار شود. همچون کسی که خودش را به خواب‏ زده که با صدا زدن نیز #چشم خود را باز نمی‌کند. از آنجا که غالب مردم از #معاد و حساب غافلند، خداوند این #غفلت را به همه مردم نسبت داده است و گر نه همیشه گروهی از مردم، استثنا هستند. در آیۀ ۹۷ همین سوره، به اقرار به غفلت از #زبان خود مردم نیز اشاره شده است. «یا وَیْلَنا قَدْ کُنَّا فِی غَفْلَةٍ مِنْ هذا»