۱. محبّت و دعا دربارۀ بستگان، همراه با نهی از منکر و انتقاد از اشتباهات آنان باشد. «قالَ لِأَبِیهِ وَ قَوْمِهِ ما تَعْبُدُونَ ... وَ اغْفِرْ لِأَبِی»
۲. بند و بست های دنیوی در قیامت بیاثر است و جز قلب پاک، هیچ چیز کارایی ندارد. «خَطِیئَتِی یَوْمَ الدِّینِ ... بِقَلْبٍ سَلِیمٍ»
۳. بیم و امید باید در کنار هم باشند. «أَطْمَعُ أَنْ یَغْفِرَ لِی لا تُخْزِنِی یَوْمَ یُبْعَثُونَ»
۴. انسان در هر مرحلهای که باشد نباید از قیامت غافل باشد. «لا تُخْزِنِی»
۵. در قیامت، دیگران نیز از عیوب ما آگاه میشوند. «لا تُخْزِنِی» زیرا رسوایی در جایی است که دیگران از خصوصیّات رفتار و افکار ما آگاه شوند.
۶. خواری و #رسوایی، از سختترین حالات در #قیامت است. «لا تُخْزِنِی» حضرت ابراهیم از میان همۀ مشکلات روز قیامت، #رسوا نشدن را مطرح میکند.
۷. در قیامت، #تحقیر و خواری و خزیان، بدتر از #عذاب دوزخ است. «لا تُخْزِنِی» در جای دیگر می خوانیم: «إِنَّکَ مَنْ تُدْخِلِ النَّارَ فَقَدْ أَخْزَیْتَهُ» (آل عمران، ۱۹۲)
۸. آنچه در #دنیا ارزش است، در #آخرت بی ارزش می شود. «لا یَنْفَعُ مالٌ وَ لا بَنُونَ» «مال» جلوۀ مسائل مادّی و «بَنُون» (فرزندان) جلوۀ مسائل عاطفی است، یعنی در قیامت مال و #فرزند و مقام و شهرت و مدرک و ... نجاتبخش نیست.